Zondag 9 Februari 1896.
5 centiemen per nummer.
30"* Jaar. 3057.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
M. WOESTE.
TWEE LEVENS.
VRAAGSKENS
De Bie.
Over boord !..r,vr"r p™!?'
Van tak op tak.
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. i-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuïque Buum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen op
3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
uijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureel#
van dit blad.
Aalst, den 8Feb. 1896.
Niettegenstaande den afkeer dien wij
gevoelen om ons nog langer met de meer
en meer verkwijnende scheurmakerspartij
bezig te houden, mogen wij, zonder onze
lezers te miskennen, in stilzwijgen niet
voorbijgaan, wat er dezer dagen zooal is
voorgevallen. v
De kiezing van Aalst, is voor de katho
lieken van gansch het land, naar wensch
uitgevallen de liberalen en godsdienst
haters liggen verpletterd, en onze Stad
mag weêrom op acht jaren godsdienst
vrede, op een rechtvaardig en voor eenie
der onpartijdig bestuur rekenen.
Ewel, daartegen is er verzet aangetee-
kend. En door wien
Iedereen kent reeds het droevig en
smartvol schouwspel, dat onze wetge
vende Kamer den katholieken wereld,
komt op te leveren. Iedereen heeft de
jubelkreten van geuzen en socialisten
hooren weerklinken.
La Ré forme van woensdag 11. een
archiliberaal dagblad van Brussel, be
helst een artikel zoo ophemelend en zoo
vleiend voor onzen held, dat nooit aan
Feron noch Janson iets dergelijks is op-
gedischt geweest.
M. Woeste, de bijzonderste steun der
katholieke partij in België, de man die
onophoudend werkt tot behoud van al
wat den katholiek nauw aan 't harte ligt,
is aangevallen door dezen, die de eerste
zou moeten zijn om hem te verdedigen en
hem moed in te spreken, nu dat zijne
taak lastiger en moeielijker werd tegen
over het meer en meer dreigend gevaarte
van 't socialismus.
En de aanvaller bloosde niet, zijne
snoode handelwijze te bewimpelen onder
de zoo vermaarde als hoogklinkende
woorden van rechtvaardigheid, eerlijk
heid en treffelijkheid.
DOCH
alléén geuzen en socialisten zijn door
die handelwijze verrukt geweest en
hebben hunne tevredenheid door luid
ruchtige bravos en warme handdrukken
te kennen gegeven.
Maar hebben wij die tooneelen met ge
voelens van spijt en smart bijgewoond,
met voldoening hebben wij mogen besta-
tigen dat de aanvaller niet den minsten
bijval heeft genoten in de rangen der
rechterzij, dat allen hem verstooten en
afkeuren om zich nauwer en nauwer te
scharen rond M. Woeste, den dappersten
en onvermoeibaarsten kampioen van
't katholiek leger.
Moet de lasterende weêrspraak M.
Woeste gepijnigd hebben, het koud ont
haal den aanval- te beurt gevallen heeft
hem moeten heropbeuren.
Zeggen wij nog iets aangaande den fa-
meuzen titel van Demokraat, denwelken
M. Woeste in zijne redevoering te Ver-
viers, wenschte door do katholieken te
zien achterlaten.
Dat dit woord in eenen goeden en voor-
treffelijken zin kan genomen worden,
28* YEBVOLG.
Langen tijd zat zij cr zoo er heerschte in huis
diepe stilte doch het was geene weldadige, vrede
brengende stilte eerder boezemde ze angst en vrees
iu. Eindelijk hoorde Valentine beweging in huis
tante Constance ging naar de keuken en begon koffie
te malen. Nu herinnerde Valentine zich dat ze sedert
den morgend niets gegeten of gedronken had, doch
ze gevoelde geen lust om met tante koffie te gaan
drinken.
Zij bleef onbeweeglijk zitten, terwijl de avondsche
mering stilaan toenam.
in de stille dorpstraat kwam nu met luid geratel
een rijtuig aanrijden, dat voor het huis stilhield. Een
oogenblik later werd er gebeld, en Valentine hoorde
hare tante, die de deur opende, zeggen Goddank dat
ge bier zijt, Adolf.
