Het nijlpaard, de buffel en de olifant
prachtige Feestavond
JSaas Jïcst.. en de Duivel
I
Veertiende Jaar N' 15
Prijs per nummer 35 centiemen.
Ninove 7 April 1940
Abonnementsprijs
3 maanden fr. 4,50
8 maanden 8,50
1 jaar 15,00
Drukker-Uitgever
R. LUYSTERMAN-HAELTERMAN
n TELEFOON 345
Koepoortstl aaty 10, Postchekrekening n' 1862,54
N INOVE Handelsregister Aalst n' 1093
Aankondigingen
Gewone per regel 1 fr.
dikwijls te herhalen volgens
overeenkomst
Der waren eens een nijlpaard, een
buffel en een olifant, en zij leefden in
vrede. Men ziet dit is een geschiedenisje
uit den ouden tijd. Zij leefden in vrede,
het nijlpaard en de buffel, namelijk, wa
ren volwassen en verzadigd, en de oli
fant was nog jong en zijn slagtanden
stonden nog maar halfwas, zooals het
met jonge dieren pleegt.
Maar toen gebeurde het dat de olifant
groeide en groeide, en het nijlpaard en
de buffel werden ongerust. Langen tijd
hadden zij elkaar gewantrouwd, maar
nu staken ze de koppen samen.
En het nijlpaard zei
Hij groeit en hij blijft groeien, en
als dit duurt, wordt zijn jachtgebied
hem vast te nauw. En dat was nog maar
een half kwaad. Maar hij slurpt mijn
water op met zijn tromp en waar moet
ik dan zwemmen Is het water niet mijn
gebied
En de buffel zei
Hij groeit en hij blijft groeien, en
hij zuigt water op met zijn tromp. En
dat was maar een half kwaad. Maar zijn
slagtanden groeien mee, hij wet ze te
gen de boomen en straks staan zij scher
per dan mijn horens en hoe zal ik hem
dan nog van mijn jachtgebied houden,
als hij ooit lust voelt er te komen op ja
gen
En op een dag spiegelde de olifant zich
in het water en hij zei
Ik ben grooter dan het nijlpaard of
de buffel, ik zwem zooals het nijlpaard
en rnijn slagtanden zijn langer dan de
horens van den buffel. Waarom zou het
nijlpaard alleen over de wateren heer-
sehen en de buffel over het land Ik ben
groot, ik heb recht op mijn deel en krijg
ik het niet. ik grijp het ben ik niet
sterk genoeg en hoe hebben de andere
bun deel gekregen
Toen werd er gevochten, lang en hard.
om het meesterschap. Zoo woest werd
alles vertrappeld dat het eten ten slotte
schaarsch werd het nijlpaard had nog
de visschen van de zee. doch de vruch
ten verzwonden van de aarde en zoo ge
raakte het gedaan. Van honger vielen de
slagtanden van den olifant uit. zijn
jachtgebied werd besnoeid dit is de wet
van de jungle, de olifant gromde maar
boog.
Het nijlpaard en de buffel zaten, hun
nerzijds, hun wonden te likken. En de
dieren vroegen waarvoor heeft het ge
diend
Toen beslisten al de dieren dat er
zou ontwapend worden, en zij hielden
een conferentie om de kwestie te rege
len.
De buffel zegde, toen de zitting ge
opend werd. dat het gebruik van slag
tanden barbaarsch en afstootelijk was
en dat het. met algemeene instemming
zou moeten verboden worden De horens,
evenwel, die uiteraard defensieve wa
pens zijn. zouden dienen geoorloofd te
blijven. De neushoorn, het hert. het ste
kelvarken en zelfs de kleine egel zegden
allemaal dat zij met den buffel zouden
stemmen. Doch de olifant, de leeuw, de
tijger konden dit standpunt niet bijtre
den. Zij verdedigden de slagtanden en
de klauwen, die zij afschilderden als van
oudsher eervolle wapenen. De panther,
de luipaard en heel de stam der kleinere
katachtige dieren steunden den olifant.
Toen nam de beer het woord. Hij stelde
voor zoowel de horens als de slagtanden
als wapens te verbieden, en hij oordeel
de dat geen dier er zich nog zou moeten
van bedienen om te vechten. Zou het
niet volstaan dat dieren zich eens flink
zouden omhelzen, om hun geschillen te
ledigen Kon het broedcrlijker en zou
dit geen reuzenstap zijn naar den vrede
Al de overige dieren verhieven zich
echter daartegen en de kalkoen werd
door een echte paniek aangegrepen.
De discussie werd zoo vinnig en zoo
heftig, en al de dieren begonnen zooda
nig aan horens, slagtanden, klauwen en
omhelzingen te denken, dat zij elkaar
begonnen te beloeren.
