Zondag 18 Juni 1905
5 centiemen per nummer.
50sle Jaar 5751
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Onze Ongevallenwet.
ID El IMZ-ATSJ
met den Witten Baard.
Onnoozele berekening.
Ditjes en datjes.
DE DENDERBODE
Pit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden Jdag. De prijs ervan istweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-26 voor zes
maanden fr. 1-76 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CUIQUE aUUM.
Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3d* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen by accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele vtn
dit blad.
AALST, 17 JUNI igo5
Artikel IS.
Het luidt als volgt De toelating
wordt verleend en ingetrokken door de
Regeering, die vooraf het advies inwint
i van de commissie voor de arbeidsonge-
vallen.
De koninklijke besluiten tot toelating
en intrekking worden bekend gemaakt
in het Staatsblad.
i De lijst van de toegelaten vereeni-
i gingen wordt om de drie maanden, af-
gekondigd in het Staatsblad.
Dit artikel leert ons hoe de erkenning
door den Staat zal plaats grijpen.
De voorwaarden ervan zijn vastgesteld
door koninklijk besluit. De maatschap
pijen welke die gunst verlangen moeten
zich aan het algemeen reglement on
derwerpen.
Wij hebben in ons artikel van 4 Juni
1.1. reeds doen uitschijnen van welk be
lang dit is en welke voordeelen het voor
de verzekerden kan meêbrengen.
Door het Algemeen Reglement wor
den zekere drakonische, onredelijk strenge
voorwaarden der polissen onmogelijk ge
maakt.
Wij behoeven in geene verdere bijzon
derheden te treden, omdat het geen be
langstelling aan onze lezers zou inboeze
men. Wat zij moeten weten en waaraan
zij belang moeten hechten, is dat de maat
schappij waarmede zij onderhandelen er
kend weze.
Artikel 19. De uit kracht
9 van artikel 17 toegelaten gemeenschap-
1 pelijke kassen van verzekering tegen
9 ongevallen genieten de rechtspersoon-
lijkheid en de voorrechten bij de wet
9 van 28 Maart 1868 toegekend aan de
door de Regeering erkende gemeen-
schappelijke voorzorgskassen ten bate
9 van de werklieden der mijnen.
De statuten der gemeenschappelijke
9 kassen kunnen bepalen, dat de vergoe-
1 dingen wegens onbekwaamheid tot wer-
ken, gedurende een tijd die, te rekenen
9 van het ongeval, zes maanden niet te
9 boven gaat, rechtstreeks aan de slacht-
9 offers worden betaald door het hoofd
der onderneming of door eene plaatse-
9 lijke kas waartoe hij bijdraagt, alles
onder waarborg van de belanghebbende
gemeenschappelijke kas. b
Hier is spraak van de gemeenschappe
lijke kassen van verzekering, dat is die
kassen welke door de patroons onder
elkander worden opgericht met het doel
gemeenschappelijk de lasten der verzeke
ring te dragen.
Het eerste deel van dit artikel bepaalt
Het kan niet, zegde de teruggekeerde
zwerveling tenslotte. Beatrix zelve zou
mij virachten, zoo ik door zulk een mid
del hare liefde zou willen verkrijgen.
Neen, neen, ik moet alle hoop op haar
laten varen, de eenige vrouw die ik ooit
bemind heb en zal bsminnen, is mij ont
zegd, maar ik zal ten minste mijne eer
gered hebben. Zelfs niet om Beatrix de
mijne te mogen noemen, kan ik het leven
van Gertruda verwoesten.
Hij ontbeet in zijne kamer, daarna
verwittigde hij den bediende, dat hij
eenen heer verwachtte, die hem over
zaken zou komen spreken, en gaf het
bevel dien man terstond binnen te laten.
De namiddag ging voor Cecil Monkton
zeer eentonig voorbij.
Het was bijna eene uitkomst voor hem,
toan de hotelbediende met twee lampen
binnentrad die hij aan weerszijden van
den schoorsteen plaatste en hem zoo
doende voor eenige minuten aan zijn
gepeins onttrok.
Tot dusver heeft nog niemand naar
mijnheer gevraagd, zegde de bediende
eerbiedig.
- Neen, ik verwacht mijn vriend eerst
welke voordeelen die kassen genieten.
