Donderdag 28 Juni 4906 5 centiemen per nummer 579le Jaar 3857
ELEONORA.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
't ROODE
luilekkerland.
De vervalsching
der eetwaren.
Nut en wetenschap.
Stad Aelst.
Rechterlijke kronijk.
AELST.
DE DENDERBODE
Tit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
keaing van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maandenfr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zy'n ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CUIQUE SWM.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3** bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Hoeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
AALST, 27 JUNI jgoö.
De roode organen vallen tegen de R.
C. Kerk uit omdat zij, volgens de roode
chefs, de oorzaak is van den klassenstrijd,
't is te zeggen, de armoede en ellende niet
afschaft...
Nu, het socialism zal dat doen, want
een zijner voornaamste organen, het
i Journal de Charleroi zegde het over
eenige maanden
De Kerk zegt Er zullen altijd
armen onder u zijn.
Welnu, zoolang er armen en rijken
i zijn, zullen er slaven en verdrukkers
zijn.
De socialistische oplossing, daaren-
tegen, zegt allen rijk, geene armen
meer
i) Alsdan zal er geen strijd meer be-
slaan, maar een vruchtbare wediever.
i) Er moeten altijd personen zijn
i die rijker zijn dan de anderen, dat
is een der prikkels van het genie, van
de wetenschap en van den arbeid.
Het laatste woord van 't socialism is
dus Allen rijk maar de eenen rijker
dan de anderen. Dit is volkomen in
strijd met het collectivism 't welk voor
houdt dat elk moet arbeiden voor allen en
men aan ieder geeft volgens zijn be
hoeften.
Zoo, de eenen mogen, ja moeten zelfs
rijker zijn dan de anderen. De chefs
zullen voorzeker de rijken moeten zijn.
Maar in dat geval is het onwaar dat
allen even rijk zullen zijn lijk het Jour
nal db Charleroi zegt.
En wat zal er dan gebeuren
De minder rijken zullen werken voor
dezen die rijker zijn ten einde rijker te
vorden.
Wat verandering zal er dan aan
den tegenwoordigen toestand toegebracht
zijn
Wij antwoorden geene. En inderdaad,
onder 't beheer van 't socialism zullen er
dan even als nu miljoenairs en zelfs mil
jardairs zijn en menschen die hen hunnen
rijkdom benijden juist gelijk heden. De
wereld zal dan gelijk heden het schouw
spel opleveren van roode kasteelheeren
die in weelde leven terwijl de sukkelaars
die ze weten te foppen in hunne hutten of
op zolderkamers uit armoede, om zoo te
zeggen, verkwijnen.
Wij besluiten dus volgens het Jour
nal de Charleroi zou de heerschappij
van 't socialism aan onze huidige samen-
i8" vervolg.
Zij ook beminden elkaar, en zij waren
niet verplicht, om een willekeurig bevel
elkaar te verlaten en hun leven te ver
brijzelen.
0 1 hoe gaarne hadde de zoete en min
nende Irma hare gravinnenkroon verwis
seld tegen zulk een leven van liefde en
toewijding tusschen Michaël en Eleonora.
selfs al hadde zij in de plaats daarvan den
nederigen stand van de bewoners der hut
moeten aannemen.
Maar, dit deel was niet datgene, wat
God voor haar bestemd had. Doch zij on
derwierp zich met vertrouwen en moed
nan den Goddel ij ken wil.
Bekomen van haren schrik en door
een heerlijk gevoel van genot, gevolgd
van de weldoende warmte, gestrekt, was
Eleonora wederom opgeruimd geworden.
Zij vroeg om zelf de dienstboden die haar
vergezelden, hunnen thee te mogen aan
telken, en bracht die zelf aan Michaël,
aan Nadina en aan de kleine Thadea, aan
welke zij zacht beloofde haar dikwijls te
komen bezoeken, wanneer zij op Wladi
roff zou zijn.
