GRIETJE
9de Jaar.
Nummer 28
Zondag 15 Juli 1894.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
Abonnementsprijsj buiten voorop b8taalbaar
PRIJS PER NUMMER 10 CENTIEMEN.
Men abeuueert xi«h op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore
van het blad, 10, Vooruitgaugstraat 10, AALST.
Nee spe nee meïü.
HET ARRONDISSEMENT AALST
I Gewone, 15 centiemen _.i
Prijs öer Annoncen UakUmen 76 conliem0n P" drukr"el'
Vonnissen op de derde bladzijdefrank.
Voor d'annoöcen buiten de Vlaanderen, zich te wenden tot dsn AGENCE HAYAIj
Madelenastraat 32, Brussel.
AALST, 14 JULI.
Toekomends kiezingen.
;Dat de nieuwe kieswet eene gan
se he verandering in het politiek le
vin heeft doen ontstaan blijkt uit de
maarregelen welke er nu van af al
genomen >werdea met het oog op de
.-aanstaande kiezingen.
De nieuwe kandidaat want daar is
.al een aangeduid zonder het kiezers
korps te raadplegen wordt in open
bare meetingen voorgesteld terwijl an
dere reeds op kiesbezoeken zijn.
Eu we zijn nog drie maanden van de
kiezingen t
Die heeren hadden de kiezers tot nu
foe aan zooveel spoed niet gewoon ge
maakt. Telkens dat zij zich aan herkie
zing moesten onderwerpen., liep alles
gelijk op wieltjes de Kamerheeren met
eeuige hunner beste vriendjes hielden
-eene vergadering in den Katholieken
Kring waar alles op voorhand geregeld
werd daarna wierden een zeker getal
personen van den buiten een zeer
klein getal in de kantoashoofdplaat-
•seu bijengeroepen om de schoon leugens
van 'lie heeren te aauhooreu en dan ja
te knikken en in de handen te klappen.
In één woord Tot heden to» is de
kwestie der voorstelling van kandida
ten ia de katholieke partij van Aalst al
tijd eene ware comedie geweest, waarin
•de buitenkiezers voor niets telden en
waar hunne intresten steeds vergeten of
verwaarloosd werden.
Wij willen daarom niet zeggen dat de
Aalstersehe Kamerheeren bij elke kia-
aiuggeen schoone beloften deden ;maar,
hebben zij die beloften gehouden Dat
is thaus de vraag.
Wij aarzelen niet daarop te antwoor
den Neen.
Het is meer dan 10 jaar dat de katho
lieken aan't hoofd kwamen, en wat heb
ben zij teweeggebracht voor het welzijn
van werkman en landbouwer Vol
strekt niets en daar zullen zij wel over
zwijgen.
Die katholieke heeren geweerdigen
zich overigens niet bij Jan en Klaas af te
stappen. Zij vergenoegen zich een be
zoek te brengen bij eeuen der grooten
van de gemeente, die zich gelast,
om zelf zijn postjen te kunnen blijven
behouden, aan de goedgeloovige kiezers
te zeggen Stemt voor MM. Van Wam-
beke, Woeste en Kompaguie en 't zal al
wel zijn.
En inderdaad, nauwelijks is de kie
zing gedaan of de kiezers worden ge
waar dat alles voortreffelijk is, wel te
verstaan... voor de herkozene volksver
tegenwoordigers, die wederom voor vier
jaar op de kussens zitten te rusten ge
lijk een poesje dat goed zijn buikske
gevuld heeft.
Eu wanneer de vier jaar weer ten
einde zijn, zouden die« fameuze volks
vertegenwoordigers aan hunue kiezers
rekening gevende van hun verloopeu
mandaat, in waarheid niets anders kun
nen zeggen dan Wij hebben geleefd,
jaarlijks 4 duizend frank opgestreken,
gratis naar Brussel gereisd en telkens
dat gelijk welk ministerie iets voorstel
de, hetzij voor of tegen het belang onzer
kiezers, ja geknikt.
