Verplichte Vergadering
DE LINDHAMERHOEVE
Lees hierLees hier
11de Jaar.
Nummer 16
Zondag 19 April 1896.
Mechelen.
Bekijkt uwe conlribulie-
brieven en dan zult gij zien
dat de klerikalen van de pro
vincie uwe opcentiemen met
14 per 0/0 verhoogd hebben!..
Leggen maar, altijd maar leg-
len
Men gaat ons weer I 5 nieu
we millioenen uit den zak
kloppen om in den nooit ver
zadigden muil van den Congo
te werpen., en na die mil
lioenen, onze volksjongens,
onze soldaten
Daar hebben de HH. Woes
te, De Saedeleer en Dierickx
voor gestemd, M. Daens tegen.
En voor de pensioenkassen
van oude werklieden vindt
men geen dem Niets, NIETS
Schande! Schande ülSchandeü!
Maar intusschenlijd, leggen
leggen leggen
Hoe schoon gezegd
Geheime Zitting.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
AbonnementsDriis 4 fr" voor de stad
"isprijS 4 fr 50 voQr den bu.ten
PRIJS PER NUMMER 10 CENTIEMEN.
voorop betaalbaar
Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore
van het blad, 32, Vrijheidstraat, 32 AALST.
HET ARRONDISSEMENT AALST
Priis der Annoncen Gew°°e' 16 <"mtIemen per drukregel.
rriJS oer Annoncen jteklamen 76 centiemen
Fowm'ssew op de derde bladzijdefrank.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt
Handschriften worden niet terug gezonden.
Nee spe nee metu.
AALST, 18 APRIL.
Werkmanskring:
VOORUITGANG DOOR 'T WERK.
Schoolstraat AALST Concordia.
ALGfEMEEN E
ZONDAG 19 APRIL 1896,
ten 3 uren namiddag stipt,
Deuren open 2 1/2 uren.
Elk lid moet zijne lidkaart medebrengen
en deze afgeven na het eindigen der zitting.
Da afwezigen zullen denZondag nadien aau
de Boden 25 centiemen moeten betalen.
Mechelen, het hoofdkwartier der Bel
gische kliekpartij, de zetel van den
aartsbisschop.
Mechelen, waar de klerikalen zoo
schandelijk in den kiesstrijd te werk
gingen als te Aalst.
Mechelen, waar de kiezingen van 17
November werden vernietigd om reden,
die niet daar, maar te Aalst konden in
geroepen worden.
Mechelen waar men verwachten mocht
den domper te zien zegepralen en het
volk onderjukken.
Mechelen heeft zijn kliekbestuur bui-
tengekegeld en de liberalen werden
tweemaal met eene verpletterende meer
derheid gekozen.
Bravo liberale vrienden van Meche
len, Gij hebt u kloekmoedig gedragen,
en den kaakslag dien gij de kliek hebt
toegediend heeft door geheel het land
weerklonken.
Eere zij u moedige strijders, die on
verpoosd hebt gewerkt, geworsteld,
gesproken en geschreven om uwe mede
burgers over het liberaal programma in
te lichten.
Een boerenverhaal
DOOR KAPITEIN VAN ACKER.
(15" Veevolo).
VII.
't Was in den herfst.
Alhoewel de zon tamelijk hoog stond, toch
xond zij maar bleeke stralen op de aarde, de
wijl zij eerst door een lichten nevelsluier bre
ken moesten. Zij kon den nevel, die over het
vochtig leeglaud en de moerassige streken der
vlakte lag, niet doen verdwijnen. De weiden
hadden hun groen zomertooisel verloren in de
wouden waren de dennen zwarter, de beuken
rood en de berken geel geworden, zelfs hier en
daar strekten eenige oude stammen hunne bla
derlooze naakte takken den westwind te ge-
moet.
En ook op de Lindhamerhoeve scheen alles
te verwelken en te vergaan. De algemeene in
druk was niet meer zoo behagelijk, zoo lachenc.
als eertijds. De boef bezat baar eigenaardig
landelijk voorkomen niet meer. 't Was te niet
gedaan door eeDe menigte kleine bijzaken, die
afzonderlijk niet veel te beduiden hadden
maar in nun geheel geuomen het inzicht ver
rieden uit dit huis iets auders te willen maken
dan het naarvolgens zijne bestemmieg zijn
moest een boerenhuis zoo was van de vens
terluiken de roode kleur met de witte kruisen
verdwenen, verruild tegen een mat grauw, ge
lijk het in de stad de mode is. Op het plankier
Btond, op deplaats der vroegere houten ban
ken en klaptafels, eene stijve canapé aan wier
Eere aan u moedige kampers, die
de strijdkrachten hebt voreenigd en de
zegepraal hebt voorbereid.
Eere aan u liberale kiezers van
Mechelen, die begrepen hebt wat uwen
ilicht was, na den aanslag tegen de uit
spraak van uwen wil, door bestendige
députatie, gouverneur en minister ge-
oleegd.
Eere aau u Mechelsche liberalen, gij
lebt aan het geheele land het goede
voorbeeld gegeven van moed, van tvils-
tracht en van liefde voor onafhanke-
ijkheid en vrijheid.
