het geheim
DOOFHEID
l i- A
4de Jaar
Nummer 5 (161)
Zondag o Februari 1889*
li
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR I)E
t 5 fr. voor de stad.
voorop betaalbaar.
Abonnemenispi ijs 5 fr 50 voor den buiten,
PRIJS PER NUMMER 10 C EN TIMEN.
Men abonneert zich: op alle postkantoren voor den buicen voor de stad, ten kantore van het blad,
10, Vooruitgangstraat 10, Aalst.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
Gev/one, 15 centimen
Prijs der Annoncen
per drukregel.
Reklamen, 75 centimen r
Vonnissen op de derde Had zij de, -50 centimen.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar san liet blad gezonden wordt.
Handschriften worden niet terug gezonden.
Nee spe nee metu.
AALST, 2 FEBRUARI.
De Liberale jongelingen worden vrien
delijk verzocht de lessen welke des Zon
dags. om 9 ure 's morgens, in het lokaal
CONCORDIA, Schoolstraat, Ne 2, tot be
reidingvan het kierexaam gegeven worden
bij te wonen. De lessen worden door
bekwame onderwijzers gegeven.
Buitenlandse!* politiële
overzicht.
Oostenrijk-Hongarië. Eene dioeve
tijding is, woensdag, als een donderslag over
Europa gevallsn. Aartshertog Rudolf van Oos
tenrijk-Hongarië is, op jacht zijnde nabij het
dorp M •ierliug, plotseling gestorven ten gevol
ge van een aanval van beroerte, zegt men.
Sinds 1831 met de belgische prinses Ste
phanie, tweede dochter onzes Konings in het.
huwelijk getreden, laat prins Rudolf slechts
eene dochter, groothertogin Elisabeth-Maria-
Hendrika achter. De afgestorvene was de
eenige zo >n van keizer 1'raus-Jozel.
De vermoedelijke troonopvolger in Oosten
rijk-Hongarië is thans Aartshertog Kaïel-
Lodewijk, de oudste der uu nog levende
broeders van den keizer.
Ten gevolge van het overlijden van prins
Rudolf is de hongaarsche rent vail 1 ge
daald, defransche, van 15 centiemen.
Frankrijk. Tegen de jverwachting der
moerderheid is generaal Boulanger met meer
dan 81 duizend stemmen meerderheid afge
vaardigde van Parijs gekozen hij behaalde
meer i1&d 244 duizend stemmen.
Deze verkiezing schijnt het gevolg te zijn
der misnoegdheid en moedeloosheid die zich
iu Frankrijk, van alle maatschappelijke stan
den heeft meester gemaakt door de regering
loosheid die zich, onder de radicale niiuiste-
riën dezer laatste jaren, van Frankrijk schijnt
meester gemaakt te hebben.
Wat het gevolg dier verkiezing zijn zal
blijkt tot hiertoe nog een raadsel. De bszorg-
heid der uitheemsche bladen loopt daarover
nog al wijd uiteen, zoedauig dat het voor het
oogenblik onmogelijk is zich van hunne mea
ning een waar gedacht te maken. De inlandsche
monarchistische en boulangistische b laden
juichen, dat ia natuurlijk da republ iekeinsche
bladen sien den toestand nog onder geene al te
akelige kleuren aan. Het grootste deel is van
gedacht dat deze verkiezing aan de regenug
tot vermaning moet dienen om eindelijk dooi
een wakker en gevestigd bestuur de rust en den
bloei van Frankrijk te verzekeren.
Eene ministerieële crisis is voor als nog
onwaarschijnlijk.
Engeland. Londen '29 Januaii. In
eene redevoering, gisteren door don Heer Stan
hope, secretaris bij bet departement van oorlog,
gehouden, uitte li ij de meeuiag, dat een vree-
selijke oorlog Europa bedreigt. Hij rekent op
de wijsheid der Engelsche staatslieden en
hoopt dat Engeland zich buiten den strijd zal
kunnen houden. Niettemin acht hij bet de
eerste plicht van bet Parlement, voor de verbe
tering der verdedigingsmiddelen te land en ter
zee zorg te dragen.
Een schreeuwend onrecht.
Weer zijn de droeve lotingsdagen
daar
Zal onze jongen erin of eruit, loten
Zal hij een goed of' slecht nummer trek
ken Ziedaar waarmede vader en moe
der zich sinds maanden, dag aan dag,
liet hoofd breken ziedaar de vreese-
lijke vraag, die zicli gedurig als een
dreigend spook voor hunne oogen ver
toont.
