Donderdag 23 Februari 1899. 5 centiemen per nummer. 34sle Jaar 3342
Zondagrust.
Landbouw.
Zn minor e>fi FVhrnnri 1899. 3 pnntip.men ner nummer.34
en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad
WAT ONZIN? -
GELUKKIG SCHOT.
FRANKRIJK
Nieuwe Voorzitter.
Veemarkten.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frankmet de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwilantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
s Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
0 en in alle Postkantoren des Land.
Guique hu ut».
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnisse
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureel»
van dit blad.
Aalst, 32 Februari 1899.
De moord to Rijssel gepleegd op den
j jeugdigen Foveau eu de aanhouding van
Broeder Flamidicn, verdacht als de dader
er vau te zijn, doet de blauwe en roode
drukpers om strijd roepen en tieren, niet
alleen tegen den verdachte maar tegen al
de kloosterlingen en priesters.
Bemerken wij dat de plichtigkeid van
Broeder Flamidiën verre is van bewezen
te zijn tot hiertoe is er tegen hem geen
stellig bewijs kunnen aangevoerd worden.
Volgens de blauwe en roode orgaoen
en ook volgens onzen poveren Denderqalm
zijn al de priesters en kloosterlingen,
kwakzalvers, schelmen, deugnieten, eer-
looze en zedelooze kerels van do ergste
soort.
Onze povere Dendergalm gaat zelfs zoo
verre van de ouders toe te roepen
En gij, ouders, die kinderen hebt,
vertrouwt ze uiet aau mauuen die aan
familie en menschheid hebben verzaakt,
wees voorzichtig en denkt aan broeder
Moriëo, aan broeder Flaminianus van
"Rijssel, die wellicht in hunne prille
«jeugd ook slachtoffers waren vooraleer
i schurken te worden.
Dus al de scholen bestierd door de E E.
j Broeders ziju brandpunten van zedever-
derf, waar men zijn kinders niet mag
heen zenden.
En wie schreef deze regelen in Dender
galm,
Ongetwijfeld de eene of andere blauwe
koekoek....
Dns volgens de redeneering van onzen
poveren Dendergalmzouden
Alle officieële onderwijzers aanhangers
zijn der onafhankelijke zedeleer, omdat
eronder hen meer vuilpottou worden aan-r
getroffen dan onder de vrije onderwijzers;
Een notaris dief al de overige notaris
sen dieven
Een advocaat bedrieger al de overige
advocaten bedriegers
Een geneesheer moordenaar al de ove
rige geneesheeren moordenaars
Een apotheker giftmenger al de overige
apothekers giftmengers
Alle kooplieden en nijveraars oneerlijk
omdat er in de wereld zooveel oneerlijke
i kooplieden eu nijveraars loopen.
Moesten wij vau dat punt uitgaande,
bemerkt onze confrater der Gazet van
j Lier eens gaan beweren dat al de Je-
j suïeten en Domiuikanen groote redenaars
I zijn aanzien P. Ravignau en P. Lacor-
daire groote redenaars waren dat al de
Broerkens der christelijke leerlingen hei
ligen zijn, omdat hun insteller, de cerw.
EEN
2' VERVOLG.
Of ik veel geleden heb zeide hij in
zijnen droom verder. O ja, veel, zeer veel
Doch stil nu is het voorby Bij u zal spoe
dig mijn gekrenkt leven weder bloeien.» Hier
zweeg de droomende een oogenblik, daarop
klenrden zijne bleeke wangen alsof hem eene
plotselinge vreugde verraste zijne handen
uitstrekkende, riep hij Augusta, zijt gij
het zijt gij het waarlijk Hoe groot
hoe schoon zijt gij in hot klooster geworden
Hij ziet in don begoochelendon droom
de vriendin, de speelgenoote zijner gelukkige
kinderjaren.
O stil, stil hij spreekt weder, zeide
de oude soldaat tegen zijnen heer, en altijd
droomend, wederom lachend voer Theodoor
voort
Wat gij vindt dat ik bleek ben,
Augusta ziek, zwaar ziek meent gij O,
gij bedriegt u. Nooit voelde ik mij geruster.
