DOOD
40U
DE STERKSTE WIL
I'ide Jaar.
Nummer 30
Zondag 25; Juli t89?.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
- -n vnnrop betaalbaar
van dokter Joseph De Windt.
Gctcckende arlikels.
Het Verbond.
Uitgesteld en verloren.
il
SBBRT
Abonnementsprijs
4 fr. voor de stad
4 fr. 50 voor den buiten
PRIJS PER NUMMER 10 CENTIEMEN.
Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore
van het blad, 32, Vrijheidstraat, 32 AALST.
HET ARRONDISSEMENT AALST
Gewone, 15 centiemen ..„„„i
Prijs der Annoncen per drukregels
Reklamen 75 centiemen r
Vonnissen op de derde bladzijdefrank.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt
Ilandschiiften worden niet terug gezonden.
Nee spe nee metu.
AALST, 24 JULI.
De stad Aalst, en in 't bezonder de
Liberale Paitij komt een smartelijk en
onherstelbaar verlies te ondergaan.
Dokter Jos. DE WINDT, de hardnek
kige liberaal, de koene strijder, de on
vermoeibare kamper voor vrijheid en
volksontslaving is niet. meer.
Enne langdurige en smartelijke ziekte
heeft hem in don ouderdom van 71 ja
ren uit ons midden gerukt. In den kaat
sten strijd zagen wij hem nog vol jeug
digen moed aan het hoofd van 't libera
le leger helaas de ziekte greep hem
aan, ondermijnde zijn krachtig gestel
en sleept hom, te vroeg voor ons allen,
ten grave.
I)ö liberale partij, ja de gansehe be
volking der stad zal deel neinen aan den
rouw der diepbeproefde familie DE
WINDT. De edele meuschonvriend, de
goede burger zal door armen en rijken
worden beweend.
Dokter Jos. DE WINDT was een der
stichters van De Dendergalm. Immer was
het zijn wensch, slechts vraagpunten
van algemeen belang te zien behandelen
ter uitsluiting van alle persoonlijkhe
den.
We verliezen aan hem een ernstige,
geleerde medewerker, want hij was een
man vol kalme beredeneering en won
derbaar vooruitzicht.
Voortaan zullen wij zijne raadgevin
gen ontberen, zijne medewerking mis
sen.Wij betreuren in doktor DEWINDT
de waardige burger, de goede genees
heer, de trouwe vriend, de overtuigde
liberaal en de weergalooze medewerker.
DE REDACTIE
i
(29e Vervolg).
VIJFTIENDE KAPITTEL
In verschillende omstandigheden in ver
schillende gemoedsstemmingen had zij hem
gezien, maar nooit had zij een dieperen blik
kunnen werpen in de innige gewaarwordingen
van zijne ziel dan op dit oogenhlik. Hij was
zeer kalm en gaf weinig uitwendigo blikken
van zijn innig gevoel maar dit toonde wel
licht slechts te duidelijker zijne diepe liefde
voor de kinderen van wien hij zoo lang geschei
den was geweest.
Nauwelijks wist Alice wat liefelijker was
omzienof hunne verrukking van hem te
rug te hebben, of zijne zichtbare en half aan
doenlijke geneugte in het ontvangen van hun
ne liefdebewijzen.
Alice zag zoo wol too dat zij veel leerde op
weinigen tijd. Zij wist dat hij de kleinen in
zijn eenzaam loven gemist had veel meer
dan de kleinen hem hadden gemist. Dit kwam
haar als gaen teeken van zwakheid voor het
gaf haar eene betere gedachte van Rudolfs wa
re natuur; Hij beviel haar des te meer en zij
had des te meer eerbied voor hem op dien oo
genhlik dan ooit te voren.
Maar op eens inzag zij dat hij hare tegen
woordigheid nog niet bemerkt had, en zij trad
In Belgie is het de gewoonte nmt in
de dagbladen artikels te laten verschij
nen met den naam van den schrijver.
