m
w
«j
EENE GOEDE PARTIJ.
Onzedige Liedjes.
le Jaar.
Nummer 12
Zonriac 21 Maart 188(5.
prijs per nummer 10 centimek
W ij verw ittigen onze nieuw e
abonnenten dat hun abonne
ment begint te loopen met den
1 n a an eiken trimester.
Al de verschenen nummers
van dien trimester zullen bun
toegezonden worden.
Buitenlandseh politiek nieuws.
Abonnementsprijs
LIBERAAL WEEKBLAD
5 fr. voor de stad.
VOOR
5 fr 50 voor den buiten,
voorop betaalbaar.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
per drukregel.
Vonnissen op de derde Jad:ijde. VO centime».
n Gewone, 15 centimen
Pri|S der ennoecen E9kl,men, 76 centlmen
40, Korte Zoutstraat, 40, Aalst.
Men maakt melding van elk v erk vaar*an oc:i exemplaar aan bet blad gezonden wordt.
Handschriften worden niet torus -.-ezoiideii.
AALST, 20 Maart.
Donderdag 18en dezer, verjaardag des
vredes van San-Stephano, die een einde
stelde aan den laat*ten Russiscli-Turk-
schen oorlog, is ook liet vredesverdrag
geteekend tussclien Serbië en Bulgarië.
kien Europeeseh Congres lioudt zich
te Konstantinopel onledig met Ret be
spreken des verdrags gesloten tussclien
Bulgarië en Turkije zooals men weet
wordt bij dit verdrag, Vorst Alexander
van Bulgarië algemeen gouverneur van
Rumelië benoemd.
Men dacht algemeen dat de werkin
gen van dit Congres van zeer korten
duur zouden geweest zijn daar liet be
drag zonder op merkingen zou goedge
keurd geworden zijn. Nu, liet Congres
is reeds eene week vergaderd en nog zijn
do werkingen niet geëindigtRusland
schijnt den stok in liet wiel te wil
len steken de taar eisclit namentlijk
dat de benoeming van vorst Alexander
slechts voor 5 jaren zou gedaan worden.
Ondanks eeuige gunstige voorteekens,
die zich verledene week opdeden, is de
oorlogszucht in Griekenland nog niet
gestild, integendeel. Volgens wel inge
lichte dagbladen zouden de groote mo
gendheden Griekenland maar laten be
gaan en, als teeken hunner misnoegd
heid, hnnne vetegenwoordigers, te At
hene, terugroepen.
In Engeland is eene gedeeltelijke mi-
nisterieële krisis voorhanden M. Glad
stone heeft het plan opgevat liet niee-
rendeel der gronden, door engelsche
eigenaars in Ierland bezeten, door de Staat
aan te lcoopen en ze dan weer, bij per-
caelen, aan de Ierlandsche pachters over
te laten. De regeling daarvan zou gedaan
worden door een soort van Ierscli Parle
ment. Nu, met die inzichten van den
Eersten Minister hebben twee in vloed-
rijke leden van het kabinet, MM. Cham
berlain en Trevelyan, geen vrede en het
is bijna zeker dat zij hun ontslag, als mi
nister geven zullen. Dit zou oen gevoe
lige slag zijn voor het engelse li kakinet.
De verjaardag der fransche Commune
(18 Januari) is in Frankrijk nog al rustig
ten einde geloopen.
De werkstaking te Decazeville duurt
nog altijd voort.
Die werkstaking heeft aanleiding gege
ven tot eene interpellatie tegen liet mi
nisterie de Freycinet, van wege den
soeialistisehen afgevaardigden Cameli-
NOVELLE.
Op dat oogenblik sloeg liet uur op deu kerk
toren. Hij luisterde en zegde E'f ur
ren
sprak
de
nat. De bespreking ervan duurde twee
dagen en moest eindigen met het stem
men van een dag-orde. Het ministerie
heeft grootelijks gevaar geloopen ter
dier gelegenheid te vallen, want het is
slechts nadat men reeds een vijftiental
dag-orden verworpen had, dat men er een
heeft aangenomen waarbij zich het minis
terie aansloot.