Ik ben nu weder hier, hier bij u te huis, en
dus weder kind des huizes. O, hoe schoon,hoe
de la Salie een heilig man was dat al de
Apostelen Judassen zijn, omdat er onder
hen ccn judas liep enz., enz., zou men
ons uiet vierkantig uitlachen en ons te
recht voor dwazen houden
Wie ziet, wie begrijpt niet hoe dwaas
en dom de redeuecriug is van do 0]00j3
lichten die ouzen poveren Dendergalm
aanccnflanzen.
Maar de haat tegen Kerk, Priesters en
Kloosterlingen verblindt de blauwon en
roodon zoo zeer, dat van 't oogenblik dat
een priester of kloosterling verdacht
wordt, zij, zelfs bij gebrek aan eenig be
wijs, in hem en in al zijne medebroeders
plichtigcn vinden.
Ter onderrichting van de blauwe en
roode schrij vel aars, willen wij de vol
gende statistiek meêdeelen
Op 100,000 veroordeelden waron er in
de laatste jaren in Frankrijk
Broeders en zusters der scholen, 7,70
Wereldlijke ouderwijzers, 19,21
Priesters en kloosterlingen, 4,26;
Advocaten, notarissen, deur
waarders100,32
Geneesheeren, apothekers, 25,66
Kunstenaars,33.
Wij vragen het u, geeërde lezers, zou
den de blauwe en roode vogels, die
ojoojS lichten uiet beter doen van den
bek in de pluimen te houden
Het valt niet te ontkennen dat de
oplossing van het vraagstuk der Zondag-
rust eene maatschappelijke kwestie van
het grootste belang is. Menigmaal werd
er hier te lande over gesproken, geschre
ven en naar middelen uitgezien om eene
oplossing to bekomen.
Alleman is ten akkoord om te bekennen
dat de zaken uiet kunnen voortduren ge
lijk ze thans bestaan. Iedereen zegt dat
de Zondagrust, zoo in godsdienstig als in
maatschappelijk opzicht, eene noodzake
lijkheid is.
Er bestaat nog slechts verschil van
zinswijze over dit puut Moet do regeling
vau de Zondagrust gebeuren door tus-
schenkomst vau de regeeriug des lands
ofwel, moet men ze aau het persoonlijk
initiatief overlaten
Vele en belangrijke procfnemiDgen
werden reeds gedaan om aan verschei
dene klassen van werklieden eu beambten
de Zondagrust te vergumien.
Ons katholiek Staatsbestuur gaf hierin
het loffelijkste voorbeeld door aan hare
bedienden de geheele of minstens de
lief klinken de woorden ean kind deB
huizes
Edele, goede ziel, fluisterde Julius ont
roerd, en toen de droomende zijne bleeke,
ontvleeschdo handen samenvouwde, en de
ernst eener heilige dankzegging op zijn aan
gezicht blonk, volgden de broeder en de onde
krijger zijn voorbeeld.
God danken voor de doorgestane geva-
ron?ja, gij hebt gelijk, vrome vrienden, ja,
dit willen, dit zullen wij. Dierbare ouders,
lieve Julius, wij willen bidden, ja bidden
Augusta, bid gij voor, wij zullen ieder woord
nazeggen. Na deze woorden bad Theodoor
luid op het Onze Vader, en nauwelijks waren
de woorden Verlos ons van den kwade,
Amen van zij no lippeu, of het schrikgeroep
weerklonk De Kozakken de Kozakken
II.
De Kozakken.
Door den algemeenen roep De Kozakken
komen sprong ieder wezen op, en wel met
de laatste krachtinspanning van iemand, die
ouder de voortdurende slagen van een onver
biddelijk noodlot, bijna uitgeput is. Zij, voor
wion bet gaan met afgevrozen teenen onmo-
lijk was, en die bijna met den dood worstel
den, kropen op handen en voeten voort, tot
dat zij eindelijk uitgepnt, nederstortten, en
gedeeltelijke rust op de zon- en feest-
dageu te verzekeren.
