Dc gratie des koniugs dal liij afsmeekte,
dank aan de standvastigheid der parketten van
Bergen en Brussel, werd hem geweigerd.
Hem van het gevang niet konnendc ontslaan,
moest de minister toch iels voor zijnen aan
gekleefden vriend en partij-broeder aan boord
leggen: hij deed den koning een besluitje nemen
waarin de lusschenkomst der parketten niet
noodig was, bij welk Rctsin gemachtigd werd
te Brussel in plaats van te St Bernard zijne
straf te boelen en op die wijze werd hij in de
mogelijkheid gesteld de bezoeken te ontvangen,
gelijk in hel verledc, van zekere Markiezen,
Graven en Barons, Senaleurs en volksvertegen
woordigers. O, schande
De bestierder en dc bedienden van het ge
vang aanzagen hem voor cenc groolc persona
ge, want hij beloofde hun zijne hooge bescher
ming, en daarenboven verklaarde hij nog open
lijk dat hij daar maar voor de forma was en
welhaast zou heen gaan.
En den 5 april werden de deuren van hel
gevang geopend, en men zegde hem Gij
moogt huiswaarts keeren, en hij ging alleen
en zonder geleide heen, en die man is uil het
gevang vertrokken op het bevel van M, De
minister van justitie, d'Anethan zonder de toe
stemming van den koningde gevangenrol is
daar om het te bewijzen.
Overweegt nude zaken, achtbare lezers en
oordeelt over de zedelijkheid eoner partij die
onophoudelijk het woordeken rechlvcerdigheid
alom en in alles durft vooruilzCllcn! De uur
is geklonken om ten strijde te vliegen en die
hatelijkheid voor eeuwig te verdelgen, zooniet
is het gedaan met de openbare deugdelijkheid
DE WERKSTAKINGEN.
Daar er aL.ier overdrij weken afgevaardig
den van de International afgekomen zijn, reke
nen wij het ons tot eenen plicht eenige beden
kingen over die maatschappij neder te schrijven.
De International heeft voor zoogezegd doel
het bijstaan des werkmans door zich zeiven,
dit is te zeggen dat het werkvolk van geheel het
land, ja zelfs geheel Europa want de In
ternational heeft in alle landen afdeelingen
ecne maatschappij moet vormen waarvan men
des noods ondersteund moet worden. Voorde
noodigc gelden bij een te krijgen doet men
eenen wekclijkschen gcldclijken inleg van eeni
ge centiemen.
Ware dit zoogc-egd doel wczcnllijk bel ware
en ook bet eenigsle dan zou men er niets dan
met lof kunnen over spreken. Maar is het wel
werkelijk zoo? wij antwoorden neen. en zie
hier waarom
Deze maatschappij die de werkende klasse
moet ter hulp snellen als er nood is, beslaat
reeds sedert 6 a 7 jaren in Engeland en Yran-
krijk. Daar waar men ze gewaar wierd en nu
nog gewaar wordt, ontstonden en ontstaan er
onmiddelijk werkstakingen.
Wie heeft deze werkstakingen te weeg ge
bracht, wie is er oorzaak dat er dan zooveel
ellende onder het werkvolk bestaat wel alleen-
nelijk de international, die men hier wil ko
men vestigen.
Welnu is er voor het werkvolk ecne groo-
tere ramp te vreezen dan de werkstaking?
Ila! redeneerden zrj koelbloedig de gevolgen
zulker daden, zij zouden ze nooit bedrijven, zij
zouden achteruit deinzen voor de afgrijsselijkc
gevolgen hunner haastigheid. Wal kunnen zij
inderdaad met dc werkstaking winnen
Niets, volstrekt niets.
Zij staken hun werk, drij weken houden zij
het» uit; zij moeten met of tegen dank huns
meesters opslag krijgen. Wat verkrijgen zij
's meestendeels geene vermeerdering, integen
deel, soms het tegenovergestelde, want de mees
ter is tegen hun verbitterd en maakt in hel le-
rugkeeren zwaardere voorwaarden.
