Donderdag 23 September 1897. 3 centiemen per nummer. 558te Jaar 3193
0
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
De vacantie
gaat eindigen.
w
Over den zelfmoord.
LOITRDES.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
agteekening Yan den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
oor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
laanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
indigt met 31 December. De onkosten der kwilantiën door de Post ont-
angen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
D in alle Postkantoren des Land.
Cuique suum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen eg
3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
uijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalat, 22 September 1897.
Onder dezen titel deelt Dender galm
«nen oproep meê tot de ouders gericht.
De rusttijd, schrijft het orgaan der
verkwijnende liberale kliek, voor lee
raars en leerlingen loopt teu einde.
Weldra worden overal de scholen her
opend en de leergangen hernomen.
Thans, ouders, is het aan u, de
school te kiezen waarin gij uw vertrou
wen stelt. Doet uwe keuze met overleg
en voorzichtigheid, de toekomst uwer
kinderen hangt er grootendeels van af.»
Ja, ouders, voor deesmaal zijn wij 't ac-
oord met Dendergalm en zeggen wij u
Vanneer gij uwe hinders moet ter school
mden, doet uwe heus met overleg en
toreichtigheid tvant hunne toekomst
W r van af.
Qedenkt u dat niet alleen den geost
Bit kundigheden moet verrijkt worden
sur vooral het hart gevormd.
Het wereldlijk onderwys, 't is te zeg-
in, het onderwijs tonder God, zonder
ihristelijke zedeleer is niet in staat om
ut hart te vormen.
De ondervinding in alle landen leert
is dat het wereldlijke onderwys talrijke
allerslechtste vruchten voortbrengt.
t Reeds dikwerf hebben wij de aandacht
igeroepeu op die slechte vruchten, bij
londerlijk in Frankrijk.
Verscheidene geleerden en openbare
Blbtenaars hebben ons gezegd hoe zeer
iet Framche volk verdorven is, hoe het
leer en meer den afgrond nadert waarin
et zal nederstorten indien men het pad
Hjft bewandelen dat men over 16 a 17
iron heeft ingeslagen.
't Is nu immers 16 a 17 jaren geleden
at de vijanden van God en Kerk in
tomkriik de priesters en kloosterlingen
an beide geslachten uit de scholen heb-
len verbannen en meteen God en zijne
wring.
Wij willen heden «ie aandacht der
nders inroepen op 't gene M. Bonzon,
en Fransche advocaat, welke verre is
ïn kwezelaar te zijn, meêdeelt van zijn
«derzoek over den toestand in Frankrijk
Üen het gevolg is der wereldlijke of on-
odidienstige scholen.
De heer Bonzon heeft daarover een
wek geschreven, getiteld Les crimes
il l'éeole. De misdaden en de school
HET
wnderlijke avonturen van eei
64e vervolg.
Den volgenden dag, omstreeks den middag
■dden de mannen alles nan land gebracht
Ut zij zich dachten toe te eigenen. Volgens
iQne berekening hadden zij omstreeks vijftig
naan goederen meegenomen.
Op den morgend van den vijfden dag sedert
Bij op de hoogte van het eiland gekomen
nren, wondden wij nogmaals den boeg daar-
been, omdat de partij van Brigstock nog eon-
fflaal een tocht naar het eiland zou onderne-
i. Den vorigen avond waren er met be-
lulp van rnyne vrouwen een aantal vaten,
loor Brigstock en de zijnen gevuld, op het
dele gehee8chen.
Op dien morgend kwam Brigstock naar mij
toe en zegde
Kapitein, de tijd om elkaar vaarwel te
«ggen s nu zeer nabij.
Ja, die tijd nadert met rassen schreden.
Ik hoop dat gij ons het kwaad zult ver-
given, die wij u aangedaan hebben.
Gij en uwe mansohappen hebt daarvoor
volledig boete gedaan. Het gedrag der ma
trozen zal een der merkweerdigste ervaringen
n mijn leven blijven.
in 't welk hij bekent dat er van 1880 tot
1892, sedert het verwereldlijken der scho
len, dus in 12 jaar tijds, een vierde meer
misdaden zijn bedreven gewordeu door
kinders van *7 tot 16 jaren als binnen de
10 a 12 jaren te voren.
