9.
Men hofken werd atoid schoein opgerekt en charlotte schierdogen, kuisd
den hondenflos van mennen ardoin. Ghaleken was van do doeivels as
de kinderen afreizerken kwamen spelen op die twie ardoinon zoykantcn
van mennen sokkel, en do kcppolen ooon men schoein plckskcn af sprakkon
onder hoylegen Johannes.
Oeik in den herten toyd van de horte kiezingen homme 'k men-
ne rol gespoldj 't er zen der die me nc kier giolègaans vol baat gestre
ken hemmen, en 't en weren het ten nog die niet zee, woorvan dat ge zodj
poizen 't Was ver da op d'andor te kinnen steiken Zekken diggos 'n
gebeiron dor na nie mier, do mensjen zèn slimmer geworren en dobhoy, ze
zeilen na lank moeten zieken ver me te vinnen, ze zien me bekanst nie
meer stoan.
Over 'n gooi dertig joar hem ek dor toch nog ienejjp schoéine
doage mei gemokt. Ter zeilen dor heir da mosschin nog rapploiren, as
ze op d' atomerkt die diepe pitten geschoctcn hemmen. Dat 'n was nic ver
te lachen zee. wat da ze ten gerooid hernmon. In oen Oilstors gazetjen
van dienen toyd es ter ten nog e ghiol felletong oever verscheinon, en
aal da door in stond was de juste woorhod in'dennen gank wooindigon
ten den droak me zeiven koppen. Ivlenier Pietere, die toensch echevooros
van 't stad was, licit er ierlèk me gesp.rocken, want hè wa perfors de
nalotonschap van de steir hierén winnen Don droak heit hom dor ten
foin ba zonnen siïborjanos g'had. 'k Hem er na nog deigd van as ek er op
peis, moar ver ton verom te kommen op da kosjspel, ik hem ten op ne kier
gevraagd ver mè astamblioft te willen om te kieren, 't es te zoggen me
azoei te plasseirrcn dat 'k spel kost zien. Ge moodj iensch kommen
Z'hemmon me ten verzetjmor jaan men oorken, hooi 't eh ton on menno
siorrawior.Z'hemmon me nondedjie me'klikken 011 klakken ghiolegaans ver-
hooisd en me op 't ander ployn geplost, woor dat 't cr na nooit iet go-
beurt. Na stoon ik wei me men zjip nor de kosjers, raö 'k stoon der zu do-
neg voir af da'k na oeik niet zien. Ik stoon hier na, eenzoorn en verlo
ten, en van de joormert me sinto morton zien ik oeik bekanst ne meer,
ÏJaar allé, gezeid gelijk 't ander do joormert es toch oeik da ne meer.
Dg köeibeesten zèn der nog, mor 11a mo al dio kroomon mè deinen nievon
brol, nie zee, kroamen da nie, 'k hooi ten nog liever den toyd as de
mensjon me heer klein pagadderkons nor do joormert kwampon eïi in de pa-
tocterkcno hoor pollekens plasjten van ik goon nor de mort, ik kooip
en koei, en én botjen lover, én een bctjen pansjkons en 'n botjen kribbo-
lingenwoanskons.
Ze, na mooi kor over zwijgen want de troanen kommen aal in
mijn oigon en ik 'k en wil oir nic langer op avon, moar na hodje no kier
het klaaglied g'hoord van ne groyzon stienen hoylegen Johannes dio op d:
atemert me zen grois klict en zon gaat kroentjon stoot.
het loze vissertje.
MJgêïïk door
Op zekere nacht werd mijn vader eens opgeroepen om ter hulp
te snellen voor een brand. Wanneer het 's morgens acht uur was, was mijn
vader nog niet thuis. En eindelijk tegen de raiddag kwam hij erdoor, moe
en vuil 011 vol zagemeel. Nadien is gebleken dat er wol enkele grapjas
sen mee warén. Er zou gebleken zijn dat op een bepaald ogenblik materi
aal ontbrak, dat achteraf in twee zakken was terecht gekomen, verborgen in
schafeling. Onder andere was er papier on stylos.
Bij nader onderzoek zat er één fluit ook vol zagemeel, hope
lijk voor allen zal die fluit nog wel gaan, en dat was het einde van do
brand.