Ik was niet in het hotel toen uwe boodschap
gebracht werd, anders zou ik wel spoediger bier ge
weest zijn, antwoordde eene scberpklinkende stem
met iewat vreemden tongval. Zoodra ik bet bericht
kreeg, nam ik een rijtuig om mij bier te laten bren
gen,
Hoe is bet zoo plotseling gekomen t
Eene beroerte, antwoordde tante Constance.
Waar is Valentine
mag niemand betwiaten, maar, het is
niet min zeker, dat het veeltijds mis
bruikt wordt, om verdeeling te kun
nen zaaien onder katholieken. En dat is
waard in acht genomen te worden.
Wat meer is, in den goeden zin de»
woords is ieder katholiek een Demo
kraat en mijns dunkens schijnt onze
oude naam alleszins verkieslijker.
En waren beide benamingen dan nog
even goed, er is geen reden tot verande
ren.
Liever dan, zegde M. Woeste onzen
glorievollen naam van katholiek behou
den, dan ons om zoo een beuzelarij te
verdeelen en te verslappen.
Ewel, dit zoo redelijk gezegde, heeft
weerom bcknibbclaars gevonden.
Men hoeft niet te vragen of zij het op
erbarmelijke wijie bij de ooren moeten
trekken hebben.
Wat zijn phariseërs
A. Het zijn mannen die onder den
dekmantel van godsdienstigheid en men-
schenliefde de brave en eenvoudige men-
schen verblinden en rond den tuin leiden
om hunnen eigenen hoogmoed en hunne
baatzuchtigheid te voldoen.
V. Kan men zulke phariseërs ont
moeten onder de menscheu die het eens
zijn met hunne Priesters en hunne geeste
lijke pverheid
A. Neen, onmogelijk neen aange
zien de dienstdoende Priesters en onze
geestelijke Overheid de Kerk bestieren en
geleiden gesticht door Dengene zelve die
de phariseërs uit den tempel verdreef en
die hun zegde dat zij geleken aan graf
steden van buiten wit en schoon en van
binnen niets inhoudende dan stank en
verrotting.
A. Is het de plicht van do geloovi-
gen, hoe braaf zij ook wezen, van hunne
dienstdoende Priesters en hunne geeste
lijke Overheid te volgon
A. Ja, het is hunne plicht, en an
ders doen is hoogst gevaarlijk want de
stichter zelve der H. Kerk heeft gezegd
Die niet met mij is, is tegen mij en
sprekende van zijn eigen zeiven bedoelde
hij ook diegenen die hij zou aanstellen
om zijne kerk te geleiden en te bestieren.
Ze gaan met de ellebogen in
hunnen zak. De liberalen van Brus
sel hebben over eonige jaren eene maat
schappij gesticht die voor naam draagt
le Progrès en die bestemd is om soep te
doen uitdeelen aan de kinders der liberale
scholen. De stad geeft aan die maat
schappij eene subsidie van 5,000 frank,
wel te verstaan altijd voor de leerlingen
der liberale scholen alleen de katholieke
kinders moeten maar honger lyden.
Dat liberalen geld geven voor hunne
scholen, verstaan wij en keuren wij zelfs
joed. Maar dat de stad het geld der
catholieken evenwel als der anderen
gebruikt om de katholieke kinders te
doen ontbering lijden voor hun geloof,
dat heeten wij onrechtveerdig en schan
delijk.
Zjj zit reeds uren lang bij het lijk in de slaap
kamer, antwoordde de oude dame schreiend en kla
gend.
Zij heeft den geheelen dag nog geen kruimel
gegeten.
Adolf Bauerlich, een lang, krachtig man van veer
tig jaar, met gebruind gelaat, donker haar, donkere
oogen en scboone donkere knevels luisterde niet ver
der naar de jammerklachten der tante en antwoordde
er ook niet op. Hij klopte aan de deur der kamer,
waar Valentine bij bet lijk haars vaders zat, opende
die zonder eerst baarbinnen,! af te wachten en
zegde dat h(j het biunentreden Waarom zit ge hier,
Valentine Kom meê.