Zij zijn dezelfde als deze welke de erkende
gemeenschappelijke voorzorgskassen ten
bate der werklieden in de mijnen bezitten.
Artikel 3 van de wet van 28 Maart
1868 bepaalt die voordeelen.
1° Zij kunnen overeenkomsten aan
gaan, goederen verwerven, er over be
schikken enz. lijk een bijzondere persoon.
8° Zij genieten vrijstelling van enre-
gistratie en zegelrechten enz.
3° Zij mogen giften en legaten aan
vaarden onder zekere voorwaarden door
nummer 3 van artikel 76 der gemeente
wet vastgesteld.
Het tweede deel schenkt een voordeel
aan de verzekerden bij die kassen. Gedu
rende zes maanden niet langer
mogen de vergoedingen voor onbekwaam
heid tot werken rechtstreeks betaald wor
den aan de slachtoffers, hetzij door den
patroon, hetzij door eene afdeeling of
plaatselijke kas. Natuurlijk is dit altijd
onder de waarborg der gemeenschappe
lijke kas.
Daarmede zijn wij gekomen aan arti
kel 20 welke eene nieuwe instelling in
voert, het WAARBORGFONDS.
Geven wij naar gewoonte den tekst van
dit artikel. Wij zullen het in een volgend
schrijven uitleggen. Artikel 20 is van
groot belang, zoowel voor de patroons
als voor de werklieden.
Artikel SO. Onder den
9 naam van waarborgfonds wordt eene
kas van verzekering tegen het onver-
mogen der patroons ingesteld deze kas
9 heeft ten doel, in de betaling der ver-
9 goedingen, die bij een ongeval zijn ver-
schuldigd, te voorzien, wanneer het
hoofd der onderneming in gebreke blijft
aan de op hem rustende verplichtingen
te voldoen.
9 Het fonds is verbonden aan de De-
posito- en Consignatiekas.
De tusschenkomst van dit fonds heeft
eerst plaats na voorafgaande vaststelling
n van het niet naleven der verplichtingen
van het hoofd der onderneming, en,
9 zoo daartoe aanleiding bestaat, van den
verzekeraar. Deze vaststelling geschiedt
9 door den vrederechter naar de bij ko-
ninklijk besluit te bepalen voorschrif-
n ten.
9 De kas heeft haar verhaal op de in
9 gebreke blijvende schuldenaars zij
treedt in de rechten, vorderingen en
9 voorrechten van de slachtoffers of van
9 de rechtverkrijgenden, zoowel ten aan-
zien van de hoofden van ondernemin-
9 gen als ten aanzien van derden.
9 Het verhaal op de hoofden van on-
9 derneiningen geschiedt, bij dwangbe-
9 vel, gelijk in zake van rechtstreeksche
9 belastingen.
9 Het waarborgfonds wordt in stand
9 gehouden door bijdragen welke ten
9 laste komen van de hoofden d°r bijzon-
dere ondernemingen, die niet op aan
tegen zes ure, antwoordde March. Laat
hem terstond binnen en zorg er voor dat
wij niet gestoord worden.
De bediende boog en begaf zich weer
naar de benedenverdieping.
In den voorgang ontmoette hij eenen
ouden man, die er uitzag als een geeste
lijke.
Zijn gelaat was zachtzinnig en vriende
lijk, zijne zilverwitte haren en zijn langen
witten baard boezemden den bediende
eerbied in en hij bleef dadelijk staan,
toen de oude man hem een teeken gaf.
Logeert hier ook een Engelsch heer,
M March genaamd? vroeg hij in vloeiend
Fransch.
Jawel mijnheer, antwoordde de
bediende.
Is hij thuis
Zeker, mijnheer, hij is boven op
zijne kamer. Mijnheer is waarschijnlijk
de bezoeker, dien M. March verwacht
Ja, ik beloofde hem dat ik bij hem
zou komen, antwoordde de man. Wij
hebben elkander in verscheidene jaren
niet gezien en wij zullen wel veel onder
ons getweeën te bespreken hebben. Wees
zoo vriendelijk mij zijne kamer te wijzen,
ik zal mij zeiven wel aandienen.
De bediende ging den bezoeker voor,
drie verdiepingen op en wees hem eene
deur aan op het einde van een langen
gang.
De man bedankte hem met vriendelijke
woorden.