Daags nadien, toen het weer kalmer
leving niets veranderen. De triomf der
socialisten in de kiczingen zou alleen
voor gevolg hebben dat het Staatsbestuur
in de handen der roode chefs zou over
gaan. En die chefs zouden rijken zijn die
weldra nog rijker zullen worden gelijk
het in Frankrijk gebeurt de Fransche
financiën getuigen het. En voor de rest
zou alles op de zelfde spil blijven draaien.
In deze omstandigheden stellen wij de
vraag Is het wel der moeite weerd en
zooveel cmbras te maken om het hek
aan den ouden stijl te laten
In Chicago heeft men met verontwaar
diging bestatigd dat de beefpackers,
dezen die het vleesch in doozen inleggen,
dit werk lieten verrichten in werkhuizen
die stinken van de vuiligheid, dat er soms
menschenvleesch met het andere mrêge-
kookt wierd en dat er meer of een beestje
gebezigd wierd dat eèn kantje aan had.
Die onthulling heeft veel ophef ver
wekt, en elkeen scheldt en dondert ver
ontwaardigd tegen deze vuige fabri
kanten.
In Londen, waar men jaarlijks 22 1/2
millioen doozen ingelegd vleesch invoert,
wil er niemand meer van hooren.
Die handelwijze is voorzeker schan
dalig en die vuige vergifligers verdienen
eene strenge straf maar... Wat en is er
hedendaags niet vervalscht of slecht en
vuil gefabrikeerd
Het brood in kleine steden, wordt ver
valscht met aluin en... zand, de boter
met margarine en olie.
De koffie wordt geverfd, de suikerij
met aarde vermengd kaneel, cacao en
safraan worden op bijna algemeene wijze
vervalscht. evenals bier, genever, wijn,
azijn en de melk, die minstens gedoopt
wordt.
Evenzoo gaat het in de meeste fabri-
katiën, in de kleernijverheid waar men
katoen voor wol verkoopt, in de schoen
nijverheid karton voor leer, in de hout
nijverheid plaquage voor massief.
Er zou geen einde aankomen moesten
wij al de vervalschingen opsommen en
zouden zelfs moeite hebben eene dozijn
uitzonderingen te vinden.
Iedereen vervalscht tegenwoordig en
doet hij het zolve niet, de leveraars doen
het voor hem.
De vrije concurrentie brengt onvermij
delijk de vervalsching mede, omdat het
geworden was kon men de hut verlaten
en na een rit van twee uren het kasteel
bereiken.
Gevaarlijk was de rit nog, en moeilijk
door de ontzaggelijke sneeuwbergen, die
de storm hadden opgejaagd en door de
verborgene holten in den weg en de om
gevallen boomen, die links en rechts ver
spreid lagen.
Statig verhief zich het kasteel Wladiroff
tegen den witten achtergrond, en de don
kere massa der bosschen, op wier ge
boomte het witte dos dikke pluimbos
sen of reusachtige tuilen had gevormd.
Hoewel niet groot van afmetingen, was
het kasteel zeer statig van voorkomen te
midden van een boschrijk landschap, dat
het domein omringde. Van de hoogte,
waarop het gebouwd was, genoot men
langs de voorzijde een prachtig vergezicht,
terwijl aan den anderen kant het oog
rustte op een overschoonen hof, waarte
gen het sombere groen van het bosch in
den zomer heerlijk afstak.
Rustig en bijna vroolijk was nu de na
tuur. Zij scheen niets meer te gevoelen
var. de geweldige ontroering, die zij eeni
ge uren vroeger had onderstaan. Eene
koude zon deed de druipkegels van de
takken schitteren en gaf een heerlijken
glans aan het vlekkelooze sneeuwtapijt,
dat de graspleinen bedekte.
De eerste dag ging langzaam, maar
voor de gravin toch nog spoedig genoeg
doel daarvan is geld winnen,
blijven op de markt.
Wat scheelt den beefpacker, wat scheelt
weldanigen handelaar de gezondheid, het
welzijn, het profijt van zijn kalant
Niemendalle Dat alles kan of mag
hem niet schelen, want zijn gebuur, zijn
concurrent doet aldus, hij moet volgen of
bezwijken.
