Verplichte Vergadering
DE LINDHAMERHOEVE
11de Jaar.
Nummer IS
Zondag 12 April 1896.
Paascheieren.
Een eomble.
A propos van geloof.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
Abonnementsprijs f *r' ™or de atad voorop betaalbaar
r 4 fr. 50 voor den buiten r
PRIJS PER NUMMER 10 CENTIEMEN.
Men abeaneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore
van het blad, 32, Vrijheidstraat, 32 AALST.
Nee spe nee metu
HET ARRONDISSEMENT AALST
Gewone, 15 centiemen
Prijs der Annoncen B,eklamen 75 centiemen
Vonnissen op de derde bladzijdei frank.
per drukregel.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt
Handschriften worden niet terug gezonden.
AALST, 11 APRIL.
W erkman skring
VOORUITGANG DOOR 'T WERK.
Schoolstraat AALST Concordia.
ALGEMEEN E
ZONDAG 19 APRIL 1896,
ten 3 uren namiddag stipt,
Deuren open 2 1/2 uren.
Elk lid moet zijne lidkaari medebrengen
en deze ai'gevju na het eindigen der zitting.
Da afwezigen zullen den Zondag nadien aan
de Roden 25 centiemen moeten betalen.
Geloofd zij de klerikale meerderheid
van onzen Provincialen Raad
Geloofd zij rlie slimme, bekwame en
des noode zeer strenge onpartijdige Be
stendige Deputatie van dien Raad
Die Heeren, welke met eene buiten
gewone bezorgdheid de belangen van
de proviucie behartigen, hebben het in
hunne ondoorgrondelijke wijsheid goed
gevonden van in het gezegend jaar dat
men schreei Onzes Heereu 1896 aan al
de belastigdeu van Oost-Vlaanderen
rond Paschen met een bijzonder ge
schenk te begiftigen, als bewijs van
hunne oprechte toegenegenheid. Men
heeft die kostelijke Paascheieren deze
week in onze stad beginnen uit te dee-
len M. Van Nuffel, de dwangbeveldra
ger, is er mêe op ronde, en overal wordt
met open armen ontvangen. En
waarom niet Het aangenaamste dat
een belast igde kan smaken is toch wel
van op contributiebrief eenige franken
meer te vinden dan vroeger.
En als die vermeerdering van de ou-
bewaarders komt die altijd beloofd hebben
van te verminderen, dan moet die toege
negenheid dubbel zoet zijn.
Ja, Werklieden en Burgers, we zijn
weeral eens den aap van 't spel, en voor
geen klein beetje dezen keer.
Al deze katholieke Raadsheeren en
voornamelijk al die Deputatiemannen
welke jaarlijks 5000 fr. opstrijken om
b. v. te zeggen dat er te Aalst geen on
derzoek noodig was, die hebben in hun
ne hooge wijsheid besloten van de op
centiemen voor de Provincie van 7
op 211/2 ten honderd te brengen.
Bekijkt uw belastingsbrief, beste
vrienden beziet die schoone geldklop-
perij eens
141/2 centiemen per frank op de
hoofdsom meer, dat maakt seffens
drij, vier, vijf franken meer I
Leggen maar, gij wint ze toch zoo
gemakkelijk, we beleven zulken winst-
gevenden tijd
14 1/2 centiemen per frank verhoo-
gen, 't is zoo geen klein bier
De Heeren, welke ons dat Paaschge-
schenk doen moeten binnen kort herko
zen worden. Zeg eens, kiezers, wat gaan
wij met die geldkloppers doen
Den ketel in, niet waar, a la chaudière
Denderbode bestrijdt de evenredige verte
genwoordiging. Zulks verwondert ons niet.
immers 't savooiblad is hier in zijne rol, al
wat het klieksken hinderen kan, wordt door
hem bekampt.
De argumenten, die hij gebruikt om 't recht
vaardigste kiesstelsel af te breken zijn verba
zend. De sukkelaar kaalt eenige gevallen aan
waarin, als 't wel lukt, de partijen niet geheel
zouden vertegenwoordigd zijn in den raad vol
gens het aantal bekomen stemmen.
