HET GEHEIM
DOOFHEID
I
4de Jaar.
Nummer 10 (166)
Zondag 10 Maart 1889.
Abonnementsprijs
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR DE
5 fr. voor de stad.
5 fr 50 voor den buiten,
voorop betaalbaar.
PRIJS PER NUMMER 10 C EN TIMEN.
Men abonneert zich
op alle postkantoren voor den buiten yoor de stad, ten kantore van het blad,
10, Vooruitgnngslraat 10, Aalst.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
Prijs der AnnoncenGew°n8> ls
Reklamen, 75 centimen
Vonnissen op de derde bladzijde, 1 frank.
per drukregel.
Nee spe nee metu.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt.
Handschriften worden niet terug gezonden.
AALST 9 MAAET
Be Liberale jongelingen worden vrien
delijk verzocht de lessen welke des Zon
dags. om 9 ure 's morgens, in het lokaal
CONCORDIA, Schoolstraat, N" 2, tot be
reidingvan het kiesexaam gegeven worden
bij te wonen. De lessen worden door
bekwame onderwijzers gegeven.
Bulteulaiidsch politiële
overzicht.
Duitschland. Uit Berlijn komt ons eene
tijding toe waarvan de gewichtigheid tamelijk
iu het oogspringend is. De keizer van Duitsch
land is met de keizerin, den prins van Ilohen-
zollern, graaf Herbert von Bismarck en andere
hoogs perfonnaadjes van 's vorten omgeving
tegenwoordig geweest op een diner door den
frausehen gezant, M. Herbette, gegeven. Sinds
1883 was geen keizer van Duitschland in het
fransch gezantechapshotel r og geweest.
De dagbladen zeghen dat de Vorst zich zeer
vriendelijk getoond heeft ten opzichte van
M. Herbette en willen en een bewijs bewijs in
vinden dat de keizer willen toonen heeft dat
hij geene vijandelijke inzichten koestert ten
opzichte van Frankrijk.
In dan zelfden zin logt men hetnieuwsje uit,
door eon dagblad medegedeeld doch tot hiertoe
noch bevestigd noch gelogenstraft, dat, na het
afsterven van den koning van Nederland, het
Groot-Hertogdom Luxemburg metElzas-Lotha-
ringan tot een koningrijk zou verenigd worden,
onder don scepter van hertog Adolf vanNassou-
wendit nieuw koningrijk zou niet, zoo al»
heden F.lzas-Lotharingen, een Rijksland zijn
maar esn deel uit maken van 'tduitsche Rijk.
Door de vorming van dit koningrijk zou het
keizerlijk staatsbestuur hopen den hinderpaal
tot den bestendigen vrede met Frankrijk, dus
van gausch Europa, uit pen weg geruimd te
hebben en eeue gedeeltelijke ontwapening der
europeesche volkeren mogelijk te maken.
Frankrijk. Do Patriottenbond, gesticht
om onder 't fransche volk den gee»t van vader
landliefde levendig ta houden en aan te wak
keren, was in deze laatste tijden tot eene hou"
langistiache kiesvargadering ontaard wier hou
ding gevaarlijk werd voor de binnen - en
buitonlandsche rust van Frankrijk. Op het
einde der verledene week deed het ministerie
eeue huiszoeking doen i i de bureelen van da
parijsche afdeeliug des Bonds meer dan 4000
stuk» werden in beslag genomen en onder zegel
gesteld; de heeren Deroulède en Richard,
bestuurleden, worden vervolgd; ook M. Lag-
uerre, de boulangistische afgevaardigde,alsmede
verscheidene andere personen, waaroider enkele
19.
VAN DEN BANKIER.
Nacht op nacht, wanneer de gehuurde
waaksters moede werden van hare taak, wan-
ne»r de dienstboden, hoezeer zij ookaanhara
meesteressen gehecht waren, door vermoeidheid
genoodzaakt waren, rust te nemen, hield do
trouwe liefde den jongeling staande.
Er was niets bewonderenswaardigs in de
zelfopoffering van iemand, die voor dat de
kwade dagen kwamen, zoo ij del en luchthartig
geschenen had.
Lionel's taak was niet alleen tot waken in de
ziekenkamer beperkt. In dien droevigen tijd
deed hij nog verscheidene reizen naar Londen.
Herhaaldelijk begaf hij zich overal heen, waar
hij eenige hoop koesterde, tijding van het ver
loren «chip te vernemen, maar geen goed
nieuws betoonde zijn geduld, en eer zijne
moeder weer hersteld was, had hij net ergste
reeds vernomen.
