IVIaria, prancesca van lieer
Eerste Ja;ir Nr 51
Prijs j>er nummer 25 crnticmen.
MllWfl o'f"TiiïïT9^7
Katholiek Vlaamsch en Volksgezind Week/dad
VOOR HET KANTON NINOVE
R. HSYSTIRHAN-UIMAIRI
Een brief van Mgr. Rutten
Instituut der Zusters van
de HH. Harten. Ninove.
Tentoonstelling Leon Robert
Waar men nooit spijt van heeft
Het Hooglerekord per
Vliegmachien
*-
1
Postcheekrekening 1862,54
Abonnementsprijs
3 maanden fr. 3,50
6 maanden 0,50
1 jaar 12,50
I 1 -J-
Drukker-U itgever
NINOVE, Koeipoortstraat, 10, NINOVE
Aankondigingen
Gewone per regel 1 fr.
dikwijls te herhalen vol
gens overeenkomst.
JUFFROUW
De wereldoorlog trof haar als
eene overweldigende catastroof,
een toppunt van verschrikking,een
totale ineenstorting van al hare
idealen. Zij trok al met eens naar
Duitschland om zieken te verple
gen. Haar ondervinding leerde
haar de nutteloosheid van alles
kennen, want nu zag ze dat ze wei
[lichamelijke pijnen van gewonden
en stervenden kon genezen, maar
tangezien ze in niets gelooide,kon
Ize niets doen voor hun zedelijk
fwelzijn. Toen de slachting voort
duurde en nog vermeerderde werd
dat voor haar eene soort obsessie
endiep drorg in haar de overtui -
ging dat zij maar zelf een middel
moest maken om dat te doen ein-
ngen.
Als gevolg daarvan kwam de
brief aan den Keizer, zooals boven
reeds vermeld is. Dat viel mis uit
en Juffrouw van Leer werd revo-
lutionnaire, niet omdat zij partij-
igangster was van de revolutie,
[maaralleen omdat zii dacht dat de
monarchie in Duitschland ontegen
sprekelijk een ongeluk was voor
haar land en daarom moest ver
nietigd wordtn, in de hoop, dm
jfhet opvolgende regiem tot vrede
**zou brengen.
In Mei 1919 werd Juffrouw van
Leer aangehouden, zooals het
reeds vermeld werd. Zij werd
brutaal behandeld door haar rech
ters, uitgenomen door een en zijne
bemerking tot haar is eigenaardig:
hij zei haar dat ze motst kristene
ril worden.
iiTij verwachtte eene veroordeeling
en ze was overtuigd dat ze zou
seffens gefusiljeerd worden. In al-
wachting der nabije dood overzag
ze haar leven wat beteekende
haar leven hoe had ze het kun
nen anders ordenen vroeg zij zich
af. Was het niet mogelijk dat ge
loof in een ander leven, zooals
hare eigene rusgenooten en zoo
veel andere menschen het aanna
men, wel echt gegrond is, olwel
moest zij, morgen, eenvoudig in
't niet vergaan
Het is wel uitdenkbaar, alhoe
wel zij zich daar niet van bewust
is, dat de enkele woorden over
haar kristenwording op haar eene
uitwerking hadden op dat akelig
oogenblik. In alle geval, zij denkt
op de mogelijkheid dat er een God
bestaat en zij zegt in haar eigen
als er een God is, dan kan Hij niet
toelaten dat ik, zonder eemgzins
schuldig te zijn aan slecht inzicht,
ter dood worde gebracht.
's Anderendaags werd zij in vrij
heid gesteld, maar zij dierf niet op
straat komen zonder bewaakt te
zijn door soldaten iedereen ken
de haar en er bestond vrees dat ze
door het volk zou gelyncht wor
den. Uitgeput van krachten bleef
zij daar 3 of 4 dagen. Wat al ge
dachten haar dan bezig hielden
gedurende dien tijd, kan zij niet
goed meer zeggen toch weet ze
goed dat zij dan een boek gelezen
heeft Monisme of Kristendom,
geschreven door een franciskaner
pater uit Munich.
