Een Katholieke Plicht
HET HUISGEZIN
VOOR STAD EN ARRONDISSEMENT AALST
College-pen regulier
Academy-pen
Een en ander
Abonnementsprijs:
KATHOLIEK WEEKBLAD
tot veredeling van Volk en Land.
BEHEER EN REDACTIE 29, Korte Zoutstraat, AALST
Merkwaardig
Voor alle advertentiën buiten het Arrondissement Aalst wende men zich naar OFFICE DE PUBLICITÉ 36, Nieuwstraat, Brussel.
DAGWIJZER
O MORGENSTOND
74ste JAARGANG. - Nr 4934.
20 CENTIEMEN HET NUMMER.
ZONDAG 25 JANUARI 1925.
Binnenland 8.50
Buitenland 15.00
Amerika. 2 doll.
ADVERTENTIËN
volgens akkoord.
Postcheckrekening
44024
DE DENDERBODE
VERKRIJGBAAR
TEN BUREELE DEZER,
FR. 17.50
self-filling
FR. 25.00.
per Post 1.00 fr. meer
Postcheckrekening
44024
ZATERDAG 24 JANUARI 1925
Januari of Louwmaand.
25. Zondag. 3' Zondag na Drie Koningen. Be
keering van den H. Paulus.
26. Maandag. H. Polycarpus, Bisschop, Martel.
H. Paula, Romeinsche edelvrouw, Weduwe.
27. Dinsdag. H. Joannes Chrysostomus, Aarts
bisschop, Kerkleeraar.
H. Devota, Maagd, Martelares.
28. Woensdag. H. Paulinus, Patriark van
Aquilieën.
29. Donderdag. H. Franciscus van Sales, Bis
schop, Belijder.
H. Valerius, Bisschop, Belijder.
30. Vrijdag. H. Aldegonda, Maagd, patrones te
gen de kanker.
H. Martina, Romeinsche vrouw, Weduwe.
31. Zaterdag. H. Petrus Nolascus, insteller der
Orde tot Verlossing der gevangenen.
H. Marcella, Weduwe, Martelares.
Februari of Sprokkelmaand.
I. Zondag. 4de Zondag na Drie Koningen. H.
Ignatius, Bisschop, Martelaar.
H. Eubertus, Apostel met den H. Piat van
het Fransch Vlaanderen, Martelaar.
Het is een feit dat niet te loochenen is, dat
vele arbeiders aangesloten zijn bij de socia
listische syndicaten.
Dat beteekent geenszins dat allen «socialis
ten» zijn, in den echten, laat ons zeggen, in
den wetenschappelijken zin van het woord.
In België zijn honderden, ja, duizenden ar
beiders in de roode syndicaten omdat zij ten
onrechte meenen dat zulks door hun belang
geboden is. 't Is voor mijn loon», zeggen
velen.
Anderzijds zijn velen gedwongen er in te
komen of te blijven tengevolge van den dwang
die op hen wordt uitgeoefend.
Het is zeker indien velen onder die arbei
ders daarom geen echte socialisten zijn, toch
werkt de socialistische invloed zeer sterk op
hen in, door het lezen der opgedrongen bladen,
het bijwonen der verplichte vergaderingen, den
noodzakelijken omgang, enz.
Ook op godsdienstig gebied doet die invloed
zich weldra zienlijk gevoelen. Weldra komt
verslapping in het vervullen der godsdienstige
plichten en de totale onverschilligheid blijft
niet lang uit. De feiten zijn daar om te bewij
zen dat in eene stad of gemeente het geloof
achteruit gaat bijna in dezelfde verhouding als
het socialisme er vooruit gaat.
En hoe sommige
voorzichtige Vlaamsche socialistische leiders
nu ook trachten zich niet als vijanden van den
Godsdienst te willen doen doorgaan, dit feit
kunnen zij toch niet wegpraten, dat in Wallo
nië de groote meerderheid der arbeiders socia
listen zijn, en dat zij van hen ware «heidenen»
hebben gemaakt.
Aan de vruchten kent men den boom wel
nu, de vruchten van den socialistischen boom
zijn in Wallonië zoo goed te herkennen dat
alle dicusie over hunne hoedanigheid overbo
dig blijkt.
