Zondag J 8 September 1898.
centiemen per nummer.
53sle Jaar 3297
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
J
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
MISLUKT
De Moordenaar?
Nogmaals mislukt.
Alles mislukt.
Bedenkelijke
toestand.
In Den Werkmantan 9 ^p-
Z0NDAGRUST. Van s I,liddags
Catholieke Jonge Wacht.
Nieuw Hospitaal. i™j8h*b"
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Guique auum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnisse op
3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, 17 September 1898.
Om te bewijzen dat de socialistische
leerstelsels geene loutere droombeelden
zijn, iets wat men dikwijls te rechte
opwerpt, hebben onze roodjes hier en
daar een proefneming gedaan.In de roode
bladen is daar weinig over to vinden. Dit
verwonderde ons en daarom waren wij
gelukkig dat het toeval ons een boekje in
de hand stopte uitgaande van de S1" Willi-
brordus-vereeniging. Het is getiteld
Socialistische proefnemingen» en geschre
ven door L. Coremans, gedrukt bij Bern.
Claessens, Sittard, Nederland.
Wij gaan, heel in 't kort de lotgevallen
van een hunner grootste proeven uit eene
doen.
Dat is waarlijk de moeite woerd en wij
bevelen het aan de welwillende aandacht
van den Aalsterschen meêwerker van
Vooruit, aan gezel Nestor.
Stephen Cabel was een socialist van
grooten naam, in 1848 zelfs candidaat-
voorzitter van het Fransch gemeenebest.
Die man, schrijver van Voyage
en Icarie wilde eens eene socialis
tische wereld in 't kleine maken. Hij
wilde op praktischen grond bewijzen hoe
gemakkelijk het socialism in werkelijk
heid kon doorgevoerd worden.
Eene inschrijving deed het geld van
alle kanton toestroomen; die nieuwigheid
wekte immers belangstelling op.
Zijne volgelingen vertrokken den 3 Fe
bruari 1848hij zelf don 15 December
naar den Texas in Amerika waar het
Paradijs zou ingericht worden.
De eerst vertrokkenen vonden ginder
den grond onvruchtbaar en ongelukkig en
de ellende deed er velen omkomen de
overgeblevenen voegden zich bij Cabel,
en gingen in de verlaten stad Nauvos
wonen.
Geld stroomde in overvloed toe 't zou
Er wierd eene grondwet gemaakt, zij
duurde 5 jaren, maar ook zij was niet
zuiver socialist het huwelijk bleef be
staan, de godsdienst vrij, het gezag was
er niet verbannen want Cabel was voor
zitter van den Staat.
Van den anderen kant was gemeen
schappelijke eigendom en opvoeding en
gedwongen schoolgaan ingevoerd.
Tevreden was men er niet. Men mur
mureerde.
Nu vroeg voorzitter Cabel meer macht
en 't spel ging aan gang 1 Er was twist en
't vechten was hot dagelijkscbe leven.
Als gemeene bandieten schoten die edele
Paradijsbewoners op malkander en zou-
den"het wellicht tot do volle uitmoording
hebben gedreven, hadden de Voreenigde
Staten het niet belet.
Te rechte bedroefd vertrok Cabol en
stierf plotselings.
Zijne getrouwe volgelingen welke het
paradijs ODtvlucht waren, bleven te Clet-
waar voortdurend nog geld uit
WIE IS
NAAR HET HOOGDUITSCH
van
EDUARD WAGNER
41*" VERVOLG.
Zeker, JFilip kent mijne gewoonten en
eigenaardigheden, en is voor mij onmisbaar
geworden. Doch laat ons op de zaak terug
komen zult gij het kasteel dezen avond met
uwe tegenwoordigheid vereeren
Mevrouw Mixtome aarzelde. Zij schrikte
terng voor het bezoek maar zij had ook
redenen wellicht die welke de markies ge
bruikte om haar over te halen, misschien het
verlangen om de kamer weêr te zien en het
speelgoed te bezitten redenen welke haar
deden besluiten de uitnoodiging aan te ne
men.
Ik zal komen zegde zij, op eenen toon
die bewees dat de strijd haar zwaar was ge
vallen.
De markies nam daarna spoedig afscheid
en reed weg, zich in de handen wrijvende
over de overwinning, die hij heden behaald
had.
