JAN KREKEL.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
Liberale Werkmanskring.
G-ROOT BAL
God, Vaderland, Rust Vrijheid.
De rol van de
liberale linkerzijde.
Abonnementsprijs 4 fr' v°°r de Stadv, voorop betaalbaar
Abonnementsprijs 4 50 voor den bruten
PRIJS PER NUMMER 10 CENTIEMEN.
Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore
van bet blad, 32, Vrijheidstraat, 32 AALST.
Nee spe nee metu.
HET ARRONDISSEMENT AALST
Gewone, 15 centiemen drukreael.
Prijs der Annoncen u,ekiamen 75 centiemen
Vonnissen op de derde bladzijde, frank.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden wordt
Handschriften worden niet terug gezonden.
AALST 23 JUNI.
ZONDAG 24 JUNI 1900 om 11 uren
's morgens Zitting van het Bestuur
Om 4 uren namiddag verplichte alge-
meene vergadering voor al de leden.
Orde van den dag.
Laatste maatregelen te nemen voor
de reis.
STAAID AALST
Liberale Werkmanskring
VOORUITGANG DOOR 'T WERK
Kermis Dinsdag 3 Juli 1900,
om 9 uren 's avonds,
CONCERT, VERLICHTING van den Hof
en
Orkest 20 Muziekanten.
Het Buffet zal voorzien zijn van lekkere
Spijzen en Dranken.
Ingang vrij voor iedereen. Inkomprijs 15 cent".
Namens het Bestuur
De Onder-Voorzitters, De Voorzitter,
Corn. Van Branteghem. Gustaaf Leveau.
Josse Van Opdenbosch.
Groote woorden, die de klerikalen ge
woon zijn als uitsteekberden te ge
bruiken.
Hoe eerbiedigen zij die woorden
God.
Hoe leven de klerikalen met de ge
boden Gods
Is het niet in hunne partij dat men
de scherrewegs, de erfdeelinpalmers
vindt, die niet alleenlijk het goed van
hunnen evenaaste begeeren, maar die
het esCamoteeren aan 't bed der ster
venden
Hebben de klerikalen een beter ge
drag, hebben zij betere zeden dan de
liberalen Integendeel Menigvuldig
zijn de bewijzen dat schijngodsdienst
niet steeds elkeen op 't rechte pad kan
houden.
Eindelijk de haat, de nijd door de
klerikalen toegewijd aan al de men-
schen die niet aan hunne voeten krui
pen, is rechtstreeks in tegenstrijd met
de leering Gods Bemint uwen even
naasten gelijk uw eigen zeiven
Kent iedereen de politieke priesters
niet, die enkel haat en vervolging in
hun schild voeren en zich verder om
hunne heiligs zending niet bekomme
ren
En de gewijde dagbladen, hoe eer
biedigen zij het woord Gods, zij die,
jaar uit jaar in, niets anders bevatten
dan persoonlijkheden, laster en leugens
tegen de treffelijkste lieden
Welnu, lezers, hebben de klerikalen
nog het recht den heiligen naam Gods
in hunnen winkel te gebruiken
Bust (Ml Vaderland.
Onder wiens regeering is de rust ver
dwenen uit het land
Is het niet onder de regeering der
klerikalen
Sedert 16 jaren dat zij aan 't hoofd
zijn van 't land, hebben wij gedurig
j wanorders en omwentelingen gezien
De kieswetten zei ven, door de kleri
kale ministers voorgesteld, zijn neerge
legd geweest onder den dwang van den
opstand van 't volk
Mag men als vredelievend, als vader-
landsch aanzien een gouvernement dat
om goede wetten voor te stellen daar
toe moet gedwongen worden door een
begin van omwenteling
Vaderland Maar de grootste belan
gen van 't vaderland werden door het
katholiek goevernement dagelijks onder
de voeten getrapt om de politieke gees
telijkheid te bevoordeeligen
Wie beeft er het onderwijs vernield,
dat voedsel van den geest eens volks
De klerikalen.
Wie wil de militaire kwestie en de
zaak van den persoonlijken krijgsdienst
niet oplossen
De klerikalen.
Wie geeft er aldus een wapen aan de
socialisten om het volk op te maken
De klerikalen.
Wie heeft het onrechtvaardig meer
voudig stemrecht uitgevonden om de
ongelijkheidde voorrechten op het kies-
terrein onder het volk te behouden en
het volk te verbitteren
De klerikalen.
Wie heeft er altijd de belangen van
het vaderland opgeofferd aan de heer
schappij der politieke geestelijkheid en
der katholieke partij
De klerikalen
En 't zijn die mannen, 't is die partij
die het woord vaderland op hare vaan
dels en wagens durft zetten
Welke goochelaars en volksbedrie
gers
"V rijlxeid.