Met het socialisme gaan dus duizenden ar
beiders voor het geloof, voor de H. Kerk, voor
Christus verloren. Dat is het droeve, het on
weersprekelijke, het tragische feit. En dat is
niet alleen het geval voor ons land, dat is zoo
voor gansch Europa. Hoe toch zouden katho
lieken voor zoo 'n angstig vraagstuk kunnen
onverschillig blijven
Het is volstrekt
meer dan tijd dat alle katholieken zich eens
voor goed diep doordringen van de groote en
klare waarheid, dat duizenden arbeiders, langs
den weg van het socialism, verloren gaan
voor het geloof en de H. Kerk niet om
dat hun hart en hun overtuiging weg stooten
van het geloof hunner kinderjaren, maar omdat
de theorie van den klassenstrijd in hun geest
gelijk loopt met het bekomen van gewettigde
lotsverbetering alleen door het socialism te
bewerkstelligen is daarom en daarom alleen
zijn zoovelen verloren gegaan.
Wie ziet het dan ook niet in, hoe wij, katho-
Heken, meer dan ooit het kwaad in den wortel
moeten aantasten, er meer en meer na^r stre
ven om eensgezind samen te werken, ten ein
de aan den arbeidenden stand de overtuiging-
te bezorgen, dat ook zijne economische belan
gen, zijn brood, zijn waardigheid als mensch
en als werkman, door ons zullen verdedigd
worden.
Spijtig,
sommigen onder onze geloofsgenooten, voor
al uit den burgersstand, zien nog niet in, al het
grootsche, al het beslissende van de economi
sche evolutie, welke onze maatschappij thans
doormaakt. Zij zien niet in, hoe wij werkelijk
naar een andere maatschappelijke orde gaan,
als deze die bestond tot over een twintigtal
jaren. Zij meenen dat het toekennen van een
hooger loon, dat dikwijls onmisbaar is voor het
arbeidersgezin, stilaan de economische eischen
van het proletariaat zal stilleggen. Neen. Het
gaat er om het proletariaat een andere, een be
tere, en wij aarzelen niet het te zeggen, een
meer door de christene grondbeginselen aan
gewezen plaats in de maatschappij te bezorgen.
En daartoe moeten de verhoudingen tusschen
patroon en arbeider in de nijverheid worden
gewijzigd. Het hangt er alleen nog van af te
weten of die verhoudingen zullen gewijzigd
worden naar de katholiek-democratische me
thode van evolutie, gegrondvest op orde en
naastenliefde, ofwel naar de socialistische me
thode van revolutie en klassenstrijd.
Het vertrouwen
in den rechtzirinigen wil van de katholieken
0111 dat te verwezenlijken, moet zoovele ver
dwaalde arbeiders stilaan weer tot ons bren
gen. Dit te verwezenlijken is een reuzentaak
en de* goede wil van allen zal amper genoeg
völstaan om tot practische uitslagen te komen.
Oh ik weet het, dat wat ik hier scheef,
door velen als een schoone theorie zal worden
aanzien en dat men ons het gekende verwijt
zal toesturen de practijk is niet zoo gemak
kelijk
Wij weten heel goed dat de practijk soms
heel wat meer moeilijkheden oplevert dan het
neerschrijven eener schoone theorie. Maar de
practijk, de wezenlijkheid is toch klaar voor
al wie zien wil wij moeten kiezen of deelen.
De keus kan niet moeilijk zijn voor iemand die
oogen heeft om klaar te zien in de wereldge
beurtenissen.
Wij, katholieken, moeten «willen» het pro
letariaat voor onze gedachten en de H. Kerk
te winnen en te redden, of duizenden en nog
duizenden zullen, met en door het socialism,
verloren gaan.
De plicht is duidelijk voor elkeen.
G. v. L.
O Morgenstond, uw blij gelaat
Na lang getreur, mij hopen laat
Dat eindlijk eens een enklen dag
Ik, vrij en vroo, u groeten mag
Komt hier en straalt mijn hert en zin,
Mijn lijf en ziel uw blijdschap in,
En duwt mij, zucht- en klagens moe
De diepe en duistre wonden toe
O zoet genot vol zaligheid,
Zoo laat gevoeld, zoo lang verbeid
O Morgenstond, vol hemeldrank,
Verblijft... al ware 't hier eeuwen lang
G. GEZELLE.
man zijne vrouw beminnend, zich zeivenVlief
heeft omdat zij twee zijn in één vleesch of
lichaam, en dat de natuur zelf ons oplegt voor
ons lichaam te zorgen.
De man moet zijne vrouw beminnen omdat
het Huwelijk het trouwe afbeeldsel is van de
vereeniging van Christus met zijne Kerk, en
omdat het door zijnen goddelijken oorsprong
en zijn natuur heilig is, en omdat zonder de
liefde de echtelingen niet gelukkig kunnen zijn.
Geld, macht of aanzien alleen kunnen den
mensch het gedroomde geluk niet bezorgen
Meer dan één rijk gezin is een ware hel voor
de echtelingen, het huwelijk eene bron van al
lerzwartste zielsellende.
