LET OP!!
DE LINDHAMERHOEVE
11de Jaar.
Zondag 6 September 1896.
Zondag 13 September
Ontslag van M. Gheeraerdts.
Kiezerslijsten.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
Abonnementsprijs j buiten v""rop belaalbaar
PRIJS PER NUMMER 10 CENTIEMEN.
Man abonneert zicb op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore
van het blad, 32, Vrijheidstraat, 32 AALST.
HET ARRONDISSEMENT AALST
Gewone, 15 centiemen
Prijs der Annoncen j Reklamen 75 centiemen per drukre8el'
Vonnissen op de derde bladzijde, i frank
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt
Handschriften worden niet terug gezonden.
Nee spe nee metu.
AALST, 5 SEPTEMBER.
Algemeene Verplichte Vergadering
van den Werkmanskring Vooruitgang
door 't Werk. Begin ten 3 uren stipt
namiddag.
De Voorzitter
Gustaaf LEVE AU.
Het werk der herziening der" kiezers
lijsten gaat beginnen.
De komiteiten der liberale Burgers- en
Werkmanskringen, hebben daartoe de
noodige maatregelen genomen.
Wij verzoeken al de liberalen die
eene reclamatie hebben te doen, van
welken aard ook. naar het Secretaiiaat
van den Burgerskring te komeu in den
Graaf van Egmont (In den Grauwen
Steen) tusschen 8 en 9 uren 'savonds.
De kiezerslijsten zullen daar ter inzage
liggen.
De vereenigde Komiteiten verzoeken
de liberale vrienden alle mogelijke in
lichtingen te geven ten einde eene gron
dige en volledige herziening te kunnen
doen.
Verschillemle bladen hebben het ontslag
van den burgemeester van Aalst aangekondigd,
tengevolge der veroordeeling van zekere kle
rikale kieshandelaars, door het Beroepshof
van Gent. M. Gheeraerdts heeft aan een dier
bladen de volgende logenstraffing gezonden
Ik heb nooit het inzicht uitgedrukt mijn
ontslag te geven, omdat na een lang en nauw
keurig onderzoek elf katholieken voorwaarde
lijk door het Beroepshof veroordeeld w<r len
tot het minimum der boet, voor lichte feiten,
welke door de Rechtbank van Dendermonde
zonder belang en geenzina tegenstrijdig met de
wet werden geoordeeld. Ten anderen het Ver
brekingshof zal over het arrest van het
Beroepshof te beslissen hebben.
Weet dan Mijnheer de Uitgever, dat de
Aalstersche katholieken hunnen post niet ver
laten, dan vooral niet, als het schuldig afvallen
eener groep ontevredenen, meer dan ooit de
rereeniging eischt der lieden van goeden wil
en der mannen van hart.
Zoo als men ziet wendt de heer Gheeraerdts
alle spitsvondigheden aan om den indruk van
het arrest van Gent te verzachten, 't Is nutte
loos, al de9lechte reden, die hij inroept zullen
het schaudemerk niet wegnemen gedrukt op de
kiezingen van 17 November laatst.
De opgelegde boet is gering, zegt hij, maar
hij mag niet verbeten, dat men lankmoe
dig is in Belgie voor politieke zaken, en eene
onloochenbare toegevendheid iu acht wordt
genomen voor ai de overtredingen die er mede
iu betrekking staan.
De voorwaardelijke veroordeeling? Maar,
indien het het eerste misdrijf was, waarover
het gerecht jegens de plichtigen uitspraak
moest doeu, waarom zou zij deze niet laten
gmiieteu hebben van het voordeel der voor
waardelijke veroordeeling, zoowel als zij dit
doet met veroordeelden voor slagen of voor
diefte
Wat aangaat de beslissing van Dendermonde
het arrest van Gent ontneemt daaraan alle
waarde. Volgens eene wet onlangs ffin voege
gekomen, mag in geval van vrijspraak in eers
ten aaleg, geene veroordeeling worden uitge
sproken door het beroepshof tenzij met eenpa-
rigneii der Leden.
Welnu het Beroepshof was samen gesteld uit
I liberaal en 2 katholieken, de plichtigljeid der
beschuldigden was dus klaar en onloochen
baar.