Weet ge wat ik zou doen, indien ik
in de plaats was der werklieden, land
bouwers en burgers, die aan wien men
weer gebraden kiekens in den mond be
loven. Zoohaast zij wederom met
hunne schoone beloften voor den dag
korneu, zou ik bun vragen waarom ze
al die schoone dingen niet uitgevoerd,
niet voltrokken hebben gedurende deze
laatste tien jaar, terwijl hunne partij
eene verpletterende meerderheid had en
geheel alleen u meester speelde.
En zoo ze mij daarop niet voldoende
zoudep kunnen antwoorden en dat
kunnen zij niet ik zou hun dan de
door en door Vlaamsche spreuk herin
neren, die zegt Met beloften en rotte
appels kwetst men niemand;ik heb
genoeg van uwe valsche beloften en
dezen keer zal ik stemmen voor degene,
die de Evenredige Vertegenwoordiging
zullen inbrengen en die aldus zullen
maken dat de Vertegenwoordigers van
iïicutce zedenschets.
ï)e muren waren versierd met pauwenveereu,
iapémeesche waaiers en een rek hollaudsche en
duitsche meest al gebroken pijpen. Op een
bord stonden eenige gipsmodellen en een aantal
met stof overdekte potten.j In eenen anderen
hoek lag een hoop schilderdoeken met begon
nen werk. Op 't een einde van de werkplaats
stond eene piano, en deze alleen zag er uit of
ruen er gebruik van maakte.
Met eene gewaarwording van droefheid zat
ik op al deze dingen te kijken want het zicht
van wanorde en verwaarloozing doet meest
altijd een gevoel van neerslachtigheid ontstaan.
Daar ging de deur open. en jonkvrouw Goe
daard stond voor mij Een zonnestraal kwam
met haar de werkplaats in, en zij scheen er
deel van te maken.
Ik heb op onze concerten veel schoone vrou-
wonlieden gezien, jonkvrouwen wiei schoon
heid dan nog verhoogd was door alles wat de
kunst aan het schoon geslacht bieden kan
maar dit meisje, in haar eenvoudig morgend-
toilet, onopgepronkt, en met de bekoorlijkhe
den, zooals de uatuur ze haar geschonken had,
dat meisje hier verwekte in mij een gevoel van
bewondering, zoo als ik nog nooit te voren on
dervonden had.
verschillige gezindheden, die eenzelfde
arrondissement vertegenwoordigenbe
ier hunnen plicht zullen moeten vol
brengen en de belangen hunner kiezers
verdedigen.
Wat er te doen valt.
Bittere klachten worden geuit door de nijver*
heidshoofden, wt lke hunne waren moeten op
eenstapelen en soms hunne werkhuizen sluiten
ten gevolge der aanhoudende crisis. Er is te
veel volk, zegt men, en er wordt te veel voort
gebracht. Men heeft daarenboven geene uit
wegen en het eenige wat men beproeft is in
Congo kapitalen verspillen, die voor vele jaren
niets en aan Belgie nooit meer dan voor an
dere landen zullen opbrengen.
Twee zaken word n in ons land Terwaar-
oosd, de handelsverdragen ea de kwestie der
consul 3.
Terwijl men overeenkomsten aangaat betref
fende den zeevaartdieust, terw ij l men betere
gemeenschapswegen maakt, sluit men de gren
zen voor de voortbrengselen welke die betere
gemeeiischapswegen en spoedige zeevaartdienst
ons moeten aanbrengen. Men ziet dat vreemde
landen bij ons beterkoop hunne waren leveren
dan ze zulks in hun eigen land doen en om dit
alles bekommert men zich hier niet omdat do
Belgische politiek tot hiertoe bestond in het
stemmen van partij wetten die aan de heer-
schende bi sturen moesten toelaten nog wat
langer het bewind in handen te houden. Kies-
knoeierijen maakten de politiek uit eu nooit
sprak men aan de kandidateu van de handels
verdragen met den vreemde.
De tweede kwestie betreft de consuls. De rol
dezer zoo nuttige personen bestaat niet alleen
in het verdedigen tiunner landgenooten in den
vreemde, maar bovenal in het opsporen en aan
duiden der midi.eleu, welke aan de nijver
heid van hun land toelaten zouden in die verrs
streken, waar de consuls werkzaam zijn in te
dringen. Wordt zulks in voldoende mate ge
daan? Wij denken neen en vooral omdat liet
grootste deel onzer consuls vreemdelingen zijn,
die vooral en zulks is maar natuurlijk
de belangen van hun land verdedigen.