Benijdenswaardig integendeel, is het leven
van arme lieden, die elkander beminnen, in
wier huis de liefde heerscht, alles liefde ademt.
Lichamelijke genoegens zullen zij zich soms
ontzeggen, maar zelfs in hunne grootste ar
moede voelen zij zich gelukkig omdat de lief
de veel bitters zoet maakt.
Moeder, wie beschrijft uw geluk, wanneer
ge, na de bange stonden van het moeder wor
den, uw kindje aan uw hart drukt 't Is .de
hemel hier op aarde!
Meer kinderen komen en de last vergroot,
wordt soms moeilijk om dragen. Vrees niet,
moeder, uw man hij bemint uafgesloofd door
het werk, zal hij toch de handen uit de mou
wen steken, u helpen, en uwe zware taak ver
lichten. Brave echtgenoot, een dankbare blik
uwer teergeliefde vrouw, een kus uwer kinde
ren zal uw loon wezen.
Lffst en kommer kunnen man of vrouw om
ver werpen, ziekte kan vader of moeder neer-
smakken. Dan is de liefde daar. Onder allerlei
vórmen zweeft ze rond het lijdensbed, ze laat
zich voelen in duizend kleine oplettendheden
geduldig en minzaam aan de zieke bewezenze
vindt balsemende troostwoorden, die de liefde
alleen kan ingeven en soms beter werken dan
de beste geneesmiddelen. Werkeloosheid en
met haar de broodnood, kan aan de deur dei-
schamele echtgenooten kloppendan zal de
liefde, niet de ellende verdrijven, maar ze dra
gelijk maken.
Heel anders zal het gaan in een huisgezin
waar man en vrouw geene teedere genegenheid
voor elkaar voelen, onverschillig zijn, ja, soms
zich haten. Met tegengoesting, met schrik zal
de man het uur zien naderen, waarop hij naar
huis moet wederkeerenzelfs wanneer zijne
woning net is, zijne kinderen lief zijn, zal hij
zijne familie ontvluchten en vermaak zoeken
bij vrienden in de kroegen.
De uithuizigheid wat ellende heeft ze reeds
gesticht, wat families stoffelijk en zedelijk ten
onder gebracht De vrouw voelt zich verla
ten, verfoeid door haren man, die zijn geld
verbrast en verkwist; ze ziet hare kinderen
wegkwijnen, en, gramschap, nijd verkankert
haar hart en de vrouw haat haren man, den
vader harer kinderen, die dieper en dieper daalt,
zich wentelt in het slijk der ondeugd, en de
zonde begaat welke onder christenen niet eens
zou mogen genoemd worden Dat is gewoon
lijk het begin van de vreeselijke drama's welke
de dagbladen schier dagelijks mededeelen.
Arme kinderen van zulke plichtvergetende
ouders Het waakzaam oog, de strenge leids
man, de wijze vermaningen, het goede voor
beeld, alles ontbreekt. Aan hen zeiven overge
laten, Toopen zij overal rond, verslinden gretig
de rotheid van de wereld, geraken bedorven tot
in het merg hunner beenderen; ze haten en
verfoeien hunne ouders en worden de nagels
hunner doodkisten.
Welvaart, eer en faam zijn verloren.
Nadruk verboden. Volksman.
(Vervolg)
LIEFDE.
Te kort komen aan het gegeven woord is
altijd ondeftig; de huwelijkstrouw verbreken is
eene groote misdaad om de heiligheid van den
eed en de verderfelijke gevolgen, die zulke on
trouw na zich sleept. De onderlinge verkleefd
heid en opoffering, welke de echtgenooten el
kaar bewijzen is rechtvaardigheidsplicht ter
oorzake van de vereeniging van twee wezens
in één.
«Die zijne vrouw lief heeft,» zegt de H.
Paulus, bemint zich zeiven. Want niemand
heeft ooit zijn eigen vleesch gehaat, maar hij
voedt en verzorgt het gelijk ook Christus de H.
Kerk. (Eph. V-29.) Hij wil zeggen, dat de
36 Moorden per maand,
in Chicago, groote stad van de V. S. in Ameri
ka Zóó was 't ginder in 't jaar 1924, 't is te
zeggen, verleden jaar... Wat zegt gij, verstan
dige lezers en lezeressen van zulk «schoon»
nieuws En de oorzaak daarvan Wel de
eerste oorzaak ligt in de scholen zonder God,
de zoogezegde onzijdige scholen.
De mensch, die God niet vreest,
Is wreeder soms dan een beest
KIEZINGEN.