Wat meer is, ieder openhartig mensch moet
bekennen, dat het onderzoek, het getuigenver
hoor, kort heel het proces van Dendermonde
zeer leerrijk is geweest en over geheel de
zaak niet den minsten twijfel kon laten bestaan.
De opeubare denkwijze stond vast, bezon-
derlijk in stad, waarde bevolking, de gansche,
bevolking getuige was geweest van de schanda
len tijdens de kiesperiode gepleegd, eu zij
heeft volkomen begrepen dat, indie i er slechts
II beschuldigden veroordeeld werden van al
degeueu die voor de Rechtbank van Dender
monde verschenen, dit zóó geschiedde omdat
er stoffelijke onmogelijkheid bestond al de
verantwoordelijkheden duidelijk vastte stellen
te midden van den stortvloed van bedrog en
omkooperij die de stad Aatst overweldigde.
De heele bevolking weet, dat zekere lieden
die ongedeerd uit deze zaak komeu schuldiger
zijn dan de veroordeelden, en de grootste
schuldigen het aan het bloote toeval te danken
te hebben, indien zij de honderdmaal verdien
de straf niet hebben gekregen.
M. Gheeraerdts zegt desniettegenstaande dat
de katholieken van Aalst hunnen post niet zul
len verlaten. De kliek houdt er aan dat de
mandaten door de geschandvlekte kiezing van
17 November aan zekere heeren toegekend be
houden worden. De kliek voelt geenzins lust de
kans eener nieuwe worsteling te wagen, het
kost te duur en 't is zeer gevaarlijk.
De lieden van goeden wil, de mannen
van hart blijven vereenigd, niet om eenen
eerlijken strijd aan te gaan maar om zich aan
't gezag vast te klampen Ik ben er 1 ik blijf
er
Het is te denken, dat M. Gheeraerdts en zij
nen gemeenteraad slechten raad ontvangen
van hunne omgeving en onder den dwang
staan van de kliek.
Wij meeneu dat de burgemeester en ook de
anderen alles rijpelijk zullen overwegen en tot
betere gevoelens zullen komen.
Wij beroepen ons van M. Gheeraerdts man
van hartop M. Gheeraerdts man van eer
Het is dus uitgemaakt en als een punt
des geloofs in 't pekenstestament ge
schreven, de klerikalen van Aalst, be
zitten de kunst kiezerslijsten te fabri-
keeren, ja zij alleen bezitten die kunst.
Wij herrinneren ons een feit, gebeurd
in 1894. De kiezerslijsten moesten ver
schijnen den derden september en wier
den ter inzage neergelegd den14
November daaropvolgende.
Op dien dag echter was het tijdstip
der reclamatien reeds voorbij, vermits
bet eindigde den 31 October, zoodat de
kiezers, dat jaar geen verzet hadden
kunnen aanteekenen tegen de inschrij
ving, de weglating of de afscbrabbing
van kiezers noch tegen het al of niet
toekennen van bijgevoegde stemmen.
Tengevolge der protestatie der libe
ralen, moest de minister buitengewone
maatregelen nemen om door eene wet
te verhelpen aan eenen toestand zonder
voorgaande ontstaan door de onbe
kwaamheid dergenen gelast met het op
maken der kiezerslijsten.
Waarschijnlijk hadden de wetgeven
de kiezingen van dat jaar eene reeks
verstrooidheden veroorzaakt of een
overvloed werk met zich gesleept.
Een min verwijderd voorbeeld dezer
wanorde heeft men kunnen bestatigen
tijdens de herziening der kiezerslijsten
voor den Werkrechtersraad van dit
jaar.
Men heeft in 't arrondiasementseom-
missariaat de dossiers kunnen zien, ge
komen van het landhuis, het was e6n
vormelooze hoop stukken van allen
aard ordeloos dooreen gesmeten en zells
Een boerenverhaal
DOOR KAPITEIN VAN ACKER.
(29s Vebvulg).
Hare moeder heeft haar een klein zilveren
ringsken achtergelaten en haar bevolen het
aan hare zuster te geven indien zij ze terug-
vonde.