Frankrijk aankwam, in 1857 nog 50,000
frank I
Tweedracht en oproer echter deden er
velen weêr vertrekken, tot het ten laatste
niet meer mogelijk was voort te gaan en
in 1864 werd de kolonie ontbonden.
Hoe ging het nu te Nauvos nadat Cabel
vertrokken was
Volstrekt niet beter, want het was er
ruzie in 't huishonden volop.
Daarna vermindering der inkomsten en
ten slotte men vertrok naar den Staat
Jowa. Het en lukte daar ook weeral
niot in 1863 waren er nog 35 personen 1
Daar kwam hun echter een groot geluk
Toegevlogen door den oorlog tusschen
Noord en Zuid Amerika wonnen zij geld
in overvloed, geld met do macht. Rijk
dom is een grooter beest dan armoede,
zegt men veel in 't Land van Aalst, en dit
moest zich nogmaals voordoen met onze
Icariërs. De tweedracht borst weêr los.
Tot hiertoe had ieder een stukje grond
in eigendom, de jongeren wilden dat
afschaffen want, tierden zij, dat is geen
zuiver socialism en nog eens weêr was
't revolutie. De behouders gingen vluch
ten en te Nieuw Icarie wonen en bleven
er samen tot Maart 1895. Zij waren
nog met 4, en gingen dan uiteen. Nog
maals mislukt.
Hoe ging het met die welke in Jowa
gebleven waren
Daar wierd men alle dagen gewaar dat
dat de grondwet niet docht en alle dagen
wierd ze veranderd.
In 1877, wierden er alle ambten afge
schaft zelfs dat van den voorzitter. De
tweedracht was nu grooter dan te voren
du men zonder hoofd was 't was nog
eens scheuring.
Het ding moede vertrokken vele naar
Californië en maakten er eene grondwet
door de ondervinding geleerd, maar in
die grondwet was van geen socialism
meer spraak.
a
Aan 't socialism is geen uitkomen of te
wel de grootste bandeloosheid of te wel
de hatelijkste dwang, de wereld eene
kazerne volgens 't woord van eenen ont
goochelden socialist, Pol De Witte.
Aan 't zeestrand. La Bataille
van Namen, die hare vroegere vrienden
der roodo kliek gaarne eens bij de ooren
trekt, zegt dat de roode volksvertegen
woordigers op geweerd vier of vijf zich
in de badsteden bevinden*
De chefs der groene socialisterij zijn
ook naar de badsteden getrokken en loven,
er gelijk een gemecno capitalist, in
weelde en vermaken.
Intusschen gaan Vooruit, Le Peuple,
De Werkman, Klokke Roeland, 't Land.
van Aelst voort met af te geven op de
burgers die zich voeden met 't zweet van
den arbeider.
XVIII. MEVROUW MIXTOME
BEZOEKT CHARLEMONT.
Het kasteel Charlemont was helder ver
licht door de groote vensters wierpen de
talrijke kandelaars hunnen helderen gloed
naar bniten. De terrassen, pleinen en grotten,
waren eveneens verlicht en aan de boomen,
die den steilen, slingerenden weg naar boven
omzoomden hingen bonte lantaarns.
Binnen in het kasteel ontbrak het evenmin
aan pracht. Alle kamera waren opgesierd.
Langs de wanden der groote zaal hingen
wapenen, vaandels en oorlogstrofeën uit
vroegere ceuweu. Aan weerzijden dezer zaal
lagen de gezelschapskamers. De eerste was
het salon, dat met alle denkbare weelde ge
meubeld, door eene vleugeldeur toegang ver
leende tot eenen wintertuiu, waarin de zeld
zaamste bloemen en planten prykten, afge
wisseld door fonteinen en watervallen.
In het salon bevond zich alleen de markies
van Charlemont, die onrustig op en neêr liep.
Zijne oogen blonken helderder dan naar ge
woonte, terwijl op zijn gelaat eene innerlijke
vreugde te lezen was.
Het wordt tijd dat zij komen, zegde hij
bij zich zelve, nadat hij de gordijuen vau een
raam weggeschoven en een blik op deu ver
lichten weg had geworpen. Ik hoor geen ge
ratel van rijtuigen Zij heeft het mij nochr
Zaterdag namiddag werd uit Geneve
eene afschuwelijke mare overgeseind, die
in alle beschaafde landen eenen kreet
van verbazing en van diepe verontwaar
diging deed opgaan.
