Donderdag 10 September 1908 5 centiemen per nummer Jaar 4084
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Teekenen des tijds.
Heldin van het kwaad
Hulde aan België.
Aan de vruchten
kent ge den boom.
EEN EN ANDER.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
•indigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men Schrijft in bij C. Van tl© Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31
•n in alle Postkantoren des Lands.
CUIQUB flUUH.
Per drukregel Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1-00 Vonnissen op
3** bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij aceoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendiigen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
Aelsi, 9 September 190H.
Toen het Romeinsche volk zich over
gaf aan ontzettende misdaden, toen de
misdaad zegevierde op straat, in school,
in het huisgezin, in het theater, in den
tempel, in het paleis van Caesar vooral
toen woelde en ontucht samenspanden
om dat weleer zoo dapper en machtig
volk te bederventoen het uur der god
delijke wraak daar was, toen, zoo ver
halen de geschiedschrijvers, wilde men
van geene huwelijken, wilde men van
geene kinderen.
Er is een tijd geweest, dat het Ro
meinsche volk eene wereld beheerschte,
maar weelde en ontucht brachten het
ten val. En die tijd van ontzettend ze
denbederf, waarvan de beschrijving
doet huiveren, gelijkt in menig opzicht
aan onzen dikwijls zoo hooggeroemden
tijd.
Weelde en zingenot, ze waren zeker
ontzettend hoog gestegen in den Romein
schen tijd, maar is de genotzucht nu ook
niet doorgedrongen in alle standen, en
gelijken sommige feesten onzer goud
koningen niet veel op de braspartijen
van het Romeinsche volk
Welke waren toen de onmiddellijke
gevolgen De ontheiliging, de vernieti
ging van het huisgezin.
Men wilde geeno kinderen, men wilde
geen huwelijk meer. Zóo was 't in het
oude Rome, zóo is het in onze zoo hoog
geroemde moderne beschaving.
In hot Romeinsche Rijk, in de dagen
van het diepste verval, walgde men van
alles wat last en zorg moest verschaffen.
Dus geene kinderen meer.Het werd
eene mode geene kinderen meer te heb
ben, men wilde zelfs niet een eenigen
aoon schrijft Plinius de jongere, en
Petronius voegt er bij dat zij, die kin
deren hadden, weigerden ze te erken
nen, uit vreeze van gerekend te worden
tot het domme en gemeenc volk.
Geven in onze dagen goudzucht en
gemakzucht zich niet de hand en stelt
men geen perk aan de liefde van God
Een spotlach heeft men nog over voor
hen, die als weleer de patriarchen, de
zegeningen dos hemels tellen naar het
getal hunner kinderen. Ze behooren tot
het gemeeue volk.
men
reidt,
xu Frankrijk is de toestand huivering
wekkend talrijker zijn de graven, die
delft, dan de wiegen, die men be-
En die kanker vreet voort en is van
hoog tot laag gegaan.
Geen huwelijken meer. De echtschei
dingen waren in het Romeinsche Rijk
zoo talrjjk, dat het huwelijk alle betee-
kenis verloren had. Tevergeefs tracht
ten de keizers door strenge wetten
hierin verandering te brengen. Zoo kon
niemand eene erfenis aanvaarden, die
binnen het jaar niet trouwde. Welnu,
men trouwde eens per jaar, eene een
voudige ceremonie, onmiddellijk gevolgd
door echtscheiding.
Wordt ook hier te lande de vrije sa
menleving door het socialism niet ver
dedigd? Zoodra in een huwelijk de minste
oneenigheid ontstaat, wordt, zoo men
leert, het huwelijk onzedelijk en is echt
scheiding verplichtend.
Eene halve eeuw geleden bereikte het
retal der echtscheidingen in geheel
frankrijk nauwelijks de 1000, nu meer
dan 3000 alleen in het distrikt van de
Seine. In 1901 waren er in Frankrijk
13,000 echtscheidingen. In Amerika
waren op de 2000 huwelijken in het
jaar 1901 zes honderd een-en veertig
echtscheidingen, 641 op de 2,000, meer
dan een vierde na een jaar van trouw.
