HET GEHEIM
ft
4de Jaar.
Nummer 4 (160)
Zondag '27 Januari 1889.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR DE
6 fr. voor de atad.
Abonnementsprijs 5 fr 50 voor den bulten,
PRIJS PER NUMMER 10 VER TIMEN.
voorop betaalbaar.
Men abonneert zicli: op alle postkantoren voor den buiten: voor re stad, ten kantore van bet blad,
10, Vooruil yany straat 10, Aalst.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
Gewone, 15 oentimen
Pr is der Annoncen per drukregel.
.Iijo ut, niinvnwi/i, Reklamen, 75 centimen v 3
Vonnissen op de derde bladzijde, -50 eentimen.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan liet blad gezonden wordt.
Handschriften worden niet terug gezonden.
Nee spe nee metu.
AALST. 26 JANUARI.
De Liberale jongelingen worden vrien
delijk verzocht de lessen welke des Zon
dags. om 9 ure 's morgens, in het lokaal
CONCORDIA, Schoolstraat, Ne 2, tot be-
reidingvan het kierexaam gegeven worden
bij te wonen. De lessen worden door
bekwame onderwijzers gegeven.
Bniteiilandsch politiële
overzicht.
Frankrijk. Het i* morgen, Zondag, dat
in het frausch Seine-departament de wetge
vend# kieziug plaat» heeft, voor de welke
generaal Boulanger zich als kandidaat voor
stelt #-i waaraan de gansche politieke wereld
zulk groot belang hecht. Dezer laatste dagen
hebben verschillige kiesverenigingen aanlei
ding gegeven tot erge wanordelijkheden die,
het valt te hopen, de voorbode niet zullen zijn
van andere die op de kiezing van M. Boulanger
zouden kunnen volgen.
De Kaxn.-r van Afgevaardigden heeft eene
nieuwe krijgswet gestemd die het leger met
nagenoeg eeu miljoen soldaten zal vermeerde
ren.
Nederlanden. De hollandsche briefwisse
laar van het porijzer blad Figaro meldt aan
dit blad dat, zoo de gezondheidstoestand van
koning Willem III eeuigzins betsr schijnt, het
den ougelukkigen vorst ernstig in de hersens
geschokt is. Over eenige dagen zou hij, in een
ocgetihlik van opgewondenheid, een revolver
schot gelost hebben op eeneu dienaar van het
koninglijke slot Het Loo. Wanneer de kalmte
bij hem teruggekeerd is scheurt hij al de
officiiiele stuks, die hem ter ouderteokening
voorgelegd worden aan stukkeu. Indien, zoo
zegt die briefwisselaar verder nog, geene ont-
knooping in den eenen of den andoren zin aan
dien toestand een einde komt stellen, zal het
regentschap afgekondigd worden.
Boelgarie. Uit de berichten, van ver
schillige bronnen uitgaande, zou oren mogen
opmaken dat de bulgaarsche kwestie weldra
tot eene bevredigende ontknooping zou kunnen
geraken en dat prins Alexander van Batten-
berg welhaast wederom het staatstooneel zal
betreden.
De prins bevindt zich thans te W eenen, waai
hij door den keizer en de aartshertogen op
eene hartelijke wijze is onthaald geweest.
Vaneenen anderen kant schrijven de bladen
van Petersburg dat de prins van Battenberg
als wettig vorst in Boelgarie niet zou kunnen
terugkeeren, zelfs wanneer hij door de Sobranjé
zou geroepen worden, maar dat hij zijne kan
didatuur moet voorstellen, luidens het Berlij-
ner Traktaat. Die woorden der aan de keizer
lijke censuur onderworpeue bladen scliiji.en
aan te duiden dat de kandidatuur van prins
Alexander door het russiach Hof gunstig zou
outuaald worden.
Uit Boelgarié zelf schrijft men,dat de Exarch
der Bulgaarsche kerk (Grieksch-Orthodoxe)
aan alle zijne onderhoorige bisschoppen en
pastors eenen nieuwen omzendbrief heeft
gezonden, waarin ltijde redens epgceft waarom
prins Ferdinand van Coburg, de huidige vorst
van Boelgarië als de vijand en de vervolger van
dan orthodoksen Eeredienst moet aanzien
worden: de feiten zijn nog al talrijk en wel
gegrond. Als men weet hoe groot de invloed is
van nationale geestelijkheid en eeredienst op
de oostersche volkeren, zal men moeten beken
nen dat de toestand van vorst Alexander
*Uengskens bede ikenswaardig wordt.