Het scheen den bediende dat de vreem
deling zeer langzaam ging, maar dat
9 zoek van het bestuur der rechtstreek-
9 sche belastingen hebben doen blijken
9 van de overeenkomst van verzekering,
9 in het 2elid, van artikel 10 voorzien, of
9 van de ontheffing, in het 3* lid van het-
9 zelfde artikel bedoeld. Een koninklijk
9 besluit regelt de aangifte en de andere
9 formaliteiten vereischt om van de over-
g eenkomst of de ontheffing te doen blij-
9 ken.
9 Het beloop van de bijdragen wordt
9 vastgesteld bij koninklijk besluit, op
9 advies van de commissie voor de ar-
beidsongevallen.
9 De lijsten van aanslag worden opge-
9 maakt, het recht van verhaal der aan-
i) geslagenen wordt uitgeoefend, en de
9 invorderingen geschieden, zoo noodig,
9 bij dwangbevel, gelijk in zake van
rechtstreeksche belastingen. 9
Eene terechtwijzing.Wij stellen meer
en meer vast hoe weinig de ongevallen
wet is gekend en zelfs hoe verkeerd zij
wordt begrepen. Wat al dwalingen wor
den er aan den man gebracht.
In Klokke Roeland van verleden zon
dag vinden wij over de wet een artikel,
waarin de onnauwkeurigheden krioelen.
Wij lezen Duurt het ongeluk eene
week dan heeft hij volle dagloon. 9
Dat is stellig tegen artikel 4.
Duurt het ongeluk eene week of min,
dan heeft de getroffen werkman niets.
De patroon is hem niets verschuldigd.
De getroffene werkman is misschien lid
en dat is aan te raden, volstrekt van
eene ziekenkas, dan zal hij van die zie
kenkas iets kunnen trekken. Hoeveel
Dat hangt af van de standregels der kas
en van hare voorwaarden.
8° Hel ongeluk duurt langer dan eene
week. Dan lukt de werkman, volgens de
ongevallenwet, de helft van zijn dag
loon te rekenen van den dag na het on
geval.
Bij voorbeeld. Het ongeval gebeurt
den woensdag en duurt 18 dagen dan
heeft hij van af den donderdag deze
medebegrepen, half loon tol als hij zijn
werk herneemt.
K. R. spreekt verder van eene niet-
genezing na 3 maanden en verplichting
als dan het kapitaal te storten.
Dat is er weèr totaal neven. De schrij
ver heeft artikel ia met artikel 3o verward.
De heer H. Van Aalter is niet geluk
kiger in zijne veronderstellingen nopens
de onzekerheid der premies bij de ge
meenschappelijke kassen van verzeke
ring.
Wij stappen er heden over en behou
den de zaak voor tot eene verdere gele
genheid.
kwam, de leeftijd in aanmerking geno
men, niet zoo zonderling voor.
Hij verwijderde zich dus en was reeds
weer op de benedenverdieping, eer de
bezoeker de deur der kamer van M.
March bereikte.
Het was half zes.
Cecil Monkton zat voor den haard en
staarde op de gloeiende kolen hij
wenschte wel, dat hij den tijd vleugels
had kunnen geven en dat het onaange
naam gesprek met Chatterly reeds voorbij
was, toen eensklaps de deur zonder ge
rucht werd geopend.
Toch gevoelde Cecil, als bij instinct,
dat hij niet meer alleen was en hij zag om.
Droomde hij
Had hij zoolang over het drama van
Salton nagedacht, dat zijn brein hem een
visioen voorspiegelde van den man, die
daarin eene hoofdrol had gespeeld.
Een onbestemde angst hield hem de
keel als dichtgeschroefd.
Daar voor hem stor.d de eerbiedwaar
dige patriarchale gestalte,die zoo dikwijls
in de plaatselijke bladen beschreven was
en die Beatrix hem zelf, eerst drie dagen
geleden als haar gevreesden vijand had
aangewezen.
Cecil Monkton was geen lafaard, on
telbare malen had hij in verre landen
wilde dieren moeten bevechten, elk ge
vaar had hij moedig in de oogen gezien,
maar bij het aanschouwen van dezen
zonderlingen bezoeker verstijfde hem het
bloed in de aderen.
