•*-
Van dien lijd aaiigeteekend, wat de car-
dinaleii zooal zouden krijgen voor hun
ne stem er werden kasteelen, villas,
kerken, kelders vol wijn en zelfs groote
sommen gelds beloofd.
En zoo werd bij paus gekozen den 2
Augusti 4492. Doch Alexander VI heeft
lijne kiezers duchtig bedrogen. In
plaats van de beloofde belooningen te
ontvangen werden ze verhanden in de
gevangenis geworpen en sommige zelfs
ter dood veroordeeld, en Alexander
scharrelde hunne goederen binnen. Zij
ne gansche famillie kwam nu te Rome:
met volle handen deelde de H. Vader
der katholieken, de vetste postjes uit
aan zijne zonen en neven. Zijn zoon
Ceear, onder andere, kreeg bel aarts-
bisdom van Valencia, en om hem la'er
cardinaal le maken, wist hij getuigen
om te knopen, die zijn zoon deden
doorgaan voor het wettig kind eener
andere moeder.
Luereeia, nog een pauselijk kind, on
derhield liefdebetrekkingen met bare
twee broeders, Gesar en den Hertog van
Candië, welke laatste door Gesar ver
moord werd. Luereeia huwde later met
den zoon van den koning van Mapeis.
lil het Vaticaau zag bet allerschan-
daligstde onltucht was tot het uiter
ste gedreven. Zon ver had nten 't vroe
ger aan 't bof van Ronte nooit gebracht
in onzedelijkheid Er gebeurden daar
wandaden, die wij nieiduiveu beschrij
ven uit eerbied voor onze lezers.
Om geld te slaan deinsde Paus Alex
ander niet terug voor diefstal en moord.
Rosa Vanozza was niet meer alleen
de gunstelinge van den II. Paus:htj
hield er eene heele verzameling dames
op na, die soms allen te gelijk in liet
Vaticaan moesten komen om zijne tee-
nen te kussen,
In de gedenkschriften van Burchard,
den ceremoniemeester van den paus,
dus een ooggetuige, komt de beschrij
ving voor van een feest, dal in het
pauselijk paleis gegeven werd, ter ge
legenheid van het huwelijk der dochter
van Alexander, Lncrecia, met Alfoos
d'Esto. Wij moeten hiér ter loops cene
kleinigheid aanstippen Luereeia was
al weduwe, zij had hare eersten gemaal
doen verwurgen.
't ls inderdaad onmogelijk, is te
walgelijk om de schandalen le vertellen
die er op dal huwelijksfeest van Luere
eia gebeurden Vijftig publieke vrouwen
namen er deel aan, en daarmee punc
tum.
Paus Alexander moest maar altijd
geld bij geld hebben om zijne slempe
rijen bot te vieren. De fortuin van ver
scheidene cardinaleu stak hem ai lang de
oogen uit: Hij wilde kost wal kost geld
hebben. Met zijn zoon Gesar beramde
bij alsdan een hclsch plan. Hij noodigde
de cardinalen uit bij hem op een feest
maal, en ze dan allen doen vergeven.
Doch paus Alexander dronk bij mis
greep. voor de komst van de genoodig-
den. van den vergiftigden wijn en stierf
Zoo eindigde het walgelijk leven van
eeuen onifeilbaren paus, van eenen ver
tegenwoordiger van Christus bier op
aarde
't ls toch wel nuttig, ja noodig zelfs,
zoo nu en dan eens de boeken open te
slaan van den goeden ouden lijd.
(KL Gazet).
HET GELOOF DER PASTOORS.
Het is zonderling dal de pastoors en
de geestelijken in het algemeen, aan an
deren willen doen gelooveu wat zij zei-
ven niet gelooveu.
Men weet dat de pastoors sermoenen
doen om de menschen aan te sporen,
naar Lourdes te gaan, van dat waterken
te drinken, en eene offerande te doen,
bun de verzekering gevende dat daar
door alle ziekten kunnen genezen wor
den.