Spanje.De spaansche kamer heeft met G9
stemmen tegen 51, het voorstel van kwijtschel
ding door de republikeiuen neergelegd ver
worpen. Het voorstel had alleen betrekking op
politieke gevangenen.
Amerika. Het canadeesch gouvernement
heeft, naar liet schijnt op aandringen dar
Ridders van den Arbeid, besloten de landver
huizing naar Canada tegen ta gaan, door
geene geldelijke hulp meer te verleenea aan
de land verhuizers. Alleen engolsche landver
huizers zouden nog worden toegelaten.
13.
VAN DEN BANKIER.
Iets over de Middelbare Scholen.
Vervolg en einde
Maar waarom dan, nog eens, al die
woede
Is het, omdat de kinderen der Ecoles
moyennes zich onbetamelijk gedragen in
de kerk
Pier beweert zulks. Volgens men ons
verzekerd heeft gaat Lij zelf ze in d#
kerk des Zondags afspieden. Als de uilen
die liet licht schuwen zit hij daar in
eenen doakeren hoek verdoken en van
daar werpt hij zijne schuinsche, loen-
che inkwisiteurs blikken op hen om
te zien of er geen enkel roert.
En terwijl al de omstanders met inge
togenheid de plichten vervullen waar
voor zij ter kerke gaan, ja terwijl zijne
eigene lippen werktuigelijk de woorden
van het Evangelie prevelen en zijne
vingeren over de bollen van den grooten
paternoster, door Leo XIII gewijd, strij
ken, is zijn fanatiek Sussenbrein booze
plannen aan 't smeden tegen de Ecoles
moyennes en te denken hoe hij ze, tot
meerder eer en glorie Gods, best met
zijne gal en zwadder kan bezoedelen.
Hoe stichtend hoo christelijk
Bemin uwe naasten als u zeiven om
God, Pier de Kwezelaar
Maar het volk doelt een geheel an lei-
ge vcelen.
Wij [zouden zelfs kerkbedienden kun
nen noemen, die verleden jaar, in ant
woord op die valsche aanrandingen,
tegen eenen onderpastoor zegden: «Maar
wat wil men zoo altijd van de leerlingen
der Ecole moyenne spreken zij gedra
gen zich nog ver uit de besten van al de
sch len die in de kerk zijn
Dit is echt
En zitten misschien die leerlingen
daar niet, zoo als sommige anderen, met
neet geslagen, schijnheilige blikken om
des te beter hunne grappen te verdui
ken of gelijk sommige rostgebaarde per-
sonaadjes, die het meest woede tegen die
scholen koestereu en die in de kerk met
eenen grooten paternoster in de hand
allerhande schietgebedekens prevelen
om van de menschen gezien te worden,
zij ten minste denken nietKoekoekje,
in wat nestje gaat gij nu uw eitje leg
gen Zij tenminste eerbiedigen later 't
gebod dat God zelf in de steeneu tafel
van Mozes schreef
Gij zult uws naasten huisvrouw niet
begeeren
Leeren de kinderen er dan den weg
naar danszalen eu huizen van ontucht,
zoo als een schrijver het in [algemeen#
woorden beweerde
Laten wij, Pier, liefst dat potje ge
dekt Wij kunnen leerlingen opnoe
men, die bij Piers zwabte meesters ter
schole gingen en er weggejaagd zijn,
omdat zij, na de vacanfie, in plaats van
recht naar de school terug te keeren, in
«en Nonkel-Jefs gesticht uitkwamen, «n
er zich zoodanig vermaakten en op hun
gemak schenen, alsof zij het volle
praktijk van het stieltje hadden. Dus
gezwegen.
Nog eens, waarom dan al die woede
He wel, lezers, zie bier eindelijk in
korte woorden er de oorzaak van
Te Aalst zijn er zekere priestersscho-
len gesticht om concurrentie te doen aan
de Ecoles moyennes, enzij zijn er te
groen voor.
De Middelbare scholen openen den
weg naar alle bedieningen, naar alle
vakken. In statiën, post, telegraaf, op
fabrieken, bij notarissen, ontvangers,
in 't onderwijs en in 't leger, overal
treft men tal van leerlingen aan die
hunne studiën in die school gedaan
hebben. Zij zijn legio
Naar die der geestelijke gestichten zou
men wel met eene electrische lamp, van
zeer vergrootende glazen voorzien, die
nen te zoeken, om enkel den schijn van
zoo iets te ontdekken. Inde Irce. En van
daar die woede
Met deftige middels, met lietonder-
Was moeder niet heel vriendelijk jegens
u verleden kermis, toen wij elkander op het
bal t# Winchester ontmoeten t Zij nam u echtez
bii vergissing voor eenen man met geld en
dacht weinig dat gij slechts een arm zwervend
kunstenaar waart, die in een klein huisje in liet
bosch woont. Gil hebt ook zulk een voornaam
uitziekt, George, dat muu zich inbeelden zou
dat gij wel twintig duizend pond jaarlijks te
verteersn hebt.