Alzoo redeneert men in onze eeuw van
goddeloosheid en dieverij.
Het doel van de nijverheid en van den
handel is niet van in de behoeften van
allen te voorzien, den meest mogelijken
welstand, vrede, rust, gezondheid en ge
mak te brengen. Neen het doel is
meest, gemakkelijker geld te winnen, ge
lijk hoe.
In den ouden tijd kreeg men ware
voor zijn geld nu krijgt men geld voor
de ware, dat is 't verschil van de diffe
rentie, maar in tusschentijd hoort men
spreken van alle slach van kwalen, ma-
laaien en ziekten die onze voorouders
niet kenden.
Ah de beefpackers van Chicago zijn
alleen van hunne soort niet, er zijn er van
alle slach en gedaanten, in alle streken en
gewesten der wereld
DE VREEMDE KEUKENS.
Alle weerzin is betrekkelijk. Gij
zult vele lieden zien, wier hart op de
tong komt niets als bij het gedacht die
dreknesten te kauwen, die men op de
rotsen in China inoogst gij zult er ook
anderen ontmoeten die niet aarzelen deze
zonderlinge spijs drij frank het stuk te
betalen om er naar men beweert, eene
bijzonder smakelijke soep uit te bereiden.
Goed. Nu, kent gij de sganarel met
zes pooten, ook volgens de streek schalle
bijter of boktor geheeten en die in den
stam van oude boomen leeft? Het is geen
schoon kerfdier, aan den meikever en aan
't muurvarken verwandt. Het brengt eene
vette en witte made voort, waarvan ik de
beschrijving hier maar liever achterwege
zal laten. De Romeinen, die nochtans
goed op de hoogte waren wanneer het
lekkerbekkerij betrof, slokten die made
levend op, bij wijze van toespijs. Dat was
hunne meening.
Zij hadden ook die Romeinen
eene ingewikkelde saus uitgevonden, die
zij garum noemden. Ziehier 't voor
schrift
Stampt ansjovissen en inakreelen, kop
en ingewanden inbegrepen, samen met
zout, dan dat mengsel laten... gisten. Na
verloop van twee weken, scheidt de deeg
zich vaneen ten eenen kant het uitge-
voorbij, daar zij nog niet nauwkeurig wist
welke de voorwaarden waren, ouder de
welke het keizerlijk bevel dat haar ver
bande, moest worden uitgevoerd.
Michaël scheen haar betrekkelijk vrij te
laten. In zijn kabinet afgezonderd, ont
ving hij zijnen intendant, aan wien hij
zijne bevelen gaf.
Maar tot grooten schrik van Irma had
hij ook een lang onderhoud met den pope
Underland.
Niet zonder zekeren walg had de jonge
vrouw het voorgevoel, dagelijks in aanra
king te zullen komen met dien man, aan
matigend voor de zwakken, daarentegen
laf en kruipend in tegenwoordigheid zij
ner meerderen. Alleen dit voorgevoel
bracht afkeer en schrik in haar gemoed.
Ook, toen hij, na het onderhoud dat
Underland met den graaf had, bij de gra
vin kwam, om haar zijne diensten aan te
bieden en Mej. Wladiroff les te geven in
het russisch, was het met ongewone leven
digheid, dat zij dit aanbod van de hand
wees, er bij voegde dat zij er aan hield,
alleen de onderwijzeres harer dochter te
zijn.
Dit antwoord bracht een rimpel te meer
op het sombere voorhoofd van den gtaaf.
De sluwheid van Underland kennende,
had hij in het geheim de hoop gekoesterd
dat Irma, onder den invloed van den
pope, mettertijd gehoor zou geven aan
't bevel van den Tsaar. En het antwoord,
droogde vleesch en aan de andere zyde,
het sap der ontbinding. Dit sap heeft eene
zwarte kleur. Voegt er bij thym kruid
nagel, laurier, doet het daarna in fles-
schen. De garum kostte vroeger zeer
duur, bijna zoo duur als zekere heden-
daagsche Engelsche sausen, die, het zou
ons op geenerlei wijze verwonderen, er
misschien wel eenige gelijkenis mee heb
ben.
