tü eTTëirus
Van Beroemde
Bekeerlingen
WATERLOO
W eek- Kalender.
KATHOLIEK NIEUWS- E\ AANKONDIGINGSBLAi)
GiiacHüD vtior Oëö VasiER. j
DUITSCHE VOORWAARDE
Gebed.
ïn Duitschland
Aalst, tien 23 Februari 19IS.
FtBRUARI.
Evangelie van dta Zondag
Gedaanteverandering van Jezus.
Matth. XVII.
24 Zondag, 2 van den Vasten, Reminiscere.
H. Walbtnga, Mh.
2"5>filaandag> H. Matthias, apost.
26 DinsSSg, H. Nestor, bis. en mart.
27 Woensdag, H. Leander, bi#.
28 Donderdag, H. Romanus/bel.
maart:
1 Vrijdag, H. Albinus, bis
2 Zaterdag. Gelukz. Jfarel de Goede, mr.
Zondag 24 Februari 1918.
5 centiemen het nummer
72*;Jaar Nr 4795
De Deademe
Zaterdag. Gelukz. Karei deöoede, mr. i Abo
Abonnementsprijs 3 frank 's jaars.
Men schrijft is te Aalst
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31.
DRUKKER-UITGEVER
YAM DE PUTTE—GOOSSEMS
De goddelijke Jteld, die aah het kruis zijn
bloed vergiet, sterft strijdende tegen de
grimmigste vijanden jranfhet geluk en de
vreugd, Hij sterft $Irij<jende en zegepraalt
stervende. Het kruis wd'rdt een teeken van
overwinning, en bijgpVolgeen teeken van
vrede. De harde st*«r" cfraiet bloemea en
vruchten, uit ,de doornenkroon ontspruiten
rozen. k /on Keppler.
Vergeten wij niet dat fiza Verlosser het
eerst den lijdenskelk oyfam en dien tot op
den bodem leegdronk* en indien ook onze
ziel totterdood bedroefd is, herinneren wij
ons dan dat onze^eoop wortel schiet in de
groote mysteri^d» van het lijden...
Lamennais.
r
Indieft/jod ons morzelt onder de roede,
is het pfet opdat ons bloed vervloeien zou
meUret zijne, zoolang op voorhand vergoten
onder een veel hardere en meer vernederende
geeseling Is het niet opdat wij geen ander
hoofd zouden zoeken dan het bloedend hoofd
van onzen Zaligmaker, geen andere oogen
dan zijne oogen, geen andere lippen dan zijne
lippen, geen andere schouders om op te
rusten dan zijne schouders verscheard door
de geeselriemen, geen andere handen en
voeten om te kussen dan zijne voeten en
handen doorgenageld uit liefde tot ons, geen
andere wonden om zoetjes te zalven dan zijne
goddelijke en steeds bloedige kwetsuren
Lacordaire.
Madeliefjes.
Blijf staan en kijk er naar
Die eerste bloemkens daar
Hun hoofdjen opgeheven,
Het blinkt van 't nieuwe leven
Dat ous de milde zon
Zoo kunstig er in spon.
Blijf staan, en met uw osge
Van bloeme rijs omhooge,
En hulde en dank gebracht
Aan God voor al die pracht I
17-2-18. F. P.
11.
Henri Lacordaire.
30' Vervolg.
In de abdij te Solesmes Herstichting
der Predikheeren in Frankrijk. Derde reis
naar Romen Schermutselingen.
Na de passiesermoenen gepredikt in 1838
te Metz, en die daar evenveel bijval oogstten
als te Parijs, vinden wij Lacordaire tijdens
den zomer van ditzelfde jaar in de abdij van
de Solesmes. Hij die zich zoo gaarne van de
massa afzonderde, voelde de vrede van dit
uitgelezen oord, dat zoovele kunstenaars en
geleerden binnen zijn rustige muren zag aan
landen, (1) bevruchtend inwerken op geest
en hart. Hij bleef er niet werkeloos
In acht dagen tijds, schrijft hij, heb ik
reeds eeu menigte dikke bseken verslonden
die betrekking hebben op onze zaken, ea
mijn besluit staat vaster dan ooit. (Hij
bedoelt hier de heroprichting der Domini-
kanen. N. D. R.) Het eenige wat mij bij-
wijlen afschrikt Is het bewustzijn mijner
ontoereikendheid. Edoch ik laat dit alles
aan God over. De abt van Solesmes denkt
dat ik den geschikten man ben voor deze
onderneming en spaart mij zijne aanmoe-
digingen niet. (Brief aan Mevr. Swet-
chine, Juni 1838).
