Een Strijder herdacht!
Dg Hulde uit Amerika
Orgaan der Ghristene Volkspartij
Zondaq 26 October 1919.
Prijs per nummt-r 10 centiemen.
Eerste Jaar. Nr. 12
tike schriiver is verantwoor
delijk voor zijne artikelen.
TOLK DER MAATSCHAPPELIJKE WERKEN.
Slaaf noch bedelaar
nag de Arbeider zijn.
Abonnementsprijs
Per jaar fr. 5,00
Per 6 maand fr. 2,60
Per 3 maand fr. 1,40
Bureel en Redactie
R. VANDERSCHELDEN,
DEERLIJK. West-V1-
Aankondigingen
Kleine aankondigingen, eenmaal
verschijnend fr. 0,50
Andere volgens overeenkomst.
Hij moet een vrij
welvarend man la
samenleving wexea.
Priester Baei
Laatst heb ik nog eer.ige gelukkige
stonden beleefd,toen ik die groote menigte
forsche mannen uit alle gewesten van 't
Viaamsche land zag samenstroomen om
hulde te brengen aan onzen diepbe
treurden hoofdman den goeden vader
Daens.
Hoe zou ik die ingetogenheid, die
grootschheid. die gemoedelijkheid kün-
nen beschrijven van die zoo talrijke
werkmenschen die met een treurig hart
in eenen langen, langen stoet langzaam
'lijk al biddend henen gingen naar het
doodenveld, door de kronkelende straten
langs beide zijden bezet door de nieuws
gierige toegeloopene doch eerbiedvolle
lieden.
Ik weet niet wat er in mij ommeging,
maar 't was 'lijk een gevoel van fierheid,
een innig gelukkig zijn en tevens eene
weemoedigheid die me tegelijk be-
heerschten.
Ik was fier van mij te mogen bevinden
met ai die overtuigde en vastberaden
mannen die daar waren gekomen om te
bewijzen dat al het goede dat die brave
heer Daens hen had gpdaan, niet verge
ten was ook nog om den tegenstrevers
eens te meer te toonen dat et nog in
duizenden boezems een broederharte
kloptdat er nog duizenden menschen
zijn die de edele princiepen willen na
leven en streven van dat knap figuur
dien doorbraven grijsaard die zijn ieven
en welstand offerde om de lijdenden te
helpen, de smarten te stillen en de
wonden te heelen.
Ik was fier, zeg ik daar ook te mogen
bij zijn en innig gelukkig omdat die be
tooging toch zoo welgemeend, zoo in
drukwekkend was in al hare simpelheid...
Doch bijwijlen kwam een traan me 't
oog bevochtigen toen ik die wemelende
massa witte maagdekens ontwaarde die
gezwind en opgeruimd door al 't naïeve
van hun nog kind zijn, voren aan den
stoet die bloemtrossen droegen om de
laatste rustplaats te versieren van hun
nen grooten vriend en weldoener.
Oh moeders gij hebt wellicht uw
teeder harte voelen zwellen van aandoe
ning, toen gij uwe kleintjes, wiers kroe
zeikopje en poezelhandjes, kriekebloos
den door den bijtenden Octoberwind
zaagt, zoo netjes opgepint voorbij slap
pen En hoe moest de brave man ook
gelukkig zijn. die talrijke engeltjes, hem
zien tegemoet kotocn, hunne eenvoudige
najaarsbloempjes reikend tot dankbetui
ging vpor al zijne hulp en troost aan
vader en moeder gedurende de droeve
oorlogstijden.
Wees gegroet oh fiere held gij die
hebt gezwoegd, gestreden en helaas
ook geleden voor uw volk, omdat gij
uit dat volk geboren waart, met hem
leefdet en des te beter kondet voelen hoe
zeer het gefolterd en veracht wordt. Uw
naam weze steeds vereerd omdat gij in
en door alles bewezen hebt, hoezeer gij
uwen cven.nensch bemir.det, en hoe
diep gij het lijden'voeldet der armen en
verdrukten.
't Muziek doet zijne treurige en ont
roerende tonen weergalmen in de stille
straten der stad hij' ijlen onderbreekt
de beiaard die schijnt een lied te zingen
van droefheid en wee.
In de verte klept nu en dan een klokje
alsof het een lijkstoet naar de kerke
riep, en allen en alles menschen en
dingen Schijnen eenstemming te willen
meedoen om den indruk te vergrooten
van dien onvergetelijken dag.
En zoo ging men slenterend voort, de
huizen err on.standers onopgemerkt, tot
aan de drevedie tot den ingang van de
gewijde plaatse leidt.
De g'ijze en vochtige lucht hangt
koud en eentonig over 'r barre land en
de l/oonien sijpelen 'lijk van tranen, die
lijzig langs de stammen afrollen, of van
de naakt woedende takken op d' afgeval
len blaren neerpletsen.
Op 't einde van den rechten weg, blekt
de witte gekalkte omheining van het
ketkhof en het zwart geverfde hekken
van den toegang brengt u tot een over
groot kruisbeeld dat al de bezoekers als
in een drang van liefde en meedoogend-
heid schijnt te willen murmeren
Komt tot mij gij allen die treurt en
lijdt
Daarboven striemen de laatste stralen
der zinkende zon,'lijk een nimbus van
hemelsche glorie en goddelijke groot
heid
Rondom slaan prachtige tomben met
parelkro..en versierd, en ook nog nede-
rige,'.tou!Cn kruidjes «net pas geplukte of
reeds verslokerde bloemen eraan...Heden
ik, morgen gij
Zwarte gedaanten in de verte zwerven
rond 'i zijn arme lieden die dolend zoe
ken naar het graf van een familielid of
vriend.Zij staan gebogen in godvruchtige
houding, of zitten geknield op een bergje
met geelgeworden gras begroeid, en stu
ren een simpel gebed ten Hemel voor den
duurbaren afgestorvene, terwijl een. ne
venstaand brandend kaarsje zijne laatste
snikken geeft....
