h
'QQ/77S
e2.\nd w
Q<y
Drie en dertigste Jaargang
Zondag 28 juni 1959
y, mJÊ
Drukker - Uitgever
Paul LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327. 27 Postcheckrek. 4786.85
Prijs per Nummer 2 F.
Prijs voor Jaarabonnement85 F.
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
Het «Parlement» en meer bepaald de «Kamer
van Volksvertegenwoordigers» heeft de laatste we
ken op meer dan één manier, de aandacht gevraagd
van alle burgers in ons land.
Let wel, vriend Lezer, wij zuilen er ons wei
voor hoeden aeze verscnilienae manieren met ernaar
te vergelijken. Dit zou ae reinste onzin zijn en de
hicronaerstaande bedenivingen zijn in ten artikel
ondergebracht omdat ze betrekking heboen op deze
vergadering die wordt genaamd «De Kamer van
Volksvertegenwoordigers».
Daai is eerst het geval VAN EYNDE. Kier
Van Eynde nog voorstellen is totaal overoodig. Het
lezend publiek, ja zelfs het publien dat oordeelt
in functie van wat anderen voorpraten, kent ge
noegzaam deze «nopman» van de socialisten, dan
dat wij ons nog zouden wagen aan een portret van
de man die als grote specialiteit opb.engt cic
kamer af en toe eens op stelten te zelen en er
voor te zorgen dat bij een groot aeel van onze be
volking de vergadering van «députés» vergeleken
wordt bij een cirkus.
Van Eynde is de man die voor niets iu u,
deinst. Hij kan alies en hij durft alles. Dat hij daar
bij meestal dc grenzen van het geoorloofde over
schrijdt ligt voor de hand Wij hebben dezer aagen,
uit de mond van een gewoon arbeider deze bed li
king gehoord die ons diep heeft getroffen Als
we onze volksvertegenwoordigers moeten aanspre
ken met de titel «Mijnheer» dan is er wis en zeaer
é'én die deze betitteling niet verdient. Dat is geen
heer meer
En inderdaad. Zijn incident met de voorzit
ter van de kamer was van zuik aliooi dat het. slot
som alles, terugslaat op de verwekker ervan en in
een samenkomst van mensen, laat ze dan van ver
schillende gedachten en strekkingen zijn, van men
sen die aan het land het voorbeeld dienden te geven,
is op zijn minst, een heel klein greintje beleefdheid
van node. Wij willen het zacht uitdrukken de
ongehoorde wijze waarop Van Eynde ditmaal zijn
eigen record in grofheden en platheden heeft over
troffen, grenst waarlijk aan het ongelooflijke.
Daar waar bij de CVP en bij de Liberalen
een unanieme reaptie is losgekomen tegenover de
verguizing van het voorzitters-ambt in de kamer,
door de socialist Van Eynde, kunnen wij best be
grijpen hoe de socialisten zelf, eerder verveeld op
hun neus keken. Hij zal, ook in eigen rangen,
stellig met een stille verwensing zijn bedacht, op
het ogenblik dat hij voor de hoeveelste maal
wel de Kamer van Volksvertegenwoordigers
in rep en roer heeft gebracht.
En wij vragen ons af wat dergelijke mensen
wel komen doen in zo een parlement. Wanneer
soortgelijke incidenten zich kunnen voordoen en
zich kunnen herhalen in 'het halfrond van ons par
lement, waar men dan toch een minimum «standing»
zou dienen te veronderstellen, dan is het niet te
verwonderen dat de eerbied van het groot publiek
tegenover die eigenste vergadering stilaan maar
zeker teloor gaat. En wat zou het worden indien
Van Eynde morgen zelf eens Kamervoorzitter moest
zijn Wat in onze Kamer geen onmogelijkheid is.
Daai is dan verder een tweede feit. Dit van
de driehonderd duizend. Het zal wel niet meer
nodig zijn eraan te herinneren dat het hier gaat
over driehonderd duizend frank en niet over drie
honderd duizend volksvertegenwoordigers of wat
ik nogal zou kunnen noemen.
Onze «honorabelen» hebben dus de euvele
moed opgebracht hun eigen wedde van 225.000 op
300.000 F te brengen. Zij hebben daar een hele
boel redenen voor gevonden. En zij hebben hei
klaargespeeld in een minimum van tijd. Er zijn
weliswaar nog zeer dringende zaken af te handelen
in het parlement en Eerste Minister Eyskens heeft
zelfs ai gezegd dat er bepaalde kwesties dienen
opgelost vóór de vakantie, maar deze kwestie bieek
dan toch voor al onze volksvertegenwoordigers
van het overgrootste belang. Nu ja, wij begrijpen
dat. Eén van onze medewerkers heeft er hier on
langs reeds op gewezen in zijn artikel Eerst
Oompje en dan oompjes kinderen En waarom
zouden deze heren aan anderen gaan denken als
er nog iets is dat ze voor hun eigen zelf kunnen
doen.