En men verhaalt in hetzelfde land van
eene vrouw van 42 jaren, die haar 28®
echtscheiding aanvroeg.
Doen die toestanden niet denken aan
ize van het Romeinsche volk in zyn
diepste verval
En wee de vrouw, wanneer zij als in
Rome slechts het speeltuig is geworden
van een brutalen hartstocht. Wee den
man, wanneer hij niet meer waarachtig
wordt bemind; wanneer in zyn verlaten
en onteerd heiligdom geene plaats is
voor de trouwe echtgenoote, waarop zijn
hart kan steunen; geeno kinderen waar
op zijn liefdeblik kan vallen, als op het
doel van al zynen arbeid en vermoeinis
sen. Wee de Maatschappij, waarin kin-
derhaat en echtscheiding hun verwoes
tend werk hebben verricht.
De oude Moloch verslond de kinderen
in zyne bronzen ingewanden de on
deugd en echtscheiding verslinden met
de kinderen geheel de familie, de eer
van den huiselyken haard en de hoop
van de toekomst.
DOOR EUG. LKËK.
39* VERVOLG.
Ho, mijnheer, gij hadt wel gelijk I zij
ia eene booze vrouw Zij zat op dien atoel
ginder, toen ik binnengekomen ben. Dade
lijk heeft ze mij gezegd - Wat zijt gij
moê, kleine gij moet dorst hebben. Drink
dit, eer wij gaan klappen. 1 Daarop heeft
ze ieta in een glas geschonken en het mij
gegeven. Ik heb geweigerd, zooals ge 't mij
opgelegd hadt zij heeft aangedrongen en
mij willen dwingen om te drinken. Ik heb
hare hand teruggestooten. Zij heeft gezegd
e Ge zijt koppig, maar ik ook, en gij moet
drinken. Ik heb geantwoord Neen, ik
wil niet. Zij heeft me toen in eenen harer
armen vastgenomen om mijne bewegingen
tegen te houden, doch ik heb zoolang ge
worsteld, tot het glas in stukken op den
grond is gevallen. Alsdan heeft ze mij met
de keel gegrepen alsof ze mij verwurgen
wilde, en woorden uitsprekende die ik niet
verstond. Hare gramschap was zoo groot,
dat ik er bang voor werd en op u begon te
roepen. Dadelijk heeft ze mij toen losgela
ten, de flesch opgenomen en is langs dit
openstaande venster gevlucht, want zij had
de deur gesloten waarvan ik den sleutel
heb moeten omdraaien om te kunnen uit
gaan. Ja, gij hebt goed geraden, mijnheer,
die vrouw wilde mij kwaad doen, maar gij
moet u bedrogen hebben met te zeggen dat
De t Liverpool Journal of Commerce
wydt in een zyner laatste nummers
eene studie van geestdriftige hulde aan
de Belgen en hun prachtig land, hun
flink spoorwegverkeer en hunne bloeien
de zeehaveninrichtingen.
Ziehier eenige zinsneden uit bedoeld
artikel
De ondernemingsgeest, welke de
natie groot maakt, heeft zich nooit beter
geopenbaard dan door de laatste inrich
ting, door de Belgische Regeering, van
een buitengewoon snelgemeenschaps-
middel tusschen de hoofdstad en de Zee
haven van Antwerpen.
Eene zeer vlugge verkeergelegon-
heid is tusschen beide hoofdpunten inge
richt de nieuwe bloktrein is prachtig.
is altyd met een vast plan
vooruit gegaan voor de belangen van
zynen handel deze laatste inrichting is
er nogmaals het bewijs van. Stellig zal
de voorspoed dezer twee voornaamste
Belgische steden er door verhoogd wor
den.
'i Hel Belgisch spoorwegbeheer ver
dient een onbeperkte» lof voor zijn stre
ven om het bedrijvig volk te voldoen.
