GRIETJE m TIENDE VERJARING Nummer 39 Zondag 30 September 1894» per drukregel Aan de Werklieden- 9de Jaar. LIBERAAL WEEKBLAD VOOR Abonnementsprijsj J 'den bulten voorop b*,aslbMr PRIJS PER NUMMER 10 CENTIEMEN. Mm abonneert zich op alle p -sikantoren voor den buiten voor de stad, teu kantore ▼an het blad, 10, Vooruitgangstraat 10, AALST. HET ARRONDISSEMENT AALST Gewone, 15 oentiemen Prijs dér Annoncen aeklaman 75 cantienieii Vonnissen op de derde bladzijdefrank. Voor d'annoneen buiten de Vlaanderen, zich te wenden tot den AGENCE ÜAVA8; Madelenaatraat 32, Brussel. Nee epe nee metu. AALST, 29 SEPTEMBER. Schoolstraat AALST. Concordia. der 8tichting van den Vrijzinnigen Werkmanskring VOORUITGANG DOOR 'T WERK ter bevordering us het onderwijs en de opvoeding vat» 't volk. OPENING DER WINTERFEESTEN 1894-95. Uitstap, Concert, Tooneelvertooning, Bal. Zondag 80 September. Woeste en Boernaert. De heer Woeste, vriend der kleinen •n nederigen, beschermer der onderwij zers, vijand der onrechtvaardigheden, ia voorzeker een der invloedrijkste ka merleden. Die invloed heeft hij bij zijne partijgenoten te danken aan zijne gesle pen advokatenton en aan zijn veel spre ken. In den dagolijltschen omgang zult ge altijd betn rken dat veel spreken heel dikwijls veel domheden verkoopen is. Zoo is het ook met Woeste in de Ka mers. De man praat er veel en over al les en denkt zoo zich zei ven tot in de wol ken te verheffen en daar onze Kamers grootendeels uit knikkers en zwijgers bestonden zooals eenen Verbrugghen, De Kepper, Van den Steen, Verwilghen, eö«., niet bekwaam om 10 woorden Uit té kramen, zoo meenden deze dat al het gerammel en gebabbel van Woeste evan gelie was, ze stonden verbluft over zoo veel woordenrijkdom en juichten toe zoohaast meester draaiers den mond «opende. Woeste gelijkt aan veel praatzieke wijven, die alles best willen weten, heel dikwijls het spel om zeep helpen en nooit iets goeds doen. In 1884 werd Woeste als minister aangenomen, maar na eenige maanden had de man het door zijn gepraat zoo verre gebracht dat de Koning hem moest uit het ministerie kegelen. De andere ministers waren hoogst tevreden van den babbelaar verlost te 2ijn en zoo kon het katholiek ministerie voortsukkelen tot 1894. Eveuals straatjongons dacht hij den heer Beernaert ook eens eene poets te spelen. Al waar Beernac-rt voor was, was Woeste tegen. De persoonlijke dienst die aan de rijken gelijke plichten zou opleggen als aan de armen, bestrijdt Woeste omdat Beernaert er voorstaan der van is. Ik kan met M. Beernaert van gevoelen verschillenover den dienst plicht», zegt hij, maar wij zijn het aangaande al de hoofdpunten der be houdende pai'tij volkomen eens en om die op te lossen zullen wij hand in hand blijven voortgaan De heer Beernaert, voorstaander der E. V. wilde deze door de Kamer doen stemmen. Woeste, die het volkomen eens is met Beernaert, liep alras naar de zwijgerscompagnie en blies hun in het hoofd dat ze hunne plaats zouden ver liezen moesten ze met Beernaert stem men, de sukkelaars beef len van schrik, luisterden naar Woeste en Beernaert viel. Woeste drukte er zijn spijt over uit, maar lachte heimelijk in de vuist over den toer, dien hij den eersten minister gespeeld had. Zoo handelt hij tegenover iedereen 5 hij doet altijd bet verkeerde van het geen bij zegt en past goed de spreuk toe Veel beloven en niets geven doet de geloovigen