Hij trad nader, trok haar zacht maar met onweer
staanbare kracht van haren stoel omhoog, legde haren
arm in de zjjoc en bracht haar naar de woonkamer,
tante Constance intusschen de lamp aangesto
ken en koffie en brood gereed gezet had-
Zoo is het goed, zegde de tante goedkeurend.
Kom, drink eene kop koffie en eet een stukje. Valen
tine. Geef u toch niet zoo geheel aan uwe droefheid
over, arm kind. Zjj trad op hare niebt toe en streek
haar laugs de wangen toen viel deze haar beschaamd
om den bals en fluisterde Vergeef het mjj, tante.
Bedenk toch, wat de dokter gezegd heeft, zegde
de oude maar ondertusseheu liepen baar zelf de
tranen weer langs de wangen.
Is de dokter dan hier gewest 1 vroeg Adoff.
Natuurlijk, w|j hebben hem aanstonds gehaald,
antwoordde Constance, terwjjl Valentine bleef zwjj-
gen en strak voor zieb staarde.
Ongelukkig komt daar nog bij dat de
liberalen niets zoo gauw moede zijn als
het geven. Alzoo hebben zij voor hunne
fameuze soep uit hunnen zak gegeven of
rond gehaald 18,554 fr.in 1892 8,808 fr.
in 1893 7,987 fr. in 1894.
Daaruit blijkt eens te meer dat de
liberalen groote vrienden van den arme
zijn met andermans geld, maar dat zij
voor hunne eigen rekening, gelijk de
liberale gazetschrijver van Mechelen
zegde, pootvast zijn.
In geheel het landbouw
bedrijf, zoo wijd als het
rekt en strekt, en is er
geen vak dat meer de aan
dacht wekt in ous land
dan de bieënteelt. Niet één vak ook dat
beter vooruitgaat.
Zal men daarmee den Landbouw red
den Wel waarlijk neen Maar alle
baten helpen zij de muis en ze piste in de
zee.
Het i» immer toch echt dat er in ons
Land, in 1893, om meer dan een millioen
en half honing uit den vreemde werd
ingevoerd, en om acht honderd duizend
franken was. En welken honing en welk
was Vreemde vervalschte waren, zon
der waarde voor gebruik en heelkunst.
De geneesheeren hebben het gebruik van
honing daar gelaten om rede van verval-
Van eenen anderen kant gaan er in ons
Land om millioenen fr. nectar verloren
dio zouden kunnen bijna kosteloos opge-
oogst worden door do vlijtige biekes.
t Land van Aalst voornamelijk offert
een rijken oogst tijdens den bloei van het
koolzaad.
In de Tentoonstelling van 1897 te Brus
sel i» er waderom eene afdeeling van
Bieënteelt in de 12* sectie. Even als te
Antwerpen in 1894 is zij toevertrouwd
aan M. Fernand de Lalieux de la Rocq,
commissaris, die er, als op het Land-
bouwcongres, 't heilig vuur zal weten aan
te steken.
Aalst heeft ook eene bloeiënde maat
schappij van 70 leden, waaronder, 4
priesters, 5 advokaten, 3 geneesheeren
en verders andere deftige leden uit al de
standen der maatschappij.
De Sl Ambrosius' Gilde is haren naam
Do zetel B Den Posthoorn aan de Gent-
schepoort, te Aalst.
Heden zondag vergaderen om 2 ilt
uren de Leden voor eene prijsloting die
jaarlijks plaats heeft. Onder de Leden,
die 2 frauken betalen van inkomgeld,
worden om 40 franken prijzen, bestaande
uit nuttige artikels voor Bieënteelt, per
loting verdeeld. Men bekomt ook grati»
het tijdschrift De Bieënvriend en mag
voor 't zelfdo geld deel nemen aan de
voordrachten die in den loop van het
jaar gegeven worden.