Het eene dier na het andere sloop weg,
kroop zijn hol in. de struisvogel groef
zijn kop in het zand en het nijlpaard
dook. met een plompen plons, onder in
het water waande het zich veilig en on
genaakbaar.
Zoo stond de buffel dan alleen voor
den olifant, die nog wel slagtandenloos
was, doch groot, zoo groot En de buffel
wist slagtanden hergroeien. Hij zei
niks. doch hij begon zware, logge rots
blokken naar zijn grens te rollen, tot
wanneer daar een muur verrees.
En. o wonder, de olifant deed hem dit
na Nog nooit te voren was zooiets in
den jungle gebeurd en al de dieren vroe
gen zich af wat moet dat bedieden
Toen kwam het antwoord met een ruk
keerde de olifant zich om en begon, aan
den overkant, zijn jachtgebied te ver-
grooten. Een gekraak vervulde de lucht,
zoo onheilspellend dat het door het wa
ter drong en het ingedommeld nijlpaard
uit zijn slaap wekte. Het dook op. wreef
zijn oogen uit en riep
Weihoe. buffel, ziet ge dat niet
Het hert. uw gehoornde bondgenoot,
wordt onder den voet geloopen. De oli
fant heeft zijn slagtanden weer. hij is
grooter en sterker dan te voren, straks
komt de neushoorn aan de beurt en
dan
De buffel zei
Ik had het wel gezien, maar waar
zaat gij Gij hebt niet eens gemerkt
dat hij ook weer water begint te slur
pen.
Toen sprak het nijlpaard
Nu is het genoeg tot daar en niet
verder, de olifant moet het vernemen.
En het werd den olifant aangezegd,
doch hij geloofde niet dat het nijlpaard
en de buffel hun stuk meenden, ofwel
achtte hij zich weer eens sterk genoeg
zoo werd er dan andermaal gevochten.
Of beter, de olifant stak zijn trompe
en spiesde zijn' slagtanden vooruit, de
buffel neeg den nek en raapte zijn spie
ren als een veer samen, en heel het die-
renbent stopte sidderend oogen en ooren.
rommedom. Maar de verwachte schok
bleef uit de olifant en de buffel hadden
ingezien dat zij alleen hun slagtanden
en hun horens zouden kunnen afstompen
op de rotsblokken die hen scheidden.
Toen kwam de groote beproeving der
kleine dieren. Met zijn tromp greep de
olifant spitse sternen en slingerde ze
naar het zwemmend nijlpaard, dat er
wel enkele in den flank kreeg. Doch
veel zwaarder werden de brozere zee
hond en de minder dikhuidige walrus
geraakt. Zijnerzijds besloot het nijlpaard
den olifant opnieuw van de vruchten dei-
aarde te berooven, opdat zijn slagtanden
zouden uitvallen. Doch daar stond de
muur en zoo werd er niet gevochten en
weiden er ook geen vruchten vertrap
peld.
Toen riep het nijlpaard uit
Wat. gij walrus en zeehond, gij an
tiloop en gazelle, de olifant mishandelt
kleine dieren en gij gaat hem niet te
lijf Op wat wacht gij
Een ezelsveulen piepte
De kleine wachten tot de groote
zouden beginnen.
Doch het kreeg dadelijk een lap om
zijn ooren. van moeder ezelin. Het nijl
paard had het echter gehoord en brom
de
Zoo Ge weigert den olifant te
tuchtigen Dan zal ik U tuchtigen
Maar dat is een andere historie, die
pas begint. En om niet te varen zooals
het ezelsveulen, zullen wij maar liever
geen zedeles voorstellen
OSLOWER
P. S. Dit ontwapeningsfabeltje is.
met enkele geringe wijzingen, ontleend
aan een rede van Mr. Winston Churchill,
wiens laatste redevoering ons deze fabel
heeft ingegeven
ZONDAG 7 APRIL, stipt 5 1/2 uur
VOLLEDIG ten voordeele der KAPEL
in de Feestzaal van 't COLLEGE
PITTIGE COMEDIE
5 BEDRIJVEN
TUSSCHENIN FIJNE NUMMERTJES,
alles door onze K. S. A.-jongens
Houdt dien Zondag vrij
Ge kent toch reeds de kracht dier mannen
Men zal ingangskaarten aan Kuis aanbieden ook Zondag
7 April in 't College verkrijgbaar.
af of het niet beter is deze ongenaakbare
schim eenvoudig den rug toe te keeren,
de rechtvaardigheid en de zedeleer op
zij te laten en in 't vervolg het geheel
der volkeren alleen te beschouwen als
een eenvoudige combinatie van mogend
heden die tegen mekaar gekeerd staan.