't Zijn allerhande misdaden en schelm
stukken die gepleegd worden tot zelf
moorden toe men zag zelfs een zelfmoor-
der van 7 jaar oud. In plaats van 50 zelf
moorden binnen de 10 jaar te voren heeft
men er nu 87 bestatigd.... Is dat niet
verschrikkelijk
En gedurende c'e 12 jaren van 1880
tot 1892, waren er te Parijs meer dan 40
duizend kinders die zich aan de ontucht
overleverden
Al die kinders, voegt M. Bonzon erbij,
zijn, op weinige uitzonderingen na, leer
lingen der scholen zonder God maar ook
zonder zeden.
Men moet openhertig bekennen, zegt
M. Bonzon verder, dat de scholen (de
verwereldlijkte) niet beantwoord heb-
ben aan de verwachting. Zo hebben
niet geholpen om 't getal der misdaden
door do kinders bedreven te vermin-
deren. Integendeel die scholen hebben
mcêgewcrht om 't getal misdaden te
vergrooten. En 't i3 om zulk een droe-
vige toestand te bekomen dat wij in
Frankrijk eene eeuwe lang hebben ge-
- kevon en gevochten En is het om ons
droombeeld, een volk zonder Gods-
dienst, verwezenlijkt te hebben dat
wij acht regeeringon omverre wior-
pen
't Is immers eene stale wet een volk
zonder Godsdienst is een volk zonder ze-
don, een volk zonder regeltucht, een volk
zonder eerbied en ontzag dat in volle
vaart naar de barbaarschheii
eeuwen terug loopt.
heid der eerste
Nog meer.
Een droevige statistiek bewyst dat het
getal ongedoopte kinders in Frankrijk,
vooral in de groote centrums, jaarlijks
vermeerdert.
Te Lyon, de tweede stad van Frankrijk,
worden een vierde deel der nieuw gebo
ren, en wellicht nog meer, niet meer ge
doopt.
Te Parijs gaat het er nog verschrikke
lijker toe twee derden der nieuw gebo
ren worden niet meer gedoopt.
Wat droevige bestatiging Het katho
lieke Frankrijk dat naar 't heidendom
terugkeort
Ziedaar een der vruchten van het we
reldlijke of ongodsdienstig onderwijs 1...
De jonge lieden die over 15 jaren ter
Hij bedankte mij en zegde
Daar wij den eed aan u gehouden heb
ben, zult gij zeker ook den eed aan ons wel
houden.
Zonder twijfel.
Er zal eenigen tijd meê verloopen voor
dat wij alles op orde hebben, on wij zouden
niet geerne weer willen vertrekken, juist
wanneer wij ons overeenkomstig ouzen wensch
ingericht hebben.
Ik zal daartoe geen aanleiding geven.
Wij zullen de vlag hijschen. nadat wij
een mast opgericht hebben, en dan hot eiland
plechtig in bezit nemen. Er is eene schoone
vallei aan den anderen kant, aan gene zijde
van dien heuvel. Daar denken wij te bouwen.
Uwe eerste handeling zal, deuk ik, zijn
de huwelijken te voltrekken.
Daar zal ik voor zorgen, antwoordde hij.
Maar wie zal het huwelijk van u met
juffrouw Cobes voltrekkeu.
Degene dien ik daarmee belast, in mij
ne hoedanigheid van president, antwoordde
liij.
liet iB een heldhaftige onderneming,
zegde ik. Hoe zal men te weten komen of alles
naar wensch slaagt
Och, zegde hjj. Er zal wel spoedig een
gazet bij ons verschijnen. Maar het is een
schoon verblijf, door den besten van alle tui
niers ingericht, door de natuur, zulk een
verblijf, dat mij niet verwondert, dat vele
vrouwen geerne met ons meê zouden gaan.
school gingen, hebben nu den ouderdom
van 25 jaren en meer bereikt. Opgevoed
in de goddelooze scholen, in de onwetend
heid en verachting van de christelijke
zedenleer, door meesters die opzettelijk
daartoe werden opgeleid, trouwen zij
burgerlijk met het oog op echtscheiding
en bekommeren zich niet verder met het
doopsel hunner kinderen.
