HET GEHEIM
DOOFHEID
4de Jaar. Nummer 20 (170) Zondag 19 Mei 1889.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
n Gewone, 15 centimen
Prijs der Annoncen-K tJ per drukreqe
Reklamen, 75 centimen H a
Vonnissen op de derde bladzijde1 frank.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan liet klad gezonden wordt.
Handschriften worden niet terug gezonden.
Abonnementsprijs
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
5 fr. voor de stad.
5 fr 50 voor den buiten,
PEIJS PEE NÜMMEE 10 CENTIMEN.
voorop betaalbaar.
Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore van het blad,
10, Vooruitgangstraat 10, Aalst.
Nee spe nee metu.
AALST 18 MEI.
Biiitenlandsch politici*
overzicht.
Frankrijk. De goeie uitslag der
parijsische tentoonstelling vermeerdert
nog van dag tot dag. Zij wordt dagelijks
bezocht door ongeveer honderd duizend
personen.
Verscheidene dagbladen melden dat
generaal Boulanger nog al erg ziek
moet zijn. De personen welke thans aan
het hoofd van de fransche Republiek
staan zouden zekerlijk dit overlijden
niet betreuren
Rusland. Er worden dagelijks
nieuwe aanhoudingen gedaan van nihi
listen of ten minste van personen welke
men vermoedt van de nihilisten partij
deel te maken.
Engeland. De verzotheid naar
overdreven krijgskosten welke sedert
eenige jaren over Europa heerscht en
verscheidene landen allengskens tot
eene zekere en reusachtige bankbreuk
brengt, komt ook Engeland aan te tas
ten.
Het engelsch parlement heeft deze
week eene som van vijf honderd mil-
lioen gestemd, welke moet dienen om
de engelsche krijgsvloot te vermeerde
ren. Deze zal dan op zulk eenen voet
ingericht zijn dat zij alleen machtig ge
noeg zal wezen om de vereenigde vlo
ten der twee grootste zeemachten te
kunnen wederstaan. Het is dus niet te
verwonderen dat de keizer van Duitsch-
land thans alle middelen inspant ten
einde Engeland te overhalen om den
zoogezegden Bond van Vrede bij te
treden
Italië. Minister Crispi is in het
italiaansch parlement ondervraagd ge
weest over de pogingen welke door de
katholijke congressen in verschillige
landen in 't werk gesteld zijn om de
wereldlijke macht van den Paus te her
stellen...Het blijkt uit zijn antwoord
dat al die pogingen nutteloos zijn en
nutteloos zullen blijven. Geeue enkele
mogendheid aanschouwt deze op ernsti
ge wijze of geeft er gehoor aan.
Duitschland. Do werkstaking welke
reeds sedert veertien dagen in de provin
cie Westphalie begonnen is, strekt zich
allengs uit over een groot deel van
het keizerrijk. De mijnwerkers hadden
opslag van loon en vermindering der
werkuren gevraagd. Deze zijn hun ge
weigerd geworden. Dan hebben bijna al
de mijnwerkers hun werk verlaten. De
nijverheid van eenen anderen kant,
29.
VAN DEN BANKIER.
Wel mogelijk, gaf de dame, die de echt-
genoote van een ijzerkooper in het West-End
was, ten antwoord gij hebt waarschijulijk zoo
wat schoolmeisjesachtige denkbeelden ran de
bekwaamheden die ik verlang; maar ik kan de
opvoeding mijner kinderen niet aan iemand van
uwe jaren toevertrouwen, en ik beschouw het
bijna als eene onbeschaamdheid,dat een meisje
van negentien jaren naar de betrekking van
gouvernante durft dingen, in een huis als het
mijne.
De dame schudde minachtend het hoofd,
terwijl zij zoo sprak. Indien er slechts een
sprankje vrouwelijk gevoel in haar hart geweest
ware zou zij gezien hebben hoe de arme Violette
bijaa bezweek van vermoeienis en op het punt
stond van buiten kennis neder te zijgen.
Zij zou bemerkt hebben hoe de stille smart
op haar gelaat te lezen stond en zij had ten
minste wel een glas wijn uit hunnen welvoor-
zienen kelder kunnen aanbieden en een woord
van medelijden en deelneming kunnen spreken,
zooals een kristenvrouw dat jegsns anderen
verschuldigd is.
Helaas kristelijke liefde is zoo zeldzaam in
deze hartvochtige wereld. De eigenares dei-
villa vergenoegde zich met aan de bel te trek
ken en aan den knecht te bevolen die jonge
dame uit te laten
De arme Violette zette zich op eene bank op
de heide neder, om een weinig kracht op te
gebrek aan kolen lijdende, is ook ver
plicht gedeeltelijk het werk testaken.