De uitbreiding van het spoorwegnet is
eenvoudig een wonder al de spoorweg-
lijnen komen in verbinding met onder
geschikte banen van buurtspoortreinen
en trams, op zulke wyze dat elk plaatsje
volop verkeergelegenheid ter beschik
king heeft.
Nergens noch nooit was het gemak
van reizen uitmuntender ook ontelbare
reizigers bezoeken de lieve Vlaamsche
dorpen, zoowel als de schilderachtige
Ardeensche vlekken.
Thans komen ook groote nieuwstij
dingen van do nieuwe en prachtige
zeehaven van Zeebrugge welker inrich
ting van eersten rang is en waarvan men
schikt eene aanlcghaven te maken voor
de transatlantiekers van Bremen en
Hamburg, welke thans te Havre aan
leggen. Dat plan is van aard om de
handelsbewegingen met België nog uit
te breiden, zonder aan de Antwerpsche
zeehaven te schaden...
Uit deze beoordeeling van een orgaan,
uitgaande van eene der nijverigste ste
den van de gansche wereld, en dat zeker
wel niet met vooringenomenheid den
lof maakt van het met hem mededin
gende Belgische volk en van onze catho-
ze mijne moeder was neen, zij kan mijne
moeder niet wezen.
Zoetberg bewaarde het stilzwijgen hij
scheen verpletterd dit nieuwe voorval
deed hem nadenken.
- Kom, sprak hij eindelijk, laat ons
terug naar de Mukben gaan.
XIV
Den volgenden morgen was het de Zon
dag, waarop mevrouw d'Aulneux Frederik
van Borluit bij den Calvarieberg der keitjes
zou ontmoeten.
Baron van Sange was 's daags te voren
naar Rotterdam vertrokken. De gezelschaps
dame stond zeer laat op en deed het ontbijt
op hare kamer brengen. Het meisje, dat
haar bediende, bemerkte dat zij er zeer ont
steld uitzag en slechts kortai antwoordde.
Den geheelen dag bleef zij op hare kamer
zitten, waarin men haar opgewonden heen
en weer hoorde loopen.
Rond tien ure 'a avonds, terwijl alles in
rust lag, aloeg zij eenen donkeren kapman
tel om, en verliet het kasteel langs eene
geheime trap die door een laag poortje toe
gang verleende tot het park.
De nacht geleek niet op de vorigen
zware wolken dreven in de lucht en een
sterke wind huilde door het geboomte.
Zij sloeg echter met even lichten stap
haren weg in, alsof het dag ware geweest,
en bereikte op een half uur tijds de afge
sproken plaats. Frederik wachtte er reeds
eenige minuten.
Ge zijt van uw woord, zeide hij en
lieke Regeering, blykt dat ons catho-
liek Bestuur den rechten weg van voor
spoed bewandelt, ondanks het ge
schreeuw van sommige inlandsche an
dersdenkenden, dio meer de belangen
hunner partij, dan de welvaart van hun
land
Een Fransch dagblad, in het geheel
niet clerikaal, Le Petit Journal van
Parijs, slaakte eenigen tyd geleden een
noodkreet Er zijn te veel jonge
boosdoeners In min dan vijf jaren is
het getal der jonge bootdoeners driedubbel
geworden -
Onder die bloedvergieters treft men
een altijd aangroeiend getal aan van
jongelingen in den ouderdom van 15 tot
20 jaren.
In 1850 telde men in Frankryk
13,000 plichtige kinderen, in 1906 vond
men er meer dan 30,000 (lees dertig
duizend). Nooit nog, schrijft hetzelfde
dagblad, heeft men zulke vroegtijdige
schelmen aangetroffen als op den dag
van heden. Men verhoopte veel goeds
van het verplichtend onderwijs in
Frankrijk, om den vooruitgang van dit
kwaad to beletten, maar de school zon
der God is er niet in gelukt, integen
deel
Uitzinnigen door het verbannen van
godsdienstig onderwijs en kruisbeelden uit
de school willen de vrijmetselaars aan de
kinderen hunne plichten leeren
Ziedaar de uitkomst hunner schoo-
ne droomen o
Diezelfde schoone droomen, diezelfde
plannen, willen onze Belgische vrijmet
selaars hier verwezenlykt zien
Ziehier wat een Belgische vrijdenker
zegde in het Nederlandsch vrydenkers-
congres te Brussel (27-30 Augusti 1904)
Onze Frauscho mortel broeders even
als wij in België moeten de H. Kerk
bestrijden om de vryheid van geweten te
bewaren. Zy geven ods niet alleen in
woorden maar in daden een voorbeeld dat
wij Belgische vrijmetselaars uit al onze
krachten zullen Jwvotyen.iToejuichingen)
Ouders, gij zyt verwittigd Wilt gy
uwe kinderen als boosdoeners zien ein
digen, zendt ze naar onzijdige scholen
en doet meê met vrijmetselaars en vrij
denkers.