Ziedaar de gemoedgesteltenis van per
sonen wier loyauteit niet kan betwijfeld
worden. Voor niets ter wereld zouden
zij hun persoonlijke verbintenissen ver
breken nooit zouden zij aannemen dat
hun land de zijne ontrouw zou worden.
Het recht blijft voor hen het recht en zij
blijven overtuigd dat de zedewet in laat
ste instantie zal triomfeeren. Maar te
genover den ondergang der huidige in
ternationale maatschappij staan zij moe
deloos. Zij stellen vast dat de zedelijke
leering niet meer wordt geëerbiedigd,
dat de geestelijke waarden onder de voe
ten worden vertrapt en uit dezen toe
stand trekken zij praetische besluiten.
Deze gemoedstoestand is bijzonder
begrijpelijk wanneer men het faljiet van
den Volkerenbond vaststelt, wanneer
men ziet hoe vrij aangegane verbinte
nissen worden verkracht, wanneer men
den bijval waarneemt van leerlingen die
den Staat of het ras als het einddoel van
elk menschelijk streven aanprediken.
Wat kan gedaan worden om hieraan te
verhelpen
Aan de oplossing van dit probleem, zijn
beste aandacht besteden is ons aller
plicht.
Hierover wijden wij uit in een vol
gende bijdrage.
HET GEWETEN
TEGENOVER DEN OORLOG.
Benevens de vreeselijke gevolgen van
den oorlog, waarbij dood en vernieling
schering en inslag zijn. kan niet genoeg
worden onderstreept welke vreeselijke
verwoestingen in het geweten der men-
schen wordt veroorzaakt door het mis
prijzen van het internationaal recht en
van de zedeleer. De macht van den sterk
ste schijnt alles te primeeren. Hoe kan
er verbetering in deze wantoestanden
verhoopt worden
Over dit gewichtig probleem handelt
de Voorzitter van de Waalsche fractie
van de Katholieke Partij, de heer GIO
VANNI HOYOIS die samen met den
heer Aifons Verbist, Voorzitter der Ka
tholieke Vlaamsche Volkspartij, met
zooveel toewijding de leiding van het
Blok der Katholieken in handen heeft.
In het maandschrift van het Hooger
Handelsinstituut van Antwerpen La
Vie Economique et Sociale 15 Maart
1940 geeft de heer Hoyois eerst de di
agnostiek van de huidige moreele ont
reddering.
Nog maar twintig jaar. schrijft hij.
zijn er verloopen sinds den afgrijselijken
oorlog die alle naties had ondermijnd
en die een vreeselijken indruk had ge
maakt op diegenen die geloofden aan de
bestendigheid der beschaving. En. in
plaats van daarna een blijvenden vrede
op te bouwen, scheen men zich alleen in
te spannen om een nieuwen strijd te ont
ketenen. Wederzijdsche wantrouw spoor
de aan tot steeds sterker bewapening.
Iedereen meende in de maatregelen door
andere naties genomen bedreigingen te
zien zoodat de wedloop naar algeheele
bewapening onvermijdelijk naar een
bloedige botsing moest leiden.
De terugkeer naar den oorlog was
nochtans minder indrukwekkend dan
het trage schipbreuk-lijden van de ge
dachten op dewelke een hechter duur
zamer vrede moest gebouwd worden. De
ideeën, die de grondvesten van een sta
biele verstandhouding onder de volkeren
moesten uitmaken, verloren hun over
redingskracht. Stilaan ging men steeds
meer uitsluitend spreken over de eigen
belangen der natie en zocht men de doel
matigste middelen om deze belangen te
dienen zonder rekening te houden met
de rechten der andere volkeren.
Zullen voortaan de betrekkingen tus-
schen de landen alleen geïnspireerd wor
den door het verlangen zich zooveel mo
gelijk toe te eigenen of zal een weder
zijdsche eerbied het lot der menschheid
beheersehen
Ziedaar de vraag, die steller in alle op
rechtheid wenscht te onderzoeken.
De onrust van de gewetens tegenover
deze vraag is ernstiger dan men het soms
meent. Het gaat hier niet alleen om het
geweten van hen die met recht en on
recht nog al gemakkelijk omspringen.
Zelfs in het gemoed van hen. waarvan
men het nooit zou vermoed hebben, is
het geloof aan 't wankelen gegaan. Zij
staan hulpeloos tegenover de gebeurte
nissen die een harde taal spreken. De
meest overtuigde partijgangers van in
ternationale medewerking vragen zich
Verlangt de rijst 0 R Y Z A in pakjes.
Francois Hendrickx
8, Beverstraat, Ninove
Verzekeringen van allen aard
Hoofdagent voor Ninove en omstreken
der Maatschappij Belgische Lloyd
Boekhouden - Fiskaal recht.