Vele nijveraars en handelaars hebben
ook begrepen dat het onmenschelijk is
hunne onderhoorigen vau don enkelen
rustdag te berooven, die zij op eeue
gansche week hebben voor de vervulling
hunner plichten als kristenen en tot her
stel hunner door den arbeid verzwakte
krachten.
Do optelliug, dio in den laatsten tijd
door gausoh het land gebeurde, heeft
bewezen dat er tegenwoordig Zondags
veel minder gewerkt wordt in de werk
huizen en magazijueu dan vroeger.Eenige
winkels blijven reeds den gauschen,ande
ren den huiven Zoudag gesloten.
Het is echter te vreezen dat zoolang do
Zondagrust niet door de wet geregeld
wordt, gelijk dat in Duitschlaud en Enge
land bestaat, wij geeue voldoende oplos
sing mogen verwachten.
Laat ons hopen dat een onzer volks
vertegenwoordigers of senators weldra
eeu voorstel ntèrlegge, dat door ous
katholiek mioisterie ondersteund, met
groöte meerderheid in de Kamers gestemd
zal wordeu.
En blijven wij ondertusschen nietten
achter in hot bevorderen der Zondagrust.
Waut ieder van ons kan hiertoe veel bij
brengen.
Vooreerst, laat ons nouit werken of
doen werkeu op Zon- eu feestdagen.
Koopt nooit op Zondagen 1
Wanneer gij eecen winkel binnen
treedt op oenen Zondag om ceu voorwerp
te koopen, dat gij u gemakkelijk daags te
voren hadt kunnou aanschaffen, dan
denkt gij uiet dat de aangestclden die u
bedienen door u uit den schoot hunner
familie weggerukt worden en dat gij ze
van de weinige vrijheid berooft, waarna
ze sedert vele dagen vruchteloos trach
ten. B
Zoo schrijft hel gewaardeerd weekblad
Concordia, het orgaan vau het syndikaat
der Anlwerpsche handelsbedienden en
het heeft volkomen gelijk.
Velen stellen tot Zondags uit om hunne
aankoopen te doen, wat zij met eenig
vooruitzicht op eenen werkdag zouden
kuunen doen en dwingen aldus de winko-
liers en hunne bediouden van Zondags te
werken. Deze nochtans hebben evenveel
recht op eouen rustdag als audere meu-
schen.
Eu wat gezegd vau zoo menige onbe
dachte personeD, die een nieuw kleeding-
stuk eerst op 't laatste der week bestellen
en van den ambachtsman,de kleermaker,
«ie naaister, de mouisle, den schoenma
ker eischen dat hunne bcstelliug afge
leverd worde op Zondag Wetens en
willens dwiDgen zij hunnen evenmensch,
on dit zeer dikwijls zonder de minste
reden, tot overmatigeu nachtarbeid, tot
op hst koud lijkbsd van sneeuw den gemar-
telden geest uitbliezen.
Geene lafheid dreef deze ongelukkigen tot
deze overijlde, tot den dood afmattende
vluchtwaut toen zij nog gezondheid en
kracht in hunne leden voelden, hadden zij ge
lijk een stevige muur gestaan. Dikwijls had
den zij tegen overmachtige vijanden gestreden
en menige roemrijke zegen behaald. Doch
thans hadden de voortdurende moeilijkheden
het bestendig nachtwaken, gebrek aan voed
sel en beschuttende klecderen, en bijzonder
de ontzettende en onverdragelijko koude,
welke den Noordschen arend zelve in de
lucht doodde, hunne gezondheid vernietigd
en hunno leden gedeeltelijk verminkt. Mee-
rendeels te zwak om do wapens te dragen,
hadden zij deze weggeworpen, en daar hunne
hevrozen, ontzenuwde en krachtelooze armen
den wel gewapenden sterkeu vijand gooncn
weerstand bieden konden, trachtte ieder
eenen marteldood of ijselijke mishandeling te
ontvluchten.
