d
\JU
R
QeZ
a/775
ER ZIJN WEER GULDEN SPOREN
11 JULI-VIERING
Zevenendertigste Jaargang
Zaterdag 6 juli 1963
OOK TE NINOVE
Zondag 7 juli 1963 te 10 uur
NAAR SINT-KRISTOFFEL
TE POLLARE
Zondag 14 juli 1963 te 10 uur
TWEEDE WIJDING
Alle automobilisten,
en motocyclisten
worden er verwacht l l
Drukker Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon .'127.27 Postcheckrek. 4780 «5
Prijs voor Jaarabonnement 85 F
Prijs per Nummer 2 F
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
Wat vijfentwintig, tien. zelfs vijf jaar geleden
nog tot het domein der absolute onmogelijkheden
behoorde, is thans een vaststaand feit voor de
eerste keer in de geschiedenis van ons land zuiver
omwille van het taalvraagstuk is de Belgische re
geling gevallen. Precies dan nog die regering die
als het belangrijkste punt op haar agenda het re
gelen van die Vlaams-Waalse verhoudingen had
geschieven. Het meest concrete bewijs van twee
dingen de enorme moeilijkheden terzake en - na
meer dan een eeuw sluimer - de plotse, krachtige
bewustwording van het Vlaamse volk, dat zijn
deeleist en er voor vecht.
De sprekers op de tientallen Sporenfeesten, die
omtrent deze tijd overal in den lande worden in
gericht, hebben aan deze gebeurtenis natuurlijk een
vette kluif. Feestrede heten ze dat, doch jaren
lang was dat alleen maar een fijne naam, een vlag
die de lading niet dekte, want voor feesten was
het helemaal nog met de tijd.
Thans zijn we echter zo ver. Er kan gefeest,
want er werd ai iets bereikt. Natuurlijk nog niet
alles op verre na nog niet. Het grootste winstpunt
is wellicht in eigen rangen, bij onze eigen mensen
te zoeken dat van hoog tot laag, van het minste
klerkje tot de universiteitsprofessor, van de een
voudigste werkman tot de grootste industrieel een
gezond Vlaams bewustzijn wakker wordt. De
Vlaamse beweging is niet langer meer het eenzame
ommuurde tuintje van eu*A handvol idealisten, zij
werd de wijde akker van Qe massa. Het keurslijf
van lege romantiek werd te eng voor deze strijd
om de rechtvaardigste zaak ter wereld.
Wij herhalen het, dit is nog maar een begin
Eer alle -grieven zijn opgelost (als 't ooit wel zo
ver komt; zal nog heel wat water door de Schelde
vloeien. Er is de kwestie van de zetelaanpassing
de vervlaamsing van het bedrijfsleven, het on-even-
uicht orj het leger en bij de administratie, er is d<>
dreinde Brusselse olievlek. Er zijn die dozijnen
Kleine en grote, dikwijls absurde onrechtvaardi"-
be<Jen, die elk op zichzelf en allemaal bij mekaar
voor elke Vlaming een kwestie uitmaken van baas
Ktj n in eigen huis, van zich thuis voelen te Brussel
of in België, die straks haast een kwestie worden
van leven of dood.
Hierboven hadden wij liet over ons winstpunt
Wees Vlaming, dfen God Vlaming schiep. Ook daar
X,Jn XVD ySr nog niet ver genoeg. Er zijn er no(i
te veel ofider ons, die met afkeer horen en zien
hoe Amerikaanse negers worden toegetakeld, alleen
omdat zij een andere huidskleur hebben, doch die
het normaal vinden dat n Belg te Brussel met
scheve ogen en misprijzende mond wordt bejegend
omdat hij Nederlands spreekt. Er zijn er nog te
veel, die het reeds een voldoende tegemoetkoming
inden, als ze in datzelfde Brusssel op een vitrine
«Men spreekt Vlaams» vinden, al is dit in feite
een schandelijke kaakslag voor elke Vlaamse ko
per: het moet toch dc normaalste zaak van de we
reld zijn dat 55der inwoners vim een land in hun
eigen hoofdstad in hun eigen taal worden bediend
en dat zij niet op gelijke voet mogen gesteld met
Duitsers of Engelsen of Italianen.