Zonrft gij hel kunnen gelooveu, lezers
dut de pastoor van Lourdes, van hel
echte Lourdrs in Frankrijk, naar Plom-
bières is gegaau om er de baden te ne
men, ten einde zijne genezing te beko
men
Hij heeft in zijne gemeente de mira-
kuleuze fontein, die alle kwalen ver
helpt en hij gaat naar Plombièrcs om
zijn rhumatism te genezen.
De pastoor gelooti dus aan de kracht
van liet mirakuleits water niet, en nog-
tans spoort hij de domkoppen aan er
aan te gelooven en in bedevaart naar
Lourdes le gaan.
Terwijl de pastoor naar Plombières
reist, voor zijn rhumatism, komen er
een menigte lieden van ver afgelegen
plaatsen naar Lourdes. om van bun
rhumatism. van hun fierecijn, enz.,
genezen te zijn.
Kan men heter anntoonen dat al die
grotten van Lourdes, enkel een geld-
kloppiug zijn, door de geestelijken in
gericht.
MOEST DAT HIER GEBEUREN.
Be rechtbank van Toulouse heeft
de pastoor van Bonrepos (Hooge-Ga-
ronne), tot 16 fr. boet veroordeeld,
om in zijnen preêkstoel de wet op het
lager onderwijs te hebben gelaakt.
Indien men hier in Belgie de gees
telijken moest vervolgen die de wet
op het onderwijs of eene andere re
gelmatige gestemde wet aanranden,
dan zou te beginnen met den bis
schop, tot het kleinste onderpastoor-
ke, dagelijks veroordeeling worden
uitgesproken.
En nog zeggen zij dat zij vervolgd
worden.
EEN SCIIl'PKEN AARDE OP HAAR KISTE...
(Aan eene Doode.)
Een schupke aarde op haar kiste.
Is al wat ik vermag
Flnks de aarde dekt haar weg voor eeuwig.
Ten killen graven... ach 1
O konden al de heete tranen,
Dis plengen kan mijn oog,
Ilaar weer in 't nieuw leven bréngen.
Haar rijzen doen omhoog
Of kon de Vracht van warme liefde.
Der kussen heiligen gloed,
Ilaar slechts een enkel stond bezielen,
Io geest en hart en bloed
Een schupken aarde op haar kiste...
Is al wat ik vermag
Rust zacht, mijn engel, rust voor eeuwig.
Ten killen grave... ach
Gent. Oogst 1882. emiel caleant.
EEN BRIEF VAN M. J. B. NOTHOMB.
Dat Frankrijk altijd met een greefig
oog geloerd heeft op het bezit van België
en er steeds op uit is geweest ons land
binnen te palmen, is iets wat honderden
malen werd geschreven. De volgende brief
van wijlen M. J. Nothomb, in leven onzen
gezant te berlin, brief dien bij den 2(5
maart 1871 stuurde aan M. Theodore Juste
zijn levens beschrijver, en heden door de
Etoile wordt opeobaar gemaakt, bevestigt
dit ten volle
In zij n werk over Palmerston wordt
Talleyrand door Henry Bulver ontmaskerd
Dat bad ik reeds langen tijd gedaan, Tal
leyrand vil de onafhankelijkheid van BeL
gie niethij wilde, hij hoopte de verdee
ling. Dat maakte prins Leopold ons, 'M.
Devaux en mij, bekend, in onze ceiste sa
menkomst te Londen, den 8 juni 1831. ik
heb bet gezegd op het Congres, in het ge
heim comiteit. Zij die gelooven dat Belgie
uit Goddelijke rechten bestaat, hebban iu
de bekendmaking niets gezien dan een di
plomatieke» list. Later heeft Talleyrand
het huwelijk afgeraden van prinses Zouisa
van Orleans met den eersten koning der
Belgen, welk huwelijk een zëdenlijken
barreel zou opwerpen tegën het bezucht
van Frankrijk.
In mijn reeds lange loopbaan heb ik
maar twee franschmannen ontmoet, die do
onafhankelijkheid van Belgie aannamen
Lodewijk-Filips en Guizot ook werden zij
niet aanzien als Jranschmannen te zijn.
Men vond dat zij een vreemd air hadden
zij eerbiedigden de rechten van anderen.