Zoo afgrijselijk was de gepleegde mis
daad, dat, in den beginne, niemand er
geloof aan hechten kon, doch weldra
kwamen latere berichten, de droevige
tijding bevestigen.
H. K. H. Elisabeth, Keizerin van Oos
tenrijk, kwam te Geneve,door eenen Itali-
aauscheu anarchist vermoord te worden.
Deze edele Keizerin welke nooit iemand
kwaad deed, wolke haar ganscho levon
doorbracht met goed te stichten, boezem
de aan de ganscbe beschaafde wereld
slechts een deelnemend medelijden in
door de lange reeks van onheilen die
haar en hare familie sinds jaren kwamen
treffen.
Keizerin Elisabeth bemoeide zich hoe
genaamd niet met de politiekzelfs
schuwde zij de praalbetoogingen van het
Hof en vond alleen haar geuoegen in het
beoefenen van kunsten en wetenschappen.
Het ongelukkig einde van haar zoon
Prins Rodolf, gemaal van onze Belgische
Prinses Stéphanie, heeft haar gemoed
vreeselijk geschokt.
Zij verliet Oostenrijk eu was jaar in
jaar uit op reis en meestal op zee, om
dan eens eenigen tijd in Griekenland waar
ze con prachtig paleis had laten bouwen,
dan in Frankrijk en Zwitserland te ver
blijven, en 't is iu dat laatste land dat ze
Zaterdag onder den dolk van eenen
Italiaanschen sluipmoordenaar is ge
vallen.
Deze hoogstbetreurlijke moorderij valt
voor juist op 't oogen blik dat de Oosten-
rijksche en Hongaarsche volkeren zich
voorbereiden om de vijftigste verjaring
vreugdevol te vieren der troonsbeklim
ming van hunnen beminden Keizer Frans-
Joseph.
Treurige tegenslag
De geschiedenis der laatste vijftig jaren
wijst ons talrijke aanslagen aan gepleegd
op het leven van gekroonde hoofden en
van volksbestierders.
Nog versch liggen in ons geheugen de
akelige moorden begaan op Alexander II,
Keizer van Rusland op den President
der V. S. van America Garfield op don
Voorzitter der Fransche Republiek Car-
not op den eersten Spaanscucn Minister
Canovas... en de afschuwelijke moord op
de Keizerin van Oostenrijk komt die bloe
dige lijst aanvullen.
Luchennihet moster die deze wange-
drochtelijke misdaad pleegde is hij krank
zinnig of onbewust van de afgrijselijkheid
zijner handeling
Do roode organen willen hem als eenen
krankzinnige doen doorgaan, doch hij is
het niet.
tana beloofd, en Eugenie behoort niet tot
degenen die iets beloven en hun woord niet
houden. Neen, zoo grillig ia zij niet, dat zij
op het laatste oogenblik van gedachte zal
veranderen.
Hij verschrikte voor zijne eigen woorden,
want hij dacht er aan, dat Mevrouw Mixtome
wel eens zoo grillig kon zijn. Hij ging opnieuw
naar het raam, schoof het gordijn weg en
keek naar bniten, luisterde scherp of bij het
geratel van een rijtuig hoorde, maar er was
niets te hooren of te zien.
Zij heeft, mompelde hij, mij nooit een
teeken harer gunst geschonken, ofschoon ik
er jaren lang als het ware om gebedeld heb.
Op mijn verzoek kwam zij, wel is waar, naar
Montfa9on, maar dat is ook alles. Wanneer
zij heden avond verschijnt, zal iedereen dit
als eene verloving tusschen ons beschouwen.
Hare komBt is een bewijs dat zij in mijn aan
zoek ge willigt en eene onrechtstreeksche toe
stemming om mijne vrouw te worden. Als zij
komt, dan komt zij als toekomstige burcht
vrouw, en dat weet zij zoo goed als ik.
Opnienw luisterde hij, doch niet het min*
ste gerucht verstoorde de stilte van den avond.
De markies begon onrnstiger te worden. Zijne
schreden werden sneller en elke minuut bleef
hy staan om te luisteren.
Dit is het keerpunt in mijn leven, zegde
hij fluisterende. Wanneer zij niet komt, moet
ik haar wegbly ven als eene openbure afwijzing
Is het de armoede die de moordenaar
naar deu dolk deed grijpen, gelijk de
roode drukpers beweert
Geenszins, hij Luchenni, logenstraft
openbaarlijk die leugen, die volksbodrie-
gerij als hij aan Don Marzio, schrijft,
dat het geenszins de armoede is, die
- zijne hand geivapend heeft 't geen,
voegt hij er bij, het werk zou toeeen van
eenen zitmelooze.