Met eenen angstigen blik ontwaakte Theo
door nit zijnen gelnkkigen droom daar hij
door den langen tocht en de ontbering geheel
was uitgeput, weigerden zijne gewonde voe
ten het ziek lichaam te dragen. Met wilden
hoerah stormde de Kozakkenzwerm toe,
alles overrijdende, alles voor zich nederwer-
pende. Vluchten kon de ongelukkigen niet
werken op Zon- en feestdagen. Is dit
kristelijk, is dit menschelijk gehandeld
Hebben wij brieven te schrijven of ver
zendingen per ijzorenweg te doen, laat
ons daar niet meê wachten tot Zaterdag
of Zondag. De dienst der bediendon dezer
besturen is al zwaar genoog, zonder dat
wij hem nog moedwillig lastiger maken.
Ook in de huisgezinnen kan, mits een
weinig goed overleg, gezorgd worden dat
allen eene geheele of gedeeltelijke Zon
dagrust genieten.
Laat ons niet vergeten dat de volkeren
zoo min als de bijzondere personen het
strenge gebod Gods, dat de viering van
den Zondag voorschrijft, straffeloos kun
nen overtreden.
Het spreekwoord zegt Zondags wer
ken geilijdt niet«, wat voor velen be
waarheid is geworden.
Mochten de volgende woorden geschre
ven door Le Bdtiment eeu onpartijdig
blad uit Frankrijk dat ongelukkig laud
waar het Zondagwerkeu als eene mode is
geworden velen tot nadenken brengen
Zonder rustdag, gcone familie, en
zonder familie is noch samenleviug, noch
natie mogelijk.
Al do beschaafde landen die ons
omriugen houden den Zondag in eore
Engeland, Duitscbland, Rusland. Alleen
Frankrijk doet dat niet. Ziju wij daarom
rijker, gelukkiger onder sociaal oogpunt
dan onze buren - P.
M, LOUBET, Voorzitter van den
Senaat, is zaterdag 11. Voorzitter der
Fransche Republiek verkozen met 483
stemmen tegen 270 uitgebracht op M.
Méline.
M. Loubet, de nieuwe President dor
Republiek, hoeft iu de geschiedenis der
derde Republiek geen eerste rol gespeeld.
Tot over 10 jaar werd er over hem niet
gesproken en de Larousse van 1889 ver
meldt niet eens zijn naam.
't li eerst na 1890 dat hy op den voor
grond trad en ondor het presidentschap
van Carnot werd hem zelfs de vorming
van een ministerie opgedragen.
Zooals alle ministeries in Frankrijk
had het geen lang leven.
Sindsdien liet hij niet meer van zich
hooien, tenzij dat de Senaat hem tot
de hooge weerdigbeid van het voorzitter
schap riep.
In politiek is hij gemachtigd Rcpu-
bliekaan.
Zijn welgelukkou, den dag van lieden,
heeft hij tc danken aau de omstandigheid
meer redden daarom verzamelde de officier
dadelijk het klein getal Beierschen, die nog
gewapeud waren,hij den half vervallon muur,
waar Theodoor een oogenblik geleden zoo
gelukkig gedroomd had.
Inlusschen vluchtte het treurig overschot,
van het voorheen zoo groot leger, naar de
hoorden van het wond. De Kozakken storm,
den onder het afschieten hunner pistolen,
naar den mnur, waar de Beierschen met ge
veld goweer den vijand afwachtten.
Hardnekkig doch kort was hun tegenstand,
de ofiicicren die wel iuzagon dat zelfs de
koenste doodsverachting hen en hunne lieden
niet bevrijden kou tegen de macht der tien
maal sterkere vijanden, gaven zich op genade
en ongenade over aan de Kozakken,die wilde,
barhaarsche noorderzonen.
Met weemoed legden de Beierschen hnnna
wapens neder, lieten zich in twee gelederen
stollen en door do bare streek voortgeleiden.
Na eene uur gaans bereikte men een dicht
uitgestrekt woud en kort hierna eeue vrije
met heuvels omzette plaats.
Hier lagen bij lustig flikkerende wacht
vuren groote scharen gewapende landlieden,
en Julius, die met behulp van Johan den
kranken broeder voortsleepte, zog met ver
bazing ook vele vrouwen onder dezen troep.