in vreugde leven. De kie zers van Aalst kennen de spreuk CJhaque son tour en zullen ze op Woeste toepassen die ook eens mag on dervinden wat tuimelen is. W erklieden-Kiezers, Nadat men u 60 jaar lang bet kiesrecht had geweigerd, is dit u eindelijk toégestaao. Gij zijt vrije mannen geworden Eene onrechtvaardigiieid, de schreeuwendste ▼an ahe, is verdwenen Gij zult voortaau uw woord te zeggen hebben in 't bestier van t land. Laat mij toe u te herinneren dat gij uw kies recht te danken hebt aan de liberalo partij. Niemand kan zulks tegenspreken, zonder te liegen als een ketter, Reeds in 1870 stelde M, De Meur, een lid der liberale partij, inde Kamer eeue wet voor, waardoor u bet kiesrecht werd verleend. De klerikale partij verwierp het voorstel. M. Janson hernieuwde de propostie in 18-13 en in 1891, en ditmaal had zij voor gevolg de herzi ning der Grondwet en de herkenning van de rechten der werkraenscheu. En wie was iu de CoDstittlante de hevigste vijand van uitbreiding van stemrecht Woeste en zyne kliek. Zij vooral was altijd uw verdrukker. Oeral miskende zij uwe rechten. Zij opposeerde zich tegen alles, wat er be- pioefd werd om uw lot te verbeteren. Zij deed hondefile gemeentesoholen sluiten om uwe kinders te kunnen dout tiouden. Zij liet uwe broeders in 't walenland dood- schieteu, omdat zij het algemeen slemrecnt dorsten vragen. Zij refuseert van alleman-soldaat te doen worden', en zendt voort uwe zonen alleen ndar de kazerne Volg-ns haar is 5 et soIdaatje9pel bet werk niet au rijkemans kinderen. De partij Wo s e refuseert een einde te stel len aan de exploit uie der kindereu in de fa briek» n. In den Moniietir van 14 September laatst, staat er een besluit an den ki rikaleu Minister, waardoor bij toelaat da kinders van 19 tot 14 jaar, 12 üren to laten worken iu da steenovens. Is dat niet schand >lig Kinders van 12 jaar, tot 12 tlren daags laten werken 1 Dat roept wrake bij God De plaats van zulke kinders is in d« schole, en niet op liet lastig werk in >.e steeuoveus 1 Werklieden tJwe stem zult gij niet geten aan de VVo ste- rikken, dh willen 'rechten leggen óp het vreemd graan en het meel, waardoor het brood moet duurder worden. Het uur is daar Het is uwe plicht te beletten dat er in de Ka mers klerikale uithongeraars zetelen. Met ons moet gij roèp-n 1 Weg mei de rechten op de cel waren Weg met de uithongeraars zegd 13. Nieuwe zedenschets. October, Wie op eersten October zich naar de statiën van den ijzeren weg wil begeven zal er getuige zijn van toongelen, welke zich1 wel is waar, jaatlijks vernieuwen, maar er niettemin hartroerend oin zijn. Weer worden dien dag duizenden jon* gelingen aan de liefde van hun gezin ontrukt weer zullen veders en moeders broeders en zusters, vrienden en gelief den ondervinden hoe grievend het oogenblik van scheiden is weer zullen tranen gestort, verwenschingén geuit worden én de drank tal het zijne bij dragen om die tooneelen pijnlijker en grievender te maken» Voor eenige jaren moet er vaarwel ge worden aan het werkhuis of land bouw in de stede van zich te kunnen volmaken in zijnen stiel, zal de jonge ling do wapens leeren hanteeren om een ingebeelden oorlog te voeren of om op te rukken, wanneer de eischen def volksklas wat al te liiidrüohtig door de lucht zonden dreunen. Het vaderland hoeft verdedigers, om de vrijheid van ons volk tegen vreemden te beschutten en de