Dit jaar, in September, heeft er in
Aalst, eene groote Tentoonstelling plaats
vau het verleden en heden der Bieënteelt
daarbij Honingmarkt met praktische
toepassingen van honing in keuken en
geneeskundige bereidingen.
Ambbosius.
- En zegt hij, dat het
Adolf.
beroerte is vroeg
Ja, en bij noemt het gelukkig dat het zoo ge
beurd is mijn arme broeder bad anders nog veel
meer moeten lijden. Maar Valentine geloof)....
Een blik van hare nicht deed haar zwijgen zjj
begreep dat Valentine niet over mevrouw Rech lings
bezoek wilde gesproken hebben. Om hare verlegen
heid Ie verbergen zegde ze
De dokter heeft ons dadelijk een bewgs van
overlijden gegeven.
Adolf Bauerlich bespeurde wel, dat men iets voor
hem verbergen wilde, doch bij liet daar niets van be
merken en zegde -.
Zoo, beeft u dat bewijs reeds Dan is alles in
orde, of beter gezegd dan kan ik alles in orde bren
gen gij zult mij zeker wel toestaan in deze treurige
omstandigheden al de noodige stappen voor u te doen.
Terwijl bij deze laatste woorden op vleienden toon
uitsprak, richtte by zich tot Valentine en liet zgne
blikken op haar rusten. Dat ontging Valentine niet
toorn en schaamte joegen haar het bloed naar de
wangenzwijgend knikte zjj ten dank voor dit voor
stel hare tante wist echter niet genoeg woorden te
inden om haren dank te betuigen. Te gelijkertijd
schonk zij koffie en noodigde hare nicht een kopje
ervan te drinken.
Ik moet onmiddelgk naar de stad terug om de
noodige maatregelen te nemen. Wees dus zoo goed
mij daartoe het bewijs van overlgdeu te geven. Mijn
neef moet immers op het Invalliedenkerkhof begraven
.orden 1 vroeg Adolf weer.
Heer uitgever van Denderbode,
Gelief 't volgende in uw ge
ëerd blad iu te lasschen
Er zijn hedendaags eenige
mannen in Aalst die er op uit
zijn om, door lastertaal en
naamlooze brievon, menschen
aan te vallen en te bedreigen
die met niets anders bezield
zijn dan met den iever voor het
foede en voor de hulp en den
ijstand van den lijdenden en
armen werkman. Zulke zijn wel
op den eersten rang der brave
burgers die werken voor den bloei en den
vooruitgang van den katholiekën werk
manskring onzer stad.
Zij laten weten aan hunne laffe aan
vallers en vuige lasteraars dat hunne
snoode werking slechts zal dienen om hen
meer en meer aan te sporen in hunne
pogingen voor het veredelen en verzede-
lijken van den bedreigden en lijdenden
werkmansstand. Overigens zij raden ge
makkelijk onder welke drijfveer die lief
hebbers hunne gal en hunne vuilnissen
uitspuwen. Dat kan ons weinig raken
onder de getuigenis en het geleide van
ons kristen en katholiek geweten gaan
wij voort met strijden voor God, Vader
land en Stad.
Een Burgeb van Aalst,
niet alleenlijk kristen, maar daarbij ook'
eerst en vooral goede en getrouwe kathol.
Militaire reisduiven. Eene nieu
wigheid door minister Brassine ingevoerd
zal door bevoegde personen onderzocht
worden.Er is spraak van militaire duiven
hokken te bouwen in de drie versterkte
plaatsen Antwerpen, Luik en Namen.
De genie zal met het bestuur vau de
nieuwe inrichting gelast worden.
De goedendag jj der Vlamingen.
Welke was de vorm van het wapen, waar-
meê in den slag der Gulden Sporen, bij
Kortrijk, in 1302 zulk eene bloedige ver
woesting aanrichtten in de rangen der
FraDsche ridderschap.
Verleden zondag kwam dit punt in be
raadslaging in de Academie van Oud-
heidskunde van België, in eene voor
dracht van M. Van Duyse.
Talrijke schrijvers hebben zich met
vraagpunt bezighouden en hunne meenin
gen zijn ver van gelijkluidend.