vatte haar de hand, Dank u en wat
meer is, voegde hij er bij, ge zijt eene moe
dige vrouw en ik bewonder u rechtzinnig
O 1 tot hier gekomen te zijn ie niets,
maar 't is bij hetgeen wij gaan doen, dat we
moed zullen noodig hebben.-. Gij hebt de
dievenlantaarn niet vergeten
Neen, maar wat gaan wij dan ver
richten
We ga m ons naar Elsegem begeven.
Ik verwachtte het maar dat is een
akelige tocht.
Men zou zeggen dat ge al beeft... Zal
ik u dan het voorbeeld moeten geven en
vooruitstappen.
Spot niet, ik bid u, en weet dat ik
alles trotseeren zou om het stuk te vinden,
dat ons beiden zou verrijken.
Dat heet nu eens gegproken Wel
nu, ge zult slechts wat moed behoeven te
verzamelen om het testament te ontdek
ken, want ik kan u thans reeds seggen dat
gij het moet gaan nemen op het lijk van
den ouden graaf.
Frederik sidderde van het hoofd tot de
voeten.
Vooruit, sprak hij plotseling, de for
tuin wacht me.
De fortuin en de wraak hernam me
vrouw d'Aulneux, en terzelfdertijd greep zij
den arm van haren gezel en stapte vooruit.
XV
Onderweg, zeide zij tegen den graaf
Laura de Dak, ik mag het nu wel
bekennen, bedroog zich niet, toen zij be
weerde dat ik wist wat er met een ouden
graaf gebeurd was... Ik had van de barones
vernomen dat de graaf eindelijk een testa
ment zou maken ten voordeele van zijnen
zoon. Ik wist daarbij dat hij het op zich
droeg,en er niet van scheiden wilde. Edoch,
om zekere redens had ik besloten er mij
meester van te maken... De wantrouwige
grijsaard scheen mijn inzicht evenwel ge
raden te hebben alles toonde het mij aan.
Hoewel hij ijlde, bleef hem die vaste ge
dachte steeds bij. Ik nam den schijn aan te
slapen, in de hoop dat hij zou ophouden
mij gade te slaan en op zijne beurt zou in
slapen. Doch wat zag ik hij ging met
wijdgeopende oogen en glazigen. starenden
blik rechtzitten daarna stapte hij uit zijn
bed. 't was vreeselijk om aan te zien, ik
beef er nog van als ik er aan denk. Die
man, welke eenige stonden te voren zich
nauwelijks verroeren kon, scheen nu al zijne
krachten weêr te bezitten. Hij greep een
der waskaarsen op de Bchooisteenplaat,
stak ze aan en ging er meê ter zijde. Gij
kent de Godfriedenzaal langB het houten
beeld van Godfried van Bouillon, ziet met
een rozentuil op het beschot gebeeldhouwd
en midden in den tuil zit eene onzichtbare
veer. De grijsaard duwde er met den vinger
op en tegelijkertijd werd eene gapende
opening zichtbaar, waardoor hij verdween,
terwijl het paneel opnieuw in zijnen vori
gen staat kwam. Ik begreep dat hij zijn
testament wilde gaan verbergen.
Hemel riep Frederik uit, hij heeft
zich levend begraven I En gij hebt niets
gezegd.., ach, 't is verschrikkelijk I...