Alle kiezing, alle kandidatuuren doen
mislukken, Belgie in de onmogelijkheid
stellen zi<-h in te richten, alleen do verdee
ling tot uitkomstlatende, ziedaar welk het
geheim plan van Talleyrand was. Maar bij
had Lodewijk-Filips niet tot medeplichtige
Beneditti wist te Berlijn dat hij zou
beantwoorden aan de geheime gedachte
van Napoleon III. Hij had den keizer tut
medeplichtige
ln de oogen van de franscbo politieke
maimer., die ik gekend heb. Lodewijk-Fi
lips en Guizot uitgezonderd, heeft Belgie
altijd maar een «vergankelijk bestaan ge
had.
Zijn de Franschen thans ontgoocheld
Ik twijfel er aan Het ongeluk heeft
hunne volkenkundige en aardrijkskundige
begrippen nog niet verbeterd.
Meer dan ooit moet Duitschland hou
den aan de handhaving van Belgie 's onaf
hankelijkheid en onzijdigheid, dat de aan-
barehjn door Frankrijk beperkt aan de
Vogeezen, Van lijdelijk dat het was, zal
Buidschland bedrijvig worden om ons te
verdedigen, De tijd der bondgenootschap
pen om ons aan IBYankrijk te leveren is
voorbij. BeJgie heel't altijd maar een en
keltegenstrever, dat is Frankrijk.»
Gedurende do afgeloopen feesten van
Brussel werd het publiek toegelaten het
nieuw justitiepaleis van Brussel le bezoe
ken. Den halsten dag der feesten bood een
bejaarde en welgrkleede heer zich aan,
vergezeld van twee eerbiedwaardige da-
trien om het raonstergehouw der regent-
straat te bozoeken. Alhoewel het uur al
vrij wat gevorderd was, liet men de be
zoekers binnen gaan, hen verzoekende het
kort te maken.
's Anderdaags, ten 3 namiddag, werd
de aandacht der schrijnwerkers opgewekt
door een zonderling gerucht dat uit een
zoldervenstorke kwam, uitgevende langs
de Holleblokstraat. De deur werd geo
pend en men trof de oude heer ea de twee
dames aan, welke den vprigen avond on
vrijwillig door den opziener opgesloten
waren. De ongelukkige vreemdelingen
waren half dood van honger en van schrik.
Een nieuw drama te Brussel. Te
Brussel is in de Bogaardstraat, 41,
cene nieuwe misdaad gepleegd.
Zekere Vingerhocts, meubelmaker,
een kerel die bijna nooit werkte, heeft
zijne tante inel eenen hamer gedood.
Ziehier eenige bijzonderheden over
die misdaad
Maandag morgend, rond 5 ure, zag
de politieagent De Witte een persoon
gaan met een groot pak onder den arm
die hem verdacht voorkwam hij vroeg
hem waar hij heen ging en wat hij in
zijn pak had. De persoon in kwestie
zegde dat het de klecderen zijner min
nares waren en dat hij voornemcHS was
den trein naar Antwerpen te nemen.
De agent hield hem in 't oog, maar,
ziende dat hij zich naar de zuider-, in
plaats van naar de Noorderstatie begaf,
bevool hij den verdachte hem te volgen
hij den pohtic-kommissaris, om verdere
uitleggingen te geven.
De kerel zegde dat bij mede ging,
maar nauwelijks was hij eene straat
verder, of hij liep weg, vluchte in een
openstaande huis en verborg zich op
den zolder de agent vervolgde hem
en bracht hem nu voorden politie-com-
missaris.
Daar verklaarde hij Jacob Vinger-
hoets te heeten, meubelmaker van be
roep, tegenwoordig zonder verblijfplaats
Hij beweerde de kleederen, die hij in
zijn pak had, te hebben ontstolen aan
eeneu persoon, die op den zuider-Bou-
levard lag te slapen.
Men wist weldra dat Vingerhoets eene
tante had, de weduwe Van Cutscm, in
de Bogardstraat, 40, woneode. Men be
gaf er zich heen, om den neef in tegen
woordigheid zijner tante te brengen.
Maar in het huis zegde men dat de
weduwe Van Cutsem, bediende bij ee
ne vroedvrouw, in Finisterestraat, was.