Wij staan hier dus, gelijk overigens
vroeger, voor een wel beraamd schelm
stuk, met koelen bloede ten uitvoer ge
bracht.
Wat verwondering baart, 't is dat de
openbare macht sinds geruimen tijd op
de hoogte gebracht van 't besluit door de
anarchisten genomen,namelijk,den moord
op een der gekroonde hoofden van Eu
ropa, geene maatregelen nam om het te
verijdelen.
Ja, waarom dit komplot niet verij
deld?... Was het dan uiet mogelijk de
anarchisten te beletten hun helsche plan
ten uitvoer te brengen Waarom ze
niet opgesloten gelijk wilde bloeddorstige
ticgers
Immers die lieden, blakend van haat
tegen alle gezag, suakend naar moord en
roof, zijn aan wilde dieren gelijk.
Wij zeggen, do onbeperkte vrijheid
wordt een kwaad wanneer men de baan-
stroopers en sluipmoordenaars in vrijheid
laat handelen en zo niet onschadelijk
maakt en dat vooral wanneer men hunne
moorddadige bedoelingen kent.
Hot is voor alle beschaafde volkeren
een plicht geworden in 't belang van de
veiligheid van vorsten en onderdanen,
eene wederlandsche wetgeving in levon
te roepen, om de euveldaden der anar
chisten zooveel mogelijk te voorkomen en
te beteugelen.
Do socialistische drukpers is weêr
eens aan 't huichelen, doch door en door
hare verklaringen van afkeer voor den
moord en van medelijden voor het slacht
offer straalt het dat zo aan de euveldaad
vau Luchenni zou toejuichen, vreesde
men de algemeene verontweerdiging niet
die noodlottig wezen zou voor de roode
kliek.
Maar toch pleiten de roode schrijve-
laars de verzachtende omstandigheden,
't Is do ellende die deze ongelukkigen tot
den moord drijft. Onze samenleving wei
gert hun onbarmhartig 't bestaan, ze
lijdon gebrek en eindelijk, in vertwijfe
ling en wanhoop, wapenen zij zich met
den moordenden dolk.
Maar gelijk wij het hooger doen bemer
ken, Luchenni goeft aan die leugen eene
openbare logenstraffing iu zijnen brief
aan Don Marzio.
Nu, do waarheid is dat do rooden, de
anarchisten, moorden om to moorden,
dat ze onze huidige samenleving willen
vernietigeu, verdelgen, om gedurende do
woelingen der moorderijen en brand
stichtingen te langviugoren al wat waarde
heeft gelijk do Fransche Communards het
deden in 1870-71...
't Gene deze bovenstaande regelen be
vestigt, 't is dat die bloedhonden gelijk
Palaz, Angiolilo, Caserio, Luchenni en
meer anderen dan later door de rooden
als martelaars worden vereerd, omdat zij
het hunno hebben bijgedragen om het
doel der roode partij te bereiken,de alge-
raeeuG revolutie, de algemeone anarchie
beschouwen. En ik kan haar niet opgeven, ik
wil haar niet opgeven Komt zij echter, dan
weet ik dat ik gewonnen heb Ware ik maar
uit deze onzekerheid.
De deur werd geopend en eene oude dame
trad binnen
Het was mevrouw Bartineux, de wednwe
van den oudsten broeder van den markies
van Charlemont. Zij trad tegenovor de gasten
als gastvrouw op, en was, om bet zoo uit te
drukken, de meesteres van bet huis. In weer
wil van hare grijze baren, zag zij er goed uit,
was gezet, langzaam in hare bewegingen en
nog langzamer in haar spreken. Het scheen
als woog zij elk woord, alvorens hot nit te
spreken. Zij geloofde dat zij aan eene onge
neeslijke ziekte leed en bezat gelukkig een
eigen inkomen, voldoende om hare persoon
lijke uitgaven te bestrijden.
Ha Zijt gij het Maria zegde de mar
kies, terwijl hij zich omkeerde. Gij ziet heden
avond buitengewoon goed uit.
Ik zie er beter uit dan ik werkelyk ben,
antwoordde zij op haren slependen toon. De
drukte is mij te zwaar geweest, ik ben uitge
put- Na het schrijven van een tiental brieven,
heb ik de huishoudster mijne bevelen gege
ven, en beu meer geneigd mij ter rust te
leggen dan hier gasten te ontvangen.