Eo om de kroon op zijne redeneering te zet
ten bespreekt hij de laatste kiezingen te Aalst.
Vol heilige verontwaardiging vaart de nieuw
gekeerde uit omdat de heeren Bruyndonckx en
Auné gekozen werden hoewel ze min stemmen
bekwamen dan de kliekkandidaten.
Daarvan gewagen de verdedigers van de
evenredige Vertegenwoordiging niet roept de
nieuwbakken ware christen, triomfantelijk uit.
De kribbelaar liegt misschien onwillens
want oprechte geloovigen mogen geene liberale
gazetten lezen en kunnen dus niet weten wat
deze schrijven of niet schrijven. Maar neen, de
gekeerde heeft dispensatie verkregen en liegt
wetens en willens.
Al de liberale gazetten hebben honderden
malen gezegd en herhaald, dat in sommige ge
vallen de evenredige vertegenwoordiging niet
mathematisch juist zou kunnen toegepast wor
den doch met het eenvoudigste stelsel zou het
toch nog rechtvaardiger zijn dan het stelsel al
ol niet
Den 17 November werden de kliekers dank
aan de klerikale omkooperijen met heel hunne
lijst binnengemoffeld met 37 stemmen meerder-
hied, de liberalen en demokraten met 2200 en
800 stemmen bekwamengeen enkele zetel. Met
de evenredige vertegenwoordiging bekwamen
de kliekers 9 de liberalen 8 en de demokraten 2
zetels. De kribbelaar Doemt zulks onbillijk. Al
wat niet ten bate is van de kliek is volgens hem
onbillijk.
Wat de kiezing van 24 November betreft de
heeren Bruyudouck en Annê werden gekozen
en hoewel de klerikalen meer stemmen bekwa
men dan voornoemde liberalen, zijn ze toch de
gekozenen van de miudeiheid, aangezien de
kandidaten der andere partijen te zamen veel
meer stemmen behaalden dan de kliekman.
Zonder de deugnieterijen welke eenieder kent
zou het den 17 November het zelfde zijn ge
weest.
De klerikalen, die in Aalst de minderheid
vertegenwoordigen hebben schier alle zetels, de
liberalen twee en de demokraten niets. Dat
noemt Denderbode rechtvaardigheid. Christus
zegde geeft den keizer wat den keizer toe
komt n De kribbelaar van Denderbode zegt
Laat de kliek alles opslokken.
Denderbode dient niet te vergeten, dat ook
vele katholieken en wel van de oogstgeplaatste
van Aalst aanhangers zijn van het Evenredig
stelsel, als het eenige middel om paal en perk
te stelleD aan het uitzinnig fanatisme den dwa
zen hoogmoed en de onverzaadbare slokopzucht
van een gedeelte hunner partijgenooten.
Onze tegenstrevers houden mordicus
staan, dat de liberaleu de hevigste vij
anden zijn van het geloof, en het is om-
Een boeren varhaal
DOOR KAPITEIN VAN ACKER.
(14® Vekvomï).
Tot laat in den namiddag zat hij aldus over
zij nee toestand na te denken en hij was nog
immer tot geen ander besluit gekomen dan
naar Rozenheim bij zijnen advokaat te gaan,
ten einde die met zijne zaken te belasten. Nn,
daarvoor bad hij nog al den tijd het viel hem
zwaar zich van deze plaats los te rukken want
dwars tusschen de oude dennestammeu, over
de toppen der dieper staande boomeu heen,
deed zich een breed verrezicht op en liet een
schoonen heuvel zien met eene boomen2roep
daarop welke hij zoo wel kende, 't Was hem
als of het lindenboscbje aan 's vaders huis zich
opstak om den scheidenden zoon na te kijken
en hem te vermanen zich-zelven niet geheel te
vergeten... En te midden, uit de groene top
pen, scheen een beeld te stijgen met gloeiende
oogen, die hem als vastgeboeid hielden, alhoe
wel hoe ze de laastemaal niet anders dan van
gramschap stralend gezien had.