Frankrijk houdt zich zeer bezig met
de finantieële plannen van den minister
Sadi-Carnot. De finantieële toestand van
Frankrijk is alles behalve bloeiend. Het
Staatsbestuur schijnt geneigd eene lee-
ning van een milliard aan te gaan om de
oude schulden te dempen.
Duitsland maakt zich gereed om met
luister den negentig jarigen verjaardag-
van zijnen keizer te vieren. Deze is ge
boren den 22 maart 1796.
De Duitsche Rijksraad had Bismark's
wetsvoorstel, liet brandewijn monopo-
liura inrichtende, naar eene Commissie
van 28 leden verzonden. Deze commis
sie heeft het wetsont werp van den Rijks
kanselier verworpen.
De Zweedsche Rijksraad heeft met 181
stemmen, tegen 164 de inkomrechten
op de vreemde granen verworpen-
Argus.
Het Vlaamsch in den Senaat.
De strijd dien de Vlamingen degene
die in het hart Vlaamsch zijn en het
Vlaamsch voorstaan, want de anderever-
dienen dien naam niet sedert eene
halve eeuw voeren voor het behoud van
eigen taal en zeden,èn tegen de vijande
lijkheid van onverdraagzame Walen, én
tegen de onverschilligheid van misleide
stambroeders of verklikkers, is een lange
hardnekkige strijd.
Vreemd schouwspel toch in oen land
van tweeërlei spraken, beide even waar
dig, dat een dier talen verachtelijk mis
kend wordt, en de andere alleen, door
velen niet verstaan, in openbare akten
of schriften geldt, die den lieden Bel
gischen stam belangenVreemd schouw
spel dat wij Vlamingen, strijden moeten
om voor onze taal het recht van bestaan
te winnen, al wordt zij door de meerder
heid der Belgen gesproken
Ons ambtelijk staatsblad wordt in het
Franscli opgesteld en alleen in 't Fransch.
Verzoekschriften zijn reeds naar het lioo-
ger bestuur gezonden, om de vertaling-
van het Staatsblad in het Vlaamsch te
bekomen. Eenige leden van het Senaat
hebben vandie verzoek schiften gewaagd.
Het grootste deel van België is Vlaamsch
zoet de heer Van Ockerhout, en de Vla-
mingon hebben lietrecht van het Staats
blad in hunne taal te lezen. Gewis
hebben zij het recht, maar hun recht
wordt deerlijk miskend. De heer baron
de Coninck denkt dat het goed ware dit
deel van het Staatsblad af te schaffen
dat aan het niet ambtelijke gewijd is, en
dat men op die wijze besparingen zou
doen, die zouden toelaten de onkosten
Verschooning twaalf uren
juffer en lachte weder.
Hij trok ziju uurwerk. Waarachtig ik heb
uiijne kans nu gansch verkeken.
Ik zie, ,i ging zij voort, dat gij een uur,
waarover gij reed» heslist hadt, met mij hebt
gesleten.
Maak nu spoed, ge komt mi schien noch bij
tijds.
O e- is weinig aangelegen, v gaf hij
tot antwoord.
Met een paar regels kan ik mij veront-
schu'digen.
Neen,neen spiakzij.Dat nietspoed
u, gij komt volstrekt nog niet te laai. Zij
sprong op en ging voort Zij niet Lcos op mij
omdat ik de onvrij willige oor/aak dier verzuiming
hen. Ik hen zeer tevreden geweest u terugge
vonden te hebben. Vaarwel, gij zijt haastig.
Zij deed eenige rassche schreden, in de rich
ting van het kasteel. Hij vergat 1L na haren
groette beantwoorden, z<.o groot was de ver
warring die hem overviel terwijl zij zich van
Nee spo noc metu.
te dekken welke het vertalen van het
Staatsblad moet veroorzaken. De lieer,
dc Selys-Longehamps vindt daarentegen
die vertaling niet nooclig, daar de be
schaafde Vlamingen voor het meerendeel
Fransch kennen
Maar er is in het geheel geene spraak
van personen, en de vraag van nuttig
heid laten wij daar. Hier is spraak van
de eigenwaarde van het Vlaamsche volk
van een bezwaar van eenen geheelen
stam, en deze grief moet verijdeld wor
den. En dit was ook de overtuiging van
den heer Lammens.