overrompeling van onzen bodem te beletten Doch, waarom moeten het alleen de armen, de werkers, de kleine burgers en landbou wers zijn, welke met die ondankbare taak belast worden Waarom rust dien plicht alléén op de min begoeden Is België niet het vaderland van alle Bel gen en moeten dus al zijne kiüderéii niet bijdragen tot de algemeene verde diging Zoo moet het zijn in eene wel inge richte familie» Doch de cijns wAs slechts een stiefva der, de niet-kiezers wei'ien als stiefkin deren, als verstootelingen behandeld en moesten liet grof en gevaarlijk werk ver richten terwijl de cijnsbetalers al de voordeelen wegdroegen. De wet heeft een einde gesteld aan dien toestand. Er zijne geene stiefkinderen meer iu Belgie sedert elk in het bezit is van zijn stemrecht. Indien nu de werklieden willen zitllen ze niet meer stiefmoeder lijk behandel I worden, het onrechtvaar dige onzer legerinrichting zal verdwij nen en in October der volgende jaren zullen we geen getuige meer zijn dier hartroerende tooneelen van heden, om dat moeders en vaders zullen verzekerd zijn dat er hünne zonen in hun nieuwe Gelijk een schicht zoo snel in de vlucht draaide de poney den steenweg naar Hemixem op. De rappe gang, de frisscbe lucht, de aange name hooigeur, óet zicht dér vel Jen, het hel dere zonnelicht, alles werkte te zamen om mij vroolijk te stemmen. Eindelijk sloegen wij eene dreef van sperre- boomen in en reden dan langs eenen scboonen tain door. Toen bet rijtuigje voor het buitengoed van mijuheer Bos bleef staan, deed eene dienstmeid de deur open. Ik volgde haar door het huis heen en op mijnen weg, 'inks en rechts kijkende, zag ik marmeren vloeren, gesneden pudêiken huis raad, muren met schilderijen behangen, en, door eene glazen deur, eene zaal met de groot-te pracht bemeubeld en op eene broeikas vol zeld- lauie bloemen en prachtige varenkruiden uit diende. Op het einde van de voorzaal lag eene breede (rap, langs waar men op een effen grasperk kwam. Daar stonden twee groote cederboonven gelijk twee reusachtige schil Iwachten. Alles was heerlijk eu schoon. 'Niets zoo bevallig als dat zicht van 't gras- 'kérk, «ffeu an zacht gelijk fluweel, roet «Je blau- W:-T we Schelde er achter en langs de overzijde de met beuken beplante heuvels die stil en somber tegen den horizont oprezen. Over het grasperk zag ik mijne vrienden. Grietje, met een licht zomer kleed aan en met hare banden vol bloemen, eu nevens baar mijn beer Bos, in 't grijs gekleed hij zag er roo- der en dikker uit dan ooitCecilia en Johanna, beide even bevallig in baar nieuw kostuum, en Pott t mei zijn u nieuwen frak aan. Ha, daar is bij riepen zij als ze mij be merkten, en we verhaastten weerzijds den stap om elkander te ontmoeten. Aan de wij ze waar mee ze mijne hand di akten gevoelde ik dat zij allen gelukkig en tevreden waren. Wegingen binn n om te ontbijten'twas tbaus juist negen uie. Grietje nam plaats aau het oppereinde van de tafel, rechtover mijnheer Jbos, Het was eene schoone groote z tal, eenvoudig, docti smaak v«>l versierd. Bos had de meubels gekocrt met het huis, uist gelijk een edelman alles bad achtergelaten. Deze eenvoud was er ongetwi jfeld naar be rekend om de rijkdom van de tafel te doen uit schijnen. En, waarlijk, de tafel verdiende mijne aandacht, inut baar kristal en zilver glinsteren de te midden eeneu overvloed b oemen. Nooit had ïk iets gezien dat met