Eene donkere schaduw vioog over het gelaat
van den jongeling.
Als ik slechts vijt honderd pond jaarlijks
had. lieve, zou ik wel gezorgd hebben dat ik
eene aanbeveling voor uwen vader gekregen
had, eer hij Engeland verliet, en hem dan
stoutweg om uwe hand gevraagd hebben.
Maar ik ben een arm man, Violette. Ik ben
afhankelijk, de meeste afhankelijke der men
schel», want ik hang af van eenen man dien ik
geene hoogachting kan sehenken.
Violette Westford keek naar het betrokken
gelaat van' den jongeling met eene mengeling
v*a droefheid en verwondering.
Maar dat zal toch niet altijd zoo blijven,
George, sprak zij, eenmaal zult gij een groot
schilder worden en dan zal de gekeele wereld
aan uwe voeten liggen.
De uitdrukking van moedeloosheid verdween
wijs kan men die concurrentie niet
volhouden, en daarom wil men zijnen
toevlucht nemen tot lage kuiperij, tot
lastertaal, tot eerroof en veel andere
schelmerijen, die terecht de verontwaar
diging verwekken van eeu groot getal
ouders, katholiek en liberaal, die aau
dat gesticht hunne kinders toe vertrou
wen, met de vaste overtuiging dat men
er daar, en daar alleen iets nuttigs van
maken kan.
Het getal leerlingen van list tegen
strevend gesticht, waarop men zoo hoog
oochte, is thans zeer versmolten en
neemt dagelijks op schrikbarende wijze
af.
De Middelbare scholen groeien en
Dloeien dat het een lust is. Zij verstrek-
•;ot eer der stad Aalst
Gerust mag meu onze representanten,
even als vroeger, in de Kamers den
uitroep naar het hoofd slingerenAalst
komt, achter Eecloo, aan don staart dei-
geleerdheid Alle politiek ter zijde,
mogen zij met fierheid de handschoen
oprapen en zeggen Kom en beschouw
liever onze bloeiende Ecoles moyennes zie
naar den schitterenden uitslag die zij in
den algemeenen wedstrijd bekwamen zie
naar de schoons vruchten die zij voort
brengen
En dit antwoord zal voldoeude wezen
De schrijvers uit het Land weten dit
alles maar al te wel. Zij weten dat de
ouders, zoo katholiek als liberaal, met
al dat flauw gezeever den spot drijven.
Ook spelen zij hunnen laatsten troef
uit kwijt of dubbel
Er wordt, wij weteu uiet door wien,
aan de buitenpastoors 5 fr. beloofd voor
iedren leerling dien men aanwerven kan
voor de scholen naar Piers hart, (want
zoo ver is het gekomen dat men, even
als de marktkramers, 1 (kaas bezigen
moet om kinders aan te werven.)
Maar dit alleen is reeds de reroordee-
ling er van. Goede waar prijst zicb zelve
aan en behoeft noch klatergoud, noch
belooning. Niets kan baten, en daarom
wil men in den doodstrijd die gestichten
langs achter eenen veraderlijken slag
toebrengen. Doch niettegenstaande die
lage pogingen, die lasterende aanvallen,
zullen onze Middelbare scholen immer
groeien en bloeien en even als Christus
tot Petrus zegde, zullen de poorten Aer
hel er niets tegen vermogen tot groot
spijt van wien het benijdt.
En nu ten slotte eeneu oproep tot al
de oud-leerlingen der school, die nog
warm bloed in de aderen hebben
Pier verklaart den oorlogAan u,
oud-leerlingen, aan u soldaten er van
is het met krachtdadigheid den strijd te
aanvaarden Aan u is het middelen te
beramen e ti in 't belang dier gestichten,
in 't belang der Aalstersche bevolking
tegen te werken, te strijden en te zege
pralen.
En konderde ouders, zelfs vele katho
lieken, zullen er u dankbaar over wezen.
op het getaat vau den jongeling, toen hij het
heldere gezicht aanschouwde, dat het meisje
hem toekeerde.
O, gij schoone jeugdige droomster riep hij
uit. Neen, ik koester zulke eerzuchtige denk-
1 eeldeu van grootheid en zegepraal nietik
hoop alleen vroeger of later eeneu i.aarn te
maken, die mij ten minste een onafhankelijk
bestaan verzekert. Dat is het doel, waarvoor ik
went, «n gij kuut mij gelooveu als ik u zeg dat
ik hard werk, lieve vriendin.
