Krot.
DE STERKSTE WIL
Gelukkig Nieuwjaar.
Nummer 1
MISBRUIK.
ll G( Krotverslag.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
4 fr. voor de stad
Abonnementsprijs 4 fr 50 voor den buiten
TRIJS TER NUMMER 10 CENTIEMEN.
v>nrop betaalbaar
Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten lantore
van het blad, 32, Vrijheidstraat, 32 AALST.
HET ARRONDISSEMENT AALST
Gewone, 15 centiemen
Prijs der Annoncen
Reklamen 75 centiemen
Vonnissen op de derde bladzijdefrank.
per drukregel.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt
Ilandschiiften werden niet teiug gezonden.
Nee spe nee metu.
AALST, 1 JANUARI.
De dompers die tengevolge der saucis-
senkiezing van 1895 tegen den wil des
volks op het stadhuis kwamen zijn de
felste kleppers van het land.
We lezen in het stadsverslag van 1895
op bladz. 21
De gemeenterekening, voor het dienst
jaar 1894, door de Bestendige Deputatie,
bij besluit van 26 juni 1896, goedgekeurd,
beloopt tot
Algemeene Ontvangsten 669.872.75
Uitgaven 604.764.33
Dus een batig slot van 94.108,42
Maakt de aftrekking en dan zult ge vin-
dan 65.108,42 franken of 29000 franken
m'nder,
Verder in de begrooting van 1896 treft
men nog verschillen aan ten beloope van
meer dan 10,500 franken. Te zamen
omtrent
40.000 franken.
Voor de honderdste maal herhalen we
en zullen blijven herhalen Bedrog of mis
grepen.
M. Bethune, schepen van financen moet
daarover ophelderingen geven.
Wanneer zal hij dit doen
Onze champetters die nochtans niet
te vet betaald worden, mochten kie-
aen Hun plaatsken verliezen of hun
nen winkel sluiten. Waarom P
Om hen te beletten misbruik te ma-
Aen van hunne macht ten voordeele
•ran hunnen winkel,
Maar de stadsbedienden, en de be
dienden van het Weldadigheidsbureel
mogen herberg, winkel en bazar hou
den. Alhoewel zij meer dan de agen
ten misbruik kunnen maken van hun
nen invloed.
't Is schande.
(44° Vervolg).
NEGENTIENDE KAFTTEL
Daar gekomen, begon bij zijn vallies in te
akken. Ditgedaan zijnde, ging hij naar de
laapkamer van de kinderen. Zacht, zeer zacht
oog hij over beide en zoende hij in hunnen
raap. Eenige minuten stond hij dan do twee
•apeude kinderen te bezien. Dan, eindelijk,
■xigevendo aan de afgematheid die eenigzins
ij no gewaarwordingen verdoofde, keerde hij
aar zijne kanier terug en sliep dien nacht den
iepen droomloozen slaap van uitputting.
Vroeg inden morgend stond, hij op, belde
oden dienstknecht en zegde hem dat zijn va-
ifls om negen ure aan de statie zijn moest,
?tte zich en schreef de volgende regelen aan
Cadwal
Achtbaar Heer,
Voor altijd verlaat ik uw huis. 't Is het
eenigste wat mij te doen staat. Misschien
vraagt gij naar de reden van dezen stap.
Indien dit zoo is, herinner u de laatste woor
den die gij gisteren avond tot mij gespro-
e ken hebt.
Rudolf Stanhope.
Oude Garde.
Op Zondag 2 Januari 1898 Concert
en Luisterrijk Dansfeest in 't lokaal der
Maatschappij om G 1/2 uren 's avonds.
PROGRAMMA
lu Deel
1. Sous la Feuillée, openiugstuk door de Fan
faren.
2. 6e Concerto de Bériot voor Viool.
3. Variations voor Saxophone Allo.
4. Charité, zang met begeleiding met Viool
Piano en Harmonium.
5. Vito, spaansche Dans voor Vioolcel.
2* Deei.
1. L'Oiseleur, fantazij door de Fanfaren.
2. Grande Variation de Concert voor Saxopho
ne Alto.
3. Sancta Maria, zang met begeleiding van
Viool, Piano en Harmonium.
4. Concerto de Servais voor Vioolcel.
5. Serenade van Beethoven voor Viool, Viool
cel en Piano.
GROOT BAL om 9 uren.
Beste Lezers en Lezeresuen we wen-
schen u wel hartelijk erj oprecht een
gelukkig nieuwjaar toe. 1897 is dood
Leve 1898
Snel vliedt de tijd voorbij en niets
vermag hem in zijn loop te stutten. liet
baat ons niet de vervlogen dagen te be
treuren. In da toekomst moeten we
zien, daarin ligt onze hoop, misschien
onze zege, onze rust, ons geluk. 1897
Is dood Leve 1898.