De keizer heeft de afgevaardigden der
werklieden en der meesters deze week
aanhoord. Hij heeft aan de werklieden
beloofd al zijne pogingen in te spannen,
ten einde de meesters tot eene redelijke
overeenkomst te brengen. Hij heeft hen
gewaarschuwd dat, indien zij gehoor
gaven aan de socialistische aanleiders,
onmiddelijk alle wanorders streng zou
den beteugeld worden.
De ware plichtigen.
Wat zonderlinge zaken wij toch zien
gebeuren sedert ons landeken door de
bisschoppen geregeerd wordt.
Wij dachten dat de moucliarderie, of
de verklikkingsdienst alleen nog bij de
jezuieten in gebrek was, doch wij be
drogen ons het zoogezegd socialisten
proces te Bergen heeft, met uitsluiting
van al anderezaken, de openbare denk
wijze sedert eenige dagen bezig gehou
den, en de slotsom is dat dit proces een
schandaal van bestuurlijke verklikkerij
is. Het heeft bewezen, zonder dat men
er iets kan van afdoen, dat het gouver
nement daar eene groote verantwoorde
lijkheid op zich getrokken heeft, welke
hem wel eene vieze pei"t zou kunnen
spelen.
Alle treffelijke lieden, om het even
uit welke partij, keuren zeer strengde
ongehoorde betrekkingen af welke be
stonden tusschen het katholiek ministe
rie en de verachtelijke verklikkers die
aan het hoofd waren eener socialistische
beweging in het Walenland. De open
bare zedelijkheid beoordeelt met eene
billijke strengheid het gedrag dezer op
stokende angenten, Laloi en Pourbaix,
die de echte plichtigen zijn en bedekt
werden door de openbare Veiligheid,
waarvan zij de betaalde dienaars waren.
Deze feiten zijn van allergrootst ge
wicht.
Het oppergezag verliest zijne macht,
wanneer het buiten zijne onpartijdige
en eeuwenoude zending de willekeur en
het misbruik wil verdoken houden. De
katholieke pers gevoelt de schande dei-
vuile vlek welke deze zaak op hare par
tij werpt. Wel tracht zij er thans de be-
teekenis van te verkleinen, maar het is
verlegen en huichelend dat zij deze on
dankbare en vernederende taak vervult.
Zij pleit de verzachtende omstandighe
den, maar verbergt aan hare lezers de
beteekenis der volle veropenbaringen
door dit schandelijk proces aan het licht
gebracht.
doen voor den langen terugweg naar huis. Zij
behoefde zich niet te haasten. Waarom zou zij
dat doen, nu dat zij toch geene goede tijding
te huis kon brengen Zij had niets dan het
gewone verhard te doen een verhaal van teleur
stelling en mislukking.
Langen tijd zat zij daar droomerig naar de
donkere daken der huizen van de city te staren,
die halfverborgen waren onder eene wolk van
rook, in de leegte aan hare voeten. Eindelijk
stond zij op en begaf zich langzaam en moede
loos naar huis.
De wandeling was laug en de weg voerde
haar door Long-acra en Bowstreet, welke
straat zij omtrent ten drie ure in den namiddag
stofïerig van hare wandeling op den grooten
weg en bleek en uitgeput van vermoeienis,
doorging.
Het is in Bowstreet op dat uur van den dag
zeer druk. Eene reeds goedkoope voorstellin
gen werd tegen het naderend einde van het
opera-saisoen in den schouwburg van Covent-
Garden gegeven en de lieden waren druk bezig
met het koopen van toegangkaarten en het
bespreken van plaatsen voor dien avond.
Bowstreet is het middelpunt van de tooneel-
wereld in Londen. In die straat houden de
dramatische agenten hunne kantoren en die
kantoren worden door alle klassen van tooueel-
kunstenaars bezocht, van den eerste tooneel-
speler uit eene provinciestad at, welke slechts
eene gelegenheid vraagt om op te treden, ten
einde de geheele stad in opgetogenheid te
brengen en het kantoor met eenen statigen
treurspelstap binnentreed, tot den beschroomde
liefhebher, die naar dramatischen roem haakt,
maar nog nooit een voet op een tooneel gezet
heeft en zijne komst door een zwak zenuwach
tig woord aanduidt, dat getuigt van de grootst
mogelijke zelfverloochening.
