DE OUDE FIUTS.
5 de Jaar.
Nummer 58 (250)
Zondag 21 September 1890.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
Abonnementsprijs: p fr soToor deTbuiten, voorop betaalbaar.
PBIJSPER NUMMER: 10 CENTIEMEN.
Men abonneert zichop alle postkantoren voor den buitenvoor de stad, ten kantore van het blad,
10, Voor uitgang straat 10, Aalst.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
Prijs der AnnoncenGewone.15 «>ntiemen
Eeklamen, 75 centiemen drukregel.
Vonnissen op de detde lladzijde, frank.
Nee spe nee metu.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt.
Handschriften worden niet terug gezonden.
AALST, 20 SEPTEMBER.
Buitenlandsch politiek
overzicht.
ZwitserlandHet bestuur van het
kanton Tessin is omvergeworpen gewor
den, door eenen volksopstand, onver
wachts losgebarsten, ten gevolge der
weigering van den raad ie grondwette
lijke herziening den referendum te laten
ondergaan. Doch, de herziening is
slechts het voorwendsel van die kleine
omwenteling. Sedert lang wTas het ncleri-
caal bestuur bij 't volk niet gewild, en
zelfs verduisteren van geld werd het te
last gelegd. Een voorloopig bestuur is
door de zegepralende partij ingericht
geworden en het vroegere bestuur als
mede de kantoneraad zijn ontbonden.
De Bondsregeering heeft 1500 man ge
zonden om ie orde te handhaven of te
herstellen. Zij heeft eenen Bondscom-
missaris, M. Kuepzli, benoemd, die, in
haren naam, het besluit van het kanton
zal in handen vatten. Eindelijk heeft zij
het besluit van het .voorloopig bestuur
vernietigd dat de oude regeering in be
schuldiging stelt en de kiezers bijeen
roept.
Het voorloopig bestuur ontbonden
zijnde, heeft de Bondscommissaris de
regeering in handen genomen, welke hij
zal houden tot dat een nieuw bestuur
regelmatig zal kunnen samengesteld
worden. De liberalen, die den opstand
gepleegd hebben, aanvaarden dien toe
stand zonder de minste moeilijkheid.
Hun doel was zich te ontdoen van een
gouvernement dat de Grondwet overtre
den had met de herziening der Grondwet
den referendum niet te laten ondergaan.
De Bondscommissaris heeft hun daar
over voldoening gegeven. De referendum
zal den 27 September plaats grijpen.
De opgewondenheid is vermeerderd
en niet verminderd sedert dat het voor
loopig bestuur is ontbonden geweest
door den Bondscommissaris M. Kuenzli.
De twee partijen eischen elk het behou
den van hunnen toestand, en nemen
maatregelen om hunne vorderingen door
de macht te ondersteunen. De pogingen
van den Bondscommissaris zijn tot hier
toe mislukt en te Bern ziet men eenen
waren burgeroorlog tusschen de kleri-
kalen en de liberalen in.
Portugal. De Cortès hebben zich
vereenigd om kennis te nemen van het
Engelschportugeesch verbond aangaan
de de verdeeling der streken bij den
Zambezi en van het Nyassaland. Sedert
den val van het kabinet in hetwelk M.
Barros Gomez minister van buitenland-
sche zaken was, is er geene belangrijker
6.
naar het Hoogduitsch.
Zij zweeg een oogenblik, onrustig hijgde
haar boezem, en tranen stonden haar in de
oogen. De koning hield nog altijd zijne groote
blauwe oogen onafgewend op haar gericht.
En wat deed de luitenant von Holendorf
vroeg de koning een oogenblik later.
Sire, hij zegde den koning, dat hij met de
beste bedoelingen daar gekomen was, dat hij
officier was, en dat het hem innig griefde, tot
loon van zijne diensten geslagen te worden.