Zij stelde er belang in, doch
•meet het eindelijk toch in den
oek, daar zij wel zag, dat zij,
ilde ze logisch wezen, moest
kristene worden. De overheid had
ook nog niet 'gedaan met haar,
want weUf$|? kwamen politiedie
naars om haar wederom aan te
hodden op grond van andere do
cumenten; ae moest wederom voor
de rechtbank verschijnen. Zij
stribbelde tegen, zeggende dat
haar dossier, compleet was en dat
er dan geen reden tot verdere on
dervraging kon zijn Het scheen
haar op dat oogenblik dat, moest
zij wederom het gevang in, haar
raison d'etre ging verdwijnen
zij moest tegenstand bieden, maar
hoe Dan scheen haar onderbe
wustzijn, om zoo te zeggen, den
Almachtige op de pic el te ztittn
indien ik vrij blijf dan is het voor
mij een teeken, dat ik mijn leven
aan iets moet wijden word ik
weerom in 't gevang geworpen dan
is het een teeken dat liet Destijn
niets voor heeft met mij. De poli
tiemannen bevolen haar mee te
gaan, maar zij weerstond, zeggen
de dat zij zich ging laten doopen
Zonderling die woorden waren
voor de politie een voldoende
reden om de ontvangen bevelen
niet uit te voeren en van dat
oogenblik af werd alle vervolging
tegen haar gestaakt.
Hare eerste bekommernis was
nu hoe en waar te kunnen ge
doopt worden. Zij kende geen
enkel katholiek. Hoe moest zij
doen om haar doel te bereiKen
Alles wat zij kon doen, zoo docht
haar, was den schrijver van het
boek, dat zij gelezen en weggewor
pen had, trachten te vinden. Zoo
deed ze en, nadat zij het adres van
den franciskaner pater gekregen
had, ging zij naar hem en vroeg
vlakweg om gedoopt te worden.
Daar kreeg zij voor antwoord dat
zulks niet kon zijn dat zij eerst
moest onderwezen worden in het
Geloof en bewijs geven van be
kwaamheid om gedoopt te worden
dat zij larer kon terugkeeren als zij
haar catechismus kende en dat zij
ondertusschen in de kerk kon gaan
bidden om licht te ontvangen. Zij
deed zoo 't was binst de H. Mis
toen zij aan de communie de
en
priester Je H. Hostie zag omhoog
steken en de woorden hoorde: Zie
hier het Lam Gods deze worden
in Beieren ook in 't Duitsch gezegd
zoo zei ze in haar zelf Dat is
't wat ik moet hebben, dat Wit
Ding. Daarna keerde ze terug naar
de pater om hem te vragen toch te
mogen gedoopt worden.Natuurlijk
moest hij haar uitstellen, want zij
kende nog niets van haar catechis
mus en ze zegde zelf dat zij van
dat boekje niets verstond, dat haar
verstand beneveld was.
Nochtans ontving zij het H.
Doopsel kort daarop en dat wel :n
omstandigheden die 't verhalen
waard zijn. De bijzonderheden
daarvan zijn getrokken uit het
dagboek van den priester, pater
L., die, want dat dient vermeld,
nu ook juist een geboren Hollan
der was.
Pater L. zag Juffrouw van Leer
den Maandag en dacht eerst dat zij
eene jodin wus: die, volgens hij
gehoord had, d reeds tenig gods
dienstig onderwijs genoten had.
's Woensdags zegde hem pater
H. dat hij wel zou moeten kennis
maken met eene hüllandsche jodin
die wilde katholiek worden ze
kwamen overeen om de Vrijdag
haar te ieeren kennen. Donderdag
kreeg pater H. een brief van juf
frouw van Leer volgens bevel
moesten alle vreemdelingen binnen
enkele dagen Duitschland verlaten
hebben zij verlangde eerst ge
doopt te worden zij moest een
priester zien welken zij trachtte te
beschrijven. Pater H. antwoordde
dat zij mocht komen !s anderen
daags, maar dit hij niet kon uit
maken welken priester zij verlang
de.
Toen zij kwam, was zij niet wei
nig verwonderd te zien dat de
priester,bij wienzij gezonden werd,
juist die was met het Witte
Ding juist dezen dus dien zij
zocht. Pater L. was nochtans niet
sprekelijk, want hij was teweeg de
H. Mis te beginnen en hij vroeg
haar in den namiddag te komen.
Ondertusschen zei pater R. aan
pater L. zoudt gij willen Sophie
van Leer doopen Ja, antwoor
dt pater L. Pater L. onderwees
haar den Vrijdag en den Zaterdag.
Hij zag wel dat haar godsdienst-
kennis niet volledig was, maar dat
zij rap alles verstond wat hij haar
uitlegde en aangezien een doope-
ling geen godgeleerde hoeft te zijn
zoo besloot hij haar te doopen.
Hij doopte haar dus den Zondag.
Daarna begon hij alles eens te
overdenken en begon ongerust te
worden Hij onderzocht en vernam
dat pater H., toen hij hem de
bovengemelde vraag stelde hem
niet alles gezeid had.Wat pater H.
hem meende te vragen was zijt
gij te weeg de verantwoordelijk
heid van Sophie van Leer's doop
sel op u te nemen terwijl pater L
de vraag verstaan had als ik
heb besloten haar te doopen zou
het niet passen dat gij. die ook
Hollander zijt, haarzoudt doopen
Toen pater L. nu alles eens na
gegaan had, vond hij, dat zij wel
wat te vroeg hetH. Doopsel om
vangen had. Seffens schreef hij
aan juffrouw van Leer en haar ant
woord, toen hij ze iater weerzag,
bevestigde zijn vermoeden, doch
nam ook alle gewetensangst weg.