Terwijl zij langzaam de straat doorging,
De zaak is klaar. Het is een geheime
agent die het congres te Cbatelet voor
gezeten heeft.
Het is een geheime agent die de
werklieden tot den opstand opgeruid
heeft met uit te roepen «dat 200,000
Borains in optocht waren naar Brussel.
Het is een geheime agent die de op-
roerverwekkende plakkaten drukte en
ze in den donkeren deed aanplakken.
Het is een geheime agent die bij elke
gelegenheid de dynamiet wilde doen
spreken
Het is een geheime agent die gepoogd
heeft den ascenseur van La Louvière ie
doen springen. Hij werd daarvoor
maar te laataangehouden, verleden
week, onder de drukking van het ver
ontwaardigde publiek.
In'tkort, het zijn geheime agenten, die
met het geld der politie met ons geld
dus dat vermaard complot bewerk
ten waarvoor 27 betichten voor de assi
sen van Bergen gebracht werden.
De houding der clerikale dagbladen
was en blijft schandelijk. Eerst schreven
zij dat er geene ophitsing bestond, doch
de zonderlinge feiten welke te Bergen
ruchtbaar gemaakt werden niet looche
nen kunnende, trachten zij er nu de
verantwoordelijkheid van te doen terug-
keeren op de ambtenaars die aan minis-
teriëele bevelen hebben gehoorzaamd.
M. De Voider heeft den verklikker
Pourbaix aanbevolen bij de politie
M. Beernaert heeft hem gedurende het
hevigste der volkswoeling in het ge
heim een bezoek verleend.... te midder
nacht Dit alles is niets voor onze katho
lieke dagbladmannen de ambtenaars
zijn alleen plichtig. De procureur des
konings is een liberaal de bestuurder
der openbare Veiligheid, wien men
geene duidelijke politieke zienswijze
kan opleggen, heeft zijne plaats' dooi
den heer Bara bekomen dus zijn zij des
te meer plichtig. Zoo redeneeren al onze
Piers.
Niet kunnende loochenen men loo
chent hel licht der zon niet valt men
op de ambtenaars des plichts. Het is
waar, zeggen de clerikalen, men heeft
Pourbaix gebezigd, betaalden zelfs in
gehoor ontvangen, maar het was om
zich op de hoogte te houden der hande
lingen der revolutionnaire partij
Wel, lieere dominus, zou Pier uit het
Land zeggen, de revolutionnairen wa
ren de mouchards zeiven. En de eenige
ware inrichter van het complot was het
gouvernement En de betichten te Ber
gen zijn slechts de domme, verleide
vielen Violette's oogen onwillekeurig op het
groote naambord op de deur vau een der dra
matische agenten.
Een dramatisch agent! Eerst nadat zij eenige
oogenblikken nagedacht had, begon zij te be
grijpen wat die term te beteekenen had.
Een dramatisch agent moest natuurlijk
iemand zijn, die aan tooneelspelers en aktricen
eene verbintenis bezorgde.
Plotselings kwam een wanhopig denkbeeld
bij Violette op. Zij wist dat er lieden waren,
die geld, dikwijls veel geld verdienen met
tooneelspelen.
Waarom zou zij ook geen tooneelspeelster
worden Als gouvernante werd zij overal afge
wezen. In hare wanhoop zou zij zelfs de straat
willen vagen, als die arbeid haar middelen ver-
schalt had om hare moeder en Lionel ter hulp
te komen.
Waarom zou zij geen tooneelspeelster kun
nen zijn? Die gedachte was zoo onzinnig niet
als zij op het eerste gezicht wel scheen. Violette
had dikwijls op de aangename buitenverblijven
van den omtrek en op de vroolijke partijtjes
met kersmi» in hare eigene ouderlijke woning
eene rol vervuld bij eene tooneelvoorstelliug in
den familiekring. Bij die gelegenheden had zij
groote mate van talent ten toon gespreid en
was altijd bewonderd en toegejuicht geworden.
Van de wijde klove, die de bekwame jeugdige
liefhebster uit den familiekring van de hard
werkende kunstenares scheidt, die naar de
gunst van 't publiek streeft, had zij geen het
minste begrip.
Zij dacht aan den bijval, dien zii in de huise
lijke kring steeds ingeoogst had, niet met eenig
gevoel van ijdelheid, maar als een laatste
dwaze hoop waaraan zij zich in de overmaat
van haar verdriet vast klemde zooals de ver
drinkende zeeman zich aan het kleinste stukje
hout, dat op den woesten oceaan drijft, tracht
vast te houaen.
medeplichtigen.