Een gedeelte van het vergane schip was
ergens op eene rotsachtige kust aangespoeld
eene plank, waarop de woorden Lily Queen
te lezen stonden.
Met een gebroken hart keerde Lionel naar
Luis terug. Hoe bitter het verlies voor hem ook
wezen mocht, begreep hij toch, dat de smart
zijner moeder nog grievender moest zijn.
Hij keerde naar haar terug, en waakte nog
maals aan haar ziekbed. Ditmaal kon hij waken
aan hare sponde en oppassen dag aan dag en
nacht aan nacht. Hij behoefde haar nu niet
parlemensleden, zullen, zegt men, vervolgd
worden.
Die daad van krachtdadigheid wordt bat
ministerie Tirard-Constans ten goede geduid.
Foemanië. De Kamer van Afgavaardigden
heeft de in staat van beschuldigingstelling van
het verleden jaar gevallen ministerie Bratiano
gestemd, vooral door invloed van Russische
zijde het ministerie Bratiano was een boadge-
neotschap met Duitschland en Oostenrijk zeer
toegedaan.
Servië. Koning Milan I heeft afstand ge
daan Tan den troon, ten voordeele vaD zijnen
zoon, in de oogstmaand van 1876 geboren, die
koning uitgeroepen is onder den naam van
Alexander I. Milan heeft zelf het regentschap
benoemd dat, tot de meerderjarigheid yan den
jongen Vorst, het land besturen zal de leden
ervan zijn: M. Riatitsj, generaal Protitsj en
generaal Delimackovitsj.
Sin ls geruimeu tijd liet de ezondheid ran
koning Milan veelte weuschen en zijn toestand
als hoofd van het Uitvoerend Bewind in Ser>ië
was onuithoudbaar voor hem geworden.
Eene sneltijding, uit Belgrado naar het
Weener blad Nene Freie Press gezonden, zegt
dat volgens eene verklaring yan koning Milan,
niets veranderd zal yrorden in de staatkundige
en economische houding run Snne tsn opzichte
van Oostenrijk-IIongarië.
Italië. —Volgens een schrijven der Fanfulla
zon M. Crispi, wien ds koniug weder dezen-
ding had opgelegd om een nieuw ministerie
saam te stellen en dia z» aanvaard had, er
van afgezien hebben omdat het hem onmogelijk
schijnt ee» kabinet volgen# zijne beg»erte tot
stand te brengen.
Vernedering-
De Escaut melde ovei- eenige dagen
De heer gouverneur baron Osy van Zeg-
waart, vergezeld door den heer griffier der
provincie, is verleden dinsdag naar Mechelen
gegaan om er zijn bezoek te brengen aan den
^artsbisschop.
Mgr Goosens, vergezeld door Mgr Grietens
hearis generaal, heeft eergisteren zijn bezoek
teruggebracht aan den heer gouverneur. Z.
Eoi kwam aan met den trein vtn 2 ure 30. Zij
werd aan de statie ontvangen door den heer
Fred. Delaat, griffier der provincie, in officicele
kleeding. b
Das is de heer gouverneur, de verte
gen woordiger van den Koning, als bur-
gelijke overheid, die in ons grondwet
telijk land boven alles staat, ootmoedig
de eerste een bezoek gaan brengen aan
het hoofd der geestelijkheid, die geen
wettelijk gezag of overheid heeft.
En toen hij aldus de burgelijke over
heid vernederd had, heeft Zijne Emi
nentie wel gewaardigd zich op hare
beurt te vernederen om een bezoek te-
tusschenbeide te verlaten hij wist nu het
ergste
Eindelijk toen de lange aanvallen van waan
zin en gevoelloosheid, die elkander afgewisseld
hadden, geheel geweken waren, werd Clara
door den doctor in staat geoordeeld om uit haal
bed op .eenen stoel bij het haardvuur overge
bracht te worden.
De vensters waren gesloten. Daar buiten
was alles donker en droevig. De hoornen waren
bladerloos, en de Decemberwind floot huilend
door de kale takken. Da lucht was loodkleurig
grauw geen enkele zonnestraal vorhelderde
haar.
Maar Clara Wes!ford's kamer was geen
onaangenaam vertrek, zelfs in het midden van
den winter. Zware gordijnen verborgen ten
halve de ramen, en de zieke zat, van alle
kanten door kussens ondersteund, in eenen
gemakkulijki-n armstoel, die dicht bij den
hoeï-d van blank ijzer gerold was geworden,
waarin de vlammen van het helderbrandend
vuur zich op voor het oog aangename wijze
weerkaatsten. De breedo schoorsteenmantel
stond vol mot kostbaar porselein, vreemde
Japausche monsters en merkweerdige proeven
van kunstvlijt, die de kapitein van zijne reizen
had medegebracht als geschenken voor zijn
vrouw aan wie te behagen altijd het grootste
genoegen zijns levens geweest was. Een portret
van Harley Westford, glimlachende met echte
zeemansrondheid, hing tegen den schoorsteen,
en een vuurscherm van tapijtwerk, door
Violette's vlugge vingers vervaardigd, be
schermde de zieke voir de al te groote hitte
van het vuur.