Wij gedragen ons daarin naar de ge-
bruikeu van den tijd en teekenen de
artikels niet welke wij in 't licht zen
den. Denderbode betreurt bet onze arti
kels niet onderteekend Ie zien.
Wat ons betreft we zien er geen be
zwaar in. Geen enkele onzer medewer
kers zou oen stond aarzelen zijne opstel
len te onderteeken. Doch we twijfelen
sterk of de kribbelaars van Denderbode
het zelfde zouden durven doen, omdat
geen enkel deftig man zijn naam zou
durven zetten onder walgelijkheden
waarmede het orgaan van Woeste maar
al ta dikwijls is gevuld.
Het is wol verstaan, dat wij niet wei
geren te teekenen. We zouden maar
willen dat Denderbode het voorbeeld
gave. We dageu er hem toe uit. Maar
hij zal niet durven.
ITet verbond tusscben al de liberalen
is te Brussel op goeden weg. Dit heuge
lijk nieuws heeft in gansch het land een
ongehoorden weerklank gehad en nog
dagelijks staan in alle liberale bladen
artikels van goedkeuring en aanmoedi
ging-
Geheel het liberale land heeft de
oogen op Brussel gevestigd. De twee
dracht der vrijzinnigen onzer hoofdstad
bracht ons onder het juk der klerika-
len, hunne eendracht zal ons weder ten
zegepraal leiden. We zien de toekomst
minder zwart, de hoop dringt in onzen
boezem en met nieuwen ijver bezield
zingen wij
Het daget in den Oosten,
Het lichtet overal.
Zeker zal de verwezenlijking van het
Verbond niet zonder moeilijkheden ge
paard gaan. Maar wanneer we inzien
hoe nutteloos, hoe onvruchtbaar, hoe
rampspoedig de twisten tusschen libe
ralen zijn geweest, zijn we overtuigd
vooruit.
Ik ben zeer blijde dat gij gekomen zijt
zegde zij. «Uwe tegenwoordigheid zal voor
Cuthbert het beste geneesmiddel zijn. Hij heeft
zoo naar u verlaugd Wij wisten bijna niet
hoe hem te paaien.
Op den klank van hare stem was Rudolf rap
opgestaan. Zijn gelaat veranderde, en hij sprak
met koude beleefdheid. Ik bid u om ver
schooning, jonkvrouw 1 Ik had u niet bemerkt.
Ik hoop dat ik u niet gestoord heb. Er was
mij gezegd dat ik mocht boven komen.
En, natuuriijk, gij zijt gekomen voor Cuth
bert zegde zij met dien zoeten glimlach wel
ken hij zoowel kende. Gij zijt ook wel ge
komen om uwentwil en om het goede dat gij
verrichten zult. Nu zal ik u maar bij de kinde
ren alleen laten want, ik weet het, dat is juist
wat g'j verlangt. Eu ik zal u allen een kopje
thee zendeu, en hoe meer gij elkander zult
doen eten hoe aangenamer liet mij zal zijn....
En, Cuthbert, gij moet niet spreken, vriendje,
maar gij moet Rudolf laten spreken. Nu dat
gij hem bij u hebt, zult gij een wijs kind zijn
dat weet ik, en ook dat gij nu gauw zult ge
nezen.
Zij boog een oogenblikjo over het zieke kind
terwijl zij sprak en streek met hare zachte
hand zijn haar van zijn voorhoofd hij stren
gelde zijne armtjes roud haren hals en smeek
te
Niet weggaan omdat Rudolf daar is - ik
heb u alle twee noodig.
Maar, miju vriendje, thans zult gij u moe
ten gewennen mij wat min bij u te zien, want
dat alle vrienden van vrijheid en onder
wijs zullen denken als wij Het ver
bond is noodzakelijk voor het heil en de
toekomst van het Va Ierland.