De ulgemeoue haat tegen de vijanden had in
deze bloedige, ongelukkige tyden ook de
dat MM. Méline, Dapuy en de Freycinet,
niet op den rang getreden zijn.
Hij komt aan het bewind in de moei
lijkste omstandigheden, want, te recht
of ten onrechte, ziet men in hem eeu
aanhanger der Dreyfusards.
Hij speelde een weinig vooruitkomende
rol in de Droyfuszaak, doch, bij de eerste
interpellatie Trarieux-Scheurer-Kestner,
in den Senaat, liet hij revisionnistische
neigiugen blijken.
Emile Loubet werd geboren te Marsan
(Dróme) en is op 31 December laatstleden
60 jaar geworden.
Hij was afgeveerdigile van 1876 tot
18S5 en behoort sinds dit laatste jaar tot
den Senaat.
Het ministerie, waarvan hij de voor
zitter was, met de portefeuille van bin-
ncnlandscho zaken, duurde vau 27 Fe
bruari tot 7 December 1892.
Hij is sinds '96 voorzittor van den
Senaat.
Hij is van .aard een bedaard man, dio
zich uiet laat meêsleepen door gramschap
of opgewondenheid.
der Volkskamer
van 14 Februari, zullen de markten voor
mager vee heropen! worden, te rekenen
van 27 Februari in de Arrondissementen
Aalst, Audenaarde, Dendermonde en
St. Nicolaas, indien geen nieuw gevaar
vau besmetting te vreezeu is.
Doch dauk aau de voetstappen van
onzen jeugdigen Volksvertegenwoordiger
M. A. Vander Linden, is de heropening
acht dagen vervroegd geworden en op 20
Februari bepaald gewordou.
Dus mogen de veemarkten reeds van
af maandag 11. plaats hebben.
Uitvoer van Amerikaansche paarden.
De minister van landbouw der Ver-
eenigde Staten van N.-Am., M. Wilson,
zal eerlang aan den President der Unie
een verslag overleggen, bevattende do
verschilligo rapporten dio hij ontvangen
heeft over de vraag naar paarden in den
vreemde. Die rapporten werdeu aan het
departement van landbouw gericht door
personen door M. Wilson speciaal gelast
met enkwest over die zaak te doen.
Dit verslag zal waarschijnlijk in druk
verschijnen, gezien het belang dat de
Minister er in ziet de verkregen inlich
tingen in het bereik van fokkers en land
bouwers te hrengeu.
vrouwen, jonge dochters en zelfs de kinderen
uit den vreedzamen huisely ken kring getrok
ken en hen in het krijgsleven der mannen
gevoerd. Lenigen verpleegden de gewonden,
andere hielden zich met het poetsen der wa
pens en het kogelgieten onledig.
Aanvankelijk scheen het of de daar gele-
gerden op do aangekomenen weinig aandacht
namen, doch nauwelijks zagen zij de gevan
genen of zij stroomden onder wild gejnich op
hen los.
Ongemeen verschildo het gezicht der Beier
schen, wier duistere blikken eene diepe hope
loosheid uitdrukten, tegon de honende wilde
vroolijkheid der overwinnaars. Julias, de
voorheen zoo krachtige mensch, verzamelde
al zijnen moed, om in dit trenrig oogenblik
oene mannelijke honding te bewaren.
Ongevoelig voor dezen angst, leunde
Theodoor, gelijk een marmeren beeld, tegen
de horst van zijnen broeder. Een lach,
gelijk aan die in zijnen droom, zweefde
nu ook op zijne lippen in zijnen koorts
achtige toestand geloofde hij het verruk
kend eu zoet aanschijn zijner lieve ouders,
en het door geloof en onschuld verhelderd
gelaat van Augusta voor zich te zien.
Ongevoelig voor hetgeen rondom hem plaat*
had, merkte hij niet, dat eene kloeke vuist
zich op zijne schouders legde en hem zy*
mantel aftrok. (Wordt voortgezet.)