Nazicht - opmaken - projekten,
Balans - verlies en winstrekeningen
Belastingsverklaringen.
Inlichtingen 's avonds na 18 uur..
ker bedelt een stem. Zijn supporters be
delen om een gunst of een voorrecht. De
«goelever» die geld weg werpt gelijk
slijk, die geld verdient minstens op dub
belzinnige wijze omdat ge er eerlijk
geen genoeg verdienen kunt om zoo weg
te smijten... bedelt hij bedelt een beet
je genot.
De braafste argelooste ziel ter wereld
die toch door God geschapen is als soci
aal wezen bedelt als ware het maar een
beetje genegenheid
Toch wordt dc bedelaar niet gerespec
teerd omdat de christane gedachte ver
dwenen is die in den bedelaar Christus
zag.
Wat was het schoon in den tijd dat de
bedelaar zichzelf eerbiedigde cn niet be
delde om te «eten» als 't feitelijk om
te drinken was... en dat de christen
mensch in den bedelaar zijn evenmensch
en zijn God eerbiedigde
Reporter.
T HOEKJE VAN DE REPORTER
Ik ben jaloersch van de officieele op
stellers van de legerberichten niets te
melden 't Is afgeloopen ze mogen kaar
ten, sigaretten rooken en potten pakken.
Het is geen wonder dat iedereen
springt naar een officieel postje.
In den ouden tijd zegden ze en ze
zeggen het nu nog «als ge in de kerk
'nen nagel hebt om uw muts aan te han
gen is uw broodje gebakken
De feiten zijn gelaïciseerd, de formule
nog niet
In een private enderneming gaat het
zoo niet. Ik moet maar zorgen dat mijn
hoekje vol geraakt. Ik heb een heel week
rond geloopen, straat in straat uiten
niets te melden Het doet, toch 'nen
bedelaar gezien
Er zijn geen BEDE-LAARS meer,
menschen die biddende vragen, in den
naam van God vragen.
De bedelaar is gelaïciseerd.
De menschen geven niet meer ter wil
le Gods. Een glas water in Christus naam
gegeven zal niet zonder loon blijven
maar de menschen hebben dat loon niet
meer vandoen. Ze hebben liever een on-
noozelheid seffens.
De bedelaar die biddende vraagt krijgt
het minst, zelfs bij christene menschen.
De zeerlooper met zijn bus, de man die
vijf instrumenten tegelijk speelt, hef
draaiorgel met of zender apen doen de
beste zaken. En de gebrekkige bedelaar
zit niet meer op den Halle-weg maar
aan de markt.
Het godsdienstig motief voor het ge
ven is dood. De menschen geven om van
een lastpost af te zijn. En als er nog een
motief geldt dan is het een «vader-
fandschDe driekleur vervangt het
kruis en Ie pavilion couvre la merchan
dise
Het N. I. R. vraagt voor het leger.
De door de koningin gepatroneerde
werken vragen voor het leger.
De lokale officieele comiteiten en de
private clubs vragen voor het leger.
Individueele scidaten of particuliere
soidatengroepeeringen vragen... al was
't maar geld om potten te pakken en
nachtlawaai te maken.
Ons leger draagt nog altijd de erfzon
de van achttien honderd dertig. Het werd
door de Hollanders geklopt en moest de
hulp van Frankrijk inroepen.
Het Belgisch volk is nooit fier geweest
op zijn leger, het heeft er compassie
mee Och arme, de jongen moet soldaat
zijn.
Er is een oogenblik kans geweest dat
het veranderen zou na 1918.
Het leger zelf is niet fier genoeg ge
weest, de kans is verkeken en ons leger
is de eerste en groote bedelaar van ons
Land.
't Is triestig voor wie een greintje fier
heid bezit. Maar er is niet aan te doen.
Een jonge hond die gedrild wordt met
slagen is zijn fierheid kwijt en groeit op
als een kruipende, heimelijke hond.
Het jonge Belgische leger heeft slaag
gekregen, en de fierheid is er uitgesla
gen.
De soldaten bedelen, het leger bedelt,
het Land bedelt voor zijn leger...
En het volk is niet fier op zijn leger...
het heeft er compassie mee, als het er
niet onverschillig of vijandig tegenover
staat.
De feiten van uitkooperij die een tijd
geleden aan het licht gekomen zijn en
nu doodgezwegen schijnen zijn er het
logisch gevolg van.
Niemand heeft respect voor bede*
laars al zijn wij allemaal bedelaars,
Allemaal De vooraanstaande politie?
J
UMiiw—niVïiii in wiiiiiü ■uiii wi ■»inwmnn—t—Twirnimr**
