fl
-*r
0
D
O
D
Donderdag 18 Maart 1897. 5 centiemen per nummer. 51ste Jaar 5142.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Kiezingen voor den Werkrechtersraad van Aalst.
Dus allen gestemd onder de Ster
De kiezing begint om 9 uren
laatste oproeping om 12 uren ofte middag.
Hebt medelijden
W
VRIJHEID en
PROTESTANTISM
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Guique Buum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen op
3" bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften word m niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, 17 Maart 1897.
VAN 21 MAART 1897.
Kollege der kiezers-Werklieden.
Katholieke lijst Socialisten
Hier kiest men g
Werkend lid wiens mandaat eindigt op 31 December 1903.
Reeks A.
Blanckaert
Vrije liefde,
jj Eigendom is diefstal.
j Plaatsvervangend lid wier mandaat eindigt op 31 December 1903.
Reeks A en B.
Walleze
Noch God, noch Meester.
i Onderrichtingen voor den kiezer. Hoe men stemt Wanneer
de kiezer wordt opgeroepen, treedt bij binnen, begeeft zicb by den Voorzitter van
i 't kicsbureel en vertoont zijne identiteitskaart. Niemamd raag tot de stemming too-
gelaten worden ten zij hij drager is van zijne identiteitskaart.
Dus de kaart niet vergeten meè te nemen.
Op-vertoon dezer kaart, levert de Voorzitter den stembrief in vieren geplooid af.
De kiezer begeeft zich dan naar den afzonderenden lessenaar en maakt met
het potlood dat daar te zijner beschikking is gesteld, het wit punt zwart van
het zwart vakje of vierkant onder de ster.
Zoo stcmt men voor de katholieke kandidaten.
Op letten van bet puntje des potloods niet in den mond te steken om
het vochtig te maken, want men loopt gevaar van den stembrief nietig te maken.
Ware bet puntje van 't potlood te kort geworden of afgebroken, dan ver
zoekt men den beer Voorzitter het te willen laten aanscherpen.
Wanneer men den stembrief bevuilt of meu er, bij ongeval, een teeken,
een schreefje zou op maken, dan mag men een tweeden stembrief vragen. Het
mag zelfs meermaals voorvallen.
Wanneer men dan het wit puntje van 't zwart vierkant onder de ster
heeft zwart gemaakt, vouwt meu den stembrief weêr in zijne plooien, men
begeeft zich naar 't bureel, overhandigt hem, met de zijde waarop het zegel is
geplaatst naar boven, aan den Voorzitter welke hem in de bus neêrlegt.
Men groet het Bureel, men heeft zijne plicht volbracht en mag er van door
trekken.
Dus, katholieke kiezers-werklieden van Stad en Dorp allen als
een man gestemd onder de ster, voor de katholieke kandidaten
De zegepraal der katholieke kandidaten zal schitterend zijn, in
dien alle katholieken hunne plicht kwijten gelijk het betaamt.
De Vrederechter van het kanton van
Heron beeft een vonnis uitgesproken, dat
de duivenliefhebbers sterk aanbelangt.
In Juli 11., bad een liefhebber van Ninace
eene allerbeste reisduif, die reeds ver
scheidene eerste pryzen gewonnen had,
m eea wcdstrijd laten deelnemen.
'Een gebuur die jaloersch was besloot den
liefhebber ocne kwade poets tc spelen.
Nauwelyks was de aankomst der duif
gemeld, of zijne vrouw joeg al de duiven
uit den kijker.
De duif, die anders oogeublikkelijk op
Rkk0 ki-ïker blecf achter en de lief-
70 V- .!erloor daardoor eene som van
'3 fr. Hij daagde de echtgenooten X
'oorden vrederechter die hen tot terug
gaaf van de 73 fr. en de kosten ver
oordeelde.
Ik word nu al recht oud zeide Leo
XIII, iu 't jaar 1893, tot zijn geneesheer.
Zeg mij eens eerlijk boe lang, denkt
gij, heb ik nog te leven
Heilige Vader, - antwoordde de go-
neesheer, als er niets onverwachts ge
beurt, kunt gij zeker nog vijf jaar leven.»
