21ste Jaar. LIBERAAL WEEKBLAD VOOR Abonnementsprijsj 4 fr 50 voor den buiten voorop betaalbaar HET ARRONDISSEMENT AALST Prijs der Annoncen Reklamen75 ceütiemen per drukregrf Martelaars. Ondeugden bij de paarden. Slechte Wijken. Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore a Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan het blad gezonden word# van het blad, Vrijheidstraat, 58 AALST. Handschriften worden niet terug gezonden. Nee spe nee metu. 4 fr. voor de stad 1 Gewone, 15 centiemen Vomiissen op de derde bladzijde, 1 frank. AALST 17 MAAKT. Meer dan 1200dooden! Meer dan 200 gekwetsten I! We vernamen 't schrikkelijk nieuws <den Zaterdag namiddag 10 Maart, als het nauwelijks eenige uren was ge beurd. Uitroepingen van smart en me delijden weerklonken de wereld door. Meer dan 1400 slachtoffers I Meer dan 1500 huisgezinnen in rouw, ellende •en wanhoop gedompeld. Niets liet die wreede ramp voorzien ■of vermoeden zegt men, 2000 werklie den waren in de putten neergedaald, lachend en schertsend onder elkan der, vol moed, vol levenslust naar den arbeid, den droeveD arbeid in de onder- «ardsche holen, in de zwarte, sombere kolenmijnen honderden meters diep. Daar arbeidden zij enkele uren. Las tige, afmattende arbeid, met ijver ver richt voor het onderhoud van vrouw en kinderen, voor jongere broeders en zus ters. Daar zwoegden zij op voorhand gelukkig omdat de week ten einde liep, bij zich zelve overwegend, hoe goed het zuur verdiende loon in het schamele gezin te pas zou komen. En plots als een donderslag bij helde ren zonneschijn, als de ontploffing eener bom in eene gezellige huiskamer, heeft de losbarsting plaats, die 1400 keiden in een oogwenk vermorzelt, verplettert en verbrijzelt, die duizenden verduwen en weezen maakt, die de vreugde en bedrijvigheid van geheele dorpen ver andert in eindeloos wee, in Diet te be schrijven verdriet en wanhoop. Meer dan 1400 martelaars zijn geval len op het veld van eer, op het veld van den arbeid, 1400 helden voor wie wij en iet nageslacht met eerbied het hoofd moeten ontblooten, aan wie wij en het nageslacht verplicht zijn hulde te bren- gen. Hulde die ten volle verdiend is. In onze scholen verkondigt men den roem van heiden, die houderden en duizenden ter slachtbank hebben ge leid in onze scholen wordt met ontzag enloftuigingen gesproken over oorlogs helden en landvoogden die slechts ar moede en rampen zaaiden. De namen van duizenden die sueuveldeD met het bloedige zwaard in de hand staan ge grift in marmer en steen. Maar dat is de geschiedenis niet van het volk. De geschiedenis van het volk is die waarin beschreven staat wat het volk door de eeuwen heen heeft geleden wat het geleden heeft door verdruk king, door onwetendheid, door opoffe ring voor alles wat het liefhad en be minde. De geschiedenis van het volk is die waarin men de martelaars leert kennen der wetenschap, de martelaars der vrij heid, de martelaars van den arbeid, die helaas te veel werden miskend en ver loochend. Ze zijn immers grooter dan al do oorlogsmannen, de helden die met ge rust gemoed, zonder een zweem van vrees of bangheid zich nederlaten in 4§8 schoot '4«r aarde, ^aar 4« 4964 hen uur aan uur beloert, en daar de grondstof ontrukken, welke de beweeg kracht levert aan de millioenen tuigen, door de wetenschap geschapen, het licht aan duizenden steden bij winter dag warmte aan ontelbare menschen. Op den koolmijner steunt de bijna al geheels nijverheid der wereld. Daarom zullen de namen der gesneu velden van Courrières geschreven wor den in het geschiedboek van Frankrijk en van de Menschheid. Courrières ligt omtrent 4 uren gaans boven Rijsel er werken in de mijnen vele Belgen, er zijn er een vijftigtal onder de slachtoffers. Het ware onmogelijk de tooneelen van grenzelooze wanhoop te beschrij ven die daar bij duizeude plaats grepen. Vrouwen werden zinneloos, huilende om vader en broederB, kinderen klem den zich vast aan soldaten en gendar men die snikten grijsaards lagen han denwringend ter aarde. Ongelooflijke daden van moed en zelfopoffering werden verricht. Te mid den der verwarring, der vernieling, zag men onbekenden afdalen in die ho len van dood en