Maar waar is zij sDokte Trees... Gij die
alles weet, moet ook weten waar mijne zuster
Ik weet het niet goed... ik geloof zij is
reeds weer naar den Tirol vertrokken...
Dan wil ik haar daar gaan opzoe ken riep
Trees. De oude Lindhamerboer bezit het
schrift waariu het dorp genoemd wordt. Ik
moet mijno zuster viuden, ik moet haar zieu.
ik moet haar helpeu eu troosten... n
Ik zal het haar zeggen, sprak de vreemde
linge diep bewogen. Ik zal haar wel eer zien
dan gij... Ik zal haar zeggen, dat gij het zoo
goed meent en haar zoo geerne zoudt zien
maar zij ook ziet u van harte geerne... Zij
heeft het mij gezeid. Zij wenscht u alle
goed en tot aandenken van deze stonde zult
gij den ring aannemen...
De danseres had met eene rappe beweging
eenen ring aan Treze's vinger gestoken, en
was. hare hand loslatend, rap teruggetreden.
Wat is dat? riep Trees. Hoe komt gij zoo
op eens aan den ring van mijne zuster
Behoud hem en wees gelukkig... Den ring
ontving ik van onze moeder; want ik ben...
uwe ongelukkige zuster... de arme Nauna...
Vaarwel zuster, wees gelukkig, vaarwel
Zuster Nanua Blijf riep Trees, welke
van verwouderiug en verrassing nauwelijks
wist wat zij zegde. Zij riep te vergeefs als zij
buiten kwam geloopen was het nacht en stil
de üond blafte en in de verta hoorde zij niets
- niets dan het ruischen der bladeren.
Van den heuvel blikte Trezein het half-don-
ker vau den nacht en over de bergen glom,
licht aaukonaigend, eene grauwe streep, als
voorbode vau deu dag, een dag zoo vol onzeg-
gelijkgeluks, dat g iuscn haar wezen sidderde
als zij aan de overmaat van hare vreugde
dacht.
In hara kamer teruggekomen wierp zij zich
dankend voor het beeld der heilige Maagd, en
de eerste zonnestralen vondm haar in een vu
rig gebed verzonken...
XIII.
Als de dag was aangebroken, maakte Treze
alles gereed voor het ontbijt der gasten. Zij
dekte de tafel met eenen witten doek, die
versch uit de plooien k-vam alles wat zij nog
aan late herfst bloemen en bladergroen vinden
de dokumenten niet bevattende door de
wel geeischt.
Nogmaals had men gebrek gehad aan
ijd, men had lange nasporingen moeten
doen om het middel te vinden op de
dezerslijsten 14 broederkenB uit de
^auge Ridderstraat te schrijven, terwijl
men M. Bruyndonckx schrabde omdat
lij geen Belg is, geen 30 jaar oud is, en
in Aalst niet woont en M. Anné omdat
lij geen werkman is 14 broederkens
in plaats van twee liberalen.
En zeggen, dat er kwibussen gevon
den worden schaamteloos genoeg om
zich over dergelijk werk te beroemen.
Een nieuwe Minnezanger.
De Moniteur der gekeerde kazakken
alias Denderbodetelt onder zijne opstellers,
een man,diedeminDezangers der middeleeuwen
grondig heeft bestudeerd, en zich beijvert hun
ne lieflijke taal, hunne verleidende klanken na
te bootsen
Harba, harba, Lorifa
Of de kerel ook lang haar draagt en een
spanbroekje, is ons onbekend, doch het staat
bij ons vast, dat hij van zijne prilste jeugd do
snaar der poezij heeft getokkeld en met den
Nederlandscheu dichter heelt gezongen
't Is wel dat zulke honden
Niet meer bassen als zij eenmaal dood zijn,
Anders zou het leven
Op het houdoukerkhof te groot zijn.
Het groot orgaan van Woeste had behoefte
aan zoo een specie kunstenaar, die het harte
kan doen trillen, de edelste gevoelens kan op
wekken eu den mensch kan opleiden naar
hooger
Die engelachtige kribbelaar, werI door den
redactieraad met open armen ontvangen. Kom
iu mijn armen, Kwibusken, zei de zwarte
poesjenelleinuan van Pol eu Stant, mijne pop-
pekeus worden te vervelend kom in mijn
armen, zei de hasselasser, Kwibus vau mijn
hart,en vervaug me,ik ben heesch geschreeuwd.