De markies beklaagde haar met eenige
vriendelijke woorden.
Ja, zegde Maria Bartineux, ik heb
tembcr 11. leest men
- Vermoeid, uitgeput door dit lastig
kiezingsjaar eu door de tropikaansche
hitte we (PieterDaeus) zijn eenige dagen
aan de Noordzee gaan overbrengen
't Was noodig ofHo poerd, de kerre
breekt 1.... Welke pracht aan do zeo 1..
Wat wordt er daar geld verteerd!... Van
den morgend tot den avond, ge ziet
- niets dan weelde en rijkdom. Men put
't verstand uit, om die Villa's aauge-
naam en rijkelijk te maken.... Stokeu
wij op uit nijdigheid Neen,do weelde
doet leven.... Maar is 't niet afgrijselijk,
afgrijselijk iu T zelfde land, nevens dien
rijkdom zijn werkmenscheu, neerstige
brave werkmonschen, die 12 uren daags
- werken eu die geen hemde aau hun lijf
hebben die 's zondags iu hun bod
blijven, terwijl hun vrouw hun óén
hemdeke wascht. Door de armoede moet
de vrouw den dag des Heeren schenden,
- terwijl de armoede in veel huishoudens
voor gevolg heeft dat men de kinderen
- niet zedig kan hun nachtrust verschaf-
- feu.... Afgrijselijke toestand.
Indien die afgrijselijke toestand, O Pio,
u zoo zeer het hort doorboordt, waarom
dan niet te Aalst gebleven, in plaats van
naar de Noordzee te trekken waar er geld
met de macht wordt verteerd en waar
men in weelde en rijkdom leeft
Om immers uit te rusten vay uw liegen
en bedriegen in kiezingstijd, had gij hoe
genaamd niet noodig u naar 't zeestrand
te begeven. De boorden van den Dender
konden u ook de gezochte rust verschaf
fen gelijk zij ze aan zoovele anderen ver
schaffen die het dagelijks veel lastiger
hebben dan gij.
Waart ge te Aalst gebleven, wie weet
hoeveel stukken van 5 franks ge zoudt
gespaard hebben. En dan met die gespaar-
do 5 frankstukken hemden gekocht en
ze uitgedeeld. En wie weet ook hoevele
werkmenscbon er dan nimmer zouden ver
plicht zijn in hun bed te blijven terwijl
hun vrouw hun één hemdeke wascht. En
dan zou die vrouw nimmer den zondag
moeten schenden
Maar onze Pio verstaat het zoo niet,
hij is van 't princiep dat men vooral eerst
goed voor zijn moederskindje zorgen moet
en zijQ evennaaste in den nood met woor
den paaienWoorden kosten immers
geen oorden I
zjvivxjn.UAi.uoi. lot mi,idernaoht
ZONDAG 18 SEPTEMBER 189S,
dienstdoende Apotheker Mr De Val
keneer, Esplanade.
deelnemingen hulp noodig. Sedert ons bezoek
op Montfagon eergisteren avond, beu ik zeer
verdrietig. Eugenie Mixtome is nog jong,
gezond en krachtig en heeft behalve hare
kamenier en mevrouw Bienjour, nog een jong
meisje, dat zich alleen bezighoudt met bare
brieven te schrijven, haar voor te lezen, voor
haar te ziugen en in het algemeen haar te
vermaken als zij zich verveelt. Ik weet na-
tuurlyk wel dat ik geene hertogsdochter hen.
zelfs niet de zaster van eenen hertog, geene
eigen goederen bezit, noch een groot inkomen
heb, dat mij in staat stelt al mijne wenschen
te bevredigen maar ik hou toch van adelijke
geboorte. Zij begon zacht te weenen eu hield
den zakdoek voor hare oogen. Dat kau nie
mand ontkennen, al hen ik dan ook eene
weduwe en onbemiddeld.
Ik geloof dat niemand ooit aan
adelijke geboorte getwijfeld heeft, Maria,
zegde de markies, met een fijn lachje.
