s
s
s
s
s
s
Leest en Verspreidt HET WERKERSWELZIJN
g FIERHEID.
x
n
n
o
Orgaan der Christene Volkspartij.
F^XO©AO@*O©a®«*«a©O*0OA*OKU
O
X
O
m
X
O
m
x
O
9
X
O
X
O
9
X
O
0
X
O
X
O
X
O
X
O
9
X
O
ALBRECHT RODENBACH.
X
O
9
X
O
9
Q
9
X
X
O
m
X
9
X
X
O
9
9
X
X
O
MX09v09+09T9++9T90+90Y90Xm
Praatje over
Vaderlandsliefde.
Zondag 15 Februari 1920.
Prijs per nummer 10 centiemen
Tweede Jaar; Nr. 7.
Hike schrijver is verantwoor
delijk \oor zijne artikelen.
TOLK DER MAATSCHAPPELIJKE WERKEN
Slaaf noch bedelaar
mag de Arbeider zijn.
Abonnementsprijs
Per jaar fr. 5,00
Per 6 maand fr. 2,60
Per 3 maand fr. 1,40
Bureel en Redactie
R. VA ND ER SCHELDEN,
DEERLIJK. West-Vl.
Aankondigingen
Kleine aankondigingeneenmaal
verschijnend fr. 0,50
Andere volgens overeenkomst.
Hij moet een vrij en
welvarend man in de
samenleving wezen.
Priester Oaeas
X
O
9
Sinds lang bevocht de grave Gent de vrije stede,
en grave en Gentenaars verlangden naar de vrede
men staakte moord en brand, en op een zekeren dag,
ter vrije vreê gereed en eerelik verdrag,
reên Gentenaars., gemanteld en in 'i goud geregen,
den hertog graaf Filip aldoor de velden tegen.
't Klaroen schelt in de verte en Gents gezanten staan.
Te midden stuivend stof naart statig langs de baan
de trotschegraveen rond hem, prachtigom teaanschouwen,
de bonte siott der heeren en der edelen vrouwen.
De Gentsche poorters, fier en hunner stede weerd,
begroetten heusche den stoet, maar bleven op hun peerd.
En prachtig reed de schare binnen Doorniks wallen,
en spreidde bont en wemeiend door de wijde hallen
rondom den gouden zetel waar met trotschen zin
ging tronen d'her og met der lieve gemalin.
De Gentsche poorters kwamen, en een hunner zeide,
daar hij, met hoofdschen groet, een handschrift openleide
Heer grave, vrouw gravin, u groet uw goede steê,
en biedt u, zoo 't u mag gelieven, deze vreë,
en las het perkament. Ce grave in korte rede
zei alles was hem wel en dat hij schonk de vrede.
Maar, voegde hij er bij, daar ge ongehoorzaam en
weêrspannig zijt geweest mij die uw heere ben,
zoo zult gij knielen om de vrede die 'k belove.
Die grave was een waal gekweekt ten franschen hove.
Dé Gentenaars en roerden niet, en eenen stond
was alles stille en zweeg verwachtend in het rond.
Heer graaf, zei een gezant, geen een van ons wil
[knielen.
Filip, vrij spreken ongewend en vrije zielen,
schoot uit en riep Dan krijgt ge mijne vrede ook niet
Zijn vlaarnsche gemalin een zucht ontsnappen liet
De hovelingen wezen hun van alle kanten
dat zij op staarden voet den knieval zouden doen
want d'hertog beefde er bij. Maar kalm, gerust en koen,
de Gentsche poorters spraken hem in korte rede
«Heer grave, geef bescheid! Wat melden wij der stede?»
De hovelingen morden grimmig Ongehoord.
De hertoginne keek bedrukt en sprak geen woord.
Filip schoot woedend uit, verweet den Gentenaren,
al wat men in Parijs van Vlaanderen wist te maren,
verweet hun hoeveerdij en wederspannigheid,
maar bovenal dier ijzeren koppen koppigheid,
en Laat ons proeven wie van ons zal koppigst blijven
riep hij, of neen, hoe ver ge uw koppigheid zult dr'jven
Den Knieval of den oorlog onverbiddelik,
't Waar' knieval of de dood, ons antwoord bleef
[gelijk.
Het antwoord hong ter lip, maar de edele gravenede
zeeg bij Filip ten gronde en zuchtte smeekend Vrede.
Filip keek neder en het zoete wezen zag
dat smeekend, bijna weenend, hem te voete lag,
en voelde liefde en woede worstelen in zijn ziele.
Sta op, sprak hij bewogen, maar zijne oogen vielen
op 't kalm gelaat der Gentsche poorters daar voor hem,
en schoten schichten. Maar weêr bevend klonk de stem
der lieve tedere vrouw die zuchte en smeekte Vrede
Filip en kon niet meer. 0 trotsche trotsche stede,
sprak hij, gaat aan, en dankt uw vreê mijn gemalin.
En groetend hoofdsch hun grave en dankbaar hun gravin,
gerust en kalm vertrokken de edele Gentenaren.
Helaas, waar is der Ouderen fierheid nu gevaren
X
O
9
X
O
9
X
O
9
X
O
Zandt het blad na lezing aan een uwer vriedden.
•O» -
I.