Clara had nog niet lang op haren gemakke-
lijken stoel gezeten, toen Lionel, zijne zuster
half dragende, half ondersteunende, binnen
kwam. Violette was heden ook van het ziekbed
opgestaan, maar piet zeo ernstig en langdurig
rug- te brengen aan den beer Gouver
neur, die zijnen griffier, nog al in ofjfi-
cieele kleoding, naar de statie zond om
Zijne Eminentie op éminente en officiecle
wijze af te halen
De bezoeken waren diensvolgens niet
louter bezoeken van beleefdheid, maar
officieele bezoekenom nog meer te doen
zien, dat de burgelijke overheid, de bur
gelijke waardigheid zich lager acht dan
de geestelijkheid
Men is begonnen met den Koning nu
is het de beurt aan zijne vertegenwoor
digers, aan de gouverneir.s.
Waarlijk, wat zuil n wij onder de
clericale regeering nog in ons landeken
zien gebeuren
Indien men gezworen had van België
oen tweede Paraguay te maken, en het
priesterdom heer en meester te maken
men zou het niet anders aan boord kun
nen leggen.
Vooreen handelde het clericalism in
het donker thans is het onbeschaamd
en roekeloos genoeg openlijk te werken,
om België tot in merg en been te verkwe
zelen en te verpaapschen.
Maar wee voor de omkeer
(Koophandel.)
en Tuitingen in het hoofd.
Manier om zich ten zijnent te genezen
Menzotidt eene örochuur van 132 hladz. tegen
0.30 Men wende zich totJ. H. Nicholsox, 4,
Drouetstraat, Parijs.
Middelbare Meisjesschool.
Een onzer medewerkers deelde, in ons
laatste nummer, onder den titel Slechte
Scholen, het getal der leerlingen mede
der twee Staatsinstellingen voor Mid
delbaar Onderwijs in onze stad en den
rang welke zij, volgens dit getal, in de
rij dar Middelbaro Scholen van het land
bekleeden. Dit getal is hoo gst voldoende
en verblijdend, die rang zeer eervol.
Doch iets komt er ons verwonderlijk
voor. Alhoewel de Middelbare Scho
len voor jongens meer dan dubbel zoo
talrijk zijn als die voor Meisjes, al
hoewel, in onze nabijheid, Dender-
moude en Ninove eene jongens en geene
meisjesschool bezitten, alhoewel een
deel van het middelbaar onderwijs voor
jongens in Colk-giën en Athenea egoven
word, telt onze meisjesschool slechts
182 leerlingen, tegen 342 in de jongens
school vooral in de middelbai-e afdee
liug is de verhouding van het getal
leerlingen al te ongelijk terwijl in de
geweest als die van hare moeder, en zij was
de eerste geweest, die weer had kunnen
opstaan.
Maar toch was zij nog zwak, zeer zwak, en
in hare lange witte kleedercn zag zij er uit als
een spook. Zij was nu niet langer het schitte
rende meisje met de zonnige gouden lokken,
dat den jengdigen !scüilder op het bal te Win
chester bekoord had,
Violette riep mrs. Westford uit, hoe bleek
en veranderd ziet gij er uit 1 O, liefkind, zijt
gij dan ook ziek geweest V
Ja lieve moeder.
Fin mou heelt mij daar nont iets van
gezegd, sprak Clara op zicht verwijten len
toon.
Waarom zonden wij u da -.rmeê nog uieer
verdriet aangedaan hebben? sprak Lionel.
Violette is goed opgepast geworden.
Ja, inderdaad, beste Lionel, riep het
meisje uit, en zag haren broeder mot oen dank
baren blik aan want zij wist maar al te wel,
hoezeer Lionel in die bange tijden de goode
geest van het huis geweest was.
Arme Violette fluisterde demoeder, oa
vatte de hand barer dochter met zacht» teedor-
heid. Arme Violette de zonneschijn des levens
is spoedig voor u door wolken verduisterd
geworden. Ik heb twintig jaren vau onafgebro
ken helderheid beleefd, maar voor u is de
storm heel spoodig gekomen! Arme lievo kin
deren.