^Vervolgt i.
varen van het Davidsfonds het grootste
belang stellen. De vergaderingen van de
Luikerafdeeling woonde hij dikwijls bij,en
toen in Mei 1.1. Prof. Boon, de algemeene
Voorzitter,een afvaardiging van het hoofd
bestuur van het Davidsfords bij Mgr Kut
ten leidde, om hem te gelukwenschen van
het Davidsfonds bij ;!jn dubbel jubileum
over te brengen,onderhield hij zich langen
tijd met deze heeren over Vlaanderens
groote cultuurvereeniging in 't bijzonder,
over Vlaanderens herwordingsstrijd in 't
algemeen.
Prof. Boon mocht dan ook. als ant
woord op het huldetelegram van de Da-
vidsfonds-jaarvergadering van 10 Juni 1.1.
van den vereerden eerevoorzitter volgen
den eigenhandig geschreven brief ontvan-
gen
Luik. den 17 Juni 1927.
Zeer Eerwaarde Voorzitter,
Ik dank u en de leden van het Davids
fonds voor de gelukwenschen welke gij
mij hebt toegestuurd bij gelegenheid van
mijr. dubbel jubelfeest.
Met vreugde volg ik den schitterenden
vooruitgang van het Davidsfonds onder
uwe ijverige leiding. Ik zie er een voortee
ken in van de aanstaande volledige over
winning der Vlaamsche zaak, niet tegen
staande den hevigen en onverstandiger*
tegenstand die zij van verschillende zijden
ontmoet.
Aanvaard, Zeer Eerwaarde Heer, de
verzekering mijner hartelijke toegenegen
heid.
(get.) t H H Kutten,
D. v. L.
Het Davidsfonds zal dezen brief bewa.
ren als een schoon aandenken van een
groot Vlaming, die in den Viaamschen
strijd een lichtend spoor na zich laat, en
waarvan het afsterven geen gering verlies
is voor de zaak van ons volk.
Ook de andere Vlaamschgezinden zullen
verheugd zijn van dit schrijven kennis te
nebben waaruit zoo groot optimisme
blijkt vanwege iemand die zoovele jaren
heeft gewrocht en gestreden, en die alle
ondervindingen heeft opgedaan.
En nog anderen, die geen Vlaamschge
zinden zijn, kunnen er een vingerwijzing
uit lezen van een man die wijzer en recht
vaardiger was dan zij.
Het is algemeen geweten, welk goed
hart Mgr. Rutten zaliger de Vlamingen
en hun zaak toedroeg. Van in zijn jonge
jaren was de grijze kerkvoogd een volks
man. van zijn volk, en voor zijn volk.
Geen enkel; gelegenheid heeft hij in zijn
leven laten ontsnappen om, als Vlaamsch
gezind en democratisch willend priester
van ons Heer, het goede te doen.
Onder meer andere vereenigingen,
heeft het Davidsfonds zich immer mogen
verheugen in de ijverige medewerking,
later in den krachtdagigen steun van den
vereerden Bisschop. Het zou ons te veel
leiden om op te sommen, de ettelijke kee-
ren dat hij opgetreden is in afdeehngen
en in jaarvergaderingen, op de schitte
rende Davidsfondscongressen van vóór
den oorlog wat de jonge professor van
St -Roch deed, wat den president van het
Siminarie, tevens groot-vicaris, niet te
min, en talrijke afdeelingen hebben het
geluk gehad het hartelijke, bezielende
woord van Mgr. Rutten in hun vergade
ringen te hooren.
Het was als vanzelf dat, toen na den
oorlog het Davidsfonds om zoo te zeggen
totaal moest heringericht worden, Prof.
Vliebergh zaliger het eerevoorzitterschap
aanbood aan Mgr. Rutten, die het, ook
als vanzelf, aanvaardde.
Steeds bleef hij in het lot en het weder-
Zooals we in ons nummer van
Zondag jl. hadden aangekondigd
zou de tenloonstelliug die jaarlijks
wordt gehouden in het Gesticht
van de Zusters der HH. Harten,
Kasteelstraat, Ninove, iets eenigs
zijn
Onze voorzegging is dan ook
schitterend uitgevallen. Alle ver
wachtingen ziin verre overtroffen
geworden. Niet minder dan ZES
TIEN RUIME ZALEN ('t is op
zich zelf reeds een groot deel van
het ruime klooster) werden tot
tentoonstellingsplaatsen ingericht
en bevatteden de meestverscheide-
ne voorwerpen, die op een frissche
en waarlij k-estetische manier
waren uitgestald.