Met strekkende blikken staarde hij naar den
heuvel en naar den langs de delling verder
beneén loopende rijweg. Dan eensklaps richtte
tij zich op en hield de rechter hand als een
scherm voor de oogen om scherper te kunnen
zien... Droomde hij De gestalte, die hij voor
een schijnbeeld had genomen, werd duidelijker
en kwam nader en nader... Geen twijfel
Treze kwam traagzaam den rijweg op en keek
overal rond alsof zij iemand zocht.
Willem sprong den steilen heuvel af en liep
Treze te gemoet. Het gerucht, dat hij maakte,
deed haar opzien zij was het inderdaad
maar hoe verschillend zag zij er niet uit bij
dezen morgend 1 Uit haar gelaat was alle
trotschheid en hardheid verdwenen, en bare
anders zoo strenge oogen zwommen in tranen
Ditmaal bezon zij zich niet lang op het geen
zij hem te zeggen had. Terwijl hij haar nog
aarzelend bekeek, kwam zij nader en stak hem
hare hand toe. Hij greep die met aando ning.
Wol, Treze, zegde hij, het is toch wonder
dat wij elkander ontmoeten. Hoe komt gij
hier
Gij kunt het gemakkelijk raden, ant
woordde zij.
Ja, zei Willem, in den tijd van eene halve
uur ben ik van eene rijken boerenzoon een
arme duivel geworden, en gij hebt u zeker in
gebeeld, dat gij het probeereu moest om mij te
overhalen eenen halsband aan te doen en mij
aan de keten te laten leggen, gelijk onzen kas
tor te huis.
Neen, zegde zij, terwijl zij den tip van
hare schort aan de oogen bracht, dat wil ik
niet. Als ik gehoord heb wat er bij den land
rechter was voorgevallen, dan heb ik waarlijk
gemeend, dat de aarde onder mij ging instor
ten, niet omdat alles zoo is gekomen maar
omdat ik nergens middel zag om alles weder
goed te maken... Het is wel bard dat gij arm
geworden zijt... maar het hardste is toch dat
gij ons verlaten wilt om nimmer terug te kee-
ren...
Is het waar vroeg Willem. Is dit u zwaar
gevallen r
Hoe kunt gij dat vragen antwoordde
zij. Dubbel zwaar is het mij op het hart geval
len, als ik er aandacht hoe ik u dezen morgend
dat de eenvoudige lieden dien prietpraat
als evangelie hebben aangenomen dat
zij zoolang hunnen invloed hebben be-
ïouden.
We laten ieder vrij te gelooven wat
hij wil, we herhalen het voor de dui
zendste maal, en hebben eerbied voor
ieders overtuiging. Eerlijke en deftige
menscheu ontmoet men in alle landen
onder alle gezindheden.
Maar wij ook willen vrij zijn in onze
denkwijze en onzen geest niet aan ban
den laten kluisteren, de vrijheid, die
wij aan anderen toekennen willen we
zeiven genieten en onze rede desgeval
lend gebruiken in alles en over alles zoo
als het redelijke wezens betaamt.
Op kotnmando gelooven of niet geloo
ven, aanbidden of verloochenen kunnen
wij of willen wij niet. We dulden dat
meu alle leerstelsels afbreken en beknib-
bele, maar we willen ook. dat men ie
der late gelooren en belijden wat hem
lust.
Wij liberalen bekampen al degenen
die iemand om zijne opinie of zijn ge
loof zouden vervolgen. We zouden de
eersten zijn om voor de schrijvelaars
van Denderbode op de bres te springen
indien iemaud het waagde, die men-
schen op het rad te leggen omdat ze ge
looven, dat Josuë de zon deed stilstaan,
dat Samsoin eeu geheel leger doodsloeg
met een ezelskaakbeen, dat JoDas drie
dagen overbracht in den buik van
eenen walvisch dat er tooveraars, hek
sen, spoken enz. euz. zijn.
Doch Denderbode zal het ons niet
euvel duiden als we meer aan Pasteur
dan aan St. Hubert gelooven evenals de
Bisschop meer hield van eene kuur te
Yichy als van eene bedevaart naar
Lourdes.