De moeder legde haar moede hoofd op den
schouder van haren zoon. Lionel sloeg lief
kozend zijn arm om haren hals, Violette was
aan do vooten van hare moeder neergezonken,
en dus in eene groep vereenigd, bloven zij
eenigen tijd zwijgend.
Lionel was bleek als een doode De lang ge
vreesde vraag zou nu weldra gedaan worden en
het antwoord daarop was niet te ontwijken.
jongensschool 113 leerlingen, 't zij een
derde der heele schoolbevolking, de
lessen volgen in de middelbare afdeeling,
vinden wij in dezelfde afdeeling der
meisjesschool slechts 43 leerlingen, of
nog het vierde deel niet van het geheel
getal.
Welke mag wel de oorzaak zijn van
dit verschil
W ij kunnen er geene andere vinden
dan de dwaze meening, nog algemeen,
vooral bij onze burgerij in zwang, dat
het aanzien geeft de meisjes hare opvoe
ding in pensionnaten te doen ontvangen
of volledigen. Die meeniug noemen wij
dwaas, en wel te recht. Het stelsel der
Pensionnaten word inderdaad door de
beroemdste opvoedkundigen voor zeer
gewichtige reden afgekeurd en slechts
aangenomen wanneer het niet anders
zijn kan. En op onze dage i en in onze
stroken kan het anders. Nu dat meest
al onze gemeenten met de steden ver
bonden zijn bij middel der spoorbanen,
nu dat, met liet stelsel der abonnemen
ten voor leerlingen de vervoerkosten
onbeduidend zijn is't allergemakkelijkst
het heenzenden der meisjes naar Pen
sionnaten te vermijden. En dat is een
geluk, want het onderwijs dat geg- ven
wordt in de Pensionnaten aan 3 a 4
honderd franken 's jaars is toch zoo
gebrekkig. Wie heeft er de ondervin
ding niet van opgedaan Is het dan niet
dwaas handelen do meisjes daar heen te
zenden wanneer men ze gemakkelijk, en
met minder kosten, naar eene school
zenden kan waarvan de degelijkheid van
het onderwijs, in algemecne prijskam
pen en examen voor de Normaalscholen,
ten overvloede is bewezen.
Wij zullen daar niet verdor op aandrin
gen, maar enkel hen allen, die eenigen
invloed uitoefenen kunnen, aanraden
dien te gebruiken om de ouders van
hunne dwaze meening te doen terug-
keeren en hen aan te wijzen dat het
volledigen der opvoeding in de talrijke
maseurkens Ponsiounaton, als kamper-
noeiljen uit den vlaamscken bodem op
geschoten, alleenlijk uitkomt op een
alleroppervlakkigst onderwijs en eene
zeer diepgewortelde kwezelarij of zieke
lijke godsvrucht.
Scherreweg.
Men weet hoe talrijk, sinds eenige
jaren, die kloosterinrichtingen in de
vlaamsche plattelandsche gemeenten
opgerezen zijn waar men, mits de beta
ling, in eens en op voorhand, van eene
soms onbeduidende som, woning, voed
sel, onderhond en geneeskundige hulp
Het verwonderde hem, dat zijne moeder
hem niet reeds lang te voren ondervraagd
had.
Helaas, voor haar gebroken hart was de
reden, waarom zij zweeg, de instinktmatige
zekerheid, dat alle iioop verloren was. Als er
goede, blijde tijdingen gekomen waren, zou
baar zoon maar te zeer gereed geweest zijn
haar die mede te deelen.
En daarbij, Clara Westford had het gelaat
van haren zoon bespied, en zij had er de teekens
van wanhoop maar al te duidelijk opgedrukt
gezien. Zij vatte de sterke hand, die haar zwak
lichaam ondersteunde.
Lionel, fluisterde zij, waarom tracht gij
die waarheid voor mij to j verbergen? Denkt gij,
dat ik niet in de oogen mijner kinderen leze
en mijn onzeluk uit hunne droevige aangezich
ten verstaan kan Er is nog geeno tijding van
vader
Noen, moeder, er is geene tijding vau mijn
vader.
Maar er is toch tijding van zijn schip,
zuchtte Clara.
Holaas! de noodlottige tijding I riep de
jongeling uit, en liet zich naast de stoel z(jner
moeder op de knieën vallen, O, moeder, moe
der 1 om onzentwille tracht d n schok moedig
te verdragen. Denk dat wij niemand dan u op
aarde meer bezitten.
Deze woorden zegden alles Clara Westford
wist nu dat zij weduwe was.
IX.
Een onverbiddelijke schuldeiseher.