De politie was juist op liet punt naar
dat huis te gaan, teen eene vrouw bin
nen kwam,die van wege de vroedvrouw
kwam zien, waarom de weduwe Van
Cutsem nog op haren post niet was.
M. Casier, polilie-commissaris, had
twijfel en de bleekheid van Vingerhoets
ziende, ging naar de kanier der weduwe,
opende de deur bij middel van den sleu
tel, in hel bezit van den neef gevonden.
Alles lag overhoop, de meubelen waren
doorzocht, het bed was niet opgemaakt.
Men hief de matrassen op en men vond
daar onder het lijk der tante liggen ,dat
met hamerslagen verpletterd was.
De geneesheer Delmar en Jooris, wer
den geroepen en konden enkel hel over
lijden vaststellen liet was alsdan 14
uro 's morgends eenige minuten na
dien heeft het parket in het huis een
bezoek gebracht.
De weduwe Van Cutsem, werd alge
meen geacht de geburen verweten
haar alleenlijk dat zij te goed was voor
haren neef, ofschoon zij wist dat hij eeu
luiaarden verkwister was.
Vingerhoets heeft reeds verscheidene
veroordeelingen ondergaan voor dief
stal.
Ziehier nog eenige nadere bijzonder
heden
Men verzekerd dat de moordenaar in
het gevang volledige bekentenissen heeft
gedaan. Hij zou verklaard hebben zijne
tante, na een hevigen twist en onder den
invloed van den drank zijnde, geslagen
te hebben.
Men vertelt dat Vingerhoest een twist
met zijne tante zou hebben gehad, wel
ke laatste op tiet pont was in een gods
huis te treden en van wie hij geld wilde
hebben, daar zij hem ging verlaten,
hem, die zij van zijn 18 maandt-n, toen
zijn ouders gestorven waren, heeft ge
kweekt.
De hamer, waarmede de misdaad is
gepleegd, bevond zich in renen hoek
der kamer.
Het slachtoffer was in haar hemd. het
hoofd naar den kant der straal gekeerd
en hare handen waren op de borst ge-
kruischt.
Men heeft op Vingerhoets 2 porie-
monnaies gevonden, eenig geld bevat
tende aan de weduwe betióorende en
twee portretteii-photographren, door
Vingerhoets vroeger aan de arme vrouw
geschonken.
I
Zaterdag avond, een weinig na
half zeven, heeft er een tamelijk welge
kleed persoon zich gezejfmoord, op
de hoogte der Lange Leemstraat te Ant
werpen door zich met het hoofd op de
riggels van den ijzeren weg te leggen,
ep het oogenblik dat een expresstrein
kwamaangestoomd.
Het hoofd werd letterlijk van liet li
chaam gesneden. De verminkte over
blijfsels zijn naar'l gasthuis gebracht.
Tot nog toe is de identiteit van den on
gelukkige niet bestaiigd.
Te Preslau is bij vonnis uitspraak
gedaan in de volgende zaak. Een tinne
gieter had een geruimen tijd geleden
aan iemand eenige tinnen pijpen ver
toond, die hij voor 45 penningen per
voet kon leveren, Ei zoo had de
andere toen gezegd, denkt gij mij te
kunnen beetnemen 11k kan wel 200
waggonladingen van die pijpen leveren
legen 20 penningen per voet,
Wilt gij ze hebben Ja wel
was het antwoord. voor dien prijs
neem ik ze Goed, hernam de
andere, ik zal ze u leveren, er. daar
op ging hij heen, in de stellige meening
dat de tinnegieter het als een scherts
zou opnemen. Maar dit viel anders uit.
Want toen de leverantie achterwege
bleef en de leverancier op de aanvraag
zich er van afmaakte, diende de tinne
gieter een aanklacht tegen hem in, met
den eisch om voorloopig tien waggon
ladingen te leveren.
Toen de zaak nu voor den rechter
kwam, verklaarde de verkooper wel
dat hij het nooit ernstig gemeend had,
maar dit baatte niet. Daarop beweerde
hij, de pijpen ook niet le willen leveren
omdat hij den kooper niet goed achtte
voor de betaling.