En wat hebben zij verloren
Veel, eindelijk veel.
Een spreekwoord zegt van het werkvolk
Staan hunne handen
Zoo staan hunne tanden.
En dat is waarheid. Staak u werk het dag
loon is verloren, is het dagloon verloren waar
mede gaal men zich voeden dc treffelijke werk
man wint immers maar juist genoeg om dage
lijks te leven dus vooreerst dompeld hij zich
vrijwillig in dc armoede.
Zij staken drij weken hun werk, zij zijn drij
weken zonder winst en zij verdrinken er zes
binst dien tijd, want de werkstakers moeten
dagelijks bijeen komen, zij moeten beramen
en deze eindigen gewoonlijk doorcena slemperij,
zie zij verdienen dus drij weken geen oord,
geene duit en maken soms voor een geheel
jaar werkens schulden, want de vrouw en de
kinderen moeten, eten, en de man heeft bo
vendien nog moeten drinken.
Wat gebeurd er dan in zulke huishoudens
De man is gewoon aan hel baldadig herberg
leven, hij is gewoon zich in dc walgelijke kroe
gen te verlustigen, hij kan het zich niet meer
ontwennen, hij moet geduriglijk geld hebben,
dc vrouw kan of wil niet afschieten, dc man wordt
gram en verlaagd zich eindelijk lot dc afkeurlijk-
stc baldadigheden ten opzichte zijner echtgeno
te. Ziedaar dc tweedracht in dit huis dat altijd ge
lukkig leefde voor dat dc man een werkstaker
geworden was
Zij staken hun werk denkende dat ze zoo dc
meester zullen dwingen hun opslag van loon
te geven, en wat verkrijgen zij als zij hunne
misgreep verslaan De meester moet cene les
geven, want hij heeft deze werkstakingen niet
gaarne, en hij zcnl een deel der werkers weg,
zij zitten wederom op straat, want een ander
fabrikant neemt mocijclijk een werkstaker aan.
Hei werkvolk denkt dat dc meester zonder
zijn werk niet kan voortleven, het vergist zich
grootelijks; dc nijvcraar kan immers gemak
kelijker een jaar leven zonder werken dan
den daglooner een dag, dus moet deze voor
den meester bukken.
Dit alles verliest dc werkman met de werk
staking. Hij moet zieli vergenoegen met de en
kele werkstaking, want gebruikte hij geweld dan
zouden er w ellicht mcnschenlevcns te betreuren
zijn bij den minsten oproer word de werk
man aangehouden, veroordeeld en in't gevang
gezet. Ziedaar alweder dc armoede en't verdriet
in 't huisgezin.
En wal hebben zij dan van den Internatio
naal getrokken, van de maatschappij die hun
geraden heeft hel werk te staken, van de maat
schappij, lot werkmans welzijn ingericht, zoo
zij het in schoonc woorden zeggen,die lien in
dc ellende gedompeld heeft
Zij hébben twee of drij dagen eenig geld ge-
bad om te drinken en alles is geklonken.
Ga voort, arme werkman, wordt nog armer,
bezw ijkt van honger; wal kan het hun nog sche
len, zij hebben hun doel herijkt, gij hebt hun
speel - of werktuig geweest; gij hebt de rusti
ge burgers den duivel aangejaagt, gij hebt ge
lijk te Ycrviers, dc oorzaak geweest dat er
werklieden en andere menschen gedood zijn
geworden: gij hebt in een w oord de zaken ge
maakt der hoofdmannen uwer maatschappij,
die altijd in troebel water visschen; gij hebt
dc zaken gedaan van mannen die gij niet zoudet
willen bezien indien zij u uillegden wat zij in
het hoofd hebben
Hopen wij, dat deze weinige regelen de oo-
gen zullen openen aan onze Aalstersche werk
lieden, die de zwakheid zouden kunnen hebben
zich blindelings in den school der revolution-
nairs die men international noemt —te wer
pen dat zij de afgezanten zullen laten tot hier
komen, maar geen gehoor verleenen aan de
schoone beloften die zij steeds doen en nooit
houden; honderd voorbeelden getuigen het.
f f I
De historie schrijver der Nederlanden. M.