Overigens konden de ontwerpers geen
geschikter oogenblik kiezen, om de
verslandhouding te bewerken. De on
macht van ons goevernement, de ont-
reddeiüng van ons Onderwijs, de too-
neelen in de Kamers, de legerkvvestie,
alles in een woord doet do heerschappij
der klerikalen verfoeien door al de
vrienden van vooruitgang en beschaving,
door al degenen die hun Vaderland
beminnen.
De klerikale partij vertoont anderzijds
al de sporen van verval en verrot
ting de konkelfoes, de omkooperij, de
plaatskensjaclit, de hoogmoed, de on
derlinge haat zullen baar onvermijde
lijk ten verderve brengen. Wars van
allen vooruitgang, wilde zij ons terug
brengen naar de middeleeuwen, dat is
echter onmogelijk wie niet vooruit wil,
moet en zal door den stroom des tijds
door den drang der noodwendigheden
verpletterd worden.
En dat verval der oude klerikale par
tij, gaat gepaard met eene algemeene
opbeuring der liberalen. Zelfs in ons
arrondissement zijn we met groote
schreden vooruitgegaaan Te Geerts-
bergen en te Ninove, hebben onze
vrienden de meerderheid, te Aalst kwa
men de klerikalen slechts op het stad
huis met 37 stemmen meerderheid,
dank zij, do honderde gekochte stem
men, te Zottegem zullen de klerikalen
iu de naaste verkiezing zeker het onder
spit delven en te Aalst zal dit ook hot
geval zijn indien al de liberalen het een
drachtig willen.
In geheel het land herleeft het libera
lisme en het verbond der liberalen te
Brussel zal de kroon zetten op het
werk. Eere aan de ontwerpers zelts dan
wanneer hunne pogingen misluken (en
zulks vreezen we niet meer), zouden zij
op de dankbaarheid van alle liberalen
aanspraak mogen maken.
Het manifest door de heeren Solvay,.
Buis, Feron, Finet en Goblet d'Alvieïla
gij hebt nu iemand anders in mijne plaats.
Vaarwel, miju engelkeu Het zal niet lang
duren vóór gij mij terug zult zieu.
Zij verdween met haren zachten glimlach
en diep adem halende, zegde Cuthbert
Die zoete nicht Alice, niet waar, Rudolf
ZESTIENDE KAPITTEL
EEN ONGEVAL
Dat is eene varenplant die ons niemand
hier zou kuunen geven zei Alice aaa de twee
kinderen want er is maar eene plaats waar
ze groeit, en niemand kan die plaats bereiken.
Eu waarom niet? vroeg Ethel terwijl
zij de oogen opsloeg van het plantenboek waar
uit Alice aan den kleinen Cuthbert daareven
eene zekere varenplante beschreven had.
Waarom zoo antwoordde Alice wel,
omdat de plant op eene zeer hooge en zeer ge
vaarlijke plaatse groeit zij staat boven eenen
verbrokkelden muur van het oud vervallen
kasteel. Menigmaal heb ik ze daar op den
uitersten hoek van dien muur zieu staan, die
varenplant, en zonder groot gevaar kan ze niet
worden weggehaald.
Dat is spijtig zei (je zieke Cuthbert
ik zou ze zoo geerno hebben voor mij no ver za
meling.
Cuthbert was volop aau de beterschap, en
het liefste waarmede het zieke kind den tijd
op zijn kamerkon overbracht, was met de stu-
onderteokend zal door al de liberalen,
ia aanmerking genomen worden, wan
neer we de namen der heeren Buis,
Feron en anderen in een zoo waardige
poging vereenigd zien. roepen we luide
het verbond is mogelijk en zal verwe
zenlijkt wordon. Doctrinair en progres
sist zijn bijnamen, onze familienaam,
is Liberaal.