verderf om zoo moge lijk een medamensch te redden. Een enkele liet zich 14 malen neerzakken in de mijn, bracht telkens lijken boven en de.... 15° maal kwam hij niet tneer boven, hij was gevallen slachtoffer zij ner zelfopoffering. Uit alle landen der beschaafde wereld ontving men in Frankrijk telegrammen en brieven van deelneming. Uit Duitsch- laud snelde eene groep mijnwerkers van Westfalen, daartoe bezonder uitge rust, ter hulp, om te redden wie nog gered kon worden en onvermoeibaar zwoegden ze in de onderaardsche mij nen, de bewondering van allen afdwin gend. Troostend is het dan toch te zien, hoe bij zulke ramp, de broederlijkheid aller menschen zich openbaart overal waar rechtschapen en gevoelige harten kloppen. Neen, de volkeren haten el kander niet Daarom mag men hoop vol de toekomst te gemoet zien. Hulde nogmaals, aan de slachtoffers der koolmijnramp van Courrières de vreeselijkste waarvan de annalen mel ding maken. Hulde aan de Martelaars van den arbeid. In een vorig nummer deelden wij een arti kel mede getrokken uit De Landbodeover de ondeugden bij de paarden. Die ondeugden zijn zeer verscheiden. Buiten het kribbebijten en het halsrekken, moet het over en weder wiegen gevoegd worden tic a Tours, zooals men dit in 't Franscb zegt. Paarden van deze ondeugd aangedaan, wiegen zich op de voreuste beenen en kop en hal» doen de bewegingen mede. Daardoor ont staat vermoeinis der gewrichten en sleet der leden. Meest doet die ondeugd zich voor bij nerveuss paarden, bij uitzonderheid bij trek paarden Moeilijk is het die ondeugd te beletten men kan de bewegingen verminderen door de paar den met twee reepen vast te leggen. De gewoonte die zekere paarden hebben zich los te maken kan ernstige bezwaren ople veren in de gewone stallen verontrusten de paarden die dit doen huuDe geburen soms wordt er gevochten en geven en krijgen zij slagen eg kwetsuren. Deze bezwaren zullen soms wel grooter zijn en van een anderen aard. Wanneer een hengst zich los maakt op een stal waar paarden van beide geslachten gestald zijn. Het is altijd gevaarlijk in don stal de haver in bet bereik to laten der paarden die zich zou. den losmaken. Indieu zulks gebeurt eten zij overdadig en dit kan de ergste gevolgen hebben. Men legt paarden die zich gaarne los maken vast met een halsband en een halster elk af zonderlijk aangebonden. Ik heb een ander middel zien gebruiken men bad den halster voorzien van eenen dubbelen keelriem aan den singel vastgemaakt; 'tis 't beste middel om een zwaren heugst te beletten zich los te ma ken. Het aanhoudend stampen is soms het ge volg van sommige prikkelende stoffen die rond cle beenpijp en de kooteu kleven, of van de in secten die er kunnen nestelen; in zulk geval is het voldoende de oorzaak van het jeuken te doen verdwijnen, om een einde te stellen aan deze ouaangename en soms gevaarlijke bevre- gingen. Sommige paarden richten zich op en steken hunne voeten in de kribbe, vooral op den tijd dat de haver toegediend wordt. Door den band zijn het gulzige paarden. Het is niet altijd ge makkelijk deze slecote gewoonte te beletten, welke het vallen, het uiteenzetten der schou der eD kneuzingen kan ten gevolge hebben. Gewoonlijk nochtans komt men er toe met de paardeu lager en korter te binden. Er zijn paarden die den eeneD achtervoet op den audeuü leunen. Deze gewoonte treft men aau bij paarden wier standen, over het alge meen, gebrekkig zijn zij kan aanleiding ge ven tot kwetsuren der kroon van den voet. Men gelukt er niet altijd in de paarden van deze gewoonte te doen afzien men kan er de gevolgen van voorkomen door de kroon te be schermen bij middel van een ring in hard le der. Om zich ncêr te leggen, zijn er paarden van die dezelfde ligging aannemen als da herkau wende dieren zij plooien de voorste lidmaten derwijze onder de borst dat het inwendige uiteinde vao het hoefijzer op den elleboog drukt. Het steunen en wrijven van het ijzer verwekt prikkeling en soms afschrooiea der Luid en ontsteking der geweefsels daar uit omstaat schier altijd eeu ODgevoelig ge zwel vau veranderlijke grootte, dat bekend is onderden naam van spons. Het spoedig gezwel wordt aangetroffen bij de