En wat zegde de koning
De koning antwoordde, dat hij geen offi
cier geslagen had. Maar de adjudant had het
toch gezien, en hij verhaalde het aan andere
officiers, en reeds na verloop van maar weinige
dagen, werd aan mijn ongelukkige vader door
de gezamentlijke officiers zijner kompagnie
verklaard, dat zij niet langer met hem dienen
konden. Zij zegden,dat zij hem wegens het hem
overgekomen ongeval beklaagden, maar dat de
militaire wet hun vei bood, met eenen officier
te dienen, die zich had laten slaan. Mijn arme
vader, die geheel en al onbemiddeld en daaren
boven gehuwd was, wendde zich nu in wanhoop
tot zijnen overste, en vroeg hem om raad. De
overste ried hem aan, dat hij zijn ontslag zou
vragen, maar tevens de redenen aanvoeren zou,
welke hem genoodzaakt hadden, zijn ontslag
te nemen de koning zou hem ongetwijfeld
zitting gebeurd. De tegenstand tegen dit
verbond, of liever tegen eenige van
zijne beschikkingen, is vermeerderd in
de pers en de publieke meetings, de re-
publikeinschepartij besloten zijnde geene
gelegenheid te laten voorbijgaan om de
overdrevene vaderlandsliefde te doen
opstaan tegen het kabinet en het ko
ningdom. Zelfs bij de meerderheid zal
dit verbond eene hevige tegenkanting
lijden en M. Serpa Pimentel zal met
moeite in de bespreking de hulp van al
zijne vrienden verkrijgen.
De koning is bijna geheel hersteld.
Een noodlottig einde van Dom Carlos
zou politieke verwikkelingen kunnen
meegebracht hebben. Het is zeer geluk
kig dat dit punt van onzekerheid niet
meer bestaat bij de bespreking van het
Engelsch-Portugeesch verbond
Argentina. In Zuid-Amerika en
vooral in Argentina duren de teekenen
van ongerustheid voort. Men spreekt van
eene ministerieele krisis die al de gevol
gen der omwenteling, door dewelke
M. Juares Celman is omvergeworpen
geworden, in voege stelt; de tijdingen
aangaande de bevolking der provinciën,
die ontevreden zijn met het voordeel
door de hoofdstad bekomen, schijnen
niet verzekerend.
Zanzibar. Volgens de Engelsche
dagbladen, zou de Duitsche gezant te
Bagamoyo de slavernij in voege en zelfs
in eere gesteld hebben, alsmede den
slavenhandel in de Oost-Afrikaansche
bezittingen van Duitschland, en de han
del zou openbaar plaats grijpen niet
alleen te Bagamoyo, maar te Zanzibar
zelve, waar de Araben niet zouden aar
zelen de verordening van den Sultan te
overtreden, daar zij zich ondersteund
gevoelen door de Duitsche overheid.
Heilige zeever.
Wanneer verkiezingen nakend zijn,
hoort men de clericale gazetten om het
hevigst uitvallen tegen de werkerspartij
Dan worden onze brave, eerlijke arbei
ders afgeschetst als plunderaars, roo-
vers, brandstichters, moordenaars, en
wat weet ik al Dit alles om de hooge
financiebarons en de begoede, vreedzame,
handeldrijvende burgerij den schrik op
het lijf te jagen, die doorgaans den
arbeidersstand genegen zijn.
't Schoonste van 't spel is dat zekere
clericale persoonaadjes, met het oog op
de aanstaande verkiezingen, diezelfde
werklieden, die aldus doof de gewijde
pers uitgescholden en gelasterd worden,
fel de mouw aan het wrijven zijn.
Van den eenen kant dus, om de bur
gerij en de rijken ongerust te maken,
doen zij de werklieden als schrikbeelden
schadeloos stellen. Maar de koning deed het
niet, en schreef op den rand van het verzoek
om ontslag niets anders dan deze woorden
Ik heb geenen officier geslagen Wilt gij uw
ontslag hebben dan kunt gij het krijgen. Mijn
vader kreeg dus zijn ontslag, ontving geenerlei
schadeloosstelling, en met een van verdriet ge
broken hart ging hij eene toekomst vol ontbe
ring, vernedering en gebrek te gemoet.^Het
kleine vermogen mijner moeder was alles, wat
ons huisgezin bezat en waarvan wij leven moes
ten. Toen mijne ouders stierven, was het opge
teerd, en ik, het eenige kind van mijnen onge-
lukkigen vader, moest dankbaar zijn, dat ik
bij mijns vaders zuster een onderkomen kon
vinden, wat evenwel met tegenzin aangeboden
en met tegenzin aangenomen werd.