Anderen nog zijn nijveraars wel bekreund
om hun belang, maar niet genoeg met dit van
het algemeen,, iudiea ze zich dau nog niet
plichtig matten aan hoogst afkeurenswaardige
feiten.
Het moet dus geene verwondering baren dat
onze voortbrengselen niet meer bij den vreemde
indringen. Zoolang geene genoegzame open
baarheid gegeven wordt aan de verslag n onzer
consuls, zoolang de handelsverdragen niet eerst
volledig iu de pers en ia openbare volksverga
deringen zullen besproken worden zal er geené
verandering komen.
Hopen we dat het A. S. dte meerdere rucht*
baarheid aan 's lands belangen zal schenken,
eene betere nijverheids wetgeving in voege
za! brengen en ons de aioüde faam op de we-"
reldmarkteo herwinnen
Woorden en daden.
Om M, Beernaért, en zijne politiek te be*
kampen en af te breketl, alsook om Le Palriote
te doen vallen heeft M. Woeste te Brussel een
blad laten verschijnen dat hij l'Union,
spottenderwijze ongetwijfeld geheetenheeit.
M.Woeste is de bijzonderste geldverschieter,
de voornaamste opsteller, kortom dé sjtiil en de
ziel v.m het blad, zoo dat hit zonder de be
scherming van den wereldlijken parts geeue
24 uren kan blijven staan.
Welnu, wilt ge weten, wat daar in de kleri
kale drukkerij van 'tWoeste-blad gebeurd?Dat
de letterzetters er minder, veel minder betaald
worden dan in al de andere Brusselacbe druk
kerijen.
En dat spreekt gedurig van liefde voor dea
werkman en van de pauselijke encycliek die
voorschrijft van aan het werkvolk een behoor*
lijk loon te geven
1500 letterzetters, in meeting to Brussel
vereenigd, hebben eens ferm den hol van deö
groenen apostel gewasschen en eene krachtda
dige protestatie tegen die schandelijke uitbui-
terij gesterad. De letterzetters van de katho-
li ke bladervn der hoofdstad hsboen zich allen
bij die protestatie aangesloten.
En voor M. Woeste de grrrocte volks
vriend, zal men hier de stemmen onzer fa
briekwerkers komen afbedelen 't ziet er lief
uit
Een liefdadig werk.
Deze week lazen wij met veel belang
stelling in de dagbladen, dat ingeval
het paard Trozegnks van M. Liénart in
de koersen van Gent den prijs van 1500
fr. won, bij deze som aan de artisten
van Brussel zou geven, welke in den
brand van het Zomerpaleis (Hallen)
hunne kleedij of speeltuigen verloren
hebben.
Deze trek van liefdadigheid vereert
onzen senateur. Alleenlijk vraagt men
ons wie toch die artisten mogen zijn, in
wier ongeluk M. Liénart zooveel belang
stelt. Welnu dat zijn zangsters en goo
chelaars van alle kleur, danseressen j
Ik vind geene uitdrukking om eene gedachte
van hare schoonheid te kunnen geven. Om eeue
melodie te beschrijven kan men de uitdrukking,
welke zij op het oor maakt, met schetsen, en
de schoonheden van vorm en kleur zijn ten
miuste voor mij even moeielijk te vertolken
deze dingen scnijnen eene taal te vragen welke
hun eigen is. Alleen dit kan ik zeggen dat
jonkvrouw Goedaard groot was, wel gevormd,
slauk en be.allig, met zwart haar, nog zwar
tere wenkbrauwen en pinkers enmetdannog
zwartere oogen en zij was schoon met eene
wondere frischneid en eenen tintelenden levens
lust, in haar open en onbevreesd gelaat, met
eene zekere stoutmoedigheid in haar voorko-
meu, die iemand moest doen gelooven dat zij
niets verbergen kon en dat zij een even zoo
goed als schoon mei3je zijn moest.