Ziehier ten teeken van bewijs
een gids van dit prachtig en
overheerlijk werk.
I Montessori A. en B.
2' Middelbare school en voorbe
reidende jaren Technisch Deel.
5' en 4* Middelbare school en
voorbereidende jaren Tractisch
Deel.
ir Adultenschool en Modes (met
tentoonstelling van de werken der
bekroonde leerlingen in den jong-
sten Wedstrijd).
O Middelbare school III* Jaar.
Beroepschool.
8- Slaapkamer.
9* Eetzaal.
10* Salon,
II Keuken.
12' Muziekzaal.
15' Kunsten (een bezoek over
waard).
!4* Handelsschool Economi
sche bedrijvigheid van Ninove
i Uiterst belangrijk voor elk die
met handel en nijverheid onzer ge
boortestad welmeenend is).
Ia* Handelsschool Handwer
ken.
16' Machineschrift Snelschrift.
Met één woord Een tentoon
stelling waar zoowel leerlingen als
meesteressen en bestuur een flink
pluimpje voor verdienen en een
werk meteen een reuzenwerk,
want wat al voorbereiding en wat
al arbeid heeft zooiets niet gekost
dat een der zooveelste spiekende
en doorslaande bewijzen is voor de
degelijkheid en de sterke ontwikke
ling van ons Christen Onderwijs.
Wij maken ons ten tolk van de
vele ouders der leerlingen uit het
Klooster en van de heele katholie
ke bevolking onzer stad, om onze
oprechte hulde te brengen aan die
vele nederige kloosterzusterkens
die hun heele leven en hun groote
liefde opofferen aan het onderwijs
van onze kinderen. Dat verdient
een luid bravo
Spectator.
Stadhuis Ninove,
De kermisdagen brachten ons
iets nieuws Een oud-stadgenoot,
de heer 1 eon Robert, onderkoster
te Laeken-Brussel, stelde een vijf-
en veertig tal schilderijen, teeke-
ningen en pastellen, ten toon in de
vredegerec.ktzaal van het Stadhuis.
Ninove mag fier zijn op zoo'n
medeburger, en alhoewel over
't algemeen de pastellen heel wat
beter geslaagd waren dan de schil
derijen het kleurenpalet van
den heer Robert is ons inziens niet
al te rijk aan schakeringen toch
hebben we met genoegen kunnen
vaststellen dat Ninove, ook in
zake schilderkunst een interessant
kunstenaar telt.De teekening num
mer 59, Grootmoeder verdient
vooral een flinke vermelding.
K.L.D.P.T.R.
Een Italiaansch blad vertelt van eenige
jonge Amerikanen,die onlangs door Z.H.
den Paus in gehoor zijn ontvangen. De
Heilige Vader ondervroeg Zijn bezoekers
naar hun studies er. hun indrukken in
Rome opgedaan.Op een vraag op den man
af veroorloofde een der jonge lieden zich
met Amerikaar.sche vrijmoedigheid op te
merken Rome is schoon, maar men
moet er te vroeg naar bed De Paus
glimlachte en antwoordde
Italië en Rome ziin zoo schoon, dat men
ze moet bewonderen tot moewordens toe,
zoodat het noodzakelijk blijkt,ten behoeve
van geest en lichaam, de avonden rustig
door te brengen Herinnert u.dat één uwer
beroemste mannen heeft gezegdhet was
Benjamin Franklindat van twee dingen
een man nooit spijt zal hebben. En wel
van vroeg getrouwd te zijn en van zich op
tijd ter ruste te begeven, ten einde den
anderen morgen zoo vlug mogelijk weder
zijn arbeid te kunnen beginnen.
De luitenant Champion,der Amerikaan-
sche luchtvloot, heeft het wereldrekord
der hoogte veroverd met officieel 39.
800 voet en <i officieus met 48.000 voet
hoogt?. Dit laatste cijfer, omgezet in me
ters, beloopt 14.030 meters
Champion was opgestegen in het plein
van Washington. Onmiddelijk klom hij
in de hoogte en was spoedig in het onme
telijk uitspansel verdwenen.
Bewogen daling Het machien in
brand.
Deze rekordvlucht kreeg bijna een tra.
mwnmm 1
m^ÊfüSKk'ri'ÉS^
ijiiMiim"? 'fW'
'4
1 'T T,
N. B. Verleden week kwamen een paar zet
fouten in ons artikel in plaats van zij bestu
deerde het Sionisme, enz., lees zij bestudeerde
het Monisme, het Bocdhisme, het Tolstoiisme
ihmpMm*