Hij trachtte te spreken om den indrin-
Een der voornaamste verklaringen,
dezer dagen in de Kamer afgelegd, is deze
van M. Destrée.een leider der socialisten.
Hij zegde namenlijk dat er van een
liberaal Ministerie geene maatschap
pelijke hervormingen of wetten zou
den te bekomen zijn, maar hij rekende
op de medehulp der catholieken om,
tijdens het bestaan van een liberaal Mini
sterie, die hervormingen en wetten te
deen stemmen lil
Die berekening is zoo onnoozel als deze
door M. Braun, burgemeester van Gent,
destijds in de Kamer voorgebracht. Deze
rekende voor zijn deel dat de catholieken,
tijdens een liberaal Ministerie, de libera
len zouden ondersteunen tegen de over
drijvingen der socialistenEn zoo meende
hij het schaap in huis te hebben I
Die beide partijen bekennen dus open
lijk, dat zij afzonderlijk en op eigen
krachten geen Ministerie kunnen sa
men stellen dat zij in alle voorname
zaken de hulp der catholieken zullen
noodig hebben. En wat doen zij intus-
schen Zij spannen samen tegen de catho
lieken om deze van 't Staatsroer te ver
wijderen en om hen bovendien te vervol
gen, te plagen en te verongelijken
Het mag dus wel gezegd worden, dat
de berekening van liberalen socialisten
op de medehulp der catholieken, eene
onnoozele berekening is, want het is niet
mogelijk, welk een klein gedacht zij
van de catholieken ook mogen hebben,
dat zij de catholieken voor onnoozel ge
noeg houden om die hulp te verleenen.
Die onnoozelheid is enkel toepasselijk op
de snuggere berekening van die twee
onmachtige partijen, die samen eene
macht willen vormen tegen de catholie
ken, en die elkander tevens wilien be
vechten met de hulp dier zelfde catho
lieken lil
De catholieken blijven dus de hoofd
macht, zelfs dan wanneer liberalen en
socialisten er in zouden gelukken de meer
derheid te bekomen in Kamer en Senaat.
Maar die hoofdmacht zouden zijnatuur
lijk niet g-jbruiken, zoo min om liberalen
als om socialisten te redden. Integendeel,
zij zou juist aangewend worden om eens
goed en in werkelijkheid aan die twee
partijen te doen begrijpen, dat zij niet
geschikt zijn om gezamenlijk een land te
besturen.
Daaruit kunnen de kiezers leeren, dat
zij niets goeds te verwachten hebben van
de liberalen en socialisten. Beiden zijn
tot onmacht gedoemd en al wat zij belo
ven, zooals algemeen stemrechten andere
toovermiddelen om tot het Luilekkerland
te geraken, kunnen zij niet bekomen zon
der de hulp der catholieken.
't Is misschien ook daarom dat zij zoo
vele en schoone beloften doen, op voor
hand wetende dat zij deze toch niet
kunnen uitvoeren. Moesten zij de ovcr-
ger te vragen wat deze verlangde, maar
zijne bevende lippen lieten geen geluid
door.
Zijne ledematen schenen als verlamd
te zijn.
Het was hem onmogelijk naar de bel
koord te grijpen, die aan het andere eind
van de kamer hing.
Alles was stil.
Zijne oogen werden met bijna magne
tische kracht door den binnentredende
tot zich getrokken.
De vreemde man begon te spreken en
aan zijne stem herkende Cecil dadelijk
den graaf Chatterly.
Ik ben gekomen om u mijn ant
woord te brengen, zegde hij. Luister. Ik
daag u uit iets tegen mij te doen, want
wanneer ik deze kamer verlaat, dan zult
gij machteloos «ij», zie maar.
Een sekonde lang fonkelde er iets als
staal in de oogen van Cecil Monkton, en
hij voelde eene hevige stekende pijn in
zijne borst.
Hij gevoelde dat hij eenen messteek
had ontvangen.
De verlamming, het gevolg van den
schrik, maakte hem machteloos tegen
eenen vijand, die hem anders niet zoo
gemakkelijk overwonnen zou hebben, hij
slaakte eenen kreet, doch zoo zacht, dat
die niet buiten de kamer kon gehourd
worden, toen zonk zijn hoofd achterover,
zijne oogen vielen dicht en als levenloos
bleef hij in zijnen leunstoel liggen.