En in uw hart hebt gij dikwijls genoeg
uw ongeluk aan den koning geweten niet waar?
Gij hebt gedacht, dat de koning weder moest
goedmaken wat hij bedorven had, is het zoo
niet Maar ga eens na, mijn kind, de koning
mocht niet anders handelen dan hij gedaan
heeft. De militaire eer verbood het hem. Hij
zou het geheele korps officieren onteerd heb
ben, wanneer hij had toegestemd, dat hij eenen
officier geslagen had hij mocht daarom aan
uwen vader geene schadeloosstelling geven,
want door dat te doen, zou hij erkend hebben,
dat hij den officier werkelijk geslagen had. Zoo
moest uw vader een slachtoffer van de militaire
eer worden het was voor hem eene ramp,
welke ik eilaas niet keeren kon, hoewel, dit
moet ik u toestemmen, ik deschuldi e inde
zaak was. Maar gij moet niet vergeten, mijn
kind, ik heb u al dat gezegd, dat de Koning ook
maar een mensch evenals alle andere menschen
isen dwalen en zondigen is het erfdeel der
menschheid! Maar daar ik gezondigd heb tegen
den vader, wil ik het aan de dochter weder
doorgaan, en van den anderen kant,
daar zij vermoeden dat diezelfde arbei
ders weinig tijd jiebben om gazetten te
lezen en derhalve niet weten hoe de
papenbladen zich over hen uiten, pogen
zij hun vertrouwen te winnen en hen
naar clericale krochten oi door lang-
rokken bestuurde werkmanskringen te
lokken, waar zij hen dan naar hunnen
clericalen leest schoeien.
Dus, altijd sluw en valsch, zoo zijn de
clericalen marmen met 2 gezichten,
waar geen rechte kant aan te vinden is,
die nuwit en dan zwart zeggen, die tege
lijker tijd vuur stoken en water spuiten.
Onze werkersbevolking moet niet alleen
lijk op hare hoede staan tegenover die
gekruinde volksbedriegers, - die hunne
ergste vijanden zijn, maar zij moeten
openlijk tegen die kerels in 't strijdperk
springen en gezamenlijk met het vrij
zinnige en volksminnende gedeelte der
burgerij een einde weten te maken aan
den papenwinkel.
AVat werd dezer dagen in de clericale
bladen niet al geschreven tegen die dui
zenden en duizenden arbeiders welke te
Brussel ten voordeele van het Algemeen
Stemrecht gemanifesteerd hebben En
nochtans, welke treffende les van def
tigheid hebben die zoo gelasterde mani
festanten niet gegeven aan de bende
sukkelaars, die den 7 September 1885
door de tikkenhanen van heel België
naar Brussel gedreven werden
Zeker catholiek blad vond den indruk-
wekkenden stoet van 10 Oogst weinig
vaderlandslievenden zeggen dat zij
van vaderlandsliefde spreken durven,
zij wier vadeiland elders is die een
vreemd gezag, te Rome gevestigd, boven
alles plaatsen, zij wier hatelijke
politiek het land ten onder biengt Om
den stoet vaderlandslievend te maken,
hadden misschien alle gemijterden, ge-
kruinden en blootvoeters van alle slach
vooraan moeten marcheeren
Hetzelfde blad duidt het den manifes
tanten ten kwade dat de Marseillaise ge
zongen werd en dat eenige Fransche
vlaggen in den stoet voorkwamen. En
nochtans schrijft het eenige regels ver
der dat het zicht der Fransche vlag het
in niets stoort, daar het immers de vlag
is eener bevriende Natie, en dat een
ieder de u Marseillaise kan toejuichen
daar het Frankrijk's nationale zang is.