De heer De Volder, minister van het
Rechtswegen, sluit zich bij deze denk
wijze aan. Zelf Vlaming zijnde, zegt
hij, vraag ik niet beter dan aan de wet
telijke eischen der Vlamingen recht te
doen wederge.lden en vind ik volkomen
recht de begeerte die zij aan den dag leg
gen van in alles met de Walen op gelij
ken voet te staan,
Ongelukkiglijk vindt de minister ook
dat het te duur zou kosten van aan de
Vlamingen recht te laten wedervaren,
daar een vlaamsch Staatsblad ene uit
gave van ongeveer 100,000 franks zon
veroorzaken. Ja, maar de heer minister
vergeet ook dat de afschaffingen door de
H.H. V an Ockerhout, de Coninck. Imn-
mens en anderen gevraagd zouden toe
laten van besparingen te doen op de on
kosten door het Staatsblad veroorzaakt,
enten anderen, dat het Fransche Staats
blad 1500 abonnenten telt, en er ruim
ooveel zouden zijn voor liet Vlaamsche
dat op die wijze de onkosten op eene
belangrijke schaal zouden gedekt wor
den. En bleef er dan nog een klein ver
lies, zou het eene reden zijn om de wet
telijke eischen der Vlamingen van de
hand te wijzen, en moet de eigenwaarde
van een volk onderdoen voor eene ellen
dige geldkwestie? Maar neen het hui
dige ministerie wil zich doen doorgaan
voor zeer spaarzaam en tot. dit doel zijn
alle gelegenheden willekom om die po
litieke reden wordt onze eigenwaarde
ge slachtoffert, al erkent de minister ook
het wettelijke onzer eischen. Heden moet
er gespaard worden en al is men zoo
zuinig niet voor hetgeen de toelagen aan
kerkfabrieken aangaat, het vlaamsch
Staatsblad zal wachten :ad calendfs grae-
cds misschien
Eindelijk zullen de bankbiljetten, de
postzegels en het geld opschriften in het
Fransch on in het Nederlandsch dragen.
Beuzelingen zal men zeggen. Veel ant
woorden wij, wanneer wij genoodzaakt
zijn voet voor voet het veld te winnen
om eenige toegevingen af te dwingen
ten voordeele van ons arme, miskende
taal.
Vlaamsche Jongen
Hoe komt het toch dat men, met on
zen tijd, het minste versje, het geringste
koepleet waarin men zoo licht weg van
de bank verwijde.de, zag hij, in den hoek waar
zij gezeten had, iets blauw liggen eene ko-
renbloeme. Hij raapte ze op en lueld zk nog
eene oogenblik v< or zijne oogen, alsof hij aau
zichzelven twijfelde dan eerrt ri-p hij haar
chterna
Mejuffer
Zij Leerde zich orn.
Gij hebt iets vergeten, sprak hij en hij
hief den verraderlijken vond in de hoogte. Daar
stond zij, met vurig rood overgoten, en zonder
een woord te kunnen uiten, keek zij voor zich.
Hij ging dichter hij haar en, met eene onwille
keurige beweging, deed zij haar zonnoschermp-
jen open, om zich tegen zijne blikken te be
hoeden. Daar hij hare volledige ontsteltenis en
vergelegenheid zag, sprak hij, zelf een weinig
1 evangen Ik ben teven» zoo verheugd en
beschaamd, dat gij mij vergeven moet indien ik
geene gepaste woorden vinde. Welke schelme
rij mij alzoo vastte hebben Doch....»
Mijnheer,!! sprak zij stotterend, die bloe-
me, ik weet niet...»
u Deze bloem, onderbrak hij baar, is voor
mij van groote waarde, en daar gij ruyne Thee
roze genomen hebben, durf ik dat blauwtje wel
in de plaats nemen. Neen ik bid u, keer u niet
orn f ijmoop t mij zoo met verlat n, zonder mij
de gelegenheid gegeven te hebbenEen oo-
geublik nog moet ge mij scheuken van de sa
men spraak wc'ke ik om uwentwille verzuimt
heb. Wilt gij nog een oogenblik nederzitten
Sprakeloos deed zij een paar schreden achter
hem. Zij had zich een weinig hersteld, en begon
nu, terwijl zij zichnederliet, haastig te spreken
Gij ziet dat ik op mijnen post was ik wilde
mij naar de aangewezen plaats begeven. Na
den eersten valichen stap. Ik bid u, onderbreek
mij nietmijne rede is reeds verward genoeg.