Een zegevierende grijnslach kwam op
het gelaat van Chatterly.
tuiging hebben dat die beloften konden
nageleefd worden zonder de hulp van
eenige andere partij, zij zouden wellicht
die beloften niet doen.
Nu geldt het voor hen slechts de kiezers
te verblinden door allerhande schoone en
verleidelijke beloften, die meer het eigen
belang van enkelen dan de verheffing en
beschaving van 't volk ten doel hebben.
Het kost hun niets die beloften te doen
des te minder nog daar zij op voorhand
weten deze niet te kunnen uitvoeren en de
schuld ervan te kunnen werpen op de
catholieken, die niet onnoozel genoeg
zouden zijn liberalen en socialisten in
hunne onderlinge twisten te steunen en,
nog veel minder, hen elk afzonderlijk
machtig te maken en aan 't bestuur te
houden.
De kiezers echter zijn en blijven de
bedrogenen dier ellendige kerkhaters-
politiek. Liberalen en socialisten hebben
geen ander doel dan hunnen haat bot te
vieren tegen Kerk en Godsdienst het
overige is slechts bijzaak en de belangen
van 't algemeen moeten wijken voor hun
ne persoonlijke en onnoozele berekenin
gen.
IN 'T GROEN. In Enge
land is 't groen nu in de mode.
Te Londen zijn de manskleêren al in
't groene.
De kleermakers verwerken enkel groene
stoffe.
De kostuum der Londensche heerkos is:
ie Hoed, brons-groene
2* Andere kleedij, zeegroen
3e Hemd en schoenen, spinagie-groen.
Moest Groene Pie naar England gaan
't zouden al christene democraten zijn
volgens hem, wel te verstaan.
In Holland was het gister
Vrijdag kiezing voor de vernieuwing der
tweede Kamer.
Esn afvallig Roomsch cathcliek pries
ter Van den Brink was socialistisch can-
didaat te Breda en priester Fonteyne,
de luitenant van Elias Daens ging er
zijne candidatuur verdedigen..,. Geen
wonder toch, hier ook spannen de groe
nen met de rooden aan.
ALGEMEEN STEMRECHT.—
De liberalen zijn het met de rooden eens
om het algemeen stemrecht toe te passen
in zake van wetgevende kiezingen. Maar
de liberale oolijkaards zijn overtuigd dat
het onmogelijk kan tot stand gebracht
worden daar de blauwe en roode bond-
genooten nooit de 2/3 der stemmen zullen
bereiken noodig om onze Grondwet te
herzien.
Maar voor de gemeentelijke en provin
ciale kiezingen nemen de blauwen geen
verbintenis aan.
't Is er over zwijgen als versmoord.
Zijn werk was volbracht.
Hij wachtte nog een oogenblik om te
zitn of zijn slachtoffer nog eenig teeken
van leven gaf, maar Cecil Monkton ver
roerde zich niet meer en zijn gelast werd
reeds loodkleurig.
Nu had Chatterly geenen tijd te ver
liezen.
Hij rukte pruik en baard, die hem zoo
onkenbaar maakten,af en trok den langen
overfrak uit en vertoonde zich nu in zijne
gewone kleeding. Zijne vermomming,
kleêren zoowel als pruik en baard, wierp
hij in eenen hoek van de kamer, doch nu
stond hij voor een bezwaar, waaraan hij
nog niet had gedacht.
Bij het binnentreden droeg hij een
bijzonderen hoed hij had vergeten een
ander hoofddeksel mes te nemen en hij
kon toch niet blootshoofd het hotel ver
laten, dat zou achterdocht wekken.
Hij zag de kamer rond en slaakte eenen
vreugdekreet, toen hij aan eenen kapstok
bij de deur, den hoed van zijn slachtoffer
zag hangen.
Dien zette hij op, verliet vervolgens de
kamer, sloot de deur en nam de sleutel
mee.
Toen ging hij naar beneden.
Het toeval diende hem.
Er was juist groote maaltijk, zoodat de
gasten en reizigers in de eetzaal bijeen
waren en Chatterly niemand ontmoette,
noch in de gangen, noch in de trapzaal
ook de portier, die dagelijk zooveel men-
schen zag in- en uitgaan/- sloeg weing
acht op bem.