Welke onbedachtzaamheid en tegenstrij
digheid
't Geen dan weer verder die gazet niet
belet de betooging duchtig af te breken,
juist om reden der Fransche vlag en
der Marseillaise. Knoopt dat nu aan mal
kaar.
AVat daar nu ook van weze, het volk
vraagt het Algemeen Stemrecht. Dit
goed maken. Gij zijt tot mij gekomen, om mij
iets te vragen. Doe dat, en ik beloof u, dat ik
aan uw verzoek gehoor geven zal, als het maar
in mijne macht staat.
Sire, sprak Louise met eene zachte en
bevende stem, Sire, ik verzoek slechts de gunst,
dat uwe majesteit mij eene plaats bezorge in
het meisjensgesticht van Ste-Elisabet, te
Breslau.
De koning was opgestaan en ging thans met
de handen op den rug eenige malen de kamer
op en neêr. Daarop bleef hij vlak voor Louise
staan, en zag hij haar met zijn vonkelend oog
zoo lang en onafgewend aan, dat een purperen
gloed hare wangen bedekte.
Neen, mijn kind, gij zijt niet geschikt om
daarin te gaan. Gij moet een man nemen
Sire, ik ben arm, ik heb geen bruidschat,
fluisterde Louise.
Nu, nu, daarvooï zal ik wel zorgen, zegde
de koning, en een man zullen wij ook wel
vinden.
Neen, neen, riep zij angstig uit, ik dank
uwe majesteitik wil niet trouwen.
Blijft gij dus bij uw voornemen vroeg de
koning. Zeg mij de waarheid Denk maar, dat
ik uw voogd ben, en dat ben ik ook, want de
dochters mijner officiers zijn mijne pupillen,
wanneer hare vaders gestorven zijn. Spreek
dus Bemint gij iemand
Ja, sire, ik bemin iemand, stamelde
Louise, maar wij kunnen elkander niet toebe-
hooren, want wij zijn beiden arm, en daarom...
Onzin! zeg mij eens: hoe heet uw min
naar, en wat doet hij voor den kost
Sire, zegde Louise, en de tranen stroom
den haar uit de oogen, ik mag u zijnen naam
niet noemen ik heb hem gezworen/dat ik het
niet doen zou. Hij is een man van eer, en wil
doende maakt het gebruik van een on
loochenbaar recht, en vraagt overigens
iets billijks in den hoogsten graad.
AVelhoelOp de arme werklieden druk
ken de zwaarste lasten en verplichtin
gen, namelijk de krijgslast, dien de
priesters en ook de rijke mijnheerkens
(welke doorgaans clericaal zijn) weten
te ontvluchten waarom zouden zij
dan ook geene rechten hebben Zij
dienen in 't leger, veelal in de plaats van
hen die de verpestende lucht der ka
zerne niet willen inademen, zooals
de catholieke gazetten schrijven, en zij
zouden buiten alle recht verstooten en
onmondig blijven. En men spreekt dan
van gelijkheid, van rechtvaardigheid,
van vaderlandsliefde Kan de volks
jongen wel een vaderland lief hebben
dat jegens hem zoo stiefvaderlijk han
delt
De tijd is gekomen om ons al te lang
miskende volk recht te laten wederva
ren. Het volk is moê van vragen en
smeekenhet eischt nu zijn recht. Ek
langer kan, zonder groot gevaar, de
huidige toestand niet voortduren.
Daarover zijn het alle weldenkende
burgers eens.
Zullen vorst, regeering en wetgevers
eindelijk toch ook klaar zien
Wat lanterfanten
Overeen paar maanden stemden onze Kamers
eene wet, waarbij eene Hulpkas voor de onge
vallen van den arbeid werd ingesteld.