Hoe meer de dag der loting nadert,
hoe erger de ongerustheid der ouders
wordt. Moeder doet niets dan weenen
en zuchten vader weet niet ten halven
tijd waar het hoofd hem staat zoo
zeer zijn ze beiden om het geluk van
hun dierbaar kind bekommerd.
En niet zonder reden mag men met
kommervol hart en beklemden boezem
liet lot afwachten, dat een geliefden
zoon binnen weinige dagen trekken zal.
Voor velen immers bealist dat gehate
lot tusschen welstand of armoede voor
allen is het een gruwelijk raadsel, voor
de meesten is het de veroordeeling tot
eenpLtseling en smartelijk afscheiden.
De loting zou er wel eene grootere
rolksplaag kunaen uitgedacht worden .-
Wie zou de bittere tranen kunnen tellen
welkedeze gehate instelling doet vloeien
Hoeveel weeklachten heeft zij niet ver
oorzaakt En welke verwenschingen
zal zij dit jaar n g aan de, lippen der ge
troffenen doen ontvallen
En dan, hoe zonderling gaat toch al
les in ons land
De wet verbiedt strengelijk de minste
loterij. Voor het verloten van een
armzalig konijn wordt men met geld
boete en gevang gestraft.
En diezelfde wet, die zoo kitteloorig
is iu zake van kleine verlotingen, die
zelfde wet verplicht u, dwingt u, uwe
toekomst, uwe broodwinning, soms den
steun uwer ouders in de ergste der lo
tingen op het spel te zetten
Is het schandalig genoeg, dat de wet
aan eene zijde het verloten van kanarie
vogels of papegaaien verbiedt en aan
eene andere zijde tot het verloten van
menschen doet overgaan
Brengt dan uwe kinders groot be
steedt er al uwe ouderlijke zorgen aan
werkt, wroet en zwoegt dan twintig
lange jaren om u uwen zoon te zien ont
rukken op het oogenblik dat hij u kan
beginnen te helpen en te vertroosten
Eu, was de verplichting van zijn va
derland te moeten dienendan nog maar
persoonlijk't is te zeggen, mocht arm
en rijk optrekken voor zijn lot Maar
neen Die troost is aan onze werkende
jongens, aan onze burgers- en boeren
jongens niet geschonken.'
Het volkskind moet de trappen van
het stadhuis beklimmen naast de zonen
der bezitters, naast de kandidaat-pas
toors en die rijkemans zoontjes, die se
minaristen weten van te voren, wat
er gebeuren moge of niet, dat zij ten
minste de schoonste jaren van hun leven
voor het vaderland niet zullen ter offer
brengen.
Welke schandelijke onrechtvaardig
heid Welk schreeuwend onrecht.
Weekblad van Oostende.)
on Tuitingen in hot hoofd.
Manier o:n zich tea zijuant te genezen
Men zendt eene örochuiir van 132 bladz. tegen
0.36. Men wende zich totJ. 11. Nicholson, 4,
Dronetstruat, Parijs.
Het wetsontwerp, en dit schijnt de
bijzonderste bekommernis te zijn ge
weest van deze die het opmaakten,strekt
nog om, in geringe mate, aan de Bur
gerwacht het stelsel van den vrij willigen
dienst toe te passen, met meer uitbrei
ding te geven aan de bijzondere korpsen,
met hen aan een meer uitgebreid krijgs-
onderricht te onderwerpen.
Het gedacht kan goed zijn het is
geput uit het stelsel der Engelsche rij -
willigers.
Blijft nog te weten of dat, wat in
Engeland gelukte, hier lukken zal.
Daar twijfelen wij ernstig aan.
De Belgen hebben andere zeden,
andere gedachten, eene andere opvoe
ding dan de Engelschen.
Zal de vermeerdering van oefenin
gen voor de bijzondere korpsen niet voor
gevolg kunnen hebben, niet van de
jongelingen aan te wakkeren er deel van
te maken, maar wel van er een zekér
getal te doen uit tre len n
Ziedaar een van de bijzonderste anti
militaristische organen, dat bekent hoe
liet Engelsch stelsel van een Vrijwil
ligersleger niet overeenkomt, noch met
onze zeden, noch met onze gedach
ten, noch met onze opvoeding
Wat gaat onze vriend uit het a Land
daarop zeggen?
14.
VAN DEN BANKIER.
Een Vrijwilligersleger.