Ja inderdaad; ik vrees somtijds dat uwe
gezondheid er door lijden zal.
Daar bestaat geene vrees voor, Violette. Zie
eeus, gij moet het voortbrengsel van mijn werk
van heden eens zien en goedkeuren, anders zal
ik van avond nie |gelukkig zijn.
De jonge schilder geleidde bet meisje naar
den ezel, eu gedurende eenige minuten #toud
zij aan zijne zijde, verdiept in zwijgende be
schouwing van de waterverf-schilderij.
Zij bezat geene de minste kunstkennis, geene
ondervinding, en toch gevoelde zij op de eene
of nadere wijze dat het werk, dat voor haar lag,
den goddelijke1» stempel van het genie droeg.
Hot was niets meer dan de afbeelding van
het gedeelte bosch, met het donkerkroene
varenkruid, het broede gerimpeld# water, de
rooskleurige gloed der ondergaande zon en de
gedaante van een hert, dat stond te drinken.
Maar de ziel van eenen dichter had de hand
van d#n schilder bestuurd, en er lag eene
rustige schoonheid over het schilderstuk ver
spreid, die diep tot het hart sprak.
Gij zult een groot man worden, George,
riep het meisje uit, uadat jzij lang en zwijgend
de schilderij beschouwd had. Ik gevoel het,
gij zult eoa groot man worden.
Een en ander.
De belooning van liet verraad.
Door de kliek Woeste enCe isin de Kamer
ten wetsontwerp neergelegd, strekkende
om de afvallige officiëele onderwijzers,
die na de schoolwet van 1879 hun ontslag
gaven en naar het klerikaal kamp over
liepen, voort te laten betalen in de
pensioenkas waarvan zij alle voordeelen
hadden verbeurd, of wel hen de gestorte
gelden terug te schenken.
Om deze wet te stemmen, die hunne
creaturen moet bevoordeeligen, zal men
zien dat de Kamerhelden wel in getal
zullen zijn.
Een blad van Luik, la Meuse, meldt
dat twee bisschoppen van België, de
heeren Goossens, van Mechelen, en
Faict, van Brugge, zich voor den per
soonlijken dienst hebben verklaard, op
voorwaarde dab de seminaristen er vrij
van blijven.
Niet dom, die gemijterde hemelven-
ters
De Bien Public loochent bovenstaande
nieuwsje.
Meenen. Er zijn grove onregel
matigheden en knoeierijen in het bureel
vau weldadigheid en in de stadskas ge
pleegd. In de stad wordt over niets an
ders meer gesproken. Als plichtige
noemt men luidop zekere M. V. D...,
die de bedieningen van gemeente-ont
vanger en van ontvanger van het bureel
van weldadigheid uitoefende. Hij was
daarenboven een grooten kiesdraver der
klerikalen.
De persoon in kwestie zou voor eijna
rekening gebruik gemaakt hebben van
eene som van 2600 fr. in staatstitels,
waarvan Lij als ontvanger van 't bureel
van weldadigheid de bewaarder was, en
om die ontvreemding te verduiken, zou
hij onder eene valsche dagteekening,
eene menigte niet betaalde mandaten
hebben ingeschreven.
Het enkwest zal de belangrijkheid
der ontvreemdingen op het stadhuis
doen kennen die volgens het openbaar
gerucht tot 25,000 fr. zouden beloopen.
Met hare ©rustige oogen, vau 't doukersto
blauw, zag zij naar hem op en omvatte met
hare beide handen zijnen arm.
Hij behoefde geen grooteren lof dan dezen.
De roem mocht langzamer hand en het geld
daarbij maar de hartstochtelijke rilling van
genoegen, die op dit oogenblik do»r ill zijne
leden liep, wat iets, dat roem noch goud iu
staat waren te geven.
Nog eene poos wandelden de beide verliefden
door liet woud, hoogst gelukkig eu voor eene
wijl ailes op aarde vergetende, behalve de eene
groene plek in het hartje van het bosch.
Toen vervolgens lange purper-roode stralen
de lucht begonnen te kleuren, haaste Violette
zich met George aan hare zijde huiswaarts, en
niet v >or dat zij dicht bij het tuindeurtje gena
derd waren, verliet haar de jouga schilder en
keerde schoorvoetend terug.