Brussel, men weet het, aapt Parijs na.
De toestand te Brussel moet bedenkelijk
worden dan dat La Liberteen libe
raal dagblad, oordeelt dat langer zwijgen
onmogelijk geworden is.
Het liberaal orgaan stelt de afschaffing
voor der Normaalschool, waar de Brus-
selsche onderwijzers worden gekweekt.
En waarom vraagt, La Liberté n die
Ter oorzake van den vooruitgang der
socialistische denkbeelden, te Brussel,
vooruitgang die vooral toe te schrijven is
aan de werking der zoogezegde onzijdige
onderwijzers, die meest allen tot het
socialismus behooren. Endat de socialis
ten vijanden zijn van God en Kerk hoeft
niet andermaal bewezen te worden.
Wij eindigen dus en roepen de oudors
nogmaals toe
- Wanneer gij uwe hinders moet ter
school eenden, doet uwe heus met over
leg en voorzichtigheid, want hunne toe
komst hangt er van afZendt ze
naar de katholieke scholen I
Er gaat bijna geen dag voorbij, of
't verhaal van den «enen of den anderen
zelfmoord komt ons hart afschrikken, en
laat ons tevens toe de diepte der wonde
te peilen door de goddeloosheid aan de
openbare zedelijkheid toegebracht trou
wens, vooraleer de mensch de roekeloos
heid zoo ver dreef van God uit zijn hart
te durven bannen, was de zelfmoord eene
bijna onbekende misdaad.
Wonderbare vooruitgang der rede I
Zij heeft 't goddelijk woord misprezen
en afgewezen, en zij heeft door eigen
schepping leeringen gevormd die alles
behalve aan te prijzen zijn, vermits deze
leeringen den mensch om zoo te zeggen
verdierlijken en hom heel dikwerf tot den
zelfmoord opjagen.
De katholieke godsdienst, met 'toog op
een beter leven hierboven, raadt ons
steeds aan de twee groote beproevingen
van ons strijdend leven, te weten den
voor- en tegenspoed, met eene gelijke
standvastigheid te verdragen.
Maar dat kan niet, dat zou maar aanleiding
tot onaangenaamheden geven. Laat ze man
non zoeken, en dan zullen zij welkom zijn,
als zij ons ton minste kunnen vinden, voegde
hij er bij.
- Nu zijn wij dicht genoeg bij het eiland,
dunkt mij, zegde ik, en gaf aan mijne vrou
wen bevel eenige zeilen te reven, waaraan
met de meeste vaardigheid en handigheid ge
volg gegeven werd.
Zijn wij allen klaar riep Brigstock.
De zijnen antwoordden hierop door zich
onmiddelijk bij de valreep te plaatsen.
Corbin, neem het roer over, zegde ik.
Zij verving Jackson, die, naar mij toe
kwam, zeggende, terwijl hij de hand naar mij
uitstak
Vaarwel, en God zegene u, kapitein.
Moogt gij een voorspoedige reis naar Sydney
hebben, en ons stelen van u zulke goede ge
volgen hebben, als ons misverstand omtrent
u nadeelige gevolgen heeft gehad.
Ik drukte hem de hand en hij verliet den
achtersteven.
Zij lieten de sloep neer, die zij voor zich
dachten te behouden, brachten de barkas
naar de valreep en gingen de trap af. Brig
stock stond op het schip rond te zien, als
wilde hij er zich van verzekeren, dat hij niets
vergeten had. Na verloop van eeu paar minu
ten wendde hij zich tot mij met de woorden
Is er niets, kapitein, dat wij voor u
kunnen doen, voordat wij vertrekken
't Socialismus, integendeel, wions bij
zonderste strekking is de hoop aau een
auder leven geheel en al uit onzen boezem
to ukken, leert den zwakken mensch al
zijne driften en wellusten in te volgen en
te voldoen. Geniet van 't leven, zoo wordt
er ons toegeroepen, baadt u in alle slach
van zielsgenot en ontziet geene middelen
noch hinderpalen om het u aan te schaf
fen. Helaas de rampspoed, de wanhoop
zien wij verrijzen ginder aan 't uiteinde
van deze braspartijen't is een bewijs dat
de mensch werkelijk een onsterfelijk
wezen is, en dat de aarde vermaken, hoe
groot ook, nimmer onze eindelooze ver
langens zullen kunnen voldoen.