In zijne Herinneringen waarin hij met
zijne gewone raakheid van aeggen en breed
heid van gepeins, heel den ontwikkelings
gang schetst van het grootsche plan dat in
die tijden al zijne dagen in beslag neemt,
deelt hij ons 0. a. mede
Ik legde me toe op de studie van het
leven van den heiligen Dominikus en van
talrijke heiligen die hem gevolgd zijn gelijk
het goudstoffig zand zijner deugden. De
heiligen zijn de groote mannen der Kerk,
en op de toppen hartr geschiedenis duiden
zij de hoogste punten aan tot dewelke de
menschelijke natuur ooit vermocht te stij-
g«n. Al naar gelang sen orde, meer heili-
gen voortbrsngt, blijkt het duidelijker dat
de genade Gods met hare stichting gemoeid
was en voortleeft in hare onsterfelijkheid.
Dit alles stelde mij gerust, en van de vier
elementen die elke godsdienstige stichting
vormei, een wetgeving, geestesleven, ge-
schiedenis en genade, was er niet een dat
zijn grootheidsaandeel weigerde aan de
orde van dsn heiligen Dominikus.
Dapper de hand aan den ploeg zettend,
zien wij Lacordaire in Juli 1838 een derde
reis naar Romen ondernemen, om er, onder
hoogere ingeving, een gezegenden en vrucht
baren arbeid te leveren waaruit eerlang de
beroemde herstichting der
Predikheeren
als een heerlijken oogst opschieten zeu. (2)
'1) Inderdaad, wat al beroemdheden op alle
gebied heeft die gastvrije benediktijner-abdij
niet geherbergd I Denkers, kunstenaars, pole
misten, als Montalembart, Louis Yeuillot,
Edouard Drumont, -Taioe bekeerlingen als
Raymond Brucker, de gloedvolle improvisator,
en "Henri Lasserre. mirakuleus genezen te Lour-
des. En zoovele anderen
Edouard Drumont. de geduchte poleinieker,
de stichter van La Libre Parole heeft over
zijn bezoek aan de abdij in i865, naderhand een
prachtige bladzijde geschreven waaraan wij hier
het volgende ontleenen. Het past volkomen in
den kader dezer studie over Lacordaire
Meer dan een onder diegenen welke nog de
kunst van «chrijven verstaan in dezen tijd var.
algemeene schrijvelarii, meer dan een onder
diegenen wier werken nog het voorrecht genie
ten een zedelijken indruk of een vruchtbare ge
dachte na te laten, zijn in de schaduw dezer
klooster» komen mediteeren. Daar kwam meer
dan een grootach gedacht tot ontluiking, en
meer dan een waarheid, vroeger nauweiijk» ver
moed, ia daar in die vredige omgeving met
kalme klaarheid opgerezen. Louis Veuillot houdt
er aan de monniken van Solesmas te bezoeken
en hij wijdde aan de abdij een der boeiendste
bladzijden toe uit zijn boek Cel tl La M. de
Montalembert verbleef acht lange maanden te
Solesmes. Daar schreef hij het levensverhaal
der heilige Elisabeth van Hongarië en wierp er
de grondvesten van zijne geschiedenis Lts moi-
ne-s (TOccident.
Tea andere, niets is meer hartversterkend
dan een verblijf van enkele dagen in deze atmos
feer. De geest, verfrischt en verruimd door dit
ongewoon midden, wordt er aan gewoon ber
genlucht in te ademen. De kijk op alle dingen
wordt breeder, en tevens heeft men een scher
pere en hoogere visie op menschen en gebeur
tenissen, op verleden en heden. De toekomst
welke men hier stelliger in de handen van God
weet, wordt minder raadselachtig.... Ed
Drumont in L'Année Illustrée», 12 mars 1868,
blz. 204 en vgl.)
(a) Deze orde heeft door den loop der eeuwen
schitterende en onsterfelijke geleerdsn en kun
stenaars voortgebracht. Wij noemen enkeleen
Albertus de Groote, een Thomas van Aquincn
die sla bergtoppen oprijzen in het land der gods
geleerdheid en wijsbegeerte. Schilders als Fra
Angelico en FraBartalommeo.In de negentiende
eeuw, predikanten als Lacordaire, Monsabré,
Didon. Op heden, denkers en apologisten als
een Pater Gillet, een Pater De Groot, enz.