Laat ons dan moedig het nieuwe jaar
intreden, laat ons het voornemen maken
kloek aan te werken voor onze ouders,
voor ons gezin, voor ons eigen wel
stand, voor het welzijn der samenle
ving
Wij hebben tegenspoed beleefd, laat
ons echter manhaftig het hoofd verhef
fen, ons hard maken tegen het noodlot
kampen, strijden, wroeten om hoogcr,
immer hooger te komen.
Wij zijn misschien gelukkig geweest,
laat ons niet slapen op onze lauweren,
laat ons door gemis aan krachtdadigheid
de verkregen uitslagen niet te leur ma
ken, en werken we immer voort om ons
en anders goluk te bevestigen.
Hij zegelde den brief en liet hem op de tafel
liggen. Dan ging hij naar beneden en buiten
in de koele frischheid van den stillen septem
ber morgend.
Iemand was er aan wie hij vaarwel zeggen
moest. Hij |moest Alice nog eens zien hij
moest hare hand nog eens in de zijne houdeii
en daarna zon vóór hem het leven uitgestrekt
liggen... kaal en naakt... zwart en donker...
Hij wist waar Alice op dit morgenduur te
vinden: langs den weg noar de kapel. Hij
stapte aan en ontmoette haar op den terugkeer.
Zij was alleen en hij was er blijde om, want
hij was bevreesd voor het klagen en weenen
van de kinderen, die haar menigmaal naar de
kapelle vergezelden, en gisterenavond immers
had hij van hen afscheid genomen.
Alice zag hem het eerst. Zij glimlachte,
doch schudde tevens het üoofd Doktor Howard
had haar gisteren avond gesproken, en zij was
niet tevreden den zieken zoo vroeg in den
morgend op de been te zien.
Gij onverbeterlijke jongen zegde zij
wanneer zult gij een» voorzichtig leeren
zijn i)
Ik denk dat ik dit zeer rap leer zegde
hij, een weinigje glimlachende. Ik ben ge
komen om u vaarwel te zeggen. Ik sta gereed
om Marckwood te verlaten....
Zij bezag hem met eenen rappen blik en las
Burgers, werklieden laat ons arbei
den, in den arbeid ligt veel zege be
sloten De luiheid, zelfs, ja, vooral
in weelde leidt tot misnoegdheid, tot
verval, tot ziekte, tot verderf eu tot
zedeloosheid.
Beste Lezers en Lezeressen, we wen-
schen dat de arbeid u nooit ontbreke en
dat hij u het noodige aanbrenge voor u
en de uwen, dat hij u alles verschaffe
wat gij voor uw onderhoud, voor de
behoeften van uw gezin en vooi uw
verzet noodig hebt.
We wenscben, dat er te Aalst meer
tering en nering koine. Dat alle am
bachtslieden bezigheid zouden vinden,
dat alle winkeliers een goeden verkoop
zouden hebben.
Wewenschen datde handel weerbloeie
opdat al de arbeiders werk zouden heb
ben en door een goed dagloon weer
herleven zouden.
We wenschen, dat de duizenden arme
menschen onzer stad, de verlagende
liefdadigheid niet meer zouden noodig
hebben en aan al de armenbedienden
het verbod werd gedaan nog winkel te
houden.
We wenschen, dat de priestrr3 in
hunne kerken zouden blijven en vrede
en liefde prediken in plaats van twistte
zaaien en door 't Gerecht geschandvlek
te bladen te helpen opstellen.
We wenschen dat de dompers hunne
misrekeningen zouden herstellen en
eergevoel genoeg zouden krijgen om
als hommes de ceeur hun ontslag te
geven.
We wenschen, dat in 1898, het kleri
kaal ministerie omver tuimele, en ons
arm vaderland verlosse van een goever-
nement dat stallen opent en scholen
sluit.
We wenschen, dat in 1898 de bela
chelijke komedie der garde civiek in
duigen valle en er te Aalst geen enkel
ernstig man meer gevonden worde om
als officier van zoo'n zwansleger te pa
radeeren.
Beste Lezers en Lezeressen we wen
schen U wel hartelijk en oprecht een
gelukkig Nieuwjaar. 1897 Is dood
Leve 1898
een onwankelbaar besluit in zijne oogen.
Wat is er dan voorgevallen?»
Iets waarover ik liever niet zou spreken,
indien gij mij verschoonen wiltzegde hij
Ik heti in eenige inoeielijke omstandigheden
vertrouwen in u gehad. Wilt gij nu, op uwe
beurt, vertrouwen in mij hebben, en gelo iven
dat wat ik heden doe, het eenige is wat ik doen
kan
Maar gij zijt niet in staat ons... alleen te
verlaten.
Ik zal veel beter zijn alleen, nu. Ik smeek
u denk niet dat ik ondankbaar ben. Ik kan u
nooit genoeg voor al uwe goedheden bedanken.