Leve het liberale Mechelen Vrien
den, strijdgenooten van de hoofdstad
van het klerikale Belgie, de liberalen
van Aalst juichen u loe en jubelen bij
uwen schitterenden triomf.
Leve het liberale Mechelen
Ml
"Wij lezen in het katholiek Handels
blad van Antwerpen over de kiezingen
van Mechelen.
Onze vrienden (de katholieken) heb-
ben den strijd verloren, maar de def-
tigheid en de eerlijkheid zijn aau
n bunne zijde gebleveu eene eerlijke
neerlaag, is beter dan de zegepraal,
n genomen door baldadigheid en ge-
n weid
De Antwerpsche bedsprei bad gemak
kelijk mogen schrijven door bedrog
drukking en omkooperij
Wat zachte lammekens toch die kle
rikalen van Mechelen, welke meester
waren op 't stadhuis, in al de openbare
besturen, en min of meer dwang konden
uitoefenen op de honderden kiezers-
werklieden van 't Arsenaal
Maar dat zouden de klerikalen van
Woeste niet durven doen, O neen, zulke
politieke schurkerijen laten zij maar
alleen aan liberalen en socialisten over
die alleen zijn daar maar voor in staat,
niemand anders.
Wat wij in 't artikeltje van 't Handels
blad het meest bewonderen is de groote
waarheiil die het bevat, betrekkeli k de
uitslagen der laatste gemeentekiezin-
gen. Wij gelooven zelfs dat 1)enderbode
het hierover met ons eens zal zijn dat
eene eerlijke neerlaag beter is dan
de zegepraal door dwang, bedrog
en omkooperij verkregen.
roodgebloemden overtrek ondertusscben de
luiers eu de flodders reeds hingen te bij zen.
Van bet lustige windvaantje op het dak waren
hert en jager gevallen en de ledige riugbruisch-
te doelloos rond de vaan. Van tijd tot tijd zond
de windharpe, door Willem gemaakt, eenen
klagenden toon over den heuvel. Zij was ge
broken en had maar eene snaar meer over, en
niemand was in staat om de harp te vermaken.
Op de rondbank der linde zat de oude boer
en luisterde naar het ruiscben der bladeren
die van de boomen vielen. Helaas, hij kon ze
niet meer zien vallen Het vuur van zijne
oogen was uitgedoofd, zijn haar grijs gewor
den. Hij kon niet meer werken, hij kon bet
werk niet meer gade slaan. Met behulp van
eenen stok kon hij alleen op bekende plaatsen
nog den weg vinden. Zoo was de bank zijn lie-
velingsplaatseke geworden want zij stoud
niet verre van het tuinhuisje, dat zich, gelijk
op alle groote hofsteden, 't einden den boom
gaard verhief. In dat huisie had de oude land
man, die zich nu met de boerderijniet meer
kon bemoeien, een gerust en stil verblijf ge
vonden.
Gelijk wel eens Willems op deze plaats geze
ten had, als een beeld van levenslust, kracht
en werkzaamheid, zoo zat nu de oude daar,
als een beeld vao zwakheid en weemoed. Het
witte hoofd voorover gebogen, de handen om
de knieën geslagen, bleef hij uren lang onbe
weeglijk zitten. Hij zag er uit als of hij van
het lange mijmeren en bezinnen vermoeid, was
ingesluimerd doch hij sliep niet de wereld
der herinnering waakte in hem, en dit zoo
veel te klaarder en levendiger, daar geene
uiterlijke indrukken hunne luchtige gestalten
verjoegen... Dewijl dag en nacht voor hem
geen onderscheid hadden, gebeurde het Diet
zelden dat de oude blinde man tot middernacht
We zegden acht dagen geleden, dat de ge
heime zitting voor de herinrichting der scholen
geheel onnoodig was. De kliekers dienden dat
zeker te weten, immers zij hebben de pretentie
wetten en verordeningen beter te kennen dan
de moniteur zelf.
Geheime zittingen worden slechts dan gehou
den wanneer er kwestiën van persoonlijken
aard moeten behandeld worden. Is het afschaf
fen eener klasse of het inrichten eener nieuwe
klasse in eene stadsjongensschool eene kwestte
van personen Niemand zal zulks beweren.
Maar, de op-tellers van het orde van den dag
der zitting van 10 april konden in gemoede
niet anders handelen omdat er hier enkel
kwestie was een kiesdraver een plaatsken te
bezorgen waar hij sinds lang naar watertandde
De kliekpartij schreef in haar programma,
uitbreiding van het onderwijs en de eerste
daad van het klerikaal gemeentebestuur in za
ke van onderwijs is 1° een onderwijzer te be
noemen, die volgens de wet onbenoembaar was.
2° eene klasse afschaffen in de jongensschool
n° 2 op Mijlbeek de boerkens van Mijlbeek
badden immers te veel gelegenheid om hunne
kindereu te laten onderwijzen.
Waarom toch eigenlijk die geheime zitting?