Ik was in groote verlegenheid, ik wi«t niet wat
ik doen zou. Ten slotte was bet te laat om u af
te schrijven. Doch, om mij zelve tot bedaren
te brengen, dacht ik aan de belofte welke gij
gedaan hadt niets te zeggen in den zin van uwe
aankondiging. En ik zegde mij Mijn God, bet
is wellicht een bebaarde beer, ja, lach maar
een weduwenaar, die op zijn oenz.aam land
goed, voor zijne kinderen iemand noodig heeft
op wie hij zich berusten kan, die berouw heeft
over zijne dolle poging om eene vrouw te vin
den, en mij wil lew ren kennen, wijl ik hem ge
schreven heb dat ik gouvernante geweest ben.
En na kwaamt gij daar aangestapt, en ik er
kende u aanstonds, en daar zag ik insgelijks
het blauwe lintje en de theeroos. Ik zag in mijn
boek doch ik kan nog niet begrijpen, hoe ik
er in gelukken kon mijne gedachten samen te
vatten om te verstaan wat ik las mijn eenige
wensrh was u mijne verwarring te verbergen.
Wanneer gij mij dan begont toe te spreken,
vond ik van lieverlede behagen in mijn inkogni-
to, en toen ik bemerkte dat gij aan het uur niet
meer dacht, .va j het mij als een winlc indien
i d.'ix d verzuimdet dan hoefde ik niet
mijne stilzwijgende belofte te houden. En dan
waarlijk, ik werd in die gedachte zoo overmoe-
sommige dingen spreekt, of zekere ge
voelens doet kennen, als onzedig, als
slecht doemt en aanklaagt
Waarbij komt het dat wij ons de ooren
stoppon, niet omdat men eene hat. hat en
eenen dief, dief noemt (zooals de franseh-
man zegt) maar omdat men, zelfs onder
de meest verbloemde kleedij gewag
maakt van sommige dingen die noehthans
heel natuurlijk zijn En die vragen
doen zich nog zooveel te meer op als
men, daaromtrent, de zeden en gebrui
ken van vroegere dagen nagaat.
Bij de eerste vergelijking die wij doen
tussclien onze bedendaagsche volksdeun
tjes en die der middeleeuwen, moet el
keen bekennen dat voor wat aangaat
kiesehheid van vorm, zoo niet van ge
dachten, onze volksliedjes vee-leer beter
dan slechter zijn. Noehthans dagteeke-
nen die eeuwenoude volksliedjes van een
tijdperk toen alhier nog het levendigste
geloof beleden wierdt, torn nog bet uit
braken van eenen vloek aan den pliehti-
gen het leven kostte. En in welke vrij
postige taal spreken zij niet van de meest
intieme zaken, hoe naaktweg leggen zij
niet zekere wispelturige gedachten
bloot En die liedjes moesten nocbtlians
ten dien. tijde toegelaten werden en de
Feestelijkheid zelve moest er niet al te
zeer tegen geweest zijn want anders zou
den zij, als volksliedjes van geslacht tot
geslacht overgeleverdniet tot ons ge
komen zijn, daar, even als een vloek met
den dood gestraft v. ierd, de onzedige
liedjes, zoo niet met de zelfde wreedheid
dan toch met eene overgroote straf,
zouden gestraft geworden zijn, en de
vrees welhaast ze zou doen vergeten
hebben.
Maar in dien tijd beerachte nog liet
eenvoudig geloof, de eenvoudige levens
wandel en sprak het volk nog naïef weg
zooals het dacht, zooals het handelde.
