21ste Jaar.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
Abonnementsprijsj 4 fr 50 voor den buiten voorop betaalbaar
HET ARRONDISSEMENT AALST
Prijs der Annoncen Reklamen75 ceütiemen per drukregrf
Martelaars.
Ondeugden bij de paarden.
Slechte Wijken.
Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore a Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden word#
van het blad, Vrijheidstraat, 58 AALST. Handschriften worden niet terug gezonden.
Nee spe nee metu.
4 fr. voor de stad 1
Gewone, 15 centiemen
Vomiissen op de derde bladzijde, 1 frank.
AALST 17 MAAKT.
Meer dan 1200dooden!
Meer dan 200 gekwetsten I!
We vernamen 't schrikkelijk nieuws
<den Zaterdag namiddag 10 Maart, als
het nauwelijks eenige uren was ge
beurd. Uitroepingen van smart en me
delijden weerklonken de wereld door.
Meer dan 1400 slachtoffers I Meer
dan 1500 huisgezinnen in rouw, ellende
•en wanhoop gedompeld.
Niets liet die wreede ramp voorzien
■of vermoeden zegt men, 2000 werklie
den waren in de putten neergedaald,
lachend en schertsend onder elkan
der, vol moed, vol levenslust naar den
arbeid, den droeveD arbeid in de onder-
«ardsche holen, in de zwarte, sombere
kolenmijnen honderden meters diep.
Daar arbeidden zij enkele uren. Las
tige, afmattende arbeid, met ijver ver
richt voor het onderhoud van vrouw en
kinderen, voor jongere broeders en zus
ters. Daar zwoegden zij op voorhand
gelukkig omdat de week ten einde liep,
bij zich zelve overwegend, hoe goed het
zuur verdiende loon in het schamele
gezin te pas zou komen.
En plots als een donderslag bij helde
ren zonneschijn, als de ontploffing eener
bom in eene gezellige huiskamer, heeft
de losbarsting plaats, die 1400 keiden
in een oogwenk vermorzelt, verplettert
en verbrijzelt, die duizenden verduwen
en weezen maakt, die de vreugde en
bedrijvigheid van geheele dorpen ver
andert in eindeloos wee, in Diet te be
schrijven verdriet en wanhoop.
Meer dan 1400 martelaars zijn geval
len op het veld van eer, op het veld van
den arbeid, 1400 helden voor wie wij en
iet nageslacht met eerbied het hoofd
moeten ontblooten, aan wie wij en het
nageslacht verplicht zijn hulde te bren-
gen.
Hulde die ten volle verdiend is.
In onze scholen verkondigt men den
roem van heiden, die houderden en
duizenden ter slachtbank hebben ge
leid in onze scholen wordt met ontzag
enloftuigingen gesproken over oorlogs
helden en landvoogden die slechts ar
moede en rampen zaaiden. De namen
van duizenden die sueuveldeD met het
bloedige zwaard in de hand staan ge
grift in marmer en steen.
Maar dat is de geschiedenis niet van
het volk.
De geschiedenis van het volk is die
waarin beschreven staat wat het volk
door de eeuwen heen heeft geleden
wat het geleden heeft door verdruk
king, door onwetendheid, door opoffe
ring voor alles wat het liefhad en be
minde.
De geschiedenis van het volk is die
waarin men de martelaars leert kennen
der wetenschap, de martelaars der vrij
heid, de martelaars van den arbeid, die
helaas te veel werden miskend en ver
loochend.
Ze zijn immers grooter dan al do
oorlogsmannen, de helden die met ge
rust gemoed, zonder een zweem van
vrees of bangheid zich nederlaten in
4§8 schoot '4«r aarde, ^aar 4« 4964
hen uur aan uur beloert, en daar de
grondstof ontrukken, welke de beweeg
kracht levert aan de millioenen tuigen,
door de wetenschap geschapen, het
licht aan duizenden steden bij winter
dag warmte aan ontelbare menschen.
Op den koolmijner steunt de bijna al
geheels nijverheid der wereld.
Daarom zullen de namen der gesneu
velden van Courrières geschreven wor
den in het geschiedboek van Frankrijk
en van de Menschheid.
Courrières ligt omtrent 4 uren gaans
boven Rijsel er werken in de mijnen
vele Belgen, er zijn er een vijftigtal
onder de slachtoffers.
Het ware onmogelijk de tooneelen
van grenzelooze wanhoop te beschrij
ven die daar bij duizeude plaats grepen.
Vrouwen werden zinneloos, huilende
om vader en broederB, kinderen klem
den zich vast aan soldaten en gendar
men die snikten grijsaards lagen han
denwringend ter aarde.
Ongelooflijke daden van moed en
zelfopoffering werden verricht. Te mid
den der verwarring, der vernieling,
zag men onbekenden afdalen in die ho
len van dood en verderf om zoo moge
lijk een medamensch te redden. Een
enkele liet zich 14 malen neerzakken
in de mijn, bracht telkens lijken boven
en de.... 15° maal kwam hij niet tneer
boven, hij was gevallen slachtoffer zij
ner zelfopoffering.