Eenige jonge heethoofden waggelden
al roepend on tierend door de straten
van Antwerpen, hun VENIJN uitspu
wend naar al wat Kerk of Godsdienst
aanraakt. Bedaard komt een priester
daar aangewandeld en gaat nog uit den
weg voor die schaamtelooze bende.
Hé, roept er eene, het begint hier
ZWART te worden, er is voorwaar een
onweer op handen. Er volgt een helsch
gelach; een oorverdoovend handgeklap
verwelkomt de jonge pochhans die van
zelfvoldoening zijnen (ijdelen) kop hoog
draagt.
Niet zoo gemakkelijk, klinkt het
eenvoudig antwoord, geloof mij, er zijn
tegenwoordig te veel WINDMAKERS!
Of ze voortgingen
De dronkenschap in Rusland.
Russische bladen bèschrijven de toestan
den in het stadje Barnaul als volgt De
dronkenschap heeft hier zulke uitge
breidheid aangenomen dat de dorpen
dikwijls koloniën van gekken gelijken.
Mannen, vrouwen, kinderen, alles
drinkt De vrederechter heeft de han
den vol om dronkaards te oordeelen.
Voor tien inwoners is er eene kroeg.
Sterfgevallen ten gevolge van dronken
schap zijner talrijk,alsmede doodslagen
in een oogenblik van roes. Alhoewel de
oogston rijk zijn en de zuivelbereiding
groote winsten aflevert, gaat de bevol
king zichtbaar achteruit. Als gevolgen
van de algemeene dronkenschap wordt
waargenomen het uitsterven der bevol
king en kindorloosheid.
In vacancie. De heer Coppieters,
de socialistische senator voor Luik en
ondernemer te Gent, heeft zich voor den
vacancietyd gevestigd te Oostende, Sta
tiestraat, 3.
üe heer Dufrane, socialistische sena
tor voor Bergen, heeft het oud kasteel
gekocht vao La Bargette te Roisin.
De baron Selys-Longchamps, ook
socialistische senator, bewoont het
prachtig kasteel van Halloy.
Socialist zijn en kasteelen er op na
houden, dat kan nog zyn
Vrouwenhoeden in 1908. Op
het strand te Westende is een vrouwen-
hoed opgemerkt die niet minder dan
65 centimeters doorsnede had.
Een echt oorlogschip l
Zijne gezellin grijnslachte.
Een man als gij, met edele en ver
hevene gevoelens, sprak zij, moet me voor
zeker misachten maar dewijl ik overtuigd
was dat zijne laatste uur had geslagen, dat
hij wellicht dood was neergevallen in de
geheime plaats, kon ik mijne lang ge-
wenschte wraak niet uitstellen om den
man eene begrafenis te bezorgen. Andere
uitleggingen wil ik u niet geven... Gij weet
thans waar zich het testament bevindt dat
Laura berooven moet van de erfenis om ze
in ons bezit te brengen, want ik zeg u
vooraf, dat ik bereid ben tegen het geval,
dat ge mij zoudt willen bedriegen.
In die spelonk dringen een lijk be
tasten, brr I 't Is afschuwelijk I Dat zal ik
nooit kunnen.
Mevrouw d'Aulneux liet zijnen arm los
en ging recht voor hem staan.
Luister, siste zij met nijdige stem, en
onthoud mijne woorden goed dewijl ge
toch zoo laf zijt, dewijl ik alleen ata om den
strijd voort te zetten, zie ik er van af en
morgen vroeg verlaat ik het land. Eerst zal
ik Laura de Dak en Joris Zoetberg echter
de plaats doen kennen, waar de graaf ver
borgen ligt... en het testament zal in hunne
handen vallen... Vaarwel.
Zij wilde zich verwijderen, toen Frederik
van Borluit de hand uitstak en zeide
Vrouw of duivel, ik zal a.les doen
wat gij begeert.
Dat raad ik u aan, hernam zij en vatte
opnieuw zijnen arm gij hebt er immers
hst meeste belang bij.
(Wordt voortgezet;.