Ook al de liberalen van Aalst moeten
eon handje toesteken om het juk der
klerikalen af te schudden. Bij ons heb
ben wij geene pogingen tot verzoening
te doen, het programma steeds door
Dendergalm verdedigd wordt door alle
vrijzinnigen goedgekeurd.
Maar burgers en werklieden moetep
zich allen vereenigen en zich aansluiten,
bij de twee Maatschappijen onzer stad
die den politieleen strijd met volharding
hebben gevoerd en nog voeren de
Liberale Burgerskring en de Liberale
Werkmanskring
Veel beloven en weinig geven doet de zot-
ten in vrede leven Ziedaar het spreekwoord
dat men in 't miuisterie met de goedkeuring
van Mr Woeste en Cle op de kiezers van het
arrondissement Aalst toepast. Zulk» is weer al
gebleken iu de laatste bespreking van, het
budjet van 't ministerie van rechtwezen. Mr
Woeste om aan de belofte niet te kort te blij
ven die hij siuds lange jareu en telkens hij.
moet herkozen wordeu, aan de kiezers van ons,
arrondissement opdischt, had verleden week
aan den heer minister van Justicie de stichting
van eene Rechtbank van eersten aanleg aange
vraagd doch, men ziet hij het lezen van zijn
diskoers dat er daar geene overtuiging bij is,
hij gelooft niet wat hij zegt, 't is enkel om eene.
belofte te vervullen dat hij die vraag deed, hij
wil den schijn hebben aan zijn woord niet te
kort te blijven en daarom alleen vraag.( hij
eene Rechtbank ook bekommert hij zich ver
der met de kwestie niet hij zal den minister
zelf in 't bijzonder niet aanspreken, hij zal er
hem niet persoonlijk over handelen hij zal
niet aandringen en nochtans hij, Mr Woeste,i
die zooveel te zeggen heeft, hij die bij 't be
spreken van bijna alle wetten achter de scher
men zit en immer de stemmingen der Kamer
naar zijn gedacht doet uitkomen, hij' kan
indien hij wil, aan Aalst, de gevraagde Recht
bank en zulks op korten tijd, doen bekomen.
Doch 't was slechts eene ijdele belofte die hij
immer deed,'twas zand in de oogen zijner
die van do plantenkunde.
pi
kl
Voor een blind kind is dat voorzeke^. eene
zeldzame liefhebberij maar Cuthberts ingebo
rens fijnheid van gevoel had hem iu het betal
ten zoo van bloemen als van planten van eenen
liefhebber tot eenen kenner gemaakt. Op den
tast kende de kb ine jongen zoo goed eene
lant als iemapd ze kende op het zicht. De,
'eine Ethel insgelijks was voor de studie van
de plantenkunde ingenomen de beide kinde
ren verzamelden en klasseerden zooveel soor- I
ten varenplanten als zij vindei konden, en al
de plantenboeken uit de bibliotheek had Alice.
Daar boven doen brengen om een aangenaam
tijdverdrijf aan den zieken knaap te bezorgen.
Ethel las voor en legde de plannen van planten
en bloemen aan Cuthbert uit, en groot was bei
der vreugd als zij in 'o bezit van eene varen
soort door eene plant afgebeeld konden ko
men.
Welhaast was Cuthbert zoo verre genezen,
dat Rudolf er aan dacht het kasteel te verlaten
en naar Londen terug te keeren. Zijnen oukel
had hij weinig gezien en A'ice zoo zelden ais
hij kon. Bijna al zijnen tijd op Marchwood had
hij bij de kinderen op hunne kamer overge
bracht. Zij do eenigste uitspanning was som
tijds te voet ofwel te peefd eene wandeling in
den omtrek van het kasteel doeu.
Intusschen sioeg Alice dat alles gade, het be
treurende dat er niet èène gelegenheid voor
kwam om den onkel met den neef te verzoenen.
Wordt voortgezet).
\i-K3»:-'•- .- *->■t'
/9)
I