Sociale werkers als Pater Rutten, Pater Nuyens,
c. a. Men raadplege daarover de uitmuntende
brochuur Les Dominlcains. Leur raison
d'etre, par P. Gillet, O. P.
Wij kunnen hem hier niet stap voor stap
volgen. Te Romen ruimt een koortsachtige
bedrijvigheid al zijne uren in om zijn grootsch
ontwerp tot werkelijkheid om te zetten, en
zijn brieven aan Mevr. Swetchine, met wie
hij voortdurend in voeling blijft, zijn ware
'triomfbulletijns. Van uit het
Vatikaan
ziet de Paus goedgunstig op zijne werking
neer. Den 22 oogst 1838 mag hij aan zijne
verkleefde vriendin triomfantelijk melden
Gij hebt wellicht goed gebeden voor mij,
beste vriendin, want nooit werd een strijd
met schooner overwinning bekroond dan
deze.
Zijn plan zegevierde. Er werd besloten dat
de eerste fransche aïmwervelingen voor de
Dominikaner-orde een jaar noviciaat zouden
doen in de nabijheid van Romen. Dan zouden
zij naar hun vaderland terugkeeren onder de
leiding van Lacordaire, die de taak van pro
vinciaal of vicaris-generaal ging te vervullen
krijgen. Daarmede lagen de grondvesten voor
I de herstichting der Predikheeren in Frankrijk.
In de maand September vangt hij den
terugtocht aan naar Parijs, en hierrook rust
Gods zegen zienlijk op al zijnen arbeid. Uit
verkoren jongelingen, vlammende koppen en
vlammende harten, komen tot hem om in de
nieuwe orde opgenomen te worden Lacor
daire geeft raad, licht hen voor, moedigt aan
of keurt af, en dit alles met die wonderbare
fijnvoeligheid en scherpen zielenblik welke
van hem den onovertroffen leidsman jen vriend
der fransche jeugd mieken. Zijn beroemde
Lettres a des jeunesgenshebben, afgezien
vau al hun letterkundige stijlpracht, meer
dan een zielkundige verbluft en 'verbijsterd
door hun diepen kijk in het menschenhart, in
de meHSchenziel.
Inmiddels is zijn herstichtingsplan rucht
baar geworden. Welk ,-een houdiag gaat de
antiklerikale
Fransche pers
aannemen Lacordaire wacht niet tot de
wapens uit de scheede'komen, maar hij zelf,
zich boud richtend tot de openbare opinie,
treedt opeens aanvallend op met zijn ophef
makend werk Mémoire pour le rétablisse-
ment en France de l'Ordre des Frères Prê-
cheurs. Het verscheen in het voorjaar van
1839.
Dit was eea daad van durf, «n 't was
meteen een meesterlijk doorgedreven verras-
singstaktiek waarmede deze beheadige kapi
tein de vijandelijke batterijen buiten gevecht
stelde. ('t Vervolgt).
Tegenover de laatste rede van Lloyd
George komt de «Germania» op de Belgiscne
kwestie terug ?en verdedigt de taktiek der
Duitsche regeeriug in deze aangelegenheid
«Slechts eenc verklaring van achting voor
de ongeschondenheid van het Duitsche Rijk
vanwege onze vijanden, zoo besluit zij, kon-
de ons aanzetten over de wederherstelling
der volledige onafhankelijkheid van België
eene verklaring af te geven. Duitschland
heeft België slechts' in noodweer bezet de
noodstand echter, die ons tot de'ibezetting
dwong, duurt voort zoolang de vijandelijke
inzichten jegens ons niet klaar en ondubbel
zinnig opgegeven zijn. Het is dus volkomen
in de hand onzer vijanden gegeven, klaarheid
over België in allen gewenschten omvang te
verkrijgen. Zij hoeven slechts den eersten,
noodzakelijkerwijze op hunne zijde liggenden
stap te doen; dan komt al 't ander vanzelf.
Er hoeft daarbij niemand op de tegenzijde te
vreezen, dat wij daaruit de gevolgen niet
▲AFKONDIGING**
Kltinc ééa sa sa 1 sjS fir. twee aiil 1,14 Ir.
Geweae amescei a,i5 ét regel.
Ysaaiacea, sterfgevallen, eac, a.jt és regeJ.