Onze clericale Ministers schenen toen groote
haast te hebben, want met de gauwte werd een
wetteken van vier artikels aaneengeflanst en
zonder verdere studie of bespreking voorge
bracht en aangenomen.
Die koortsige overijling is echter van korten
duur geweest. Heel «en tijd is reeds verloopen
sedert de aanneming der wet en nog staat het
met die beruchte Hulpkas juist zoo ver als op
den dag van de stemming.
AVanneer zal de Hulpkas in voege komen
AA7aar zal zij gevestigd zijn en door wie zal
zij beheerd worden
Ziedaar al vragen welke in het publiek sedert
eenige dagen opgeworpen worden, doch om
welke men zich aan hoogerhand niet het minst
schijnt te bekreuuen.
De heeren Ministers zijn i i vacantie, en aan
bet verkwikkende zeestrand of tusschen de
Zwitsersche bergen zich verlustigend, geven
zij den brui aan de belangen van het land. Ak>l-
gens hen is er niet de minste haast bij, dan
wanneer het geldt hunne vette tractementen op
testrijken. De belanghebbenden kunnen maar
wachten tot het hun believen zal te handelen.
Zoo lazen wij verledene week in de dagbla
den eenen brief van eenen ongelukkige, die op
zijn werk erg aan de hand gewond werd en
tijdelijk in de onmogelijkheid verkeert eenigen
arbeid te verrichten. A7ader zijnde van zeven
minderjarige kindereu en met zijn gezin in
gebrek verkeerend, vroeg de man tot wien hij
zich wenden moest, om van de ingestelde Hulp
kas eenigen onderstand te bekomen.
Natuurlijk wacbt de sukkelaar nog altoos op
niet uit genade ontvangen, wat de fortuin ge
weigerd heeft hem te geven.
Zonderling, sprak de koning. Maar wan
neer ik u beveel, zijnen naam te noemen
Sire, dan moet ik ongehoorzaam zijn,
want ik heb gezworen, dat ik zijnen naam niet
noemen zou.
Nu, houd dan uw woord, riep de koning
wrevelig uit. Maar hoor daar klinkt de trom
pet Ik moet mij naar het exercitie-plein be
geven, om het garnizoen te inspekteeren. Maar
gij moet over een uur weder komen, mijn kind
Dan zullen wij eens zien, wat ik voor u doen
kan. A^raag in dien tusschentijd eens aan uw
minnaar, of hij u van uwen eed vrijstellen en
vergunnen wil, dat gij mij zijnen naam noemt.
Over een uur dus verwacht ik u weder hier.
Vaarwel tot zoo lang.
Louise neigde diep, en begaf zich met lang
zame schreden naar de deur toen zij deze
bijna bereikt had, bleef zij echter staan, en
keerde aarzelend en met nedergeslagen blik
naar den koning terug.
Sire, fluisterde zij zachtjes, zijnen naam
mag ik u niet zeggen, en van mijnen eed kan
bij mij in 't eerstvolgend uur niet vrijstellen,
want de gelegenheid ontbrebkt mijom hem te
ontmoeten.
Hoe dat zoo
Hij is onder de wapens,^fluisterde zij nau
welijks hoorbaar.
Is hij dus militair
Zij knikte toestemmend, en een glimlach
vloog over haar gelaat.
Sire, zegde zij, ik zou u nog wel wat
willen zeggen, als gij ten minste niet van plan
zijt, mij te verraden.
Ik beloof u, dat niet te zullen doen, ver
zekerde de koning vriendelijk.
antwoord en ongetwijfeld zal hij nog lang
wachten... en met zijne kinderen honger lijden.
Is het geen schande
En is het geen nieuw bewijs, dat de zooge
naamde werkmanswetten, door de clericalen
gestemd, maar eigenlijk paradewetten zijn, aan
wonU V 8nng minste waarde gehecht
Mie door die onwaardige handelwijze niet
erg gevleid moet zijn, is onze Koning. Immers
op zijne aanvraag werd de Hulpkas ingesteld
De weinige geestdrift, door zijne Ministers iu
deze kwestie aan den dag gelegd, zal hem alles
behalve hoffelijk voorkomen.