Zijn wij en de bisschop daarom vij
anden vau den godsdienst.
verliet... en dat gij met gramschap in het hart
zoudt vertrekken, en gij mij mijne laatste
woorden nooit vergeven zoudt...
In Willems hart werd bet eensklaps klaar,
gelijk in eene regenwolke, waar de zonne door
breekt.
Gij hebt gelijk en ongelijk, sprak hij. Met
gramschap in mijn hart ware ik niet vertrok
ken doch uwe laatste woorden had ik niet
vergeten maar wat ik nu niet vergeten zal, is
dat gij, wie ik zoo dikwijls misdeed, de ee-
nigste zijt die mij hebt opgezocht om mij vaar
wel te zengen.... Dat zal ik nimmer vergeten
Treze, zoo lang ik leve..Alleen maar, ik beu
verwonderd voegde hij er vriendelijk bij
dat gij mij gevonden hebt.
Treze sloeg bedeesd de oogen neder.
Zij hebben mij gezeid dat gij naar Rozen
heim gingt om uwen advokaat te spreken
zegde zij halfverlegen en aarzelend geli|k
iemand die iets verzwijgen wil. Edoch wat dit
verzwijgen was, verried echter hetgeen ginds
verder langs den rijweg kwam. 't, Was de troep
spelspelers, welke vroeg opgekraamd was, om
in een nagelezen dorp nog eenen naoogst op te
doen en een goedkoop nachtkwartier te via-
den. De tente, de zitbanken, de theaterstukken
alles was geladen op eenen wagen door eeu
mager paard voortgetrokken. De vioolspeler
ging als voerman nevenst het paard de andere
gezellen kwamen achteraan de dauseres
was niet te zien.
Een blik op het reizend gezelschap en dan
op Treze zegde Willem alles wat zij verbergen
wilde. Hij herinnerde zich Ie ijverzucht welke
iü hare woorden had geklonken bij hunne
laatste ontmoeting. Hij overlegde dat zij dit
nog niet over haar hart had kunnen brengen;
I maar dat zij desniettegenstaande gekomen was
om hem eeu laatste vaarwel te zeggen, en dit
gedacht goot immer meer zonneschijn en warm
te in zijn gemoed. Gelijk hij sedert zijn ge
sprek met Peter, den gewezen soldaat, Treze's
uiterlijke verschijning met geheel andere oogen
aanzag, zoo verscheen hem thans ook hare in
borst in een geheel ander daglicht. Als bij töo-
verslag begreep hij hare haudelwijze, welke zij
sedert jaren jegens hem gehouden had wat hij
zoo menigmaal voor hoosheid en vijandschap
had aanzien, was anders niet geweest dan het
stekelhulsel eener koslbare vrucht de bittere
schil rond den zoeten keru eener geheime diep
verborgene neiging.. Waar had hij zijne oogön
gehad en waar zijn hart, dat hij zulk eenen
schat eerst nu erkende, nu eerst dat die voor
hem verloren was?... Ware bij in dit oogeü-
blik nog de erlgenaam der Lindhamerhoeve
geweest, hij zou ze haar aangeboden hebben.
Thans dat hij geene blijvende plaats meer be
zat, thans dat hij als een knecht met eene ge-
ringen teerpenning was weggezonden, had hij
haar niets meer aan te bieden hij moest vaar
wel zeggen aan de liefde welke hem zoo rein
en ongezocht te gemoet trad, en tbans voor de
eerste maal ging er eene vlijmende smart over
den verloren rijkdom door zijne ziel.
Zwijgend stond hij haar eeue poos te bezien,
terwijl de sp lspelers, zonder op het paar acht
te slaan, lager voorbijtrokken. Hij hield nog
altijd Treze 's hand in de zijne. Onwillekeurig
drukte hij ze v; ster, en op zijne lippen kwam
het woord dat haar zeggen moest wat in hem
omging maar hij sprak het niet uit. Een en
kel gedacht koelde zijne ontroering afhet
gedacht dat hij zich niet zwak mocht toonen.
Tegenover zijnen vader was hij onwankelbaar
gebleven den rechter had hij eene spottende
onverschilligheid getoond een arm meisje
zou hem ontrouw aan zich zeiven maken Dit