Felix Delvigne, steunende op de in
1845 in Gent ontdekte muurschilderingen,
zegt dat de goedendag een soort van zwa-
ren stok was, hebbende aan den kop een
ijzeren ring die puntvormig uitliep.
Van een anderen kant M. Van Mal-
deghem, bijgevoegd archivist te Brussel,
op oude chronijken steunende, dat de
goedendag niets anders was dan een
doegijzer, aan een langen stokvastgo-
fecht.
M. Vau Duyse deelt de meening van
M. Delvigne en denkt dat de goedendag
geen anderen vorm kon hebben dan dien
der Gentscbe muurschilderingen.
M. De Raadt, van Brussel, verdedigt
de meening van M. Van Maldeghem. Er
moeten dan twee wapens geweest zijn,
want volgens de chronijken kon men met
Dat heeft hg altijd gewensebtdaar ruit ook
mgne moeder, antwoordde Valentine.
Dan zal zijn wensch vervuld worden ik beb
het rytuig hier laten wachten en ga dus dadelijk weer
heen, zegde Adolf en stond op. Maar, voegde hg er
aarzelend bg zoudt ge ine niet eerst een kop koffie
geven.
Neem het niet kwalijk, Adolf I ik heb erin het
geheel niet aan gedacht; ik zal aanstonds een kopje
halen, zegde Constance en wilde omspringen. Bauer
lich drukte haar neer op haren stoel en zegde men
een vriendelijken glimlach Blgf maar zitten, tante
Constance Ik weet den weg wel in uwe keuken en
wil zelf een kopjo halen. Mag ik dat niet, dan drink
ik ook geen koffie.
Zg wilde nog bezwaar maken, doch hij was de deur
reeds uit. Er verliepen wel tien minuten, eer hg
terugkeerde.
Ik had niet moeten toegeven, mompelde Con
stance hg vindt het kopje niet. Zal ik eens gaan
zien vroeg zij hare nicht, die slechts met een
schouder ophalen antwoordde.
Zg stond op en opende de kamerdeur, doch daar
klonk haar uit de keuken reeds te gemott
Ik kom reeds, tante Constance, ik kom
Het kopje triomfantelgk in de hoogte houdende
trad bij de kamer binnen, zette het gevondene op de
tafel en nam weer plaats op zijnen steel. Constance
schonk hem koffie in, doch juist toen hg den warmen
drank aan lippen wilde brengen, werd er gebeld.
Voorkomend aprong Bauerlich weer op om de deur
te openen immer» by wist dat men geen dienst-
het wapen der Gentenaars doodslaan,
snijden en steken.
Welke van de twee is nu de goedendag.
ter Daens in de
Kamer kwam beweren dat hij 't program
ma vau den kath. Volksbond voorstaat,
viel de heer Janssens van St-Nicolaas
hem in de rede
Gij hebt het recht niet den naam van
n demokraat te dragen ik betwist dat I
- Ik vraag het woord
De heer Janssens wiens toewijding aan
de volkszaak niemand zal betwisten,
wierp dus priester Daens over boord als
een valschen demokraat.
En nu komt de Redactie van u Het
"Volk, het orgaan der ware kristene
demokraten, zijne stem bij die van M.
Janssens voegen en werpt op hare beurt
de valsche demokraat Daens als scheur
maker ongenadig over boord.
Wij knippen het volgende uit - Het
Volk - num. van 6 Februari 11. en
oordeele
B In de Kamer, zeide M. Daens, dat
zijn programma het programma van den
Belgischen Volksbona was.