Dikwijls tc kerhaiea vtlgeaa akkttré.
zouden trekken. De eerste poging zou dit
bewijzen. Wij willen deswege slechts herin
neren aan 't bekende woord van Kuhlmann
dat de eenig ware hinderpaal voor vrede
Elzas-Lotharingen is. Gelijk men weet, is
over dit woord veel gestredea geworden,
doch ten onrechte; grondig is daarmede van
de Rijkstanden in zinneabeeldige wijze ge
sproken, want natuurlijk verdedigen wij aiet
alleen de ongeschondenheid van ons vader
land. maar ook die onzer bondgenooten.
Elzas-Lotharinfen is niets anders dan het
zinnebeeld van al de veroveringslusten onzer
vijanden.
Ik wou U minnen, Heer,
Ik wou uw vriendschap voelen
Als kussen, keer op keer,
Mijn brandend voorhoofd koelen.
Ik wou mijn hart, dat haakt
Naar onverwelkbre bloemen,
Dat liefde-dorstig, blaakt
En zich bemind wou noemen,
Ik wou mijn hart, dat U
Vol liefde weet en zoetheid,
Ik wou het leggen nu
Ter voeten uwer goedheid.
Maar zie, mijn trots is sterk
Mij rond mijn ziel gegroeid,
En heeft er 't bloemenperk
deugden overbloeid...
En toch, mijn trotscbe zin
Wil nog geen schuld belijden.
Och, komt Gij zelf mij in
Mijn armen trots bestrijden.
Och, spreek tot mij uw woord
Van eeuwig, eeuwig leven.
Heb ik dat woord gehoord
Ik zal naar 't Leven streven.
Och, Ia?t mij U'beminnen,
Reik mij uw vaderhand.
Dan treed ik met u binnen
In 't eeuwig Liefdeland
Jong Herwig.
De hootdkommissie van den
Rijksdag.
Het vredesverdrag met Oekranië.
Berlijn, 19 Februari. —-Inde hoofdkom
missie van den Rijksdag werd Dinsdag door
Staatssekretaris ron Kuhlmann ongeveer het
volgende verklaard
Het gedrag der Russische delegatie,
voornaineiijk van Tictzki, tc Brest-Litowsk,
is zonder voorgaande in de geschiedenis. In
zijne jongste verklaring wilde hij zich redden
uit eeaen toestand die onhoudbaar was ge
worden.
Hij liet zich niet ernstig aan den vrede
gelegen. Wij kunnen aan de vredesgezindheid
van Rusland geen geloof meer hechten, en
wij moeten zorgen voor de ruet en de orde in
de landen, grenzende aan de bezette streken.
Ons hernemen van den oorlog zal, naar te
verhopen is, de vredesgezindheid in St-Pe-
tersburg versterken. Wij zijn ook op heden
nog bereid eenen vrede te «luiten die met
onze belangen overeenstemt.
De vrede met Oekranië is ontstaan dank
aan onze vrcdesbereidwilligheid. Oekranië is
een rijk land, en de ekonomische betrekkin
gen met hetzelfde, waren voor het eluiten van
éen vrede van doorslaande beteekenis.
Bij de vaststelling der grenzen maakte
7 Letterkundig Mengelwerk
Maérek verboden.
DOOR
STENDHAL.
Slechts op een tiental stappen van hen
vielen er eenige geweerschoten. Onze held,
terug frisch en springlevend geworden, dacht
er toen aau Maar waarempel, ik heb nog
van den grondigen dag niet gevochten ik
heb alleen het geleidde van een generaal
vergezeld.
Ik wil nu meevechten, zegde hij tot de
marketentster.
Heb wat geduld, gij gaat kunnen vech
ten zooveel gij wilt Wij zijn verloren.
Ei, Aubry riep zij tot een kaporaal
die voorbijging, verlies ons karretje niet uit
het oog.
Gaat gij vechten vroeg Fabrics aan
Aubry.
Neen, ik ga mijn balschoenen aantrek
ken om naar den dans te gaan
Ik volg u.
Ik beveel u den kleinen huzaar aan
riep de marketentster. Het is een dapper
kereltje.
Kaporaal Aubry marcheerde zonder spre
ken voort. Acht k tien soldaten kwamen hem
loopend vervoegen hij geleidde hen achter
een dikken eik van stekelgewas omgroeid.
Daar aangekomen, plaatste hij hen aan den
zoom van het woud, altijd zonder een woord
te spreken, en hij stelde hen op langs een
zeer uitgestrekte lijn ieder stond wel tien
stappen van zijn gebuur.