Niemand gedwongen soldaatZoo roe
pen le antwerpsche klerikalan luidkeels
uit. Niemand gedwongen solt laat roept het
Land van Aelst hen na. In afwachting
dat de Staatkundige toestand va Europa
onze landen toe late tot eene algemeene
ontwapening der volkeren over te gaan,
vragen zij dat de gedwongene soldaten
dienst zou afgeschaft worden en dat men
i;i do plaats een leger van vrijwilligers
zou inrichten, gelijk in Engeland.
Veronderstellen wij een oogenblik dat
een vrijwilligersleger ons niet meer zou
kosten dan het huidige 't geen met
is. Waar zal men in België de vrijwilli
gers halen om een leger samen te stellen
zoo als wij er een noodig hebben Be-
teekenisvol is, betrekkelijk die vraag,
het schrijven van het klerikaal blad
L'Escaut, van Antwerpen, dat ook
meêdoet in het Niemand gedwongen
§oldaat. n
Het Staatsbestuur heeft in de Kamers
een wetsontwerp nedergelegd voor de
herinrichting der Burgerwacht. Dit
wetsontwerp voorziet eene uitbreiding
van de militaire zending der speciale
korpsen, oefeningen in het kamp, enz.
Daarop schrijft de Escaut
Hervorming der Burgerwacht.
Het in de Kamer uitgedeelde vertoog
der beweegreden zegt
Het wetsontwerp heeft voor doel te
voorzien in zekere tegenwoordig be
staande verkeerdheden maar wijzigt
niets aan den grondslag van het tegen
woordige stelsel.
De voornaamste wijziging heeft voor
doel ter beschikking der overheden vol
doende middelen te stellen, om haar toe
te laten do inrichting der burgerwacht
te verzekeren, iu al (de gemeenten waar
zij op werkdadigen voet zou dienen in-
«esleld te worden, en de onwillige
wachten van ambtswege in te schrijven.
Het ontwerp bevat een geheel van
schikkingen, die voor doel hebben een
einde te stellen aan den tegenwoordigen
toestand.
ilet is de regeering, die de middelen
ter hand neemt, ten einde in de bestaan
de leemten in de burgerwacht te voor
zien.
De benoeming der hoogere officieren
hangt van den Koning alleen af. Het
ontwerp zegt dat wanneer men die be
noeming aan den Ivoni ig overlaat, de
officieren hierdoor meer gezag zullen
hebbeu.
De wet roept niet op tot werkdadigen
dienst, de burgersjjdie er tot hiertoe van
ontslagen waren; maar zij zal toch voor
gevolg hebben het [effektief der werkdag
dadige burgerwacht te vermeerderen.
Zij zal voortaan al degenen inlijven,
die zich tot hiertoe aan den dienst heb
ben weten te onttrekken.
De wachten zullen in twee klassen
verdeeld zijn, en niet meer dienbten
hoeven te verrichten dan dit nu het
geval is doch de duurtijd van elk dezer
diensten wordt met de helft verlegd,
opdat de wachten goed in den wapen
handel zouden geoefend zijn.
Zonder bijzonder exaam kunnen zij
voortaan niet in den tweeden ban over
gaan.
De schikkingen, die de bijzondere en
vrijwillige korpsen betreffen, maken
een der gewichtigste deelen van het
wetsontwerp uit.
Het vertoog der beweegreden wijdt
breedvoerig uit op hot stolsel, dat in
Engeland bestaat, en waar loor er meer
dan 200,000 vrijwilligers worden aan
getroffen.
Het wetsontwerp machtigt den Koning
oefonings- en schiettijdperken aan te
duiden, van eenen duurtijd, die ten
hoogste 15 dagen mag beloopen.
Gedurende deze oefeningen zullen de
bijzondere korpsen met het leger wor
den gelijk gesteld, in zake van soldij,
voeding, enz.; de zorg van het regelen
der inrichting en het bepale van dan
dienst dier korpsen, wordt den Koning
toevertrouwd.
De regeering stelt voor de vrijwilli
gers te ontslagen van de gewone oefe
ningen na tien jaren dienst. In geval van
oorlog kunnen de vrijwilligers en bij
zondere korpsen echter onder de wapens
geroepen worden, en zullen zij dienst
loen in de korpsen, waartoe zij behoo-
ren.
Het wetsontwerp vertrouwt voortaan
I aan de regeering de benoeming toe van
de led^n der optellingsraden, en geeft
haar ook het recht de leden dezer raden
te ontslaan, een recht dat tot hiertoe
aan de gemeente-overheden voorbehou
den was.
Andere schikkingen, betreffen de be
roepen en ontsla ing van den dienst
Zijn bepaald van den dienst ontslagen
rt) Personen, door ongeneesbare ziek
ten aangetast.