Het proces van het groot komplot
bewijst klaar als de dag, dat er onplich-
tigen vervolgd en veroordeeld zijn ge
worden dan wanneer hooge overheids
personen wisten dat de ware opstokers
van de wanordelijkheden niemand an
ders waren dan de verklikkers en de
spionnen der hooge politie. Men heeft
de rechters zeiven aldus bedrogen. On
gelukkige mijnwerkers uit het Walen
land, door laffe mouchards tot betreur-
lijke gewelddaden aangehitst, werden
als razende honden achtervolgd, ge
vangen genomen, en hunne vrouwen en
kinderen in de uiterste ellende gedom
peld: Conreur en Defuisseaux zijn ver
volgd geweest voor het uitvaardigen van
een manifest en men wist te Brussel op
voorhand dat de schrijver ervan Pour
baix was, en dit vooraleer het manifest
gedrukt werd. Defuissaux werd veroor
deeld. Zulks is hatelijk Welke moraal
valt uit dit alles te trekken
Wij weten wel dat de clerikale pers in
haar kamp zich uitsluitelijk bezig houdt
met hare politieke vrienden te verdedi
gen, zelfs tegen de bewezen waarheid
op; doch, wij liberalen, zouden te naïef
zijn indien wij bij het zien van dergelijke
schandalen aan de gezonde openbare
denkwijze geen gelijk gaven. De veront
schuldigingen welke de clerikale pers
tracht in te brengen, kunnen anders niet
dan de laagheid harer politiek helderder
te doen uitschijnen.
Zoo er plichtigen zijn, datmen straffe.
Indien er fonctionnarissen zijn die
hunnen plicht niet deden, dat men ze
beteugele. Ons is het om het even. Maar
het zou waarachtig te gemakkelijk
wezen, dat de ministers, die zelve heel
dezen vuilen boel hebben beroerd tót het
gouvernement in verdenking te brengen,
zouden ontsnappen aan hunne verant
woordelijkheid door ook onplichtigen
te willen veroordeelen. Onze clerikale
meesters zijn op heeter daad betrapt
blijft er hun nog wat schaamtegevoel
over, dan kunnen zij niets beter doen
dan te zwijgen en het hoofd te buigen
voor de strenge verachting der openbare
opinie.
Vaartkapoen.
en Tuitingen in het hoofd.
Manier om zich ten ijnent te genezen
Men zendt eene brochuur van 132 bladz. tegen
0.30 Men wende zich totJ. H. Nicholson, 4,
Dronetstraat, Parijs.
Onder den indruk van het oogenblik hande
lende, scheen haar eene stoutmoedigheid te
overvallen, waaraan zij anders geheel en al
vreemd was. Zij trad de opene deur binnen,
waarop zij de koperen plaat gezien had en klom
een trap op naar de eerste verdieping. Hier zag
zij het woord op eene deur geschilderd. Be
schroomd klopte zij aan eene stem die in hare
ooren, aan zoo iets nog niet gewoon, hard en
scherp klonk, riep binnen.
Zij trad de kamer binnen en bevond zich in
de tegenwoordigheid van eenen man van om
trent vijf-en-dertig jaren, die aan eene tafel
zat te schrijven, met eenen hoop papieren,
opene brieven en tooneelplakkaarten van aller
lei kleuren voor zich.
De muren der kamer waren behangen met
groote gekleurde plakkaarten en portretten
van tooneelspelers. Vooreen van de ramen, die
niet van gordijnen voorzien waren, stond een
net gekleed man, met zijnen rug naar het
inwendige van het vertrek gekeerd naar buiten
te zien.
De agent zag van zijn werk op en maakte
eene buiging voor Violette, maar hij sprak geen
woord. Hij wachtte blijkbaar dat zij hemde
reden harer komst zou mededeelen.
De moed ontzonk het arme meisje op een
maal. Lichamelijk uitgeput als zij was door
hare lange moeilijke wandeling, gevoelde zij
zich niet in staat te spreken. Zij liet zich op
eenen stoel nedervallen, hare lippen bewogen
zich krampachtig maar zij kon geen woord
uitbrengen
Gelukkig voor haar was de agent iemand, die
een goed hart bezat. Hij zag Violette's verle
genheid, en kwam haar ter hulp.
Ik veronderstel dat gij eene verbintenis
verlangt sprak hij
Ja, stamelde Violette.
Weg- de verklikkers.