'sWoousdags nadieu las men in Denderbode
Uwe briefwisseling is tot zondag Verschoven
dan zijn er meer lezers. Kwibus zou dus als
minnezanger nieuwe lezers uitlokken, door de
melodij en de zoete hannonij, die alles zou
overweldigeu, en als'tgezaug der sirenen de
wildste beesten zou temmen.
De redactieraad heeft eeDe goede keuze ge
daan. Dc minnezanger heeft zich aan't werk
gezet, pareltjes van 't zuiverste goud heeft hij
in Denderbode kwistig rondgestrooid.
Onderzoek eens. Sinds Denderbode die
nieuwe, schoone aanwinst heeft gedaan werdeu
kon bond zij tot twee schoone ruikers te zamen
en zette die in twee schoone vazen te pronken
op de tafel. Nu was zij juist bezig de beste
kopjes en schaalkens op de tafel te schikken als
zij op deu trap eenen welbekenden stap hoorde.
Alhoewel voerbereid, verschrikte zij zoodanig,
dat de kopjes en schaaltjes rammelden toen zij
die op tafel plaatste en als de deur opengiDg
en Willem binnentrad, moest zij zich aan eenen
stoel vasthoudeu. Doch zij onderdrukte wel
haast deze eerste ontfoeriug en blozend, met
ter neergeslagen oogeu, maar hem vriendelijk
de hand reikend, ging zij hem eenige stappen
te gemoet
Vergeef mij Willem sprak zij met gloei
ende wangen en een vriendelijk lachje om de
bevende lippen. Ik heb u bitter onrecht aange
daan. ergeef mij en laat mij de eerste zijn
die u te huis welkcm heet...
Willem ondervond den indruk, de gewaar
wording van een man, die uit eenen donkeren
kerker plotselijks in eene helder verlichte
feestzaal verplaatst wordt...
Sidderend greep hij de hem aangeboden hand
maar spreken kou hij niet. Hij trok zachtjes de
niet afwerende tot zich en in stede van vra
gen en antwoorden vielen beide in elkanders
armen, hand iu hand, borst tegen borst, zij,
het hoofd zaohtjes op zijnen schouder.
Zij gevoelden dat zij elkander toebehoorden
eer zij het zelf hadden vermoed en alhoewel
door land en rivieren gescheiden... Zij zouden
voortaan ook elkander blijven toebehooren,
innig vereenigd, gelouterd en verhard in den
smeltkroes oor getrouwheid, verlatenheid en
smart.
Dan had elk zijne beurt om van zijn leven
te gewagen.
Trees vertelde wat zij van hare afkomst, van
hare cuders had vernomen, wat de bronrui-
mer Sep haar had medegedeeld, en hoe zij
hare zuster had gevonden, doch slechts om
haar weder te verliezen.
Willem sprak van zijne reizen hij herin
nerde haar aan de kunstwerkjes waarmede hij
zich vroeger te huis zo geerue bezig hield eu
welke zijn vader voor beuzelarijen aanzag, en
hoe dit, na vele moeite, juist het uitgaugpunt
vau zijn geluk gewordeu was, en hoe hij tüans
hoopte het beste nutte trekken uit al hetgeen
hij geleerd had maar dat hij tot den boeren
stand wilde terugkeeren, om als onafhanklijk
man slechts voor haar, voor zijnen vader, voor
zichzelveu en voor zichzelven en voor God te
leven.
En dan weer sprak Treze hem van bare
ontdekking, hoe zij geloofde dat op het schoo
ne plekje, waar hij haar den vorigen avond
gevonden had, eene waterbron moest bestaan
en beide verheugden zich over de nieuwe,
schoone hoop, met wier verwezenlijking ook de
laatste zorg verdween, en de zou zoo wolke
loos over de Lindbamerhoef zou schijnen ala
over geen ander hoekje der aarde, al stond er
ook het paleis een keizers op.
(TÉordf voortgezet).
i8. n
