HET SCHEMERUUR
B
r«
en
,~e.
nu
t\u
nu
*v
eet
ro.
va
mi
èt
m
da
te
or
in
de
uc
lei
w:
in-.
vr
ve
ha
de
•t
kr
tij
dc
hi
ds
nr
di
ke
di
w«
de
Spel van luttel gebeuren, in één bedrijf.
ALBERT VANDERLEENEN
henriette,
Jaja, Madam, Meneer Max. Hij was
De Meid. Wil ik nu maar het licht aansteken.
Madam
Df. Meid (na even gewacht te hebbeni. Ik zal dan maar
de lamp halen.... <Zewilweg,
Xcc, laat maaiMant.».,
De Meid net eich vanher
Henriette. Ik vind het zoo gezellig wat te
droomen tusschen licht en donkerIk weet niet
of het ook zoo met u gaat, maar mij laten de sche
meravonden steeds gemakkelijk toe n heelenkijkui
het verleden te nemen. Is t niet
De Meid. Jaja, Madam.
Henriette. Wij tellen al dagen genoeg ach
ter den rug. niet Marie, om te weten wat net lc*en
zooal aanbracht, en vooral n drukt vreemd op henr woorden)
wat het voor ons geweest is.
Madam was toch altijd gelukkig
Henriette. ®et n krop ir. ce kee.i. Gelukkig, wel
zeker. maar...
De Meid. Jaja, ik weet wel.... Meneer is nu
haast vier jaar dood De Heer rukte hem veel te
vrceg van d aarde....
Ik geloot... ja... vroeger was het hier n vroo-
lijker icventje....
En die goeie meneer Max die bijna altijd van de
partij was....
ge
De Meid j -
maken. Onze meneer vond er toch z'n schik in....
Waar mag die Meneer Max nu wel zitten
De Meid draaft aimaardoor;.^Maar, jaja, Meneer
Max was ook alle dagen niet in z'n vrooiijk hu
meur.. Somwijlen kon hij wel aardig doen. Jaja,
dan leek het als had hij de vijf niet meer...
Jaja, iedereen heeft zoo z'n zwarte oogenblik-
ken...
Kom wij mogen wij met te veel prakkezeeren.
Daar ziin ér die nog veel slechter bedeeld werden..
Madam, wil ik nu maar de donkerte uit het huis
jagen. Een straaltje licht en al die droeve gedach
ten zijn veidwenen.
Hen RI1 n t «krikt Op als rij MAX ziat
De Meid. Jaja? Madam. Ge moet gij nu zoo
vreemd niet opkijken. Meneer Max heeft ons huis
teruggevonden..
he Meneer Max, daar verliepen nog geen twee
minuten dat wij over u aan het spreken waren...
N ie waar Madam...
Henriette. Toe, 't is nu goed, Marie....
Max (gemaakt-iuchtig). Zoo gaat het altijd. Als ge
van den duivel spreekt dan laat die meneer z n
staart zien.
begrijpt». Maar netrn toch 'n stoel, meneer Max.
Ge blijft toch.
Kom geef uw overjas en schuif rap bij de stoof,
Henriette. <na n ii-.-hie, hinderlijke stilte) Mane
Marie
(tot MAXI. Nu heeft ze nog vergeten het licht te
brengen.
Max. Laat het zoo.maar, Henriette, om mij
hoeft het niet.
kijkti. Henriette, hebt ge dat ook al opgemerkt,
het mooie mirakel dat zich voordoet, om dees uur,
dag aan dag, heel hat lentegetij door.
Om dees uur lacht de afscheidsgroet van den
dag ons tegen. De wegstervende kleuren geven
hun laatsten glans.
Kijk, Henriette
Henriette (roert echter met).
Max. Henriette, kijk eens naar dit pakkende
wonder; daar hebben we het grasperK. Zie, n paarse
hulsel overdekt alles, zijgt dichter om dichter
neei
Nu bele\en we het uitzonderlijke moment waar
op H'ts voor het laatst schittert, voor het laatst
glanst, vooi het laatst LEEFT.
na "n lichte stilte, met heimwee in de stem;. En brusk,
brusk valt de nacht.
Hi NRiETTE zegt hem mechanisch na). En brusk Valt
de nacht, hartstochtelijk,. Dat zeg je nou ns goed.
Echt doorvoeld. Bruks valt de nacht. Even
brusk en even brutaal viel hij ook over onze jeugd.
Max (evea hartstochtelijk Wat bedoel-je Henriette.
Henriette (schijnbaar kalmerIk, nik>. at zou
iK bedoelen
Max. Ik weet niet Wil je me die vraag ver
geven.
Henriette. Waarom niet.
je weeral Ts op reis geweest
Max. n Ouwe gewoonte. Die duren nog net
langst, niet
Henriette.Zoolang de beenen meéwillen, ja.
Max.— Wat wil je. Wat kan een ouwe jongman
anders doen. En als de beenen niet meer zullen
kunnen, dan zullen wij het wel moeten laten.
Niets gebeurd tijdens m'r. afwezigheid
Henriette. Naar ik weet, niks... Maar veel
nieuws krijgen wij hier ook niet... ij leven hier
zoo alleenè, krijgen haast nooit bezoek... Bij ouwe
lui komt de jeugd liefst niet.