Uit alle landen der beschaafde wereld
ontving men in Frankrijk telegrammen
en brieven van deelneming. Uit Duitsch-
laud snelde eene groep mijnwerkers
van Westfalen, daartoe bezonder uitge
rust, ter hulp, om te redden wie nog
gered kon worden en onvermoeibaar
zwoegden ze in de onderaardsche mij
nen, de bewondering van allen afdwin
gend.
Troostend is het dan toch te zien,
hoe bij zulke ramp, de broederlijkheid
aller menschen zich openbaart overal
waar rechtschapen en gevoelige harten
kloppen. Neen, de volkeren haten el
kander niet Daarom mag men hoop
vol de toekomst te gemoet zien.
Hulde nogmaals, aan de slachtoffers
der koolmijnramp van Courrières de
vreeselijkste waarvan de annalen mel
ding maken. Hulde aan de Martelaars
van den arbeid.
In een vorig nummer deelden wij een arti
kel mede getrokken uit De Landbodeover de
ondeugden bij de paarden. Die ondeugden zijn
zeer verscheiden.
Buiten het kribbebijten en het halsrekken,
moet het over en weder wiegen gevoegd worden
tic a Tours, zooals men dit in 't Franscb
zegt. Paarden van deze ondeugd aangedaan,
wiegen zich op de voreuste beenen en kop en
hal» doen de bewegingen mede. Daardoor ont
staat vermoeinis der gewrichten en sleet der
leden. Meest doet die ondeugd zich voor bij
nerveuss paarden, bij uitzonderheid bij trek
paarden
Moeilijk is het die ondeugd te beletten men
kan de bewegingen verminderen door de paar
den met twee reepen vast te leggen.
De gewoonte die zekere paarden hebben
zich los te maken kan ernstige bezwaren ople
veren in de gewone stallen verontrusten de
paarden die dit doen huuDe geburen soms
wordt er gevochten en geven en krijgen zij
slagen eg kwetsuren.
Deze bezwaren zullen soms wel grooter zijn
en van een anderen aard. Wanneer een hengst
zich los maakt op een stal waar paarden van
beide geslachten gestald zijn.
Het is altijd gevaarlijk in don stal de haver
in bet bereik to laten der paarden die zich zou.
den losmaken.
Indieu zulks gebeurt eten zij overdadig en
dit kan de ergste gevolgen hebben.
Men legt paarden die zich gaarne los maken
vast met een halsband en een halster elk af
zonderlijk aangebonden. Ik heb een ander
middel zien gebruiken men bad den halster
voorzien van eenen dubbelen keelriem aan den
singel vastgemaakt; 'tis 't beste middel om
een zwaren heugst te beletten zich los te ma
ken.
Het aanhoudend stampen is soms het ge
volg van sommige prikkelende stoffen die rond
cle beenpijp en de kooteu kleven, of van de in
secten die er kunnen nestelen; in zulk geval
is het voldoende de oorzaak van het jeuken te
doen verdwijnen, om een einde te stellen aan
deze ouaangename en soms gevaarlijke bevre-
gingen.
Sommige paarden richten zich op en steken
hunne voeten in de kribbe, vooral op den tijd
dat de haver toegediend wordt. Door den band
zijn het gulzige paarden. Het is niet altijd ge
makkelijk deze slecote gewoonte te beletten,
welke het vallen, het uiteenzetten der schou
der eD kneuzingen kan ten gevolge hebben.
Gewoonlijk nochtans komt men er toe met
de paardeu lager en korter te binden.
Er zijn paarden die den eeneD achtervoet op
den audeuü leunen. Deze gewoonte treft men
aau bij paarden wier standen, over het alge
meen, gebrekkig zijn zij kan aanleiding ge
ven tot kwetsuren der kroon van den voet.
Men gelukt er niet altijd in de paarden van
deze gewoonte te doen afzien men kan er de
gevolgen van voorkomen door de kroon te be
schermen bij middel van een ring in hard le
der.
Om zich ncêr te leggen, zijn er paarden van
die dezelfde ligging aannemen als da herkau
wende dieren zij plooien de voorste lidmaten
derwijze onder de borst dat het inwendige
uiteinde vao het hoefijzer op den elleboog
drukt. Het steunen en wrijven van het ijzer
verwekt prikkeling en soms afschrooiea
der Luid en ontsteking der geweefsels daar
uit omstaat schier altijd eeu ODgevoelig ge
zwel vau veranderlijke grootte, dat bekend is
onderden naam van spons.
Het spoedig gezwel wordt aangetroffen bij
de oude paarden, bij de versleten paarden en
bij deze die erg vermoeid worden.