Welaan, gij daarzei de kaporaal, en
't was de eerste maal dat hij zijn mond open
deed, vuurt niet vooaleer ik het u beveel
vergeet niet dat gij maar drie cartouchen
meer bezit. Wat gaat er hier dan om vroeg
Fabrice zich af. Toen hij zich eindelijk alleen
met den kaporaal bevond, zegde hij hem
Ik heb geen geweer.
Gij daar, houd uw smoelKom nader
een weinig verder, huiten het bosch, zult gij
een onzer ongelukkig neergesabelde soldaten
zien liggen neem zijn patroontesch en zijn
geweer. Zie ten minste wel toe dat gij geen
gekwetste plundert neem de patroontesch
en het geweer, van een die terdege, dood 'is,
en spoed u, want anders zouden ée onzen u
nog eenige blauwe erwten kunnen zenden
Fabrice zette het op een loopen, en kwam
weldra met een geweerjen een tesch terug
Plaatst u daar achter dien' boom en laad
uw wapen, en wacht u wel van te schieten
eer Ik het kommando geef.Verdonderd
tierde de kaporaal, zich onderbrekend, hij
kan nog niet eens een geweer laden
Hij'hielp Fabrice en ging dan* voort met
zijn sermoen
Indien een vijandelijke ruiter met den
tabel op u aanrent, dan aioet ge rond uwen
boom zwenken en slechts rakelings uw schot
lossen, wanneer uw man nog een drietal
stappen van u zal verwijderd zijn gij moet
bijna met uw bajonet zijn uniform kunnen
taken.
Werp dan toch dien sabel weg tierde
de kaporaal weer wilt gij daarmede vallen
Wat soldaten krijgen toch nu
Alzoe uitvallend, nam hij zijn sabel en
slingerde hem woedend weg.
Gij daar, kuischt den steen van uw ge
weer met uw neusdoek. Maar hebt ge reeds
ooit een cartouche verschoten
Ik ben een jager.
God zij geloofd hernam de kaporaal
met een diepen zucht. Wacht wel van te
vuren totdat ik het zeg
Fabrice was ia den derden hemel. Einde
lijk ga ik werkelijk kunnen vechten, dacht hij,
en een vijand dooden Hij keek aan alle
kanten rond met brandende nieuwgierigheid.
Na een weinig tijds hoorde hij eenige ge
weerknallen in zijne nabijheid. Maar hij hield
zich koes achter zijnen boom, het ruurbevel
afwachtend. Het was bijna nacht; hij droomde
ergens op de berenjacht te zijn in de berg
vlakten vau Tramezzina. En opeens kwam
hij op een jagersidee hij nam een cartouche
uit zijn patroontesch en maakte den bal er uit
los. Indien ik een vijand zie, mompelde hij,
mag ik die prooi niet missen, en hij liet dien
tweeden bal in den loop van zijn geweer
glijden. Daar hoorde hij eensklaps twee scho
ten afgaan heel dicht naast zijnen boom, en
meteen bemerkt hij een blauw gekleeds ruiter
die hem voorbijstoof, zich van links naar
rechts richtend.
('t Vervolgt).
Oekranië aanspraak op het gebied van het
gouvernement Cholm, en er ontstond gevaar
dat de onderhandelingen zouden mislukken,
indien er vaa dien wensch geene rekening
werd gehouden.
Tusschen de centraal-mogendhedea werd
de verhouding door die regeling niet gestoord.
De Polen echter voelden zich gekwetst. Ook
de Oostenrijksche minister-voorzitter zal
Meden die kwestie grondig bespreken, ook
voor wat de ekonomische zijde van het vraag
stuk betreft.
(Zie vervolg op de keerzijde.1
door
PETRUS VAN NUFFEL.
4* Vervolg.
De laatste beproevingen, die het Paus
dom te verduren had, en die wij in een
volgend hoofdstuk breedvoeriger zullen
beschrijven, hadden voor gevolg de lang
zame maar zekero inpalming der Pauze
lij ke Staten. In liet «nidden der verleden
eeuw naar Gaëta verbannen, kwam Z. H.
Pius IX, den 12 April 1819, naar Home
terug, edoch, het was om aldaar den
smartbeker tot den bodem te ledigen.
Wat al folteringen stonden er zijn vader
lijk hart niet te wachten, hij die voor zijn
volk zoo goed en zoo oneindig wijs was!