Heden, integendeel, beleven wij eenen
tijd van schijnheiligheid men spreekt
niet meer zoo als men denkt en handelt,
maar men zoekt zijne gevoelens n zijne
daden zoo zeer mogelijk te verbloemen
en te verduiken wij leven op eenen
tijd dat men de hutjes in het donker knipt.
Zedelijkheid en godsdienstigheid zijn
het masker waar achter zich heden de
huichelarij verschuilt om hare ontucht
en slechte neigingen aan dc oogen der
mensehen te onttrekken. Wacht u wel
van hem die bij de minste gaidoisei ie, bij
bet minste los versje, bij het minste, wat
al te naakt, dountjen, ooren sluit en
oogen luikt in de meeste gevallen hebt
gij te doen met eene lage ziel wier zede
lijkheid reeds eindeloos diep is gevallen.
Er is wellicht geen land der wereld waar
de zeden zoodanig vervallen en verrot
zijn, dan in Engeland: maar er is ook geen
land waar de pruderie zoo overgroot is,
dan in het land der sl oi hing.
Een levenslustig refrein, waar hart en
zin zich al eens vrijpostig in uitdrukt,
dat bevalt aan iedereen die geen men-
schenliater is nocli onder eene schijnbare
beschaamdheid zijne sdiande moet tracli-
(lig, dat ik... en kortom...
Zij raakte te loor ia harou volzin, en adem
de diep. Fritz geloofde te bemerken dat haar
zonneschermpje, waarachter zij haar gezicht
verborg, eene lichtte siddering verried. Meer
uit onbedachtheid dan met voorbedachtheid
sprak hij - En om niet erkend te worden, hebt
ge eindelijk nog de koornbloem laten liggen.
Hare oogen richtten zich langzaam tot hem,
alom verschooning te vragen. 0 Ik moet het
verdragen, sprak zij met zachte, gesmoorde
stein. Ik kan niets daartegen inbrengen, dan
dat ik zelve niet weet... Van den Legmne af,
zegde ik tot mij zelve dat ik mij zou moaten
schamen. Gij zijt zeer onmoedoogend.
Het zonuesch -raapje zonk plotselings diep
neder, liet haar gezicht ontbloot en begon
merkbaar te sidderen. Worlein sprong recht cu
trad bescheiden terug tot aau deu muur van
loover. Waaraan denkt gij toch, sprak hij
met gloed, alles wat gij gedaan hebt vindt ik
welgedaan, ik ben in verrukking voor de beval
lige schalkheid waarmede gij mij om den tuin
geleid hebt.... liet is veeleer aan mij schaamte
te gevoelen omdat ik het aangeduide uur
vergatzelts de lieftalligste verhouding kan dat
niet verontschuldigen. Vergeef mij. Gij hebt
zoo even gezegd dat gij u verwacht hadt eenen
bejaarden, rijken goedl ezitter le zien. Ik ook...
Raadt gij het niet Lach doch ook h-t is boer
tig genoeg. Doch bewijs mij oenen enkelen
dienst,mijne lieve Mejuffer, Mejuffer Mathilde!»
De jufter overwon haren zelfstrijd tu voldeed
ten te verbergen.
Dit wilt noehthans niet beduiden dat
wij genoegen vinden in zekere gezangen
die somtijds wat al brutaal weg zaken
behandelen die eenigzins bedeki moeten
lijven. Wel mag men zich bijwijlen in
eene natuurlijke taal uitdrukken maar
toch moet men zekere palen te binnen
blijven en den kring in aclit nemen waar
men zich bevindt.
J. J.
Minister Tuutus, zal niet zoo zeer om zijne
hatelijke reserve, dan om zijne zonderlinge
omzendbrieven, beroemd zijn. Hij wilt maar
geheel en gaas h het leger ervormon en zoo
neemt hij zijnen toevlucht tot de zonderlingste
niiddo'en. Ingezien den grooteu tijd dien de
soldaten noodig hebben om aan zekere gn.ote
commissiënle voldoen, had hij eene soort \au
valdeur uitgemnden om, niet langs de i voor
kant, maar wel langs den acht rkant der broek
geplaatst te worden'.
