Er was stemming en verbroedering,
en in de late uurtjes ook verzus
tering met de echtgenoten der pom
piers van Pontoise die hun echtgeno
te kwamen gezelschap houden.De
MENU'S, kwamen hier goed van pas om
handtekeningenen opdrachten te ver
zamelen, het Guldenboek werd ter on
dertekening aan de verschillende ge
nodigden voorgelegd om te tekenen,
(dit boek, ONS GULDENBOEK had veel
belangstelling van de genodigden, en
het is het waard!)
Na het banket, of liever op het
einde van het banket kwam de geest
ban broederlijkheid tot zijn hoogte
punt, zodanig,dat er op een menu van
een lid der brandweer Pontoise volgen
de nota werd vermeld "Als er weer oor
logswolken dryven over de wereld, en
landen tegenover elkander komen te
staan tot broedermoord,laat dan op de
eerste rijen der legers de verschil
lende korpsen der brandweren staan,
en het "WORDT GEEN OORLOG". Het ban
ket was gedaan-, en nu was het
DE BEURT AAN ONS
In een groep, een groep van een hon
derdtal inbegrepen de groep Pontoise
ging met muziek voorop naar de Grote
Markt alwaar bloemen werden nederge-
legd aan de uitgestalde pompier,zit
tende op een tijger, in het café "DE
TIJGER". Een rede uitgebracht door
een lansier, toepasselijk op de le
vende Pompier; rijmende met bier,
werd uitgesproken van op een tafel,
en nadien ging men over tot de aan
val op de gevulde potten. Andere
groepen hadden zich verspreid over
de ganse stad, en overal heerste
vreugde en jolijt,de tafels en stoe
len moesten het ér op sommige plaat
sen ontgelden, zodapig zelf dat Huy-
lebroeck Pompier een ladder moest
halen om zijn eigendom terug in ont
vangst te kunnen nemen.Al deze klei
ne groepenbrachten leven in de brou
werij, en veel fratsen, zullen gedo
ken blijven in de harten van onze
Pompiers, en zullen wel eens opge
haald worden by zekere gelegenheden,
dan zal het zyn van weet ge dat nog,
en dat en van' den dienen enz. enz.
Deze dag, of liever deze nacht
schijnt wel geëindigd te zijn, het
juiste uur is ons echter onbekend,in
elk geval ontbraken er daags nadien,
of liever in de volgende uren ver
schillende pompiers, om samen met de
groep Pontoise van een rondrit te
houden. Deze rondrit is onvergete
lijk, zowel voor Pontoise als voor
deze van ons die er hebben aan deel
genomen. Het einde was het bezoek
aan een Brouwerij, waar men meer dan
gul werd onthaald, en het andere
einde greep plaats bij een Adjudant
Pompier, die zijn genodigden,, samen
met zijn echte pompiersvrouw, gul en
nat wist te onthalen. Het afscheid
met de leden van het Korps van Pon
toise was 'ontroerend er werd ver
broederd en verzusterd, de afscheid-
kus duurde en bleef duren, en had de
autogeleider van de bus er geen
"komaf" aan gemaaktwie weet waren
de leden van Pontoise wel weggegaan,
maar aan alles komt een- EINDE, ook
aan dit afscheid, In de namiddag
waren de pompiers terug samen geko
men op de koer van het stadhuisal
waar de
LEDEN DER EREWACHT
waren samengekomen, afgehaald door
verschillende onzer leden met hun
auto, teneinde over te gaan tot hun
huldiging die zou plaats grijpen in
het lokaal Burgershuis, Grote Markt
te Aalst
Met muziek op kop, aangevoerd door
onze Sympathieke Chef O/LtDE VOS
Fransging ons korpsmet in hun
midden de erewachters en hun familie
langs een paar straten naar het lo-
laak Burgershuis. Hier werden de
Erewachters en hun familieleden,
alsmede al de leden van het korps en
muziekanten vergast op smakelijke
broodjes met hesp, opgediend door
Brandweerman Mees Paul. Het ging er
gul toe. De feestrede werd gehouden
door Lansier Backaert Em. lid van
het comité, waarna de Commandant De
Paepe Philip, die niettegenstaande
zijn rouw, er aangehouden had zijn
Erewachters te huldigen een prachti
ge herinneringsrede hield en de Ere
wachters huldigde. Het was met een
van ontroering bevende stem dat de