dezen* maal tijd kon vergeleken Worden, en :t kwam mij on gerijmd vnor uit een ontbijt te noemen. Hadde men mij gezeid - 'tis een diné, ik zou geant woord hebben - en een zeer lokkar diné. Men wist bijna niet wat te kiezen van al het goed eten dat er stond. Johanna, die zeer schuchter is, was verlegen en dierf haast niets aanraken uit vrees eenen misdag te b gaan ïh dn tegenwoordigheid van de twee tafel knechten, die ons bedienden. Maar als m ;n Potter zag, hoe hij met grootsche m mieren de fijne dingen afwees welke de dieners hem aanboden, eu hoe hij hen naar het ander eiude vau de tafel zond om hem iets onderste h tién, clan z urnen ge zeid hebben, hij ha I geheel zijn leven 111 weelde en pracht overgebracht.. En Grietje,'wel hoe verschillend was bare houding met de onz rietinderdaad, wij alle v rraa Iden aan de oplëttmde dienst oden onzen nederigen stand, terwijl zij met eene be daarde deftigheid eu zelfhebeerschrog het voor zitterschap waarnam. Zij scheen te begrijp n wat pnehtige toestand biar te wachten stond ais toekomende meesteres vau dit huis. en zul as gaf aan haar lief en edel gelaat eene uitdruk king van gezag, die haar zeer wel stond Na het 011 bijt bracht men mij in het salon, tn de boekentaal en in de spreekplaats terwijl Cecilia en Johanna mij hier en d lar een of hd- der prachtig voorwerp am wezen. Potter wi rp mij nu en dan eenen veel heteekenden oogslag toe, en strekte den hals bij het een of ander kunststuk uit, en Grietje bezag alles mvteeneu glimlach van voldoe dug. Wat mij be;reft, ik had nooit iets prachti- gersgezien. Dan toonde men-mij het wagenhuis, do pnae- ton, de koets en drie of vier andere rijtuigen bet was gelijk een magazijn van rijtui;en, alles om te schoon en om te net onderhouden. Vandaar gingen wij in den peerdenstal, waar mijnheer Bos ons zijno schoone peerden de«d be woud-ren. Er was besloten een wande' toerketi met den ladderwagen te doen. De meisjes gingen naar boven om van kleeren te veranderen en wij, mannen, zetten ons aan eene tafel op het gras perk in het lomitfer van de cetlerboomen. Op de tafel stonden kafaff-n, glazen en sigaren. a Doet gelijk ik «zei Bos, met eeue sigaar tussch.m zijne dikke lippen help u zelf i Dan zijne kleine grijze oogen op mij vestigen de, voegde hij erbij Welnu mijnheer Hol man, vindt, gij het raam' goed genoeg Ik begreep wat hij meende. Het raam past tot «le schilderij zegde jl; en dat wil veel zeggen. a Gij hebt gelijk zegde hij, met een glim lach, eu zijne boenen met een gevoel van zelf voldoening uitstrekkende. - Ai de neelen zijn iu verhou li ig met het geheel, niet waar vader Goedaard V Wel, dit was het dat ik wilde bo- ejken 'tis het doel dat ik twintig jaar lang betracht heb. Ik heb er hard voor gewrocht, en ik heb mij nen tijd afgewacht. Een onvoorzich tige zotf sedert iaug groote zaken oud-rnoraen hebben, uraar zoo ben ik niet. Mijn systeem ia voor groot-u inzet te spelen, doch nooit, meer dan wat ik wa:eu mag. E-i ik d-nkdatmvt eene vr iuw gelijk Grietje er geen aangenamer verblijf in België zal te vinden zijn. Potter antwoordde hiemp doch ik IpYaV niet. Het speet mij den man aldus te hooren spreien, want dit bewees dat hij Grietje slechts aanzag als een meubel, d it slechts dienen moesf om tyme eerzucht te,voldoen. Wordt voort#.' m IH'.I JL «WW

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Dendergalm | 1894 | | pagina 1