Da hemel weet hoe zuiver en onschuldig
hanue ontmoetingen waren, maar toch gevoelde
Violette een onbestemd gevoel van schuld in
haren boezem, toen zij naar de ziekenkamer
terugkeerde en zich weder aan het ziekbed
barer moeder neerzette.
Hoe hard valt het een geheim voor zulk
eene moeder te moeten bewaren, dacht zij met
een zucht. Zoodra zij hersteld is, zal ik haar
alles meêdeelen. George kan mij die gunst niet
weigeren. Ik zal haar alles zeggen en zij zal
glimlachen om onze dwaasheid en in onze hoop
deelen eu evenals ik vertrouwen stellen in de
schoone toekomst die George Staumore wacht,
wanneer zijn naam eenmaal die van een groot
kunstenaar zal geworden zijn.
Door deze en dergelijke gedachten opge
vrolijkt kwam eeu jacht glimlachje op
Violette1» gelaat, ter wijl zij bij hare sluimerend,,
moeder waakte, welke dien nacht kalmer en
rustiger was dau zij nog edert het vertrek van
den kapitein geweest was.
De geschiedenis van Violette's kennismaking
met den romlreizenden schilder was zeer een
voudig. Dj heide geliefden hadden elkander
het eerst op eeu b il te Winchester ontmoet, een
groot bal in een» la idstad, waarop slechts
lieden van onbesproken karakter toegelaten
werden. Hier was 't dat mrs. Westford en
Violette mijnheer Stanmore het eerst ontmoet
ten hij was daar gekomen met een der officiers
van het garnizoen, eeu ou le schoolkameraad,
zoonis hij zegde. De jonge Treemdeling mankte
eenen gunstigen indruk op de beide vrouwen
en danste herhaaldelijk met Violette.
Later ontmoetten Lionel en zijne zuster den
vreemdeling meermalen op waudelingeu en
rijtoertjes in het bosch. Hij maakte geen geheim
van zijn beroep, maar vertelde hen teistond,
dat hij een landschapschilder was, en dat hij
in een nederig huisje iu het bosch woou le, teil
einde in staat te zijn de natuur van nabij te
besiudeeren.
Somtijds vonden zij hem onder een linnen
tentje zitten, gekleed iu eeneu grooten dikken
tot aan de kin toegeknooptan winterjas, hard
werkende aan eene studie van dezen of genen
grooten eikenboom, die zich scherp en bruin
tegen den helderen winterhemel afteekende.
Langzamerhand kwamen de jongelieden op
die wijze met George Stanmore in meer ge
meenzame kennis. Lionel was zeer ingenomen
met zijnen nieuwen vriend, maar gedurende
de warme maanden was Lionel naar de hooge-
schoul geweest, en Violette had dientengevolge
alleen iu hot bosch woeteu wandelen, want de
wer e;i van liefdadigheid namen het grootst#
gedeelte van den tijd van mrs. Westford n,
daar zij zich geheel eu al toewijdde aan het
bezoeken der armen in de omliggende dorpen.
Nu en dan vergezelde Violette haar bij die
liefdadige bezoeke i, maar er waren vele dagen
waarop het jonge meisje alleen naar het bosch
ring, u eens te voet, dan weder op een kleine
puniev gezeten, die zij met dea naam van
Oberon vereerd had.
Maar zi j mocht te voet gaan of op Oberon
rijdea, altijd was zij zeker George Stanmore t#
ontmoeten, onverschillig welk pad zij ook
inocht inslaan.
Het overige is gemakkelijk gezegd. Zij had
den eldander gezien en elkander bemind. Van
hunne eerst j ontmoeting af gevoelden zij voor
elkander eene onschuldige, helangloozo liefde,
die d >or de beproevingen en stormen de#
levens wel beproefd en geschokt, maar nimmer
geheel uitgeblust kon worden. Het was eene
ware liefde, die goen laag gehalte *an zelfzucht
of geldelijke waarborg kende. Violette Westford
zou haar lot aau dat van George Stanmore
verbonden hebben, al ware hij een badplaar
geweest, ou voor da toekomst zou zij blinde
lings op de Voorzienigheid vertrouwd hebben,
terwijl de eenige reden van vooi-zichtighaid
dia den jongeling weerhield van zijn aanzoek
door te zetten, de vrees was, dat zij, die kij
teederlijk beminde, door zijne overha»astiug sou
lijden.
Niet voor dat ik eeu onafhankelijk bestaan
heb, zal ik haar tot mijne vrouw vragou, dacht
hij. Neen, niet eeider dau wanneer ik de
wereld in liet gelaat kan zien, en alleen op
mijne rechterhand behoef te trouwen.
(Wordt voortgeut.)
r 't
■i k t- '.f 1
