s s s s s s Leest en Verspreidt HET WERKERSWELZIJN g FIERHEID. x n n o Orgaan der Christene Volkspartij. F^XO©AO@*O©a®«*«a©O*0OA*OKU O X O m X O m x O 9 X O X O 9 X O 0 X O X O X O X O 9 X O ALBRECHT RODENBACH. X O 9 X O 9 Q 9 X X O m X 9 X X O 9 9 X X O MX09v09+09T9++9T90+90Y90Xm Praatje over Vaderlandsliefde. Zondag 15 Februari 1920. Prijs per nummer 10 centiemen Tweede Jaar; Nr. 7. Hike schrijver is verantwoor delijk \oor zijne artikelen. TOLK DER MAATSCHAPPELIJKE WERKEN Slaaf noch bedelaar mag de Arbeider zijn. Abonnementsprijs Per jaar fr. 5,00 Per 6 maand fr. 2,60 Per 3 maand fr. 1,40 Bureel en Redactie R. VA ND ER SCHELDEN, DEERLIJK. West-Vl. Aankondigingen Kleine aankondigingeneenmaal verschijnend fr. 0,50 Andere volgens overeenkomst. Hij moet een vrij en welvarend man in de samenleving wezen. Priester Oaeas X O 9 Sinds lang bevocht de grave Gent de vrije stede, en grave en Gentenaars verlangden naar de vrede men staakte moord en brand, en op een zekeren dag, ter vrije vreê gereed en eerelik verdrag, reên Gentenaars., gemanteld en in 'i goud geregen, den hertog graaf Filip aldoor de velden tegen. 't Klaroen schelt in de verte en Gents gezanten staan. Te midden stuivend stof naart statig langs de baan de trotschegraveen rond hem, prachtigom teaanschouwen, de bonte siott der heeren en der edelen vrouwen. De Gentsche poorters, fier en hunner stede weerd, begroetten heusche den stoet, maar bleven op hun peerd. En prachtig reed de schare binnen Doorniks wallen, en spreidde bont en wemeiend door de wijde hallen rondom den gouden zetel waar met trotschen zin ging tronen d'her og met der lieve gemalin. De Gentsche poorters kwamen, en een hunner zeide, daar hij, met hoofdschen groet, een handschrift openleide Heer grave, vrouw gravin, u groet uw goede steê, en biedt u, zoo 't u mag gelieven, deze vreë, en las het perkament. Ce grave in korte rede zei alles was hem wel en dat hij schonk de vrede. Maar, voegde hij er bij, daar ge ongehoorzaam en weêrspannig zijt geweest mij die uw heere ben, zoo zult gij knielen om de vrede die 'k belove. Die grave was een waal gekweekt ten franschen hove. Dé Gentenaars en roerden niet, en eenen stond was alles stille en zweeg verwachtend in het rond. Heer graaf, zei een gezant, geen een van ons wil [knielen. Filip, vrij spreken ongewend en vrije zielen, schoot uit en riep Dan krijgt ge mijne vrede ook niet Zijn vlaarnsche gemalin een zucht ontsnappen liet De hovelingen wezen hun van alle kanten dat zij op staarden voet den knieval zouden doen want d'hertog beefde er bij. Maar kalm, gerust en koen, de Gentsche poorters spraken hem in korte rede «Heer grave, geef bescheid! Wat melden wij der stede?» De hovelingen morden grimmig Ongehoord. De hertoginne keek bedrukt en sprak geen woord. Filip schoot woedend uit, verweet den Gentenaren, al wat men in Parijs van Vlaanderen wist te maren, verweet hun hoeveerdij en wederspannigheid, maar bovenal dier ijzeren koppen koppigheid, en Laat ons proeven wie van ons zal koppigst blijven riep hij, of neen, hoe ver ge uw koppigheid zult dr'jven Den Knieval of den oorlog onverbiddelik, 't Waar' knieval of de dood, ons antwoord bleef [gelijk. Het antwoord hong ter lip, maar de edele gravenede zeeg bij Filip ten gronde en zuchtte smeekend Vrede. Filip keek neder en het zoete wezen zag dat smeekend, bijna weenend, hem te voete lag, en voelde liefde en woede worstelen in zijn ziele. Sta op, sprak hij bewogen, maar zijne oogen vielen op 't kalm gelaat der Gentsche poorters daar voor hem, en schoten schichten. Maar weêr bevend klonk de stem der lieve tedere vrouw die zuchte en smeekte Vrede Filip en kon niet meer. 0 trotsche trotsche stede, sprak hij, gaat aan, en dankt uw vreê mijn gemalin. En groetend hoofdsch hun grave en dankbaar hun gravin, gerust en kalm vertrokken de edele Gentenaren. Helaas, waar is der Ouderen fierheid nu gevaren X O 9 X O 9 X O 9 X O Zandt het blad na lezing aan een uwer vriedden. •O» - I. Hoeveel maal duizend keeren hebben we het woord Vaderlandsliefde gedurende de laatste vijl jaren hooren uitspreken, uitzingen, uitzuchten oi uittieren naar gelang van de gemoedsstemming en het karakter der menschen Dit woord, vele eenvoudige lieden kenden het vroeger niet eens, ofwel verslonden het niet. Och.. verstonden en