Hoeveel maal duizend keeren hebben
we het woord Vaderlandsliefde gedurende
de laatste vijl jaren hooren uitspreken,
uitzingen, uitzuchten oi uittieren naar
gelang van de gemoedsstemming en het
karakter der menschen Dit woord, vele
eenvoudige lieden kenden het vroeger
niet eens, ofwel verslonden het niet.
Och.. verstonden en verstaan talrijke
groo'e patriotards het wei
Vaderlandsliefde liefde tot het Va
derland, onderwijst de schoolmeester.
Maar, wat is dat, V'adeiland Waarom
heet het zoo Waarom moeten we het
beminnen Waarin bestaal die liefde
Geleerde bollen schreven daar bergen
boeker, over schreeuwerige dwepers
twistten en vochten ervoor en.... geschrif
ten, getier en geklop leerden ons niet
veel over die begrippen I
Wijlieden zijn ^een fijne wijsgeeren
noch rechtsgeleerden, maar we denken
mei een gezonden volksjongenskop. Wat
heeten wijzelf dan Vaderlandsliefde Het
Vaderland van een mensch is de streek,
waarmee hij zich één voelt, waar hij
in het wel en wee van zijn medemenschen
deelt, waar hij rechten en plichten heeft
en brengt hij die ten uitvoer hij
aanspraak mag maken op vrienschap in
bescherming. Die streek kan groot of
klein wezen. De ouders der bewoners
of zij zelf verkozen ze vrij tot verblijf
plaats, aanvaardden ervan de wetten en
de regeerders, wilden er in broedeMijk-
geid leven met elkaar, meehelpen] tot de
grootwording en het veilig voortbestaan
van dit land.
Bijvoorbeeld Sedert overoude tijden,
hadden in onze slreek de zeer groote
meerdetheid der inboorlingen dezelfde
Dietsche (of Vlaarnsche) taal, dezelfde
levenswijze,dezelfde verl ngens.Vreemde
volkeren (Franschen, Duitschers, Span
jaarden, enz.) wilden onze gouwen ver
overen, onze vooruuders eene vreemde
taal en vreemde weiten opdringen. Dank
zij hun overmacht, slaagden zij sorrs
daarin en ons land maakte (gedwongen)
deel uit van een grooter rijk.Was dit hun
vaderland en moesten zij dit eerbiedigen
Neen II Door dwang wierden Vlamingen
en naburige volkeren ingelijfd steeds
zochten allen hun klein vaderland vrij te
vechten. Zoo wierden,in 1814, Vlamingen
en Walen, zonder raadpleging, onder
Nederlandsch bestuur geplaalst. Dit
bestuur mishaagde beiden weldra (vooral
de Walen) ze stonden elkaar terzij.
schudden in 1830 het Hollandsche juk af
en besloten etu nieuw staatsverband,
België, te stichten. Dit zou eindelijk het
ware vrije Vaderland van beide volkeren
worden. Vlaarnsche landbouw en Waai-
sche nijverheid zouden het doen bloeien,
de twee stammen zouden gelukkig naast
elkaar leven... Helaas Eén zaak had bij
dit verbond ontbroken rechtvaardig
heid Walen en Fransche gelukzoekers
richtten den nieuwen staat op Fransche
leest in, de beste plaatsen vielen de
Walen te beurt, de taai en de verzuch
tingen der Vlaamsch sprekenden wierden
miskend. De Vlamingen hadden België
tot Vaderland gekozen, wilden het eeren
en verdedigen tegen iederen vreemdeling,
maar vroegen smeekend dezelfde rechten
als hun Waalsche bondgenooten. Met
beloften werden ze gepaaid, lang, zeer
lang Ze smeekten en hoopten tevergeefs,
en toch bleven ze Belgen... uit trouwe
liefde jegens dat België, dat, met een
weinig meer eerlijkheid, een gelukkig
Vaderland voor hen kon worden. En een
dag brak aan,een vreeselijke dag,waarop
ze die liefde tot het sriefmoederlijke Bel
gië bewezen...- door het offeren van hun
beste bloed
Die liefde was de vaderlandsliefde der
Vlamingen Dal was de liefde van een op
recht hopênd kind jegens een schuldig-
onrechtvaardigen, maar nog i nmer ge-
eerbiedigden stiefvader
Daar ligt iets onnatuurlijks in die
liefde. De Walen echter, die ook voor
Belgie len strijde togen, gaven een voor
beeld van de natuurlijke vaderlandsliefde,
van de gewettigde liefde van het kind
jegens den allermiidsten, allerbesten,
eigen vader. Zij verdedigden met hun
bloed, het ware, geliefde Vaderland.
Nu begrijpen, nü voelen we ineens,
wat vaderlandsliefde beteekent De
liefde, de vereering, de opoffering van
een mensch jegens het vrijelijk gekozen
land, dat hem koestert en voedt, dat hem
een heilig ouderlijk Iruis wierd, waarmee
hij zich verbonden, vergroeid voelt door
natuurlijke, dankbare genegenhei 1O.
als eenvoudige lieden, moeten we niet
op wetenschappelijke wijze kunnen uit
leggen, wat het woord Vaderlandsliefde
beteekent I Veel beter we voelen, wat
die liefde is de nederigste past ze toe
door daden, door het opofferen van zijn
bloed Heeren Patriotards Vader
landsliefde is geen geroep, geen redetoe-
ring, geen lasetren en verwenschen, geen
vaandeis-en-strikjes dragen Maar een
daad I I
(vervolgt.)
WIEDER.