I) De bedienaars van eerediensten,
c) Do personen die voor den ouderdom
yjDe schim van het verled ene.
Clara Wesfford herstelde langzaam; maar
rij herstelde toe''. Eene flauwe blos kwam
weder iu hare ingevallen wangen terug en hare
oogen die zoolang dof en flets gestaan hadden,
begonnen met nieuwen glans te schitteren. Die
herstelling ging echter met nieuwe smarten
Toor haar vergezeld. Toen de inoeielijke uren
ran waanzin en doffe wezenloosheid voorbij
waren toen denkbeeldig verdriet en visioenen
van schrik opgehouden ha lden haren beangs
tigden en bevreesden geest te kwellen wachtte
Clara Westford een werkelijk grievend en diep
ingrijpend leed.
De eerste woorden, die run hare lippen kwa
men toen haar verstand teruggekeerd was,
behelsden eene vraag omtrent jure echtgenoot.
Ij er geen brief gekomen? vroeg zij, een
brief van Ilarley.
Helaas de beangste vrouw kou op die vraag
niets anders dan een ontkennend antwoord
ontvangen er was geen brief van den kapitein
^Violette, evenmin als Lionel, hadden zich
over het stilzwijgen van hunnen vader ongerust
gemaakt. Zij dachten dat do oorzaak daarvan
alleen gezocht moest worden in de omstandig
heid, dat de gelegenheid tot het zonden van
eeue'n brief hem ontbroken bad.
Maar de vrouw werd door duizend vreezeu
bevangen. Haar echtgenoot had haar, hij zijn
vertrek, zijn uitdrukkelijk voornemen meêge-
deeld, om'het geheele bedqtg zijner spaar
penningen bij een bankier in bewaring te geven
en haar onmiddelijk het bewijs daarvan te
zenden.
Het geld zelf was voor Clara slechts eene
bijzaak, toch kende zij do bezorgdheid van
haren echtgenoot op dat punt, en zij moest het
minstens zonderling vinden, dat hij verzuimd
had haar voor zijn vertrek uit Engeland om
trent dat punt gerust testellen, of zoo hij al,
voor hij onder zeil ging, verhinderd ware
geworden te schrijven, dat hij in d it geval niet
gezorgd had een brief aan wal tezenden eer hij
de engelsche kust uit het gezicht verloor.
Zii werd door zulk eene onbestemde vrees
bevangen, dat het haar nauwelijks mogelijic
was die in woorden te kennen te geven. Hare
kinderen bemerkten haren angst en trachtten
door allerlei middelen haar gerust te stellen.
Lieve moeder, sprak Lionel, denkt gij dat
ik gerust zon wezen, zoo er werkelijk reden
tot vrees bestond? Hebt gij dan het oude
spreekwoord vergeten, dat slechte tijdingen
nooit lang wachten? Als er iets met mijnen
vader gebeurd was eer hij Engeland verliet, of
voor hij de kust uit het gezicht verloor, dan zou
immers Gilbert Tornleigh ons zeker geschre
ven hebben. Gij weet hoe zeer hij mijn vader,
of liever gezegd, ons allen trouw is en lief
heeft, voegde de jongeling er bij en wierp een
zijdelingschon blik vol betekenis op Vhlette,
die bloosde en zich naar het geopende venster
begaf om hare vergelegenl eid te verbergen.
Iedereen op de buitenplaats had den indruk
bemerkt dim Violette op den goedhartigen
eerston stuurman van de Lily Queen gemaakt
had.
Clara Westford trachtte te glimlachen tegen
hare lieUevolL kinderen, die.iederen oogop
slag, elke beweging van haar met angstige
blikken gadesloegen. Haar hart werd toege
negen van verborgen smart; maar geen kreet
van wanhoop kwam over hare lippen.
Voor Lionel en Violette trachtte zij elk
uitwendig blijk van hetgeen er in haar bin
nenste omging, te onderdrukken, en dag aan
dag leefde zij in do hoop, dat zij, eer de zon
onder ging, door middel van het een of ander
binnenkomen 1 schip, een brief ontvangen zou
die haar omtrent het lot van Ilarley Westford
geruststeldo.
Hij weet hoeveel ik lijd als hij weg is,
dacht zijHij zal niet verzuimen te schrijven
zoodra zich eene gelegenheid Toordoet.
Het was een vreeselijke tijd, eene lange
smartelijke tijd vau angst en spanning. Lionel
was gelukkig want met het zorgelooze lucht
hartige vertrouwen eener jeugd, die nog nooit
door verdriet overschaduwd was geworden,
v stigde hij blindelings zijne hoop op de toe
komst. Al do vorige reizen van zijnen vader
waren voorspoedig geweest, waarom zou dan
deze reis het niet zijn.