Daar ligt hij ook, de man die voor de
welvaart van den werker, zijn ^Jel lever,
gaf
Daar rust gij nu in vrede, o, fiere en
[koene strijder,
Aan 't kruisbeeld dat uw glorie, eere
[en standaard was,
En u den moed en sterkte gaf otn d'ar-
[me zwoeger, den lijder
Naar hooger sferen, van welstand en
[geluk te brengen
Spijts vuigen laster, haat en nijd van
l't oude adelras
Nog vele bloesems zullen bloeien
En menige twfjgen tot forsche boomen
I er uw duurbaar naam gtoeiCn
En edele faam
l it ons harte zullen vergaan
L0W-L0W1S.
Ter eere van Pieten Daens.
Hel was met innige aanJocnir-g dat ik
door toedoen mijn ouden en 'Duwen
strijdmakker, Victor Bocqué, van Aalst,
verwittigd werd dat er eene inschrijving
op handen was, om een gedenkteeken op
het graf van onzen gewaardeerden leider,
Pieler Daens, op te richten, e i w; a' wij,
vrienden van den duurbaren afgestorvene
hier in Amerika, heel gaarne eene kleine
helpende hand aan reiken.
Die man, die Volksvriend, stond steeds
op de bres om de werkende massa hulp
te bieden, en daarom is het ook ons aller
plicht hem te gedenken, en het onze bij
te dragen om eene eeuwige herinnering
op zijn graf te plaatsen.
Duizende mijlen zijn wij heden van de
plaats verwijderd, waar het stoffelijk
overschot van dien grooten Volksvriend
rust, en sommigen van ons zullen mis
schien nooit de gelegenheid meer bezitten
om nog een bezoek aan zijn graf te bren.
gen, doch niettemin zijn wij het plan der
Hoofdmannen van Aalst genegen, van op
zijn graf eene herinnering ie plaatsen,
welke voor altijd een klinkend bewijs
zal zijn dat Pieter Daens een Volksvriend
was, en dat dit volk hem met een schoon
gedenkteeken heeft willen verteren.
Wanr.eer wij hier de droevige mare
kregen dat onzen geliejden leider bezwe
ken was, dan griefde ons zulks onzeg
baar want wij wisten hoe zeer hij bij zijn
volk geacht en bemind word, doch dan
da" getroosten wij ons nog bij de gedach
te dat hij een reeds bejaard man was, en
dat hij een opvolger zou achterlaten,
welke opnieuw met volle kracht kon in
den strijd springen, en de partij naar den
voorspoed 'en de overwinning leiden.
Edoch, de mensch wikt, maar God be
schikt, en met benepen hart moeten wij
ook vernemen dat Frans, die vrome ziel.
als een held aan den Yzerslag is geval
len, en zijn leven aan de groote Volks
zaak heeft geofferd.|
Dat die dubbele slag voor de achtbare
familie Daens verpletierend-gcvoe'ig
moet geweest zijn, dit moeten wij geens
zins betwijfelen, want die duutbaren
hebben reeds te veel moeten lijden omdat
hunne twee hoofden als baanbrekers voor
onze Volkspartij dierven optreden en
daarbij lan nog dien vreeselijken slag
dit is voorwaar te veel Aan hen, aan
die vrome zielen onze innigste deelne
ming voor wat zi; daatdoor te doorstaan
kregen.
Doch ook op eene andere plaats moet
dit dubbel afsterven eene gapende leemte
gelaten hebben, namelijk in de partij, de
Kristene Volkspartij var. het arrondisse
ment Aalst. Daar ook waren, zoowel den
ouden a!s den jongen Daens noodAkelijk
onmisbaar, mogen wij zeggen, doch daar
ook heeft men moeten gedoogen dat bei
den ten grave daalden, en voor altijd aan
de liefde hunner medestrijders ontrukt
werden.
Vrienden, strijders der Kristene Volks
partij van Aalst, aan wier zijde ik voor
eenige jaren den strijd medemaakte, wij,
van in Amerika, betreuren ten zeerste
het dubbel verlies welke den oorlogstijd
u berokkend heeft, want wij weten het
maar tegoid dat gij - tegen dergelijk ver
lies bezwaarlijk bestand zijl, doch hoop
Hoop in de toekomst De oorlog, wij we
ten het, is eene erge beproeving geweest
voor de werkende massa in Belgie, doch
wie weet, misschien heeft zij de baan
geopend voor een nieuw leven, een leven
uit het welke onze geliefde partij lauwe
ren zal kunnen plukken-
Vooruit op de baan der Demokratie
Vooruit voor recht en brood voor den
werkersslaaf, wij zullen uwe beweging
van hier met aandacht volgen, en al zijn
wij in de onmogelijkheid van u veel te
helpen, toch zal onze kleine gift hier u
een bewijs zijn dat wij steeds bereid zijn
nog eene helpende hand te reiken daar
waar de gelegenheid het toelaat
Laat de groene vaan weelderig hare
hoop over de werklieden van het geknak
te land ontplooien Laat ons volk de
zuivere waarheid door uwe propaganda
weten, eens toch zal de dag aanbreken
waarop uw streven zal beloond worden,
en wie weet, die dag is misschien zeer
nabij
Nogmaals moed in den strijd, beste
vrienden, en tot wanneer wij nog eens
laet geluk smaken van elkander de hand
e drukken en mondelings over den