Kcrvijn dc Leltenhove, nu minister van het in
wendige voor België komt in zuiver vlaanders
fransch een omzendbrief aan dc heeren Gouver
neur der provinlie loetesluren., in welken hij al
dc fonclionnairs, ambtenaars en bedienden van
hel land, op de stelligste wijze verbod oplegt,
op straffe van afzetting, in de aanstaande kie
zingen voor de kamers een voet te verzetten
of een woord te spreken.
Nieuwsgierig zijnde te welen of dergelijk
verbod ook is opgelegd aan den klergé en of dc
bisschoppen van het rijk ook dien omzendbrief
ontvangen hebben, zijn wij in onze vijf mijlen
bollen gesprongen, en er is ons Ie Gent verze
kerd dat er niets ontrent die onthouding in het
bisschoppelijk paleis is toegekomen.
Indien M. Kervijn de Leltenhove de histo
rie schrijft en w ij weten hoe zij is geschre
ven zooals hij het oprecht gevoelen en den
zuiveren zin van hel volk wil weten, dus volgens
hem de waarheid in de politiek, dan is hij in de
historie duizendmaal onfaalbaalder als den paus;
maar zulke onfaalbaarhcid is slechts goed om
de kinderen in 'tslaap te wiegen.
M. Kervijn is een politiek historie-schrijver
•en men kent dc waarde zulker historieschrij
vers.
Wij hadden ons van wegc M. Ivervijn aan
iets ordentelijk verwacht waal nu dal de
historie-schrijver er minister bij is geworden
zou hij ten minste niet mogen handelen met
cene lichtveerdigheid die ons allen doet schok
schouderen.
Hoe, een minister zal aan de ambtenaren
enz. omdat zij van den staat bezoldigd worden
voor hun werk enz. den plicht komen opleggen
voor de kiezingen van 2 auguslij niets te doen,
dl hij zal dc fonclionnairs van zijnen kant, van
zijne partij, geheel de bezoldigde klergé, wiens
mes langs alle zijden snijdt, en die niet min
door de staal bezoldigd zijn, hunne goesting
laten doen. Yoor hoe dom moet M. Kervijn.
de historie-schrijver, doch dc belgen aanzien
fins Langrandisl ministerie is nauwelijks aan
het roer en het is al diep in de werk - en
handelboeken van Langrand verzonken want
wie zou bij klaren dage de twee gewichten
dommer hanieeren En dat zou zich als eenc
ministerie van rechtzinnigheid en rechtvaardig
heid willen uitgeven!
Is zijn bert er van vol zich als historie schrij
ver voor te dragen, hij is toch verre van het
politiek machtig te zijn dan zou hij dc teugels
van het bestuur met meer voor - en omzichtig
heid moden weten aanlevaflcn hij is nog den
dorpel zijns ministeries niet opgestapt of hij loopt
al met leelijke zwarte schenen die hij aan
ieders oogen ontbloot.
Nu, de groote vraag die [als cenc rijzende
ster al de oogen ontsluit is of onze getrouwe
ambtenaren er zich zullen na schikken en be
reid zijn hun land te loochenen, want een goed
belg volgt welde mode op in liet gekleedsel
maar verandert zoo gemakkelijk van overtui
ging nietmen weet immers dat hij belg en
niet jesuiet geboren is
M. Kervijn stcld de mannen van deugd en
rechtzinnigheid tusscheu hunne persoonlijke be
langen en de vernietiging der welvaart onzes
geleefde vaderland.
Wij twijfelen geenszins of allen zullen ge
trouw blijven aan hun vaandel en dan is de
zegepraal aan recht en voorspoed verzekerd.
Kwam men te sneuvelen door muilbandin-