Papa is niet te huis n zegde zij hij zal het
vergeten hebben dat gij hezen namiddag ko
men moest. Misschien zoudt gij met hem wil
len spreken over de voorwaarden, eer gij be
gint. X
Dit zal geene moeielijkheden opleveren
antwoordde ik. Indien gij eene les wilt ne
men, ik ben bereid zeu te geven. We kuuuen
later over de betaling spreken ik ken uwen
vader.
Het is mijnheer Holman die u gezonden
heeft, niet waar
Ik ben dat zelf, jufvrouw
Zij scheen eenigzins verlegen toen zij dit
hoorde.
Uw vader verzocht mij eenen goeden mu-
ziekant te willen zoeken, die niet een al te
groote modegek was. Ik heb zoo niem rad kun
nen vinden en kom daarom zelf.
Dit en de toon van mijne stem scheen het
meisje op haar gemak test llen. Een lichte
glimlach scheidde hare lippen en maakte hare
oogen mooier dan ooit. Dau, eensklaps ernstig
wordende, zegde zij bijna op angstigen
lk vrees dat gij in mij eene lastige leer
linge vinden zult.
En ik hoop dat gij mij niet ongeduldig
zult vinden antwoordde ik. Kent gij iets
van de muziek
u o, Ik kan wat op de piano spelen niet
goed de piano staat mij niet aan. n
Dan is 't niet te verwonderen dat gij niet
goed speelt,.. Niettemin, de piano is een
schoon instrument.
Dat kan ik niet denken. De piano maakt u
zoo hoe achtig, men moet den rug naar het
publiek keeren, men moet met armen en han
den werken gelijk een leelijk stuk werktuig,
en er is niets bevalligs in.
a o, o dacht ik nu reet ik waarom
gij de viool wilt leeren.
En ten andere n zoo ging zij voort
iedereen speelt nu op de piano, eu er zijn er
zoo veel die geerne les zouden geven op de
piano, dat hef uiterst moeielijk wordt er zijn
brood mee te winnen. Mijne zusters zijn onder
wijzeressen. Alle dagen hetzelfde, en dit ge
heel het jaar denk daaraan 's Avonds ko
men zij vermoeid naar huis eu ze worden
slecht betaald. Indien ze niet de verduldigste,
de beste uaeijes waren van de wereld, ze zouden
dit stieltje gauw naar de maan zenden gelijk
ik gedaan heb.
En gij hoopt het verder te brengen met
onderwijs te gevpn. op de viool
Zij schudde haar hoofd en zegde met eene
uitdruk hing van zelfverwijt.
lk deugde niet voor onderwijzeres. Ik kon
slechts les geven aan de laagste klas. Eu, ja,
als de kinderen braat waren, dan nam ik ze op
mijne schoot en kuste ze en als zij stout wa
ren, dan kregen zij eenen klets, en begonnen
zij te krijschen, dan kreesch ïkook en eer
eeue week verloopeu was, had ik er genoeg
van.
Verlogen sloeg zij hare oogen neder en het
was wel voor mij dat zij dit deed, want had ze
mij bezien, zij had moeten bemerken dat ik
inwendig lachte.
Denkt gij niet dat ik meer geluk zou heb
ben met de viool vroeg zij na eene poos zwij-
gens.
Als een middel om geld te winnen
o, Ja, We moeten geld winnen. Sedert
jaren zou ik de anderen moeten helpen hebben.
Maar in plaats van dat...
Zij zweeg en fronste de wenkbrauwen.
Ik durf zeggen dat eene dame, die les kan
geven op de viool, beter betaald wordt dan
eene pianiste zegde ik,
o, Ik meen niet leste zullen geven zegde
zij de oogen opslaande. Ik ben voornemens
in 't publiek te spelen-
Dat is iets anders zegde lk, wetende
hoe alle publiek bij 't zicht van dit schoon jong
meisje, nare ve rdigheid in de voordracht van
eeu muziekstuk zou toejuichten zonder op de
gebreken te letten. Als publieke kunste
nares zoudt gij fortuin kunnen maken.
(Wordt voortgeed.
tO°n i i