Maar de rooden gerieken lont en a Le
Peuple 9 van 26 Mei 11. schrijft
Wat baat. het dat eenige liberalen
g met de socialisten meêhculen als de
9 hervorming deerlijk moet mislukken
9 door de schuld van eenige koppige
d oude pruiken
Dat is fopperij en wij zijn niet van
zins ons nog langer te laten om den
1 tuin leiden.
Dat is waarheid de liberalen foppen
al dezen die verblind genoeg zijn om
huune fopperijen niet te kunnen onder
scheiden. De liberalen leven van bedrog I
Hoe moet men gaan. Wat
moet men doen om wel te gaan, met de
minst mogelijke vermoeiing, het vrije spel
dtr spieren bevoordeeligende en met de
meeste bevalligheid en zekerheid
Men moet den voet met den voorpunt
eerst op den grond zetten en vermijden
dat men te veel op de binnen of buiten
kant drukke. He slijten der zolen zou, om
regelmatig te zijn, zich het meest aan de
voorpunt en het minst aan de hielen
moeten voordoen. Men moet bijzonder
lijk vermijden van den hiel het eerst op
den grond te plaatsen, want als men zoo
gaat brengt dit eene voortgaande reeks
schokken te weeg, welke zeer nadeelig
zijn voor den ruggraat en voorde hersenen
Het hoofd rechthoudende, moet men
evenwel niet te stijf zijn, de armen vrij
laten hangen, zoodat de schouders eene
afgaande richting hebben.
Indien men deze kleine regelen wil
volgen, vindt men in het gaan eene ware
verlichting en een vermaak en er is mid
del om alzoo honderd jaar lang te kunnen
gaan.
GEEN PROCESSIËN MEER.
Le Petit Bleu zou de processiën
afschaffen en het luiden der klokken
verbieden, natuurlijk uit geest van....
verdraagzaamheid.
L'Indépendance, nog een zoogezegd
gematigd geuzenorgaan, zou voor 't
oogenblik zoover niet gaan.
u De processiën, zegt dit blad, zijn
verouderde en eenigzins ongerijmde
politieke betoogingen. Er bestaat noch
tans geene reden om ze te verbieden,
zoolang zij geene aanleiding geven
tot spijtige gebeurtenissen.
Men ziet het, de eerbied voor, en de
verdraagzaamheid jegens den godsJienst
stralen in die woorden door.
Verouderde en eenigszins ongerijmde
politieke betoogingen I Welke heerlijke
vinding I
En dan die spijtige gebeurtenissen
welke eene reden zouden zijn om de pro
cessiën te verbieden wat wordt daarmeê
bedoeld
't Is niet noodig zich 't hoofd te kwel
len om het te raden, 't Zijn de tegenbe-
toogingen der... verdraagzame antikleri
kalen, die men hier op 't oog heeft. En
de helsche machten zouden er vlug een
handje aan toesteken.
Met bewonderenswaardige zelfbeheer-
sching richtte hij nog eene onverschillige
vraag tot dezen beambte, ging toen de
straat op, wandelde rustig tot aan den
hoek eener zijstraat, riep daar een rijtuig
aan, stapte in en beval den koetsier naar
de Noordstatie te rijden.
Toen hij daar aankwam, wachtte een
knecht uit het hotel, waar Chatterly gelo
geerd had, hem reeds met zijne bagage.
Wie zou dezen kalmen, voornamen rei
ziger verdacht hebben van den moord,
die eerst laat in de rue Richelieu ontdekt
werd
Toen de bediende uit het hotel, na op
zijn herhaald kloppen geen antwoord ge
kregen te hebben, de kamerdeur met een
tweeden sleutel opende en daar de logeer
gast voor dood in zijnen stoel vond lig
gen, stapte graaf Chatterly reeds te Calais
uit den trein, wandelde naar de kaai en
begaf zich aan boord van de stoomboot,
die hem naar Dover zou overbrengen.
Hij bleef op het dek staan, terwijl de
boot de haven uitstoomde 'en het ruime
sop koos.
Midden in zee rukte de wind zijnen
hoed af en slingerde dien over de ver
schansing.
Met een tevreden glimlach zag Chat
terly het hoofddeksel na, dat hem had
kunnen verraden, zette een reismutsje op
en ging naar de kajuit.
De naan met den witten baard had zijne
laatste misdaad gepleegd.
Wordt voortgezet.