Als 't zoo is, wij moeten pastoor
Daens aanmerken dat hij zijne daden niet
in overeenkomst brengt met een der
hoofdpunten van dat programma, name-
dit betreffende het bewaren der eenheid
in de katholieke partij, want in de Kamer
houdt hij zich sedert eenige dagen met
niets anders bezig dan met al wie katho
liek is, aan te vallen,
n Ook de maat is thans vol.
n Pastoor Daens, die zich als christene
demokraat aan de kiezers van 't arron
dissement Aalst voorgesteld heeft, ge
bruik makende van den naam welke de
katholieke en antisocialistische werklie
den, geheel het land door, in den Volks
bond Ligue démocratique aangeno
men hadden, komt, door zijne laatste re
devoeringen in de Kamer, af te breken
met de beginsels welke al de echte demo
kraten aan't hart liggen. Eendracht in
de katholieke partij, eerbied voor hare
leiders, waardige houding, pastoor Daens
laat dit alles varen. Hij wordt toegejuicht
in de Kamer door liberalen en socialisten
bij zoover dat, uit erkentenis zeker, La
Réforme zijn portret afkondigt.
Welnu, wij die altijd, uit eerbied
voor den priester, gezwegeu hebben, die
hem nooit bestreden, die altijd weigerden
hem of zijne makkers tegen te spreken,
hopende dat de eendracht eindelijk zou
hersteld worden, wij vinden ons, in ge
weten, verplicht te verklaren dat wij hem
als een politiekeu tegenstrever moeten
aanzien en behandelen. Wij zyn ten
hoogst verontwaardigd over zijne handel
wijze en willen niet dat iemand zou kun
nen veronderstellen dat Het Volk er on
verschillig aan blyft. Redactie.
Dit doet deugd aan 't hert vau ons
Aalstersche katholieken en inzonderlijk
van ons Denderbode.
Wij willen sober zijn in ome woorden
alleenlijk zeggen
Wij zijn waardiglijk gewroken God
lofde olie dry ft eindelyk toch boven 1
meisje hield en de werkvrouw was reeds naar huis.
Eene mannenstem vroeg naar mejuffrouw Valen
tine Zier. Banerlich liet den man in de woonkamer.
Verschrikt sprong Valentine van baren stoel op toen
ze hem zag. zy had Hendrik, den huisknecht van
mevrouw Rechliog herkend.
Hendrik gij, wat wilt geï riep zy met doods
bleek gelaat.
Ten zeerste verwonderd, zag Hendrik baar aan en
vroeg met ietwat bevende atom Waarom schrikt ge
van mg, juffrouw Gy kunt toch niet weten....
- Ik weet niets, stamelde Valentine, trachtende
hare kalmte terug te krijgen. Dit gelukte echter slecht
hare tanden klapperden hoorbaar tegen elkander.
Er moet iets gebeurd zyD, anders.
Zg kou niet verder spreken.
Maar, lieve Valentine, ik herken u bijna niet,
zegde Constance, zich in bet gesprek mengende.
Waarom ziet ge zoo zwart No, het is geeo wonder,
wendde zy zich tot den verlegen rondzienden huis
knecht, mgn broeder is heden middag plotseling
overleden.
ny ook risp Hendrik.
Wie dan nog meer T vroegen Constance en
Bauerlich te gelgk. Valentine sprak geen woord, zy
wa» half opgestaan en in gebogen houding, met den
mond half open, stond zij den huisknecht na t« zien.
Zg bad een voorgevoel van wat hg zou zeggen en toch
had zij een afschuw om het te vernemen.
Mijne meesteres, antwoordde Hendrik biykbaar
verlegen geworden met zgne houding. Ook Bauerlich
gaf thans meer acht op Valentine's gedrag.
fin de kazern. De heer
minister van oorlog heeft eenen
omzendbrief gezonden aan de
kolonels van 't leger, een onder»
zoek bevelende over de «ocialis-
tische propaganda binnen en buiten de
kazernen.
Ook vroeg de minister welke de maat
regels, volgens hen, zouden weien om die
propoganda tegen te werken.
En de kolonels zouden als een afdoeade
maatregel de persoonlijken dienstplicht
hebben aangeraden.
Dat zou nu eens overvloedig water
zyn voor den socialistischen molen...
Immers wie weet er niet, da|^e socia
listen den persoonlijken en algemeenen
dienstelicht najagen, juist omdat zij er
hetmiadel in aantreffen om hunne leer
stelsels in de kazernen te verspreiden
De socialisten zijn zoo dom niet als
hun hoodje staat, ze weten wel waarom.