Ten jare 1870 geschiedde de Staten-
roof De Katholieke wereld protesteerde
heftig en luid, maar de Machten bleven
blind,stom en doof, behalve de Equator,
die, namens de Rechtvaardigheid, tegen
de verbeuring verzet aanteekende. Door
de capitulatie bleef aan den Paus nog
slechts liet bezit van het Cité Leonine
en het Vatikaan. Doch de opvolgers van
Pius IX bewaren feitelijk eene souverei-
niteit, van rechtswege zakelijk uitge
oefend, op de basiliek van Sint Pieter en
liet paleis en de hovingen, die er aan-
hechtig zijn ook op het grondgebied,
hetwelk het Gouvernement verzaken zou
te beheeren het paleis van Sint .Tan van
Lateranen en van Gastel Gondolfo zijn
in deze rangschikking begrepen, alsook
alle ander gebied van den ouden Pauze
lijken Staat, waar de Paus zijne gewone
verblijfplaats hield, ofwel daar wair
een Concilie of Conclaaf zou plaats heb
ben (1). Bijna al de Pauzelijke ambte
naars namen ontslag in hunne bediening.
De Waarborgenwet kende aan Z. H.
de vorstelijke'eer en eene jaarlijksche
vergoeding van 3.225.000 fr. toe,
vergoeding, die de Paus weigerde en tot
hede. bleef weigeren, omdat hij geen
bezolc gd ambtenaar, geen schuldeischer,
geen c \derdaan is.
Hel 'auselijk leger werd ontbonden
en de uappere Zouaven naar hunne haard
steden teruggestuurd. Wanneer, den 20
Sep ruber 1870, het vaandel van het re-
giL-jnt op het punt was in de handen
des vijands te vallen, rukte kapitein du
Fournel hetzelve van den stak, verborg
net op zijne borst, en gaf het, den 25
September, op den Oréonique, in het
zicht van Civita-Vecchia, aan den kolo
nel. Men groette eene laatste maal die
glorierijke vlag, gezegend doorPiusIX,
doorboord met de kogels van Mentana,
en de Zouaven namen weenond van el
kander afscheid. Eenieder wilde een
stuk van den standaard en bewaarde het
als een relikwie, als een talisman van
't Geloof, van moed en van eerhe.
was, volgens de uitdrukking van den be
velhebber d'Albiousse, voor velen onder
hen den eerebuit van hunne veldtochten.
Blijft ten slotte dezer korte geschied
kundige schels, nog te antwoorden aan
deze die spreken van geestelijk esrbejag
en gewinzucht, voordeel en priesterlij
ken invloed, en andere gezegden, die het
verzet der Pauzen in een valscli daglicht
stellen en onvereenigbaar willen doen
schijnen met hunne vredelievende zen
ding.
Al de bemerkingen nopens den pacifie-
ken rol van het Pausdom zijn neven d<'
kwestie.
De H. Kerk vroeg en vraagt niets
meer dan ander Souvereinen. alhoewel
zij ver boven hen verheven i Indien de
Pauzen oorlogen geleverd hebben, dan
was dit wanneer zij daartoe gedwongen
waren nooit hebben zij oorlogen uitge
lokt, maar integendeel alias gedaan wat
in hunne macht was om wereldrampen
te beletten en nooit is de Stoel van
Petrus bespat geworden met onschuldig
bloed.
Sedert wanneer moet een vorst zich
van zijn Staten laten herooven zonder
weerstand le bieden Overigens, de H.
Stoel zelf gaf immer aan Gesar wat
Gesar toekomthij predikt de eerbied
voor de Wetten, de onderdanigheid aan
alle wettige Overheid, en hij gaat van het
princiep uit, dat men' geen volk mag
oordeelen volgens zijne beulen, noch
volgens eerlooze schepsels, die dit volk
zelf vervloekt.
En wanneer alle recht wordt ver
kracht, schrijft de Bisschop van Orleans
(2), de gewetens verdrukt, de macht
misbruikt worden, ondanks het gestort
bloed, wie zou durven rechtstaan om
dergelijke euveldaden goed te keuren, te
verdedigen
('t Vervolgt).
(1) Marquis d'OlivartLe Papc. les Etats de
l'Eglise et de l'Italië, pp. 50, 51 et 5a.
(2) La Souverainclé pontificale stlon le droit
catholique et le droit Europeen (1860).