't Is zoo gemakkelijk niet als men het
gemeenlijk denkt, den mensch te bevrc-
digen, gezien zijnen tegenwoordigen staat.
Immers, door de erfzonde is de mensch
van eenen hoogeren en helderen staat
vervallen, alhoewel de kennis van onze
eerste en verlorene grootheid ons oenigs-
zins is bijgebleven. Edoch, wij reikhalzen
immer om dezen rang te herkrijgen, en
wij kunnen niet nalaten op te staan tegen
al de hinderpalen, die onze verlangens
komen dwarsboomen.
Men heeft schoon onze hoovaardij te
vleien door ijdele beloften van onafhan
kelijkheid, nooit zal men er toekomen de
geheime wonde onzer harten te heelen.
Hoe meer men van de orde en van de
deugd afwijkt, hoe meer onzo zieleangst
toeneemt. Wij hebben den godsdienst en
zijne aanmoedigende inspraken van ons
afgestooten, wij bobben onze heiligste
plichten verloochend, wij hebben de ban
den, die ons aan de Samenleving echten,
moedwillig afgerukt, wij zijn door ieder
een verlaten te midden dor wereld. Zie
daar de geschiodenis van een aanhanger
der valsche socialistische leeringon do
zelfmoord zal 't einde dezer geschiedenis
zijn.
Voor- en tegenspoed op deze wereld
vervelen daaromtrent gelijkiglijk deze
die de eeuwigheid verwerpt. Men stelt
zich tevreden, of ten minste men leeft in
afwachting dat zekere hersenschimmige
gedachten zich zullen verwezenlijken
dan vermoordt men zich, wanneer men
denkt dat er niets meer te verlangen of te
lyden is.
Zeldzame dingen om den mensch van
't leven afkearig te maken is 't genoeg
hem aan de bron aller aardsche wellusten
te laten verzadigen. Het duurt geenen
tijd, hij heeft alle wateren doorzwommen,
de verveling grijpt hem aan en hij is er
niet ver van, den dood als eene laatste
gewaarwording, of als eene laatste hoop
te aanschouwen.
Zoo gaat het ook in den tegenspoed. De
minste hinderpaal ontstelt den mensch en
slaat hem ter neèr.
Niets.
De ankers zijn op hunne plaats, alles is
in orde. Maar hoe moet het met uwe zeilen
vervolgde hij. Zoudt gij ons een groot zeil
willen afstaan Geen van de meisjes zal deuk
ik, in staat zijn daarmee te manreuvreeren.
Ik zegde tot hem, dat ik niet meer zeilen in
top wilde hebben dan nu het geval was, en
deed hem nog verscheidene andere meedee-
lingen omtrent de wijze, waarop ik het schip
naar dc plaats mijner bestemming dacht te
brengen.
Toen ging hij naar de verschansing toe, en
zoodra hi j zag, dat de booten gereed waren,
zegde hij tot mij
Kapitein, wij zijn klaar om te vertrek
ken.
Ik zal u allen bij de valreep een laatst
vaarwel toeroepen, zegde ik, en begaf mij
daarheen.
e vrouwen drongen zich om de kolonisten
heen en zagen naar hen, alsof zij ze nu voor
het eerst zagen.
Toon Brigstock zich bij hom gevoegd had,
waren er juist zes-eu-twintig bijeen. Ik kon
niet naar hem zien zonder mij eenigszins aan
gedaan te gevoelen. Er stond niets op hunne
gezichten te lezen, dat mij in eene zwaar
moedige stemming by de gedachte aau hunne
toekomst zou behoeven te brengen. Bovendien
waren er op het eiland vruchten en visschen
in overvloed om daarvan te leven, al mocht
het eiland ook jaren lang onbezocht blijven.