Neen ik geloof dat iedereen my dit
armzalig voorrecht gunt, hornam mevrouw
Bartineux bitter. Maar Eugenie Mixtome is
steeds door een groot gezelschap omringd -
waartoe heeft zij dan eene gezelschapsjuffer
noodig Als onze gasten 't kasteel verlaten
ben ik alleen, zonder eenig gezelschapslechts
bezoeken eenige familieleden uit den omtrek
my eens per week. Ik heb meer behoefte aan
oone gezelschapsjuffer dan mevrouw Mix
tome.
Inhuldiging van haar Vaandel,
op 18 September 1898.
o
Om 10 uren. Plechtige Mis ter Sint
Martenskerk eu wijding van het Vaandel
door den Zeer Eerweeraen Heer Doken.
Al de Catholieken zonder onderscheid
worden tot deze plechtigheid uitgenoodigd.
Om 11 uren. Vergadering der Jonge
Wachten in de groote zaal van den Catho
lieken Kring «i/Union Aanspraak door
don Heer Karei Woeste, Eerevoorzitter
der Jonge Wacht.
Om 3 uren. Groote Betooging van al
de Catholieko Maatschappijen der Stad
en Jonge Wachten der omliggende Ge
meenten.
Men zal vergaderen aan den Catholieken
Kring «l'Union, Groote Markt, om
2 uren.
Om 5 uren. Feestmaal in de groote
zaal van den CatboliekenWerkmanskring.
De Ileeren Senators en Volksvertegen
woordigers van ons Arrondissoment, en
de verschillige Overheden dezer Stad,
zullen dit schoon Feest met hunne tegen
woordigheid vereeren.
Maandag 19 September, om 7 uren
*s avonds, Grooten Lichtstoet.
Ton einde dit Feest meer luister by te
zetten, en aan de vreejndelingen de eens
gezindheid van het Catholieke Aalst te
toonon, worden onze vrienden dringend
verzocht Zondag aaustaande het nationaal
ïdel aan hunno huizen te laten wap
peren.
week een bezoek gebracht aan 't Nieuw
Hospitaal in de Hertshage. Metsers,
PI jkkersen Schrijnwerkers hebben hunne
werkzaamheden geëindigd. Nog eenige
schilderwerken, 't aanleggen van hovin
gen tusschen de ziekenzalen enz. en alles
is voltrokken. Juist was men bozig de af
metingen te doen voor 't gebouw bestemd
voor do electrischo verlichting. Het
kwartier voor ongoneesbarou is gausch
voltrokkou en binnen een tiental dagen
zal gansch hot personeel aldaar verblij
ven. Roeds zijn tal van voorwerpen van
huishouding enz. van de Leopoldstraat
naar 't uieuw lokaal verhuisd.
Het Nieuw Hospitaal onzer Stad zal on
betwistbaar onder alle opzichten zijn een
der best ingerichte gestichten van dien
aard onzes lands. Lucht, licht in over
vloed en gemak voor den dienst eaz. enz.
Ons Hospitaal strekt tot eer van den
heer Goethals, Stadsbouwmeester en der
heeren Ondernemers Rudolf Hormans,
meeatormetser on Jan Somers, meoster-
schrijn werker.
Wel, dan neem er eene, zegde de markies.
Ik heb u nooit iets geweigerd en zal u ook
dit niet weigeren. Wilt gij eene juffer van
gezolschap hebben, dan zal ik haar gaarue
onderhouden.
Het gelaat van mevrouw Bartineux klaarde
op en zij antwoordde
Ik mag de gezelschapsjuffer van Eugenie
gaarne lijden. Het is wellicht slecht van my
doch ik zou juffrouw Lepage wel willen in
dienst nemen.
De markies antwoordde niet. Hij waa zoo
zeer met zijne eigene beschouwiug bezig, dat
hij hare woorden niet hoorde.
Dus gij meent dat het niet slecht zou
zijn, August? Ik weet dat gy mij ook het
tegendeel zoudt zeggen, als gij er anders over
oordeeldet. Misschien kan ik heden avond
met juffrouw Lepage over de zaak spreken.
Maar August, gelooft gij dat mevrouw Mix
tome heden avond werkelijk zal komen
Deze laatste woorden verstond de markies
duidelijk, omdat zij in zijne gedachten grepen.
Zeker, zegde hij, zy heeft het mij be
loofd.
Zij is niet meer hier geweest sedert den
moord, vervolgde Maria. Het moet haar een
moeilijke gang zijn. Hoe kan zij het doen
Zij schijnt u wel zeer genegen te wezen,
August, waut als zy komt is dut een teeken
uwer verloving.
(WORDT VOORTGEZET).