Ik geloof dat onze eenvoudige stem in het
concert van al de protesten in de pers natuurlijk
niet van veel tel zal zijn. Maar toch, wensen wij
ons aan te sluiten bij de talrijke reacties die tegen
over deze daad van onze volksvertegenwoordigers
zijn losgekomen.
Dat ze de beslissing hebben getroffen in «ge
heime» zitting is wel tekenend voor het jongste
gebaar van onze vertegenwoordigers. Dat precies
vinden vinden wij alleszins «minnetjes». Of wa
ren ze van te voren reeds overtuigd dat er ja
wie weet op de banken van het publiek protest-
reaftie zou opgelaaid zijn, als ze deze kwestie in
het openbaar gingen behandelen De socialisten
wordt beweerd hebben in blok «ja» gestemd.
Dat verwonderde ons niet. Morgen zullen ze wel
weer voor de pinnen komen dat alleen de socialis
tische partij voor de kleine, voor de mindere man.
in 't gelid treedt. Zij hebben het nu bewezen. Zij
hebben voor de zoveel «mindere mannen» in het
parlement maar rap een loonsverhoging gestemd
van F 75.000 per jaar. Hoe vindt ge dat, brave ar
beider. die 's morgens op trein of tram kruipt met
uw boterhammen-zaksken om er benevens de
paar uur trein- of tramverlies acht uren te gaan
kloppen voor een loon dat U soms amper toelaat
de beide eindjes van de week of de «quinzaine»
aaneen te knopen
De liberalen hebben zo wordt er verteld
met uitzondering van de hoogvlieger De Muvter
die «ja» heeft gestemd onthouding voorgewend.
Ik zeg «voorgewend» want dat is liberale di
plomatie die heren wisten wel dat er voor het
uiteindelijk akkoord genoegzaam stemmen in de
kamers zouden gevonden worden. En met hun ont
houding konder ze dan voor het kiezerskorps treden
(Vervolg op blz. 2)
Naamloze...
Het spijt mij dat ik Ued. zo kortaf moet
aanspieken... Ik weet niei of ge achtbaar zijt of
niet, vermits gij naamloos zijt.
Naamloze, gij laat mij weten dat gijzelf en
anderen van uw soort mhjn proza beu zijt. Ge wordt
er mij haast simpatiek om. Wij zijn dus niet alleen
in het Land om iets beu te zijn, lang beu te zijn
en heug tegen meug te moeten slikken gelijk het
kind zijn pappeken.
Gij hebt een zwarte op uw neus zitten en
het is zo gezegd daarom dat ge u*niet kunt aan
sluiten bij uw volk da», zijn gelijkheid in feite en
m rechte opeist.
Bij mij zijn het al de tante Jeannes van de
weerstand die over het Land de terreur van het
crapuul hebben ontketend al de dikke mijnheren
in zware voituren die Waals Brabant hebben on
veilig gemaakt en Henegouwen mede, en gemoord
hebben dat het een plezier was, onder bescherming
van de Wet.
Enkelen die het te l >nt maakten zijn achter
de grendel geraakt, de rest is blijven lopen en
geniet al de voordelen toegekend aan de Weerstand,
pensioen inbegrepen.
Ik heb Schepen Cornells van Aalst niet ver
geten. noch Meester De Vos van Erpe die twaalf
wezen achterliet. Ik heb Apoteker Bogaert niet
vergeten die een deftig man was en noch zijn Land
noch zijn voik verraden heeft.
Die burgerij waarover gij spreekt is zo een
standaardtype gelijk het Belgisch trekpaard breed
van borst en plaats voor veel dekoraties rond
van buik en redelijk laag op poten. Zij heeft nooit
haar buikruini moeten opspannen om de indruk
te hebben dat ze wel gegeten had. Welgedaan en
volgedaan is ze vanzelfsprekend en het is met haar
gelijk met de kapitein Quand ie capitaine a
bien diné. la compagnie peut bien marcher
Onbekende, wij zijn veel dingen beu.
We zijn beu honderen miljoenen belastings
geld m de uitgeputte Waalse kolenmijnen te zien
gieten.
Wij zijn beu de Walen door de straten van
steden en dorpen te zien stappen om te eisen dat
het Land hun werk geeft in hun eigen dorp.
Om ons volk aan het werk te helpen zijn er
geen miljoenen en alle dagen zien wij de bussen
vol werkvolk uren ver het land in rijden om te
gaan werken. Nog altijd zien wij mensen uit ons
volk optrekken met pak en zak naar hun werk en
pas na één of twee weken terug komen bij vrouw
en kinderen. Er zijn nog veel ander zaken die wij
beu zijn
En wij zijn hot dubbel beu de welgedane
buiken, uit eigen volk, onverschillig en misprijzend
erop te zien neerkijken, precies of het toch maar
juist is.
De Vlamingen zijn de talrijkste in het Land.
De verontwaardigde naamlozen die overlopen naar
de andere zijde, leggen de zwaartekracht in de aii-
vLees verder op blz. 2)
HET PARLEMENT Onder
de Antenne