O ware het eene of andere papenwerk te
ondersteunen of te bevoordeelen, wat zou er
met spoed gehandeld worden
Geestelijke Congressen.
AVat er vooral gedaan wordt, op gees
telijke en katholieke congressen is...
smullen en smeer en en bobbelen.
Met liet programma in de hand door
de inrichters zeiven opgesteld, hebben
wij doen zien, dat op het laatste katho
liek Congres te Antwerpen het eene eet
maal op het andere volgde, zonder de
particuliere diners en soupers te rekenen
den luncli te Hoogstraten en het sluit-
banket in het Grand Hotel.
Ze lusten geenen turfdie zwartjes
kom maar bij als ge wat veel hebt. Ze
likkebaarden terstond.
En als ze dan goed gedaan zijn, buiks-
ven vol en liartekenrust hebben, spreken
zij al lachende over de oplossing der
sociale kwestie die voor hen altijd is
opgelost, achter eenen Jlinken diner en
onder 't drinken van een kloek glas
Bourgognewijn, van 't jaar zooveel.
En gelijk ze te Antwerpen hebben
gedaan, doen ze op een ander ook.
Over eenige dagen waren de Monsei
gneurs te Coblenz vereenigd op een
nieuw Katholiek Congres, waar ze den-
zei 1 den flauw en praat herhalen als in
Antwerpen en daarenboven van niets
anders spreken dan meester te spelen
over heel de wereld en iedereen.
't Is noodig die dwaze, belachelijke
woordenkramerij te herhalen, maar 't is
wel eens waard te laten weten hoe het
Jonnal de Bruxelles de openmuszittini?
afschildert. 6
Ziehier welk tafereel dit nochtans kle
rikaal blad van die zitting maakt
«De openingijzïtting had plaats in
eene voorioopige groote houten halle,
op de Clemensplatz, waarin eenige da
gen vroeger een turnfeest werd gehou
den.
ren minste vijf duizend personen
vonden er 's avonds plaats, niet op lij
nen en dicht op malkaar gedrongen op
stoelen of banken, maar zij zaten er
thans op hunne zeven gemakken, rond
tafels die gansch beladen waren met fles-
-^u dan, fluisterde zij met ingehouden
adem, wanneer uwe majesteit het garnizoen
inspecteert, vestig dan uwe aandacht een wei
nig op uwe vaandrigs.
Op allen
Ja; maar in 't bijzonder....
Nu in 't bijzonder
Bijzonder op den ouden vaandrig, lis-i
pelde zij.
Vervolgens vloog zij als een opgejaagde recht
het vertrek uit, en snelde naar buiten.
III.
Het garnizoen van Leignitz was zoo juist
voorbij den koning gedefileerd, en met een
vriendelijk hoofdknikken wendde Frederik
zien tot den generaal von Herbig, die de troe
pen had aangevoerd en op dit oogenblik juist
kwam aangereden.
Gij hebt uwen plicht uitnemend volbracht
generaal, en ik ben zeer tevreden over de hou
ding uwer troepen, zegde de koning op vrien
delij keu toon. I we soldaten zien er zeer net
uit, zij zijn oplettend, en zien er bovendien
tevreden uit, en dat is altijd een bewijs, dat
hunne officiers verstandig en goed zijn, en
hunne soldaten niet als gevoellooze machienen
maar als menschen behandelen. Ga zoo voort,
waarder Herbig, en gij zult u altijd over mijne
genegenheid mogen verheugen.
De koning liet zijn oog weder overde troepen
gaan, weikin eeno lange linie daarvoor hem
stonden, en vestigde vervolgens zijnen blik op
de vaandrigs, die bij de beide vaandels ston
den.
Flinke jongens, sprak de koning zacht-
jens en met het hoofd knikkend, daaruit zullen
eenmaal ferme officieren groeien. Hoe oud is da
jongste hunner?
{.Wordt voortgezet.)