IiaddeD de kliekmannen schrik de kwestie der
afscbaffiug eener klasse in het publiek te be
spreken Of zocht een hunner de gelegenheid
om een ambtenaar, die eervol eu met pensioen
uit zijnen dienst werd ontslagen straffeloos aan
te vallen We weten het niet, doch we gaan in
•t kort aan onze lezers geheel het raadsel der
afschaffing dier klasse verklaren.
De heer Van Rentergem moest om bewezen
kiesdiensten hoofdonderwijzer benoemd worden
van de school van Mijlbeek. Dat gebeurde ge
heel in strijd met de wet en niettegenstaande
de liberale gekozen aantoonden, dat die benoe
ming ongeldig was. Maar neen, de klerikale
kleppers van den gemeenteraad wisten het
immers beter, de heer V. Rantergem werd be
noemd met 19 stemmen tegen drie gegeven aan
M. De Canck sinds dertien jaren ouderwijzer
in de school van M. Reyniers.
Dus de benoeming was ongeldig. Er moet
ergens in een hoekje van bet Landhuis een
omzendbrief liggen welke aan ODze gemeente
bestuurders uitlegt, dat zij eenen flater begin
gen. Waar nu naar toe met dat blind paard?
Kost wat kost moest M. Van Rentergem be
noemd worden. Welnu M. Van Rentergem was
niet in regel om benoemd te worden in eene
school met twee klassen, maar in eene met
alleen aau zijn tafel of op zijn bed bleef zitten,
zonder dat iemand aan hem dacht want hij
wilde niemand bij zich hebben. Hij was te
trots om zijne zwakheid te bekennen, hij deed
als of hij niemand noodig had als of bij volko
men in staat ware zich zelveu te bekelpep
daarom duldde bij geen mepsch in zijne nabij
heid. De groote hangborlogie deed bij 'savoDfls
stilstaan omdat het hom pijnlijk viel als zij
sloeg dat herinnerde hem hoe schrikkelijk
traagzaam de donkere eentonige uren verlie
pen. Doch des morgens trok hij de horlogie
weer op ten einde het den schijn zou hebben
dat hij de uurplaat nog zag
Vijf jaar waren verloopen se-ert Diktus de
Liudhainerhoeve had overgenomen, dat Willem
vertrokken en hij zelf in het tuinhuizeke was
gaan wonen. Op die vijf jaar was de boer er
tien verouderd.
Na hij daar lang op de bank had gezeten,
verhief hij het aangelicht, 't zij dat hij het
weemoedig ruiscben der windharpe beluistereu
wilde, 't zij dat de fijnhoorige blinde den stap
van Treze vernomen had, welke, uit den huize
gekomen, op het plankier was blijven 8ta,an.
Het was zichtbaar dat zij niet seffens wilde
bemerkt zijn ook door bare ziel ging de
herinnering aan eenen anderen morgend, waar
op zij ook alzoo had daar gestaan veel klaar
der en schooner ging die morgend op, en toch
was er eene zoo troostelooze avond opgevolgd.
Ook Trees was zeer veranderd doch niets
had zij van haar eigenaardig wezen veUoren
zij was bleeker van kleur en slanker van leest
geworden de uitdrukking van haar gelaat
was evenwel bevalliger, want de scherpe harde
trek die vroeger om baren mond lag, was ver
zacht en overgegaan tot die weemoedigheid,
welke alleen van eene groote smart overblijft,
als men zich voegt naar Gods wille.
Eene pooze bleef zij mijmerend in den vroe
gen ochtend staren dan streek zij de hand
over haar voorhoofd en sprak halfluid tot zich-
zelve
Wat hebt gij nu weer Trees hebt gij vast
voorgenomen den kop hoven water te houden
Heet dat zich overgeven aan Gods wil
De windharp liet zich weer hooren.
Droevige snaren, zuchtte zij, het gaat met
ug elijk met mij... Gij zijt gebroken en toch
kunt gij het niet laten nu en dan te pogen we
der te klinken.
Dan trad zij tot den oude en zegde groetend
Goeden morgond, baas, reeds zoo vroeg op,
en gij hebt niet eens naar mij gewacht, eu het
is toch alle dagen mijn eerste werk u buiten te
leiden
De oude lachte als iemand die ten volle zij
ner eigene kracht bewust is.
Wat denkt gij van mij riep hij. Ik ben wat
vroeger wakker geworden dan naar gewoonte
en ben maar aanstonds naar hier gekomen
meent gij misschien dat ik geenen stap alleen
meer doen kan
Dat valt mij niet in antwoordde Trees
want lest nog heb ik gezien hoe goed gij alleen
den bergweg afgingt.
Wilt gij mij plagen vroeg de oude rap.
Ik zou wel tot beneen gekomen zijn, indien
Diktus den weg niet had verlegd zonder mij
iets te zeggen...
Het was gemakkelijk aan zijne stem te hoo
ren hoe onaangenaam hem deze kinnering viel,
Waarom dien weg verleggen morde hij
de oude weg is altijd goed geweest maar
dat jong volk wil alles beter weten dan de oude
i menschen. Ik zou daar nog over kunnen, maar
nu begint hij ook met den beek.
j (Wordt voortgezet).
I