De wetgevende kiezingen hebben plaats op
Zondag 24 Mei.
De provinciale kiezingen op Zondag 7 Juni.
Tenzij er iets onverwachts gebeurt dat de
wetgevende kiezingen mocht vervroegn, 't is
te zeggen eene Kamerontbinding.
Katholieke menschen vergeet niet te wer
ken. Het is voor Godsdienst, Taal en Vaderland.
De goede God heeft 't oog op ons
Ha Ha de wolfsooren
breken uit door het schaapsvel, dat de huiche
lende roode Van der Velde over t socialis
tische beest getrokken heeft, bij 't naderen
der kiezing. Ha Ha zoo moest het verslin
dende beest zich verraden, ja De socialis
ten hebben op het kongres van de vrije ge
dachte, in het Maison du Peuple van Door
nik, besloten te ieveren 1. voor de afschaffing
der begrootingen van eerediensten 2. voor de
afschaffing van de godsdienstleergangen in de
scholen 3. voor de afschaffing der toelagen
aan de katholieke scholen 4. voor de vervan
ging van de goodsdienstige plechtigheden door
wereldlijke feesten van de ongeloovige jeugd.
Natuurlijk zullen de rooden hunne plannen niet
kunnen verwezentlijken, omdat de kiezers hun
zullen kortwieken. Maar 't is toch nuttig te
weten wat de razende godsdiensthaters zouden
uitvoeren als ze ooit moesten baas worden.
Adderenvergif
is onder hunne lippen, zegt de Koninklijke
Profeet, David, sprekende van de goddeloo-
zen. Daarom, o menschen, die wijselijk hande
len wilt, laat nooit een liberaal, of een socia
listisch nieuwsblad in uw huis binnenkomen
en, is er ooit een binnen, gooit het dadelijk in
het vuur. De goddeloosheid viert immers hoog
tij in 't liberalism en in 't socialism. Geen be
trekkingen met dezulken, die den Opperkoning
ons r.ppersU'. Goed, niet erkennen willen
Broeinesten
van jonge revolutionnairen, dat zijn de onzij
dige scholen zoo sprak op zekeren dag de
socialist Anseele... Katholieke menschen, ont
houdt dat woord, en schikt er u naar.
Heil de school, waar Godsdienst woont,
En 't Kruis de wanden siert
Socialism en liberalism
liggen op loer om den schooloorlog te doen
losbarsten in ons dierbaar België. Kiezers
Kiezers op uwe hoede
Van nu af reeds
overal waar de liberalen of de socialisten mees
ter zijn, gaan alle geldelijke toelagen en voor
deden naar de officieele scholen, met uitslui
ting van het vrij onderwijs. Zóó gebeurt het
in alle gemeenten en steden, waar de katholie
ken niet machtig genoeg in de gemeenteraden
vertegenwoordigd zijn. Zóó gebeurt het ook in
de provinciën Luik, Braband en Henegouw,
waar het ontchristenen der jeugd de opperste
bekommernis is van de blauwe en roode vijan
den van den goeden God.
De liberale kopstukken
in 't bijzonder, die slaven der gevloekte fra-
massonsloge, die zijn de gezworen en verstokte
vijanden onzer scholen zij bekennen zelf, dat,
moesten de kiezingen tegen ons uitvallen, de
schooloorlog niet zou uitblijven. De glorie van
den onzaligen minister Piet Van Humbeeck,
die in 1879 de ongelukswet deed stemmen,
steekt hun waarschijnlijk de oogen uit.
Zij zullen haar niet hebben,
De schoone ziel van 't kind,
Zoolang men nog in Vlaanderen
Een enklen Vlaming vindt
't Duur leven
wel 't duur leven, dat speelt een slechten
toer aan 't linkerblok in FrankrijkDe rooden
gingen alles doen afslaan, zoo beloofden zij bij
de kiezing... Maar wat gebeurde er sedert
dien
Sedert dat zij meester zijn, is het index-cijfer
voortdurend gestegen en het klimt maar altijd
aan. Neen, de roodjes zijn geen oordje waard,
dat is gebleken overal waar zij door de misda
dige onvoorzichtigheid van het kiezerskorps
het bewind veroverden.
Veel beloven en weinig geven
Doet de zotten in vrede leven.
Ook, met de pikkels omhoog,
verleden Zondag, vloog de candidaat van het
linkerblok, in de kiezing van een volksverte
genwoordiger, in 't departement Loir-et-Cher.
Een van den rooden aanhang was gestorven.
Nu behaalde de candidaat, den goeden die dit
maal gekozen werd, 13.497 stemmen meer dan
op 11 Mei. Zie dat komt van werken, 't Is een