En de rups En de spin Gelooft gij
dat dit slecht is!... Eenvoudig vooroor
deel I Lalande, een sterrekundige, heeft
van een en ander eens beproefd. Hij
schreef dat de eerste een amandelsmaak
en de tweede een hazelnootsmaak had. In
Australië is de rups ten andere, tusschen
de inboorlingen, een gerecht van loopend
gebruik gebleven. Zij laten ze bakken,
juist zooals wij visch braden.
De sprinkhaan maar een groote
sprinkhaan, weinig gelijkenis hebbende
met die van onze streken is in het
Oosten in heel hoog aanzien. De Chinee-
zen, de Indiërs, de Perzen, tot zelfs de
bewoners van Hoog-Egypte maken van
deze dieren een groot verbruik. Zij zijn,
met de visschen, de eenige spijzen, die
de God der Muzelmannen toelaat te ver
orberen, zonder vooraf gestroopt te zijn.
Zij laten zich dan ook aan sprinkhanen
niet te kort doen. De Birmaniërs eten ze
zelfs rauw, in suiker gerold. Wij bekennen
dat het maar ontmoedigend is.
Anderzins kiesch toont zich de goesting
der beschaafde volkeren, die zich de
schelpslakken, familie der slakken, laten
smaken, de ongare oesters, zusters der
zeenetels en der armachtige polypen, de
garnalen, vetgemest met krengen, en die
de hanglip lekken van niet uitgezuiverde
gespeten vogels, die dan opgediend wer
den op een bed van broodkorsten, door
weekt met de uitwerpselen, gedruipt van
het dierenlichaam.
Wat denkt ge er van, beste lezer
Dr.J.,.
liiezin^ op Zondag 22 Juli aanst.
van een Gemeenteraadslid.
Dijnsdag avond vergaderden ten loka
le van den Cath. Kring, Merkt, de Kie-
zers-Nijverheidshoofden, tot aanduiding
van den cath. candidaat.
De voorstelling van het Comiteit werd
door een poll bekrachtigd en den heer
Louis HLHNIY', brouwer
als definitieven candidaat onder de alge
meene toejuichingen uitgeroepen.
Het is te voorzien dat de kliek der vijf
ezelskoppen 't kansje niet zal wagen
durven.
dat hij nu van Irma hoorde, namelijk de
verklaring zonder omwegen, dat zij niets
gemeens met den russischen priester wilde
hebben, ontnam hem de laatste begoo
cheling.
Bij het middagmaal bleek Michaël nog
somberder dan hij tot nu toe geweest was.
Hij scheen ten prooi aan eenen inwendi-
geu strijd en nu en dan schitterde een
straal van woedende jaloerschhcid in zijne
oogappels.
Toen Eleonora hem den avondgroet
brengen en op het voorhoofd den vader
lijken kus ontvangen kwam, drukte bij
iiaar eerst in eene vurige omarming op
de borst en, haar gelaat met kussen over
dekkend, mompelde hij woorden van tee-
derlieid, zooals hij er zoovele gesproken
had, tijdens gelukkiger dagen.
Dan, eensklaps voelende dat de tranen
hem gingen verstikken, bij de gedachte,
dat ky, in langen tijd wellicht het lieve
gelaat met meer zou zien, zette hij plots
het kind op zij, en vluchtte het vertrek
uit, om zijn snikken te gaan verbergen.
Toen Irma, na hare dochter ter ruste
gelegd te hebben, in 't salon terugkeerde,
vond zij Michaël tegen de marmeren
schouw geleund.