Max. Nou overdrijf je.
Henriette. Maiie zal je wel een en ander
weten te vertellen. Mij interesseeren heur praatjes
echter niet...
Max. Dan blijtt Mane nog steeds diezelfde
babbelkous? Och, ze is ook al te oud orn haar ge
breken te verliezen.Juist lijk bij me zal reizen
zóólang de beenen het toelaten en Marie zal heur
tong weik geven tot aan het einde, tot wanneer
de mechaniek voor goed stil zal vailen.
H NRiETTE. Maar waar heb je nou al dien
tijd gezeten Ik begon te vreezen dat je me niet
meer wist wonen.
Jraet bitterheid in de stem I? de YTOUW Van je broer
zaliger niets meer bij jou
\Iax hajtst toonloos;. Henriette.
Max. Henriette, durf je dat, waarachtig, durf
je dat... Meen je dat werkelijk
Hi NRiETTE. Zoo schijnt net toch.
Max. Schijn bedriegt dikwijls.
Henriette. Praten kan je goed genoeg.
Max. Waren wij niet altijd goede vrienden,
Henriette i
2.1a x. Waren wij het niet
Henriette. Welzeker.
Max. Henriette, denk je soms nog wel op
op onze kinderjaren r
Henriette. Nou
Vervolgt.
Ml
4
I01
te
te
DOOP
OPTREDENDE PERSONEN
MAX, heur schoonbroeder,
DE MEID.
'n vijftij, jaar oad.
zelfde ouderdom.
iets ouder.
TOONEELSCHIKKING
Et n oud-Vlaamsche eetkamer, met sobere meubilecring.
Achterplan dubbele middendeur.
Boven deze dear "n beeldige crucifix.
In den rechterhoek n kast, waarvan het onderste deel dient tot het
wtebercen van het naaigericf. en het bovengedeelte tct bibliotheek.
Naast dere kast, naar de middendeur toe 'n ouwervvetsche hangklok.
Naar den linkerhoek toe 'n venster dat n zicht geeft op n bloemenhof
Links, vooraan "n deur die naar de kamers leidt
Daarnaast 'n kachel.
Boven de schouw 'n spiegel.
Op de schouwplaat n koperen garnituur.
Verder hebben wij nog
'n gemakkelijker, fauteuil
n tafel, in 't middel van het tconeel
"r, drietal stoelen.
De soeEeidtr regelt alles naar goeddunken.
Toch^noet het'in toog springen dat het huis n.et beschikt over de
coofort-inrichüogen van de huidige groot steedsche heerenhuizen.
Verlichting en verwarming geschieden i.og ste«v.s naar den ouwen
trant.
HEDEN DA AGSCHE HANDELING ineen PROVINCIESTADJE.
<Eii het halen van het dcek schemerdonkeit hetin de plaats. De duis
ternis zal langzamerhand de kamer vullen naarmate het spel vordert).
"hÈNRIETTE en DE MEID op
HI NRI TTE ru'-t in den fauteuil. Ze heeft heur naaiwerk op hcur
^lTmEID zit bij de tafel. Voor heur, op de tafel, liggen -topmandje
er ütousenj.
HeNRIETTE 'mijmert roetekens. Ze heelt niks gehoord 1.
HeNRIETTE hoofdschuddend, ais ver.ioeg ze V nare gedachte
De Meid die niet goed vat aar HENRIETTE henen*U
15 TOOS
Pt Meid frbraecrot *1$ om cc <3m*.*ende stille te
Herinnert ge u nog Madam al die avonden die wij
toen met kaarten doorbrachten Meneer hield toch
zoo van zijn partijtjes whisten...
H NRIETTE (beeft een nieuw mijmerdutje aangevangen riast da,
de est id a zoo. op eigen hand. aan het babbelen ging. Ze schrikt alleen
wat op b- heth ren vernoemen van Meneer MAX). Max, Zegt
--u r- L. '.monfipn t-erpl Wat l»-nr> hii leute
tUL 11 ZUU li IUUVUIWII-V». --• - J
('b Poos)
na 'n nieuwe poos, levendige?
Ze wil naar de -«a«c tamer, doch op tietelfde oogenblik gaat de
bu .btl o»er. De aie d af langs de middendeur)...
HENRIfcTTL 'kijkt starlings voor zich uit)
De M :.!D "ersg op. Ze is vergezeld van MAX;.
(Hl NRIETTE en MAX drukken mekaar zwijgend de hand. Zij ver
vreemden zichtbaar vau elkander en hebben het ongeinakkelijkjt
De MEID (steeds maar doorbabbelend). Toch WOnder
De MeID (die de aarzelingen van HENRIETTE en MAX niet
MaX (ontdoet zich van zijn ias en geeft ze aan !>E MEID).
De Meid (at, 'anKs dc kamerdeur).
(Onderwijl zijn HENRIE'l TE en MAX ge/eten)
(Nieuwe pijniijke stille
Max (die intusschen bij het verster geraakt is vviil hi.; naar buiten
(Nieuwe drukkende stilte, i
H' NRii TTE die wil onverschillig doen ei MaX, ben
na 'n poos
HbNRIETTl (kijkt hem bitter-iacfiend aan,.
Cu gebsir van HENRIETTE;.
