WWlHaHHHHi ONZE MARKT MOET AUTOVRIJ BLIJVEN Tweehonderd mensen betoogden ...7 op zaterdag 17 mei voor het 1 behoud van een autovrije Gro- ,js te Markt. Rekening gehouden L-J; met het verlengde weekend (vele mensen waren weg uit on ze stinkende stad) en de kor te organisatieperiode, was de -'betoging een succes. Niemand IJ van de manifestanten had trou- s wens enig persoonlijk, finan cieel voordeel bij de actie. Dat kan niet worden gezegd van de 60 handelaars die 14 dagen ervoor betoogden, per auto, voor een eisenpakket -Lj waarvan "doorgaand verkeer -■*8 over de Markt" slechts êén puntje was, waar daarenboven lang niet alle 60 deelnemers achterstonden Verschillende middenstanders uit alle straten van het cen trum tekenden spontaan onze petitielij sten PRO AUTOLOZE J MARKT. Daar we niet systema- "ri t i s c h °P bandtekeningen jagen, kunnen gelijkdenkenden steeds terecht in 'T ROND VIERKANT of r IN DE GELE LIMONADE, beide in -| de RIDDERSTRAAT, om de petitie te tekenen of een lijst mee te nemen om handtekeningen te ver' zamelen. Ook affiches zijn op deze plaatsen verkrijgbaar. Met de frisse betoging door de handelsstraten van onze stad er nu al 2.000 handtekeningen werd alvast bewezen, dat de pu blieke opinie - jong en oud- de Markt als autovrije ontmoe tingsplaats wil behouden. En het is wel nodig dat aan het -stadsbestuur en de handelaars gte tonen, want sommigen van de- L ze laatsten denken dat de o - penbare weg eigendom is van hun dekenij, en dat ze zomaar petitielijsten van mensen met een andere mening mogen kapot- scheuren, gelijk een "stoker" uit de Nieuwstraat deed, aan on p kraam op de topdag van 10 mei Een waardevol stukje Aalsterse architektuur verliest door zijn digging alle aandacht. Stond het op onze Grote Markt, het had al lang geklasseerd geweest Het heeft gelijkaardige stijl kenmerken als de "Beurs van Amsterdam". Maar waar staat het dan wel zul je vragen. Het staat op het stukje Van Wambekekaai, dat nog niet af geschaft is, de schaduw van en bedreigd door de stankfa briek Amylum. Webben van monsterachtig week behaarde spinnen omsluieren verkort onbehagen verstoken achter een rode glimlach Vele lichten zwaaien op de kust dansende schakels in inktzwart fluweel verdraaien en verwijzen naar de haven opdat de witte kille baai verzandend is sluiten knijpend de weinige warmte in kauwen op hoop en lachen minachtend wat liefde slechts tot woord vermoordt Een golfslag trilt door de armen en rollend wiegt een zeil zich zwaar verteerd te pletter op een roetzwart donker klip Zoals noten op een hanebalk huilt de vaste zeeklant en drinkt zijn glazen beker In dalende lijn loos ik nog mijn streven de oren in van muren hun haat in versteende cement opgepoetst De sprong naar het dal waar ik thuishoor kost me mijn laatste leven en ik wil nog niet sterven, ik ben nog lang niet uitgepraat al begint mijn inktkleur zacht te verwazen. Ik heb nog zoveel te zeggen maar ik zit op een kille top en kan dat zwoele dal toch niet berei ken De trein speelt tragedies mee zijn rol in mijn melancholie mijn tirade mijn sati re op mezelf en vanuit de trein het duister en zijn lichten vertellen mij dat ook vroeger niet gelukkig was F/jVj toch ,10 ecM c-Avise op ob rritu zvibiée.. «a/ uer *>e£H VAir POAOrt) nee iifrG- haA* w&r zal ca Mét nCju Geteu- ACat ALS SiT VeibOHD fchIp zou lénCtAAiï en oe AntSiOtAs*0wenu

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Vies Oilsjt | 1980 | | pagina 10