Somber was zijn voorhoofd, zijne oogen
drukten diepe wanhoop uit en zijne lip
pen verraadden het inwendig lijden, dat
hem afmartelde. Met wankelenden stap
naderde hij tot de gravin, die verschrikt
Automobielongeluk. Op de Oude
Baan, te Berchem, gebeurde in den loop
van verleden jaar een ongeluk. Een auto
mobiel overreed er een persoon, die met
eenige kwetsuren werd opgenomen. De
eigenaar van den automobiel, zekere heer
D..., werd als verantwoordelijk zijnde
voor het veroorzaken van slagen en won
den, met onbekwaamheid van persoonlijk
werk, voor de rechtbank gedaagd. Bij
gebrek aan voldoende schuldbewijzen, is
D... echter buiten zake gesteld. Naar het
schijnt zal deze zaak voor het beroepshof
nader onderzocht worden.
Binnen kort zal voor de rechtbank van
Brussel eene u zaak Galley opgeroepen
worden. Een jonge klerk eener vreemde
koolmijnenmaatschappij, waarvan de zetel
te Brussel gevestigd is, won y5 frank per
maand en gelukte erin ongeveer 200,000
frank per jaar te verteeren In den dag
kwam hij nederig gekleed naar zijn bureel
en werkte ieverig 's avonds was hij naar
de laatste mode gekleed en leefde als een
prins.
Men ontdekte spoedig waar het kereltje
het geld haalde. De maatschappij had
obligaties uitgegeven, en de aandeelhou
ders hadden een voorkeurrecht. In de
archieven der maatschappij bevonden
zich obligaties die noch geteekend noch
gestempeld waren, bijgevolg waardelooze
papieren. Het klerksken had eenvoudig
zulke obligaties aan eenen aandeelhouder
bezorgd en de goede voor zich gehouden.
De deugniet had de nietsweerdige
papieren bekleed met de valsche handtee-
kens van twee beheerders het zegelen
der stukken had hij te moeilijk gevonden
en ze dan maar zoo den aandeelhouder
opgevijzeld.Deze laatste sloot zijne obliga
ties in zijne brandkas, zonder ze te bezien
te hebben, en het bedrog kwam maar uit
toen hij eenige stukken wilde verkoopen.
De man stelt nu de leden van den be
heerraad verantwoordelijk, inbrengend
dat zij maar moesten geweten hebben wat
leven hun klerksken leidde, iets wat daar
bij van algemeene bekendheid was. Men
is nieuwsgierig het vonnis te kennen. Het
klerksken is voortvluchtig.
Creemboter. Markt van
Woensdag 27 Juni 1906
72 kilogrammen ter markt.
Prijs fr. 2,80 tot 0,00 per kil,
over den toestand, in denwelken zij hem
zag, naar hem toe was gesneid en, hem
bij de hand nemende, had uitgeroepen
Vriend, wat schijnt gij te lijden
waarom laat gij mij niet roepen
Koud bleet de hand van Michaël in die
van de jonge vrouw, welke op hare vu
rige vraag een even koud antwoord kreeg:
Ik wachtte u.... om u vaarwel te
zeggen,...
Vaarwel Waarom, Michaël
vroeg zij met eene door tranen verstikte
stem, toen haar gelaat doodelijk bleek
werd.
Binnen twee uren verlaat ik Wladi
roff. Ik moet den nachttrein nemen te
Kief, om naar St-Petersburg terug te
keeien ik heb behoefte aan rust, zegde
hij met gemaakte koelheid, en toch diep
ontroerd.
En met eene diepe buiging verliet hij
haar, zonder er een woord bij te voegen.
Verbrijzeld, als vernietigd stond Irma
langen tijd op dezelfde plaats, die den
graal zoo even verlaten had. God alleen
kende op dit oogenblik de grootte van
haar lijden, wist alleen wat smart, wat
droevige voorgevoelens zich in haar jong
hart opstapelden.
Voor haar verdween het verleden en
verscheen de toekomst onder een lang,
eindeloos lang lijden, een martclschap in
den volsten zin, in de grootste kracht.
Wordt voortgezet.