«Vijfjaar? Bravo» zeide de Paus;
dan ben ik 88. Dat is precies de ouder
dom, op welken ik zal sterven naar een
goede Franciscaner-broeder mij indertijd
voorspeld heeft.
Do broeder, dien de Paus bedoelde,
was frater Antonio Marcbi, die iD de
Meimaand van 1891, in geur.van heilig
heid, te Rome is overledon. Reeds onder
het Pausschap van PiusIX, had frater
Antonio voorspeld, dat die Paus meer
dan dertig jaar op den Stoel van Petrus
zou zitten.
Ja, geëerde lezers, gij allen die katho
lieken zijt, wij roepen u toe Hebt me
delijden
Sedert geruimen tijd hoerscht er in
Indië een vreeslijke hongersnood die reeds
duizenden en duizeuden mensehen, na
een akelig lijden, ijselijke folteringen, ten
grave heeft gesleept.
En niet alleen de hongersnood heerscht
er, maar tevens woedt er de pest veel
gevaarlijker, verschrikkelijker cn afschu
welijker dan ooit in vorige eeuwen is
gehoord geworden.
De toestand is afgrijselijk en de nood
hartverscheurend.
A fame elpeste libera ons, Domine
Van durentijd en pest verlost ons Heer
Zoo baden onze Belgische voorouders
wanneer die gceseleude plagen onze ge
westen teisterden.
Durentijd en pest zijn er nu toch groo-
tere kwalen die een volk kunnen teis
teren 1
Duizenden menschen sterven in Indië
na al de folteringen van den honger ver
duurd te hebben of worden door de pest
weggemaaid.
Tusscben die arme pestlijders, tusschen
die armzalige hongerigen telt men dui
zenden christenen.
België heeft het initiatief genomen van
eene algemeene beweging te doen ont
staan om de ongelukkige indiërs ter hulp
te komen.
Dat is eene eer voor 't Belgische volk
't welk dan ook als een toonbeeld aan
andere naties wordt voorgesteld.
Wanneer de H. Franciscus-Xaverius,
over ruim 300 jaren, aan de bekeering
van Indië tot het waar geloof werkte, dan
vroeg hij aan den H. Ignatius, zijuen
overste, dat hij hem medehelpers zou zen
den. Da mini Belgas Zend mij Bel
genschreef hij.
I)e Belgen hoorden de stem vau den
II. Apostel van Indië geld, goed en
bloed werden opgeofferd om in die verre
streken het rijk van Christus uit te brei
den.
Sedertdien is de icycr van de Belgen
niet verzwakt nog altijd zijn daar Bel
gische zendelingeu aan 't werk ora dit
werelddeel door de fakkel des geloofs te
verlichten.
Doch nu heden dreigen hongersnood
en pest deze missiën, de vruchten van
zooveel arbeid, het werk van zooveel
eeuwen te vernietigen.
Meu moet de verbalen der raissiouna-
rissen lezen om zich een gedacht te kun
nen geven van de ellenden die in Indië
heerschen en der gevaren die de Belgi
sche missiën er loopen.
Het is geen scbaarschheid van levens
middelen, schrijft Pater Hoffmann uit
Banchi,maar wel degelijk de hongersnood
die met groote stappen nadert cn overal
ontzetting verspreidten geen middel
zie ik om mijne christenen te redden,
indien mij geen edelmoedige hulp gezon
den wordt. Hongersnood en hougersuood
is twee, maar hier moet dat woord iu
zync wezenlijke en gruwelijke beteekonis
verstaan worden.
Van het einde van Augustus tot den 2
November, meldt Pater Fleurquin, uit
Noatali, is er maar eeu dag vau regen
geweest. De twee derden van den oogst
zijn verloren de rijst is op het veld ver
droogd en wat overgebleven was wordt
nu afgevreten door de insecten die op
andere jaren door den regen verdelgd
werden. Van nu tot September mag men
niet hopen een enkel korrel rijst te win
nen.
Om in het leven tc blijven voegt de
E. Pator Depelchiu er bij, moeten onze
christenen zich vergenoegen met wilde
boomvruchten en wortels die zij in de
bosschen gaan ontgraveu.
Het naderen van den hongersnood drijft
de kinderen naar de scholen der zusters.
De zusters van Loretto hebben er reeds
meer dan vier honderd opgenomen waar
van er vele van meer dan 25 uren ver
gekomen zijn.