En Violette, ook zij was gelukkig mot de
wondervolle gelukzaligheid der eerste reine
onbegrensde liefde. Nu dat hare moeder weer
hersteld was, kwam het haar voor als waren er
geene wolken aan den helderen hemel des
levens. Wat deed het er too, of George Stan-
more arm was
Haar vader zou na een zeker tijdverloop
terugkeèren en armoede zou geene misdaad zijn
in de oogen van den besten aller vaders.
Zoc ging de zomer op gelukkige wij za voor
beide jonge lieden voorbij, die elkander dik
wijls iu het fraaie bosch ontmoetton, nu eens
afleen en dan weer in gezelschap van Lionel,
die wel zag dat de schilder zijne zuster be
wonderde, maar geene do minste gedachten
had dat er tusschen die twee eene nauwere
betrekking bestond. Op zulke punten zijn
broeders gewoonlijk zeer traag van begrip.
Indien overigens Lionel de waarheid vermoed
bad, zou hij toch hoogst waarschijnlijk er niet
aan gedacht hebben, hinderpalen op het pad
van die innige liefde te brengen. Hij had geene
geldelijke eerzucht, evenmin voor zijne zuster
als jVoor zichzelven; de harde school van Jen
tegenspoed had hem nog geene voorzi ■htigheid
geleerd.
De zomer liep ten einde; heldere tinten van
purper en geel vermengden zich met het groen
dor bosschen, het aarenkruid werd bruin van
kleur; de landelijke jeugd kwam, onder luid
getier, waarvan het bosah weergalmde, rikels,
hazel- en heukenoten opzoeken de dagen wer
den korter en de kleine familie op de buiten
gaats bracht lange rustige avonden in de
leldere verlichte huiskamer door.
Maar nog was er geen brief van Ilarley
gekomen; nog geene tijding van do Lily
Queen.
Mrs Westford, zoowel als haar zoon en
dochter, telde vele vrienden onder de naburige
familien zij ontvingen echter in dien tijd
weinig bezoek, want Clara had zicli gedurende
de afwezigheid van haren eentgenoot zeer
weinig met de buitenwereld opgehouden.
Allen, die meer van nabij met haar bekend
waren, beminden en bewonderden haar maai
er waren er ook, die haar minder goed kenden
en deze noemden haar trotsch en terughou-
dend.
Zij was trotsch, omdat de stand van haren
echtgenoot als koopvaardij-kapitein beneden
dien van den landadel was, die zich nooit met
handel of icheep7aart had bezig gehoudeu, ea
er zich geen helder begrip van kon vormen, dat
de eigenaar eens koopvaardijschip» een f itsoen-
lijk ruensch kon zijn. Clara was trotsch uit
hoofde van hem, niet voor zichzelvo.
Ik wil in geen huis komen, waar mijn
echtgenoot, niet als een geachte en we'.komen
gasc beschouwd wordt, was zij gewoon te
zeggen.
Zij was teruggetrokken, omdat al hare gene
genheid zich uitsluitend in één brandpunt
tereenigdc. Zij beminde haren echtgenoot en
kinderen met innige trouwe liefde en zij had
weinig gevoel voor alles, wat zich buiten den
gelukkigen kring van haar huisgezin b vond.
Drij maand -n waren voorbijgegaan sedert de
Lily Queen uitgezeild was.
Er kwam geene tijding van de kapitein.
Voor C'.ara, e i voor Clara alloen was dit
eene oorzaak van ongerustheid. Lionol en
Violette koesterden nog een blind vertrouwen
en waren zeiven bijna to gelukkig om aan do
mogelijkheid van een ongeluk te geloove».
Op zekeren lodderen herfstdag zond Qara
haar zoon en dochter naar Winchester tot liet
doen van enige inkoopen. Het verheugde haar
hen bozig en gelukkig te zien, want zii wilde
in geen ge al dat een gedeelte van.den laat die
haar drukto, door hare kinderen zou godragan
worden.
Het w is eene verlichting, voor haar, alleen
te zijn en aan haar verdriet luebtte kunnen
geven zonder zich voor de vragende blikkou
van die waakzame oogen te moetan In acht
nomen.
(Wordt voortyu*.)
O O
.mit.-utte.-vasrektJ AX-iZ'Z? cc*.
.a-L 'im I gnssM&aKWMaanoKiiii ami goaot I ""wrrst±-
CS .Vi'Xa
i UUu
V t
■f J