verstaan talrijke groo'e patriotards het wei Vaderlandsliefde liefde tot het Va derland, onderwijst de schoolmeester. Maar, wat is dat, V'adeiland Waarom heet het zoo Waarom moeten we het beminnen Waarin bestaal die liefde Geleerde bollen schreven daar bergen boeker, over schreeuwerige dwepers twistten en vochten ervoor en.... geschrif ten, getier en geklop leerden ons niet veel over die begrippen I Wijlieden zijn ^een fijne wijsgeeren noch rechtsgeleerden, maar we denken mei een gezonden volksjongenskop. Wat heeten wijzelf dan Vaderlandsliefde Het Vaderland van een mensch is de streek, waarmee hij zich één voelt, waar hij in het wel en wee van zijn medemenschen deelt, waar hij rechten en plichten heeft en brengt hij die ten uitvoer hij aanspraak mag maken op vrienschap in bescherming. Die streek kan groot of klein wezen. De ouders der bewoners of zij zelf verkozen ze vrij tot verblijf plaats, aanvaardden ervan de wetten en de regeerders, wilden er in broedeMijk- geid leven met elkaar, meehelpen] tot de grootwording en het veilig voortbestaan van dit land. Bijvoorbeeld Sedert overoude tijden, hadden in onze slreek de zeer groote meerdetheid der inboorlingen dezelfde Dietsche (of Vlaarnsche) taal, dezelfde levenswijze,dezelfde verl ngens.Vreemde volkeren (Franschen, Duitschers, Span jaarden, enz.) wilden onze gouwen ver overen, onze vooruuders eene vreemde taal en vreemde weiten opdringen. Dank zij hun overmacht, slaagden zij sorrs daarin en ons land maakte (gedwongen) deel uit van een grooter rijk.Was dit hun vaderland en moesten zij dit eerbiedigen Neen II Door dwang wierden Vlamingen en naburige volkeren ingelijfd steeds zochten allen hun klein vaderland vrij te vechten. Zoo wierden,in 1814, Vlamingen en Walen, zonder raadpleging, onder Nederlandsch bestuur geplaalst. Dit bestuur mishaagde beiden weldra (vooral de Walen) ze stonden elkaar terzij. schudden in 1830 het Hollandsche juk af en besloten etu nieuw staatsverband, België, te stichten. Dit zou eindelijk het ware vrije Vaderland van beide volkeren worden. Vlaarnsche landbouw en Waai- sche nijverheid zouden het doen bloeien, de twee stammen zouden gelukkig naast elkaar leven... Helaas Eén zaak had bij dit verbond ontbroken rechtvaardig heid Walen en Fransche gelukzoekers richtten den nieuwen staat op Fransche leest in, de beste plaatsen vielen de Walen te beurt, de taai en de verzuch tingen der Vlaamsch sprekenden wierden miskend. De Vlamingen hadden België tot Vaderland gekozen, wilden het eeren en verdedigen tegen iederen vreemdeling, maar vroegen smeekend dezelfde rechten als hun Waalsche bondgenooten. Met beloften werden ze gepaaid, lang, zeer lang Ze smeekten en hoopten tevergeefs, en toch bleven ze Belgen... uit trouwe liefde jegens dat België, dat, met een weinig meer eerlijkheid, een gelukkig Vaderland voor hen kon worden. En een dag brak aan,een vreeselijke dag,waarop ze die liefde tot het sriefmoederlijke Bel gië bewezen...- door het offeren van hun beste bloed Die liefde was de vaderlandsliefde der Vlamingen Dal was de liefde van een op recht hopênd kind jegens een schuldig- onrechtvaardigen, maar nog i nmer ge- eerbiedigden stiefvader Daar ligt iets onnatuurlijks in die liefde. De Walen echter, die ook voor Belgie len strijde togen, gaven een voor beeld van de natuurlijke vaderlandsliefde, van de gewettigde liefde van het kind jegens den allermiidsten, allerbesten, eigen vader. Zij verdedigden met hun bloed, het ware, geliefde Vaderland. Nu begrijpen, nü voelen we ineens, wat vaderlandsliefde beteekent De liefde, de vereering, de opoffering van een mensch jegens het vrijelijk gekozen land, dat hem koestert en voedt, dat hem een heilig ouderlijk Iruis wierd, waarmee hij zich verbonden, vergroeid voelt door natuurlijke, dankbare genegenhei 1O. als eenvoudige lieden, moeten we niet op wetenschappelijke wijze kunnen uit leggen, wat het woord Vaderlandsliefde beteekent I Veel beter we voelen, wat die liefde is de nederigste past ze toe door daden, door het opofferen van zijn bloed Heeren Patriotards Vader landsliefde is geen geroep, geen redetoe- ring, geen lasetren en verwenschen, geen vaandeis-en-strikjes dragen Maar een daad I I (vervolgt.) WIEDER.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Werkerswelzijn | 1920 | | pagina 1