Den 10 Januari schreef de E. P. Felix
capucijn, aan den provinciaal zijner orde
Eenigc dagen geleden deed ik myne
ronde door het dorp. Op eenige stappen
van mij af zag ik kinderen op den grond
liggen of liever over den grond kruipend.
Ik ging nader bij hen en tol mijne verba
zing vond ik hen bezig met de walgelijk
ste vuilnissen te eten. Mijn leidsman
zegde mij dat die kinderen aldus sedert
drie a vier dagen waren op straat gelegd
omdat hunne ouders geen enkel korrel
rijst meer hadden, en dat, indien ik ze
nic-t ter hulp kwam, zij onvermijdelijk
van honger moesten omkomen.
Ik kou iu 't eerst niet gelooven wat
mijn gids mij zegde. Ik ging dan de ouders
opzoeken en trad hunne hut binuen.
Wat naaktheid, wat ellende. Geen bed,
geen enkel meubel meer. Niets dan twee
aarden potten met een walgwekkend wa
ter in. Het eonige bed dat zij bezaten,
hadden zij voor vijf anna's verkocht om
er wat voedsel voor te kunnen koopeu.
De klecderen van den vader waren niets
meer dan lompen en die van de moeder
niet veel meer.
En verder schrijft dezelfde missionna-
is
Over drie dagen werd ik bij eene zieke
geroepen die aan eene moeraskoorts leed,
welke haar geheel verteerde. Na haar
eenige medicijnen gegeven te hebben,
wierp hare oude moeder zich ter aarde eu
raakte met haar hoofd aan mijne voeten.
Op mijne vraag wat dat beteekende toon
de zij mij een aarden pot ten halve met
wild gekookt gras gevuld. Zie, zegde
zij, dat is sedert twee dagen onseenig
voedsel. In den naam van Christus, geef
ons toch iets te eten.
Is het niet hartverscheurend, en wie
zal beslissen welke van beiden het meest
te beklagen zijn ofwel die ongelukkige uit-
gehongerden, ofwel ouze arme mission-
narissen, die heden de ellende aanschou
wen en misschien morgen als slachtoffers
ervan bezwijken
Is het zedelijk lijden dier apostelen,
hunne vrees van dat werk, waar de Bel-
gcu zich sedert eeuwen aan hebben toe
gewijd, te zien tc niet gaan, de zaligheid
van duizenden zielen in gevaar gebracht
niet even grievend als de foltering vau
den hougersuood
Elke missie is een middenpunt waar
christenen en heidenen bij menigten uaar
toestrooraen om in den naam van Chris
tus bescherming eu hulp af te smeeken
aan elke missie is eene school gehecht,
met jonge geloovigen gevuld, die de toe
komst zelve van de christenheid zijn.
Zullen nu de missionnarisseu die arme
hongerlijders, echt wandelende geraam
ten, moeten wegzeuden Zullen zij die
kindereu moeten wegjagen waar zij zoo
veel verwachtingen van koeiterden, en
dat op een oogenblik waarop het grootste
schouwspel der christelijke liefdadigheid
en zelfopoffering er duizenden tot God
zou voeren.
Indien men ons ter hulp komt, schreef
Pater Vau der Lindeu, uit Kunthi, zal
dit jaar dat zoo vreeselijk dreigt te wor
den een jaar van zegening ziju getuigen
zyndc van de bezorgdheid der missionua-
rissen voor hunne bekeerlingen, zullen
de heidenen het godsdienstig onderricht
komen vragen eu zal onze school bloeieu-
der ziju dan zij ooit geweest is.
Hoe treffend is dat geloof, die straal
van hoop te midden van zooveel angsten.
De gecsel die heden de missiën in hun
bestaan zelf bedreigt, kan voor een groot
getal een werktuig vau zaligheid worden.
Het komt den Belgen toe dat mirakel
door hun medelijdend hart en hunne
offervaardigheid te bewerken.
Voor Gods zegen bestaat er geen af
stand. liet goed dat ginder door hunne
liefdadigheid zal gesticht worden zal in
verhonderdvoudigen zegen naar ons va
derland terugkeeren.