Toen men de eerde proef deed met die aca-
tervaldeur, bevond de soldaat, die de brook
van het nienw mode! droeg, dat de commissie
niet op de baan gevallen was men had verge
ten do onderbroeken ook van r-ene valdeur te
voorzien!Nu komt de achtbare generaal
eenen omzendbrief uit te geven aangaande de
snede der broeken. Voortaan zullen de lakene-
en de lijnwaden broeken wat enger aan do
knieën gemaakt worden. Onze soldaten, die tc t
hiertoe slechts gislolen weg eenen pantalon
collant mochten dragen, zullen nu wel, uit er
kentenis een n parternwster lezea voor hunnen
minister.
De zelfde omzendbrief eindigt met de vol
gende zinsnede
u Voortaan zal het dragen der bretellen niet
meer verplichtend zijn.
Laat de pruisen, de franschen, de hollandcr»,
laat ze aden-maar komen het vaderland is
buitengevasr
Ixiesbelol'teu.
Volgens het schijnt ca.-it meute Sint-Niklaas
een posthote! maken dat niet min dan een niil-
lio n twee h nderd duizend frank zal kosten.
Wij vernemen niet dat de hoofatad van het
I.and van Wse om den grond van het posffio-
tel gratis aan den Staat af te staan, verplicht
zal zijn een oud bouwvallig hotel der Dry
Koningen peperduur aan to koopen.
Maar misschien ook is dit l'osthotel slechts
eene kiesbelofte, gelijk M. Malou er nog al
bereidwillig a»u St.-Niklaas gedaan heeft on
zal dia stad nu-ir haar Postliotel mogenwachton
gelijk l)^*t g.insche Isünd wacht naar de be
loften van lit-' klerikaal ministerie Verminde
ring van lasten van allerlei aard r zonder dio
te zien aankomen.
VV KriGTN.
Vele mensehen klagen over de dervingen die
de vasten medebrengt. Eli welzij hebben onge
lijk Zij zouden zich integendeel mogen
geluk wenschen het nog zoo goed te hebben: het
was in de middeleeuwen zoo niet. Alsdan
vereisclffsn hevelschrifte i van den Koning van
Frankrijk d it, gedurende de maand Maart, de
rleeschbande! geheel en ganseh ophield, en de
mannen der gendarmerie gingen zelfs de huizen
binnen om er het vleesch en de vette spijzen in
beslag te nemen.
Een onzer lezers doet ons opmerken
dat hij maar niet begrijpen kan door
welke ziekte M. De Battice, gewezen
hulp-bisschop vau Gent, wel zou kunnen
aan de bede van Worlein. Zij hield haren zon
nescherm wat ter zijde en toonde haar aange
zicht, waarvan de hulpelooze, lu idende uit
drukking hem gansch wt-ek maakt». Zij winkte
hem metdehand.ot veelmeermet de kleine vuist,
daar de vingers zich krampachtig om le t kleine
tnim-ndoekj sloten. Gij ziet, sprak ze met
eeneu pijnlijken glimlach, in welke gemoeds
stemming ik beu. Z>'0 kan ik voor de lieden
niet verschijnen. Alzoo bid ik u...'
Zoo als gij beveelt, Mejuffer Mathilde,
antwoordde hij met belangstelling. Mijn God,
eerst zoo zonnig on vroolijk en nuik kan
niet eens zeggen Ach, hadden wij slechts eenen
regenscherm, want het regent er nu onder....
Ikga, ik ga. Vaarwel, geëerde Mejuffer, en tot
wederziens. Wanneer durf ik mij veroorloo-
ven....
Zij schudde hevig met den kop en snikte
Nooit, nooit Gij moogtmij nooit opzoeken?!)
Hij wilde er nog iets op antwoorden, doch
groette dan stilzwijgend en eerbiedig en ging
weg.
De juffer weende nog eene wijle en blikte
troosteloos in de ruimte. Van tijd tot tijd, al»
eene bijzonder treurige gedachte in haar hart
opwelde, heet zij in haren zakdoek, alsof niet
eens het stille loover om haar heen haar snik
ken mocht hooreu.
Langzamerhand nochtans lenigde zich hare
smart.
Vervolg bij tiaadt.
- ï-,-
a.-.ri
O O
O O
Jg ffftV 1 V|-TT4i