Hij vergeet dat dit kort wereldach leven
eene proef is eu niet een genot, on hy
gelooft dat hij mag een einde stellen aan
een bestaan dat hem tegensteekt.
Ach ware de godsdienst daar niet om
ons over onze plichten te onderwijzen,om
ons te doen kenuen wat wij zijn en tot
wat einde wij hier zijn, wat zou er van de
wereld geworden
Welke verhevene godsdienst voorwaar
deze die ons verwittigt dat er veel is te
weenen, veel te lijden voor ons (in dit
ballingschap,maar die or tevens bijvoegt:
gelukkig dezen die weenen, gelukkig de
zen die lijden.
Eu welko verantwoordelijkheid aan u,
leiders en aanstokers van alle valsche
leeringen Zich vrijwillig 't leven ontne
men,'tis eene misdaad en wie is er de
rech tstreeksche schuld van al deze zelf
moorden die steeds aangroeien, zoo niet
gij allen.
Verleden week had de eerste bedevaart
van September naar het heiligdom van
Lourdes plaats meer dan zes honderd
pelgrims namen er deel aan.
Talryk zyn de genaden van alle slach,
die Onze Lieve Vrouw bij deze gelegen
heid aan hare getrouwe dienaren heeft
geschonken mildelijk heeft de Goede
Moeder het vurig gebed en de waarlijk
stichtende godsvrucht der Belgen beloond.
Eene wonderbare genezing hebben wy
te voegen bij de lange reeks van schitte
rende gunsten, inde bevoorrechte bede
plaats van Lourdes reeds verkregen.
Eene jonge dochter van Diesl, deelma
kende van de Belgische processie, was
sedert drie jaar door eene allerpijnlijkste
keelziekte aangedaan sedert lang reeds
kon zij geen ander voedsel meer nemen
dan een weinig vloeistof, dat haar moest
ingospuit worden, want slikken was haar
volstrekt onmogelijk.
Aan de grot gekomen beproeft zij, op
aanraden van den priester, een paar
druppels water in te nemen; toen de pro
cessie met het Allerheiligste Sakrament
voorbijtrok, werd do zieke op eens met
eenen brandenden dorst bevangen zij
loopt naar de bron en drinkt daar twee
bekers water achtereen uit in het gast
hof komende, eet zij aan tafel mede en
dat zonder nog de minste pijn in do koel
te gevoelen. Zij was genezen, plotseling
en volkomen genezen.
Lof en dank aan Onze Lieve Vrouw
van Lourdes.
Toch kon ik zo niet zonder weemoedige ge
dachten zien vertrekken.
Kapitein Morgan, zeide Brigstock, ter
wijl hij zijn hoed afnam en mij zijn hand
toestak, vaarwel en moge Gods oog op u
rusten en op al de meiiBchcn, die nu uitslui
tend aan uwe zorg zijn toevertrouwd.
Brigstock, antwoordde ik, uit den grond
mijns harten wensch ik u alle goeds. Moge
uwe kolonie bloeien eu moge uw naam dien
roem verkrijgen, waarop het heldhaftige
voorbeeld dat gij aan de uwe gegeven hebt
uw nuuspraak geeft.
Op dit oogonblik, waarop de booten ver
dwenen waren, begaf ik mij naar de vrouwen
en riep
En nu hoerah voor Sydney
Hoerah voor Sydney herhaalde Alice
Perry, terwijl zij in het want klom.
Nu staat het aan ons, te toonen, waartoe
wij in staat zijn, riep Emma Kead uit.
Ik gaf weder een bevel, en de vrouwen
gaven daaraan gehoor met zooveel juistheid
vaardigheid, als ik maar had kunnen
wenschen.
Zij waren met haar dertigen, geen daarvan
had mij tot dusverre teleurgesteld. Reeds lang
waren zij even aan hare kleeding gewend
geraakt als ik aan de mijne.
Terwijl ik mij op hot dek bevond, zegde
eene der vrouwen tegen my
(WORDT VOORTGEZET.)