Uit verschillige deelen van België
heeft M. Leonidas Metaxas, consul-gene
raal vau Griekenland, te Antwerpen,
aaubiediugen ontvaugen van jonge Bel
gen, welke verlangen dienst te nemen als
vrijwilligers in het Grieksche loger.
Velen denken, schryft M. V. in Het
Handelsblad, dat de zoogezegde hervor
ming voordeelig is geweest aan do vrij
heid van 't menschdom. Niets is verkeer-
der. Overal heeft do hervorming de vrij
heid ingekrompen in vele landen heeft
zij ze te niet gedaan.
Voor de hervorming was in alle chris-
tene landen de macht der vorsten min of
meer beperkt door aloude volksvertegen
woordigende instellingen. De hervorming
veroorzaakte overal ernstige onlusten.
Om deze te dempen werd het middenbe
stuur in alle katholieke landen versterkt,
en de vorsten behielden de hun erkende
buitengewoue rechten ook na het herstel
der rust.
In de protestansche landen was het
veel erger. Daar werd overal alle volks
vrijheid totaal gedood. De vorsten wer
den onbeperkte alleenheerschers, de re
publieken werden oligarchies of adel-
egeeringen, maar regeeringen van eenen
adel die zijn gezag niet trok uit naam cn
afkomst, welke doorgaans met edelmoed
gepaard gaan, maar uit geld en kuiperij,
welke doorgaans hardvochtigheid en ik
zucht verwekken.
In Zweden, in Noorwegen en bijzonder
in Denemark werden de koningen wille
keurige meesters over lijf en goed hunner
ouderdanen, en deden hen ongenadig
lijden.
Dat was ook zoo in Duitschland.
In dit toen oneindig verdeelde land
was het geldende recht: zoo de regeerder,
zoo de religie. Sommige Duitsche vorsten
veranderden iD hun leven 2, 3, ja 4 maal
van religie, telkens moesten hunne on
derdanen hen volgen.
Dat bewijst hoe zeer de hervormiug de
vrijheid van denkeu voordeelig was 1
Het vrije Engeland hoeft slechts eenen
tijd van slavernij gekend den tijd der
vorsten, die het van katholiek protestant
maakten. Hendrik VIII trouwde 5 vrou
wen, waarvan hij er een paar het hoofd
deed afslaan, en andere verstiet.
De koningin-jnaap<?Elizabeth handelde
eveneens met sommigen barer gunstel-
lingcnonder hare 4Gjarige regeering
stierven 80,000 katholieken voor hun ge
loof op het schavot.
In de protestantschc kantons van Zwit
serland en rijks-stedcu vau Duitschland
werd het volk zijne rechten ontnomen,
en alle macht kwam in haDden van een
klein getal familiën, rijk geworden in de
door de hervorming veroorzaakte omwen
telingen.
Dat gebeurde ook iu Holland, en hier
had het eene aardige woorden-verwarring
tot. gevolg.
De republikauen waren er de aanhan
gers der dwingelandij en ze steunden de
oligarchie, de monarchisten waren er de
volksgezinden ze steunden do stadhou
ders, die ook aan burgers en boeren poli
tieke rechten toekenden.
Geen dezer feiten wordt door geleerde
protestanten of liberalen betwist. Maar
zij hebben er een merkweerdig antwoord
op Ondanks alles waren dc protestanten
de stichters of horstellers der vrijheid
omdat zij het Pausdom bestreden, dat
naar de wcreldbeheerschiDg streeft.
Well wel I...
Van alle christenc volken zijn de Bel
gen het meest vrye, de Russen het minst
vrije. De Belgen ziju der Pauzen trouwste
zonen, de Russen zijn der Pauzen mach
tigste vijanden. Dus zyn de Belgen de
vijanden, de Russen de voorvechters der
menschelijke vrijheid V.
Als 't waar is. Een konfrater ver
zekert dat de Regeering stellig besloten
is, nog tijdens dezen zittijd de wet op de
Takvereeniging te doen stemmen.
We zijn overtuigd dat de inzichten der
Regccring uitmuntend zyn.
Doch zullen de werkzaamheden der
Kamer genoeg gevorderd zijn?
Eu zal men de herinrichting der Bur
gerwacht den voorrang niet geven
Wij hopen het niet, doch vroezen het.