Na dit droevig tooneel in de slaapkamer van
mrs. Westford scheen het alsof da viede in het
huisgezin teruggekeerd was. Wel was het leed
voor het overige zijner dagen bekomt.
Menig mensch vroeg z'ch reeds af hoe
kunnen die gestichten voor zulk eene
onbeduidende som, de menschen onder
houden En te zeiver tijd moesten zij
bestatigen dat die kloosters zich van
dag tot dag uitbreidden en rijker wier
den. Dat is geen wonder. De menschon
die daar een onderkomen gaan koopen
hebben meest altijd eenige meubeli en
het noodige geld om yoorf te kunnen
leven, wanneer zij het klooster zouden
verlaten omdat zij bet er a niet gewoon
kunnen worden. En na hun afsterven,
in het klooster, zullen hunne bloedver
wanten, hunne erfgenamen te vergeefs
in die kloosters het nagelatene van den
overledenen konn-n terugeisschen :«hun
oom of hun kozijn, zoo zal moeder
overste hen fieemend toesnauwen, bezat
niets meer wanneer hij zijn iukoomgeld
in het Gesticht betaald had, en de
teleurgestelde bloedverwanten zullen er
onthutst en drupneuzen 1 van door truk-
ken.
Zulks gebeurt dagelijks; vroeger mul»
deelden wij zulk een geval mede, deze
week verhaalde men ons het volgende
Over een viertal jaren ging de ge
naamde K. Mals kostganger naar
het klooster van X. Als een appeltjes
tegen don dorst ha i hij, boven do ge
storte som voor zijn onderhoud, nog «joh
kapitaaltje van 1700 franken dat hij
wij zullen van naderbij bepalen aan
eenen inwoner vau Ter Joden (Erembo-
degem) geleend had, en een rond som
metje uit gouden munt bestaande, dat
in zijn koffer gesloten was. Nu drie èi
vier maanden geleden itierf de man en
toen zijne neven aan Moeder-Overste de
nalatenschap vroegen van hunne* oom,
verklaarde de heilige vrouw dat de m:ui
niets meer bezat, bij zijn overlijden,
dan eenige versleten klecdingstukkaii
stekende in een soort van hopzak zij
loochende, ondanks de stellige bewering
van zeer geloofwaardige personen, dat
de overledene met eon koffer naar het
gesticht gekomen was. Het koffer, met
liet goud en de bewijsstukken der geld-
leening zijn spoorloos verdwenen in den
onpeilbaran Kolk dien men Doode Hand
en bisschoppelijke brandkisten noemt.
Eon en ander.
Eene geschiedenis van katten on
muizen. Het officieel beknopt verslag
der kamerzittingen brengt ons hot vol
gende verhaal, waarmee men zaterdag
ferm gelachen heelt in de Kamer
-MHouzeau de Lehuie. - Het bestuur
van wegen en werken bezit een zeer
bitter eu diep gevoeld door elk lid der huisge-
nooten, maar de moedige harten streden tegea
hunne smart. Zeer weinig werd over den ver
loren echtgenoot en vader gesproken. Zij die
hem zoo innig bemind hadden, en hem nu zoo
betreurden, durfden dieu geliefden naam bijna
niet uitspreken, al nam hij ook de eerste plaat»
in hunne harten in.
In Clara's slaapkamer hing een zwarte sluier
over het portret van den kapitein, eea ander
portret in de voorkamer w«s op geliike wij™
bedekt.
iolette zag er zeer bleek en zwak uit in bare
rouwkleederen. Hare goude i lokken schitter
den nog met ouden glans onder den z-wart
krippen hoed, maar <»r was ociie onnatuurlijke
bedaar dieid in de donkerblauw» oogon dia
eertijds van zoovele bekoorlijke vrolijkheid
schitterden, op te merken.
Iederöen in den Omtrok wist na, dat Harlav
vVesttord s schip vergaan was, en vela vrienden
schaarden zich rond de weduwo is het uur der
droefheid om haar hunne deelneming te betui
gen en troost aan te bieden.
Maar helaas I hunne tegenwoordigheid wa*
haai eerder lastig dan aangenaam. Zii s».j
behoe.te om alleen te zijn, alleen met hare
smart alleen met beeltenis van haren echt-
lnt T Z[J tot het oude katholiek,
geloot had behoord, zou zij gaarne eene schuil
plaats in het stille klooiter gezocht hebb.a
waar het overige harer vrengdelooze dares
san werken van barmhartigheid en vrome
overdenkingen konden toegewijd zij», en waar
geen enkel geluid van de woelige buiten
wereld hare moede ooren had hunnen berei-
iVordt voortgezet.)
iv no s s
J!U".
SB
tui