Zij hebben ook de onbeschaamdheid
van den naam van vrijheid te gebrui
ken als eene katholieke weldaad 1
Vrijheid
Wie spuwt er op de vrijheid van ge
weten
De klerikalen
Wie valt er immer de personen aan
die naar kerk niet gaan, alhoewel de
Grondwet de vrijheid uitroept van te
gelooven of niet te gelooven, naar kerk
te gaan of er niet te gaan
De klerikalen.
Wie bespot de burgerlijke begravin
gen alhoewel de doode gebruik maken
de van zijn grondwettelijk recht aan
niemand kwaad deed met zich te gaan
biechten aan den almachtigen God al
leen
De klerikalen.
Wie handelt in tijde van kiezing
met de grootste dwingelandij en ver
plicht de menschen op straf van hun
brood te verliezen indien zij niet ge
hoorzamen, voor den katholieken boel
te stemmen
De klerikalen.
Wie dwingt de lieden van, tegen hun
nen wil, deel te maken van tappen, gil
den en andere maatschappijen ingericht
om het klerikaal politiek te ondersteu
nen
De klerikalen.
En 't zijn die mannen die van hunne
liefde voor de vrijheid durven spreken
God, Vaderland, Rust en vrijheid zijn
vier heilige namen die door de klerika
len onteerd worden.
Die namen worden door de klerika
len verprost ten profijte van hunnen
politieken winkel.
De klerikalen trappen onder de voe
ten de geboden van God, de belangen
en do rust van 't vaderland en de rech
ten der vrijheid om God, vaderland eu
vrijheid te gebruiken en te misbruikeu
voor de belangen van de heerschzucht
der katholieke partij
Met een bijzonder genoegen hebben wij een
artikel gelezen dat, onder bovenstaande titel in
L'Etoiie Beige is verschenen.
Met een bijzonder genoegen zeggen wij, om
dat dit artikel zoo treffend gedachten weer
geeft welke wij immer in ons blad verdedigd
hebben, het programma dat zich samenvat in
drij woorden
LIBERAAL.
ANTI-KLERIKAAL.
ANTI-SOCIALIST,
en dat we steeds krachtig verdedigd hebben.
De rol van de liberale afgevaardigden zegt
l'Etoile Beige moet zich van heel wat
anders onderscheiden dan het kiezen van den
zetel welke zij op de banken van de kamera
zullen bekleeden.
Het komt er voor hun op aan zich zedelijk te
groepeeren.
Met andere woorden, zij moeten eene duide
lijk afgeteekende partij daarstellen, die zoo
wel tegenover de klerikale partij als tegenover
de socialistische partij afsteekt.
Het is noodzakelijk dat het liberalisme eeDa
volledige verpersoonlijking bezitte, zoo geheel
als degene van de twee andere partijen.
Het liberalism heeft een programma dat,
breed opgevat, het programma van het laatsta
congres en het programma van het laatsta
vooruitstrevend congres omvat
Aan het uiteinde van het liberaal program
ma bevindt zich de grens die het liberalisme
van het klerikalisme scheidt.
Op het uiteinde van het progressistisch pro
gramma de grens die het liberalisme van het
socialisme scheidt.
Wanneer men buiten het liberalism gaat
langs de rechtergreus, valt men in volle theo-
rische achteruitwerking gaat men er langs
de hnkergrens uit, men valt in volle colleeti-
vische dwingelandij. Zoo waar is het dat de li
berale partij van het juiste middenpunt en van
het maatschappelijk evenwicht is.
Indien, gelijk wij het verhopen en gelijk
wij reden hebben het te verhopen, de liberale
"linkerzijde, in de Kamer en Senaat, krachtda
dig bare persoonlij king verdedigt, indien zij
geene gelegenheid laat voorbijgaan om hare
1 >e yroolijke
door POL LINDEMA
Mag zonder toelating niet overgedrukt worden.
11" Vervolg.
5. Op de penskermis.
Het was een regenachtige Zondag in 't droe
ve najaar.
Geen plekje azuur was zichtbaar aan den
lagen, betrokken hemel. De wilde najaarswind
zweept9 door de leepe twijgen van bladerlooze
booman, floot om de Etakenhnizen en rommelde
in de hagen. In het dal, door de zuchtende el-
zenboomen, bruiste de Wilgenbeek onrustig
voort en zong meervarig een klaaglied over
verre, schoone dagen
Te midden van de naaktheid der insluimeren
de natuur, schoen de mooie Moekenshove zacht
te soezen bij de woeste muziek van den herfst
wind, Doch die dommeling was slechts schijn,
want 't was er kermis. Men had er in de week
een zwijn geslacht eu in de ruime keuken was
't een leven en een lawijt dat alles er van op-
Bcbrok. De dikke, vette penssoep dampte in
twee diepe, witte kommen op de zware, lange
tafel.