Dat de kolonels al de weerbare mannen
zouden willen geweer en ransel doen
opnemen.dat moet ons niet verwonderen,
maar beweren dal wij hierdoor de socia
listische propagande zouden tegen gaan,
dat is ereme raus zeggen ze te Dender-
monde.
Wat wij willen, 'tis het niemand ge
dwongen soldaat, in andoro woorden, een
vrijwilligers leger, dus afschaffing der
loting. En in afwachting dat het zich
kan verwezenlijken uitbreiding van
't volontariaat, eene maandelijksche ver
goeding van 30 fr. aan de militiaDen en
betere voeding, gelyk onze katholieke
Volksvertegenwoordigers enSenateurs het
voorstaan en zullen bly ven voorstaan.
Aalst. Antisocialistische Vak-
yereenlgingen. Morgen zondag 9
Februari, verplichtende algemeene ver
gadering der leden op boete van 0,2§
centiemen. Herkiezing van 't Bestuur.
Deze vergadering zal plaats hebben om
3 uren namiddae ten lokale Kring De
VriendschapKorte Zoutstrrat.
Onze valsche demokraten vlie
gen telkenmale dat wy zeggen dat ze
groene socialisten zijn, in gramschap
tegen ons op, roepende Ge liegt I Go
lastert 1
Soort eoekt soort en ook soort kent soort
immers de roode socialisten erkennen zoo
goed hunne broeders in socialistery dat
ze, in hun orgaan Ls Peuple - aan den
leider der groenen, priester Daens, aan
raden van zijne kap over do haag te wer
pen opdat hy, geiy'k zy, een volkomen
vrij mensch zou wezen. Dus nog alleen
het priesterkleed van hunnen leider
scheidt de groenen van de rooden.
Wij hopen dat priestor Daens geen
gehoor zal leenen aan die «lachte raad-
ge vingen,dat hij veeleer tot inkeer komen
zal en wellicht Trappist worden.
Immers een oude pastoor zegde het
ons nog onlangs In geen vijftig jaren kan
het kwaad voor den Godsdienst hersteld
worden dat, op myne parochie alleen,
sedert 1893, is gesticht geworden door de
valsche demokraten en hunne bondge
noten, die oude liberalen, nu lieden
geworden behangen door oenen schyn
Godsdienst I
Uwe meeltere» T herbaalde tante Constance
handenwringend. Maar bee ii dat mogelgk zy wat
nog gezond, toen ze dezen morgend hier wea.
Maar zg was ziek toen ze thuia kwam, en het
duurde geen twee uren, of ze wat dood. Men zegt
en zegt dat ze veigift beeft ingekregen.
Van schrik liet de oude dame eenen kreet hooren
ook Valentine gilde en als van den bliksem getroffen
zonk zg op haren itoel terug en bedekte haar gelaat
met beide handen. Maar Bauerlich zegde ongeloovig
Och kom, dat is dwaasheid. Voor zoover ik weet, wss
uwe meesteres eene rijke, gezonde, gelukkige vrouw.
Waarom zou zy dan een eind aan haar leven maken
Daar zou zy wel voor opgepast hebben, zy is
ongeerne genoeg gestorven. Neen, er wordt beweerd,
dat zy vergiftigd ia geworden, op haar sterfbed heeft
ze zelf die bewering uitgesproken I
Door wien vroeg Banerlich en keek beurte-
lings naar de bevende Valentine en Baarden bediende,
die blijkbaar naar de geschikte woorden zocht om uit
te drukken wat hy te zeggen had. Iiy trad op Valen
tine toe en zegde met gedempte stem Juffrouw,
wilt gy liever even met my uit de kamer gaan, ik
zou het liefst aan u alleen zeggen.
Met moeite stond Valentine op, maar zo kon oiet
staan.
Krachteloos zeeg zij op baren stoel neergroote
zweetdroppels parelden op haar voorhoofd, hhar ge
laat was geelachtig wit geworden.
Wcr* —rlfm*.