De sponzig is een gezwel dat ontsiert om ze
te doen verdwijnen moet men natuurlijk do
oorzaak wegnemen die ze verwekt heeft en zo
gewoonlijk onderhoudt de aanraking tus-
Bcben 't hoefijzer en de elleboog moet ophou
den. Meu komt daartoe op twee wijzen rond
de beenpijp of het kootgewriebt legt men een
omslag die dik genoog is om den voet noodza
kelijk van den elleboog te vei wijderen als
tweede doenwijze, wordt de inwendige tak vau
het hoefijzer nog al merkelijk afgestompt.
T. V. A.
Bijna elke gemeente lieeft eene, soms
ook wel meer wijken wier.inwoners in
opzicht van beschaving en vreedzaam-
heid maar eene slechte faam genieten,
zelfs bij de inwoners van de gemeente.
Het zijn gewoonlijk ver van 't dorp
verwijderde hoeken, zonder goede we
gen naar gelijk welken kant, afgezon
derd door moerassen of bosschagien en
waar het volk dus weinig in aanraking
komt met de bewoners van andere wij
keu of gemoenten.
We zouden hier in den omtrek meer
dan eenen dier hoekon of gehuchten
kunnen noemen, het gebeurt wel dat
do slechte faant grootolijks onverdiend
js daor de meerderheid d§{ bewouQfS,
maar het gebeurt helaas I ook'nog wei'-
dat ze geheel gerechtvaardigd is.-
Weinige zondagen gaan voorbij of
op die gehuchten gebeuren baldadighe--
den en buitensporigheden van allen'
aard. Als er niet gevochten werd, is5
't geen zondag geweest, en bij de mins
te gelegenheden worden de messen ge«-
trokken en moet er bloed vloeien.
De zondag is de groots dag, de al te'
dikwijis bloedige dag. Trouw gaan ze'
naar de mis. Ze zouden u gaarne levend
verbranden, als ze wisten, dat ge slecht'
genoeg zijt oni eene mis te verzuimen
maar 's namiddags is 't hunne beurt.
Als de jeugd van zulk gehucht er--
gens naar eene kermis gaat, wees ver
zekerd, dat het er stuiven zal peris'1
altijd een opleider, die twiBt weet te'
zoeken, soms met de vredelievendste'
menschen, die opleider trapt op de'
teenen, stoot het glas bier omver, be."
vuilt de kleederen enz. van de perso
nen die hij uitdagen wil eene enkele
opmerking en het vloeken begint, de
uitdagingen volgen, er wordt gestampt,
gestooten, gestoken.
Indien de jeugd van zulke wijk, niet
samen elders gaat vechten, dan vechteD
do jongo kerels onder elkander. Er ig
toch altijd iets dat aauleiding geven
kan tot het uitlokken van een twist en
dan gaat het er grof- toe. Zoo gaat do
dag des Heert-u voor die godvruchtige
jeugd voorbij.
Gewooulijk als er gevochten wordt,
als er gekwetsten of gewonden zijn of
nog erger, mag men 9 maal op 10 zeg-_
gen, nat er lieve jongens der beruchts,
wijkeu mede gemoeid zijn. 't Is overi
gens eeu feit, dat vele misdaden op die,
gehuchtou gepleegd worden, welke.,
nooit de openbaarheid bereiken, der-
dagbladen.
Nog niet lang geleden op eene diei?
wijken bekwam een persoon in vollen,
dag een mesBteek in den rug zonder.-
dat de dader iets anders tegen 't slacht
offer kon inbrengen, dat deze hem dan
met aanstond. Daar heeft nooit haam
of heune meer over gekraaid
Er gaan weiuige zondagen voorbij of'
er gebeuren dingen, waarvoor de poli-,
cie in de steden haudoleud zou optie,
den en de vreemdelingen doen goed er-
niet te lang te vertoeven, den avond,
niet af te wachten, ten einde alle on.
aangenaamheden te vermijden.
Opmerkenswaardig is het dat vdAf
al eenige jaren de baldadigheden ver-,
minderd waren en die nu in den laatfr.
ten tijd weer vreeselijk aangroeien..
Wélke is de oorzaak van zoo'n droe.
ven toestand. Bezonderlijk gebrek aam
onderwijs. De kinderen dier ver ver wij.
derde gehuchten blijven van de school
weg, omdat het te ver en te vuil ia,, en,
ook omdat de ouders het nut van hei
onderwijs geeeszins beseffen willen,
waartoe het stelselmatig vernietigen
de goede scholen niet weinig heeft bij.
gedragen.
Voor de inboorlingen, dier afgelegen,
slechtbefaan.de gehuchten is het, dal
het klerikaal goeveruement overal
nieuwe gendarmerien heeft opgericht
en nog steeds opricht.
Goede scholen zouden beter te pas
komen en een heilzameren invloed heb.
ben op het verlaten volk dan gendar*
men,