Aan het midden stond Karei, in zijne hemds
mouwen, eu schepte de tellooren vol, terwijl
Krekel aan het uiteinde op den arm de viool
speelde en heel zacht een leutig deuntje zong.
Als Karei hem het goedgevulde bord met
geurige soep voorzette kon hij niet meer hou
den en hij riep
Komt, bij komt bij 1
Hier zult ge zien
De dikke Trien
Die haren man afwiegelde
Begint ge weeral, vraagt halfboos Wanaa,
die met Reine aan het andere uiteinde der ta
fel zatIk geloof dat hij nen slag van den
molen weg heeft
Maar Reine lachte on al de anderen lachten
mee en de vreugde nam geen eind.
En terwijl Krekel en Karei tierden en jok
ten, terwijl de lepels op de borden kletsten en
de vette pensen op de pan kisten, werd zaoht
de deur geopend en trad Gust de keuken in.
Gust ouze oude kennis
Toen bij, op dien zonnigen namiddag van
den bonten nazomer, uit het dichte schaarhout
de baan optrad, die leidde naar het hutje met
de rozen, bleef hij, bij doD eersten blik in de
effene vlakte, vol verbazing staan.
Op zijne jarenlange ommoreis door vreemd#
landen had hij zich steeds voorgesteld dat Man-
dens het huizeken van Lucia tot een heerlijk
renteniershuis had doen herbouwen, en er met
zijne aangebedene vrouw een rustig en kom
merloos leven sleet. Daar lachte nu van uit
de vruchtbare velden de prachtige Moeikens-
hoeve hem tegen, met hare aetgekalkte witte
muren, hare groote groene muren bruine deur
ea waterbladen, met nare hooi-en strooimijten
bezijden oostwaarts, haren groeuselhof en
boomgaard zuid-westwaarts, zag zij or recht
bekoorlijk uit
O 't heed hem goed, onzeglijk goed aan t
brave, rechte hart, dat zij het geld van zijne
Lina zoo wel hadden benuttigd dat zij ge
werkt hadden nu nog werkten in plaats van
lui en zorgloos televen. Wat had hij dan ook
van hem gedacht Sufte hij van gaan te
peinzen dat zij, die voor den arbeid waren ge
boren, in ledigheid hun brood zouden eten
Hij ging de baan verder op en sneller klop
te zim hart 1... op die hoeve leefde alles wat
in 't lieve Vlaanderen aan dierbare wezens was
overgebleven. Immers zijne zuster was lang
vertrokken, zonder kaartje heen en weer o zijn
hart, zijn braaf edel hart bonsde geweldig.....
Hij stapte door 't kleine deurken, dat in de
groene poort was opengelaten, zette zich op de
bank, aan den huistrap, neer en lei zijn pakje
en zijn gaanstok neven zich op den grond.
Beelden uit ver verledene tijden schoten als
in stormpas voorbij zijn zielenoogBeelden
van innige geliefden herrinneringen van vele
blijde, vreugdige dagen; van vele drceve ook
En op de plaats waar hij eens zijn hemel had
gedroomd in zijn schoone, zalige jeugd, op die
plaats zat hij te weenén, als den verloren
zoon. En al grolda en blafte de bandhond
aan de andere zijde der hoeve toeh schreide
hij stil voort....
Maar op den huistrap was Reine verschenen
en den ouderling ziende weenen was ze sael
naar hem toegegaan, had medelijdend zijn
hand gegrepen en met innemende stem ge
vraagd
Wat deert u, vriend, dat ge hier zit te
grijzen
Bij die engelentaal, die hem als hemelhar-
monij in de ooren klonk, hief Gust de betraan
de oogen op, en keek in bewondering naar dit
schoone boerenhuisje
Hebt ge honger vroeg Reine.
Langzaam schudde Gust bet hoofd.
Verdriet dan riep zij
Ook niet, juffrouw....
En toch weent ge Maar toch ik ben on
bescheiden...
Ah, zoudt gij well... Hier, juffrouw,
stond in verre, verleden jaren het nederig hutje
met de rozen. Die daarin woonden ware mij no
vrienden, de eenigen die mij dierbaar waren
op de wereld (Wordt voortgezet).
wam