Eenige brave lieden denken nog heden
dat de moucharderie noodwendig is,
en hiermede willen zij het gouverne
ment verontschuldigen.
De geheime politie» zeggen zij heeft
altijd bestaan, even als zekere vrouwen:
beide vuiligheden zijn onontbeerlijke
koopwaren op deze droeve wereld.
«Ja, voegen zij erbij, het proces te
Bergen is een schandaal, maar zulke
schandalen zijn onvermijdelijk.
Wij antwoorden dat men met eene
dergelijke theorie onze maatschappe
lijke kraam helpt ten gronde boren, zoo
als met andere vooroordeelen en bijge-
loovigheden. Zulke gedachte onder de
menigte verspreiden doet meer kwaad
dan de ergste revolutionnaire middelen
welke thans over, 1 aangepredikt worden.
Hoe geeft men zich toch geene reken
schap dat dergelijke in zwang gehouden
pratijken een gezond hart doen walgen.
Zeggen dat men die vuile mouchard*
behouden moet, is ons voor ons allen
vooruitgang tegen houden.
Deze vuiligheid vraagt eenen stevigen
berken bezem.
In cle hiiiacr.
Deze week heeft minister De Bruyn
gedurende 3 dagen op zijn stokpaardje
gezeten en als nu de boerkens nog niet
gered zijn, dan verstaan we er nieta
meer van en geven de pijp aan Marten.
De Minister belooft kasteelen en ker
ken om den landbouw te doen herleven
toelagen zullen gegeven worden aan ge
stichten van tuin- en landbouw, aan
kampstrijden voor paarden en hoornvee.
Natuurlijk dat de landbouwscholen
door broederkens bestierd met de vetste
brokken wegloopen. Hij belooft insge
lijks van melkerijen in te richten tot
vervaardiging van kaas en boter.
M. De Bruyn vertelt dat alles in eene
taal waarover de hoofdman der marol-
len zou fier zijn. Nog nooit werd eene
taal zoo met 'thaar getrokken;'twas nog
erger dan met de feesten van Polydoor.
Om te eindigen heeft M. De Bruyn
verklaard dat Ninove zijn buurtstoom-
weg van Schepdaal niet krijgt omdat
pater Boum vreest dat de ontvangsten
de kosten niet zullen dekken en dat de
aanvraag van Ninove door meester
Woeste gedaan niet gegrond is.
Zoo dus worden M. Woeste en Nino
ve afgeschept. Moesten de Ninovieters
daarom zoo klerikaal zijn M. Woeste
moet die weigering euvel opgenomen
Heel goed. Gij hebt zeker wel paar brief"
keus bij u denk ik.
Briefkens mijnheer. Ik...
Ja, briefkens van het tooneel, waaraan
gij het laatst verbonden geweest zijt. Wat is
uw vak Jonge rollen, zou ik denken 1 Waar zijt
gij het laatst geweest
Violette schudde met het hoofd.
Ik ben nooit aan een tooneel geweest^
sprak zij. Ik heb alleen eens voor liefhebberij
onder vrienden gespeeld.
Watriep de agent uit. Zoudt gij willen
beweren dat gij nooit voor het publiek opge
treden zijt.
Nooit.
Mijnheer Higgens.de agent, liet ten toeken
van zijne verbazing een lang gefluit hooren.
Dan zijt gij eene dilettante, beste meid,
sprak hij, en derhalve zoo onwetend als oen
pasgeboren kind. Ik geloof niet dat de direk-
teur van eenig tooneel in geheel Engeland u
zou willen aannemen, tenzij gij bereid waart
eerst eene maand of twee als proef, zonder
loon, te spelen.
Zonder loou 1 Violette's hart kromp ineen.
Het was juist het geld—het geld alleen, dat
zij noodig had. Zij was er volstrekt niet op
gesteld zich voor eene gapende menigte ten
toon te stellen. Zij verlangde alleen geld te
verdienen, voor hen, die zij liefhad.
Dat denkbeeld schijnt u niet erg te be
vallen, sprak mijnheer de Lancy. De meeste
jouge dames zooals gij, zijn echter blijde dat
zij eene gelegenheid vinden om op te treden,
en zouden dikwijls nog geld toe willen geven.
Inderdaad, er zijn er niet weinig die er voor
betalen en goed ook.
Dat kan wel zijn, sprak Violette teleurge
steld, maar ik ben heel arm en ik moet geld
verdienen. Ik dacht dat ik als speelster een
zeker loon zou ontvangen.
(Wordt voortgezet.)
- 'WWBgHBg—I,
DE DENDERGALM