oude paarden, bij de versleten paarden en bij deze die erg vermoeid worden. De sponzig is een gezwel dat ontsiert om ze te doen verdwijnen moet men natuurlijk do oorzaak wegnemen die ze verwekt heeft en zo gewoonlijk onderhoudt de aanraking tus- Bcben 't hoefijzer en de elleboog moet ophou den. Meu komt daartoe op twee wijzen rond de beenpijp of het kootgewriebt legt men een omslag die dik genoog is om den voet noodza kelijk van den elleboog te vei wijderen als tweede doenwijze, wordt de inwendige tak vau het hoefijzer nog al merkelijk afgestompt. T. V. A. Bijna elke gemeente lieeft eene, soms ook wel meer wijken wier.inwoners in opzicht van beschaving en vreedzaam- heid maar eene slechte faam genieten, zelfs bij de inwoners van de gemeente. Het zijn gewoonlijk ver van 't dorp verwijderde hoeken, zonder goede we gen naar gelijk welken kant, afgezon derd door moerassen of bosschagien en waar het volk dus weinig in aanraking komt met de bewoners van andere wij keu of gemoenten. We zouden hier in den omtrek meer dan eenen dier hoekon of gehuchten kunnen noemen, het gebeurt wel dat do slechte faant grootolijks onverdiend js daor de meerderheid d§{ bewouQfS, maar het gebeurt helaas I ook'nog wei'- dat ze geheel gerechtvaardigd is.- Weinige zondagen gaan voorbij of op die gehuchten gebeuren baldadighe-- den en buitensporigheden van allen' aard. Als er niet gevochten werd, is5 't geen zondag geweest, en bij de mins te gelegenheden worden de messen ge«- trokken en moet er bloed vloeien. De zondag is de groots dag, de al te' dikwijis bloedige dag. Trouw gaan ze' naar de mis. Ze zouden u gaarne levend verbranden, als ze wisten, dat ge slecht' genoeg zijt oni eene mis te verzuimen maar 's namiddags is 't hunne beurt. Als de jeugd van zulk gehucht er-- gens naar eene kermis gaat, wees ver zekerd, dat het er stuiven zal peris'1 altijd een opleider, die twiBt weet te' zoeken, soms met de vredelievendste' menschen, die opleider trapt op de' teenen, stoot het glas bier omver, be." vuilt de kleederen enz. van de perso nen die hij uitdagen wil eene enkele opmerking en het vloeken begint, de uitdagingen volgen, er wordt gestampt, gestooten, gestoken. Indien de jeugd van zulke wijk, niet samen elders gaat vechten, dan vechteD do jongo kerels onder elkander. Er ig toch altijd iets dat aauleiding geven kan tot het uitlokken van een twist en dan gaat het er grof- toe. Zoo gaat do dag des Heert-u voor die godvruchtige jeugd voorbij. Gewooulijk als er gevochten wordt, als er gekwetsten of gewonden zijn of nog erger, mag men 9 maal op 10 zeg-_ gen, nat er lieve jongens der beruchts, wijkeu mede gemoeid zijn. 't Is overi gens eeu feit, dat vele misdaden op die, gehuchtou gepleegd worden, welke., nooit de openbaarheid bereiken, der- dagbladen. Nog niet lang geleden op eene diei? wijken bekwam een persoon in vollen, dag een mesBteek in den rug zonder.- dat de dader iets anders tegen 't slacht offer kon inbrengen, dat deze hem dan met aanstond. Daar heeft nooit haam of heune meer over gekraaid Er gaan weiuige zondagen voorbij of' er gebeuren dingen, waarvoor de poli-, cie in de steden haudoleud zou optie, den en de vreemdelingen doen goed er- niet te lang te vertoeven, den avond, niet af te wachten, ten einde alle on. aangenaamheden te vermijden. Opmerkenswaardig is het dat vdAf al eenige jaren de baldadigheden ver-, minderd waren en die nu in den laatfr. ten tijd weer vreeselijk aangroeien.. Wélke is de oorzaak van zoo'n droe. ven toestand. Bezonderlijk gebrek aam onderwijs. De kinderen dier ver ver wij. derde gehuchten blijven van de school weg, omdat het te ver en te vuil ia,, en, ook omdat de ouders het nut van hei onderwijs geeeszins beseffen willen, waartoe het stelselmatig vernietigen de goede scholen niet weinig heeft bij. gedragen. Voor de inboorlingen, dier afgelegen, slechtbefaan.de gehuchten is het, dal het klerikaal goeveruement overal nieuwe gendarmerien heeft opgericht en nog steeds opricht. Goede scholen zouden beter te pas komen en een heilzameren invloed heb. ben op het verlaten volk dan gendar* men,

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Dendergalm | 1906 | | pagina 1