Nietééue zal ik ooit vergeten. Maar ik moet
aanstonds vertrekken. Indien gij alles wist, gij
zoudt niet pogen mij te weerhouden.
Zij bezag hem met diep medelijden.
Wilt gij aan allen mijn vaarwel overbren
gen - vroeg hij. Ik kan het zelf niet
doen. Ik gevoel dat het te veel zou zijn voor
mij. De kinderen heb ik gisteren avond in hun
nen slaap omhelsd. Ik laat ze in goede handen
achter. Dikwijls moest iku bedanken voor al
les wat gij voor hen gedaan hebt. Ook dat zal
ik nooit vergeten.
Hij sprak rap. Zij sprak niet maar hare
oogen spraken, en hij gevoelde dat hij begre
pen werd. Zij was niet kwaad, maar diep be
liet blad van den terecht gedecoreerden
Clemens Van de Putte, drukker van het fameusr
krotverslag van 1895, heeft alle weken gebrek
aan kopij. Dan wordt de schaar genomen en....
kuip! knip! knipeen brok langs hier on
een brok langsdaar wordt uitgesneden en in
het zeeppapier geplakt.
Zoo vindt men in het nummer van 23 De
cember een knipseltjen uit het Handels
blad van Antwerpen betreffende het verslag
van den toestand der stad Brussel ia 1896-97.
Dus dat de geuzen van Brussel het verslag
van 1896-97 doen uitdeelen als de flinke dom
pers van Aal st nog maar aan 1895 zijn. Is de
terecht gedekoreerde Clemens ook al aan
't drukken van het verslag van 1896 of aan
't herdrukken van het slecht verslag van 1895,
dat hem duur betaald werd
Telkenmale onze dompers met een cijfer
voor de jriune komen loopen zij een blauwe
scheen, en toonen hoe zij tot nu toe het volk
hebben misleid en bedrogen.
J>endcrbode drukt
Het verslag deelt niets meê over het getal
ambtenaren, agenten en werklieden van de
stad dat moet overgroot zijn.»
«Overgroot ook de sommen, die onze bestuur-
ders uitgeven aan 't onderwijzend personeel
dat de stad voor eigen gebruik vormt in hare
zeer wereldlijke normaalscholen.»
Er is een groote overvloed van bestuurders
die vette tractementen genieten. En met dat
«alles, zooveel ongeletterden als elders, mis-
schien zelfs nog meer,want onder de Brussel-
sche lotelingen vindt men er jaarlijks 10 t. h.
die noch lezeu noch schrijven kunnen.
Dcnderbode verwijt aan het schepencollege
van Bruseel in het stadsverslag het getal amb
tenaren, agenten en werklieden der stad, niet
opgegeven te hebben.
Wel, wel, Clemens jongen, zoekeensin het
slecht verslag dat gij gedrukt hebt, waar het
getal onzer stadsbedienden en werklieden op
gegeven is. Men vindt er zelfs niet in hoeveel
gij ontvangen hebt voor het drukken van het
slecht verslag.
Henderbode vraagt getallen aan het stadsbe
stuur van Brussel, terwijl onze stadskleppers
hem een verslag laten drukken waarin 40,000
franken dwalingen komen.
De stad Brussel heeft heure eigene Normaal
scholen, ze geeft groote sommen uit voor het
ouderwijs en alhoewel de leerplicht nog niet
bestaat is het onderwijs in Brussel veei meer
ontwikkeld dan in ouze stad. We gaan het be-
w ij zen
Te Brussel treft men op 100 lotelingen er 10
aan die noch lezen noch schrijven kunnen.
Volgens het stadsverslag waren er te Aalst in
1893
Lotelingen 274.
Getal lotelingen kunnende lezen, schrijven,
rekenen 192.
droefd.
Rudolf zegde zij eindelijk op minzamen
toon wiltgij mij met zeggen waarom gij ver
trekt
Ik vertrek omdat ik u bemin zegde hij
haastig en omdat ik u nooit kan vragen
mijne vrouw te worden.
Hij bracht hare hand aan zijne lippen, kuste
ze met eerbied, keerde zich rap om en was
weg.
TWEE-EN-TW'INTIGSTE KAPITTEL
IiET VERTREK
Alice stond den jonkman achterna te zien
meteen wonderlijk schoon licht in nare oogen,
Brave, trouwhertige Rudolf I zegde zij
halfluid, wendde haar hoofd om en wandelde
naar het kasteel terug.
Rudolfs afwezigheid in de kapel dien mor
gend had geene bemerkingen uitgelokt. Den
avond te voren had doktor Howart hem aanbe
volen eenigen tijd alle lichaamsoefening te ver-
mijdeu eu ofschoon Afice alleen de beteeko-
nis van dit verbod begreep, dat scheen op vol
doende wijze Rudolfs afwezigheid uit de bid
plaats te verklaren.
Wordt voortgezet.