Er zijn nog te veel mensen van bij ons. die zich
vergapen op het krenterig gedoe van kringetjes
liansspiekenden (al dan niet high-life) en ook de
neiging voelen om al te vlug hun eigen aard en
taal te verraden. Zij moeten nu toch al lang besef
ten dat zij aldus aan de verliezende kant van de
barrikade gaan staan naast die uitstervende kaste,
die alleen nog daartoe zijn toevlucht kan zoeken
om zich van het gewone volk te onderscheiden.
Er zijn er nog te veel, die een Ijzerbedevaart
negeien en die het wanstaltige gedoe van een paar
nondeid «vrienden van Napoleon», die telkenjare
in juni hun aanhankelijkheid aan la douce France
bij de Leeuw gaan uitkrijsen, die ook dat ne
geren...
Er zijn er nog te veel, die onverschillig staan
ol gunstig tegenover faciliteiten aan fransspreken
den in Vlaamse gemeenten en die niet (willen
weten hoe in Waalse gemeenten met dikwijls over
wegend laamse bevolking van boeren of werk
lieden. aan deze eenvoudige mensen geen letter,
maar dan ook geen letter tegemoetkoming wordt
verschaft. Integendeel...
En er zijn er te weinig die beseffen hoe brood
nodig in Vlaanderen het A.B.N. wel is! Want op
taalgebied valt in laanderen nog een reuze ach-
teistand in te halen. Hoofdzakelijk omdat wij voor
alsnog geen beschaafd sprekende elite hebben. Die
elite komt er echter, want hoe langer hoe meer
en hoe beter nemen zij hun verantwoordelijkheid
piiesteis, leraars, parlementsleden, dokters, advo
caten en notarissen en alle vooraanstaanden, die
met hun volk in nauw contact komen.
Als eenmaal al wie door God Vlaming gescha
pen werd, ook Vlaming IS, daar waar hij werkt
en leelt en gaat. dan is er heel eenvoudig na vijf
jaar geen Vlaamse kwestie meer denkbaar. En daar
moeten wij toe komen. En de verantwoordelijkheid
tot het bereiken daarvan dragen wij allen.
En zo zal er een tijd komen dat iedereen in
dit land datgene krijgt en bezit, waarop hij recht
heeft, zodat hij zeggen kan: Hier is het goed om
wonen...
DONDERDAG 11 JULI
te 20 u. in Zaal u Ons Huis»
ZANG St-ALOYSIUSKOOR
DECLAMATIE
VOLKSDANS
SprekerZ.E.H. De Cubber
11 juli, een woord dat nog steeds voor de meeste
van onze mensen een bepaalde betekenis heeft.
Voor de meesten iets als een vage herinnering aan
onze geschiedenis, waarvan men de namen van
Breydel en De Coninck heeft onthouden voor an
deren een dag waarop men eens naar een viering
gaan kan, leeuwenvlaggen kan zien wapperen, en
de Vlaamse Leeuw kan zingen voor sommigen,
de dag van de flaminganten.
11 juli is van dit alles een beetje, maar veel meer
dan eén van deze definities. Het is een dag waarop
elke Vlaming weliswaar terugdenkt aan 1302, niet
zozeer omdat het de Fransen waren die werden
verslagen, maar omdat die dag en dat jaar een
symbool geworden zijn van de ontvoogding van
een volk, ontvoogding welke door dat volk nadien
werd verloren en tot op heden nog steeds niet werd
terug verworven.
Het is een datum waarop de meeste Vlamingen
nog eens gewaar worden dat zij Vlaming zijn, en
verwonderd opkijken dat er nog zoveel van hun
soort bestaan.
Laten wij op 11 juli echter niet alleen naar het
ei leden kijken maar laten wij ook eens opmerken,
dat ook vandaag Vlaanderen nog schoon is, dat het
morgen ook nog groot kan worden, indien elkeen
er maar van overtuigd is, indien elke Vlaming maar
in zich zelf gelooft.
Eens per jaar moogt U, moet U tonen wie U bent
en wat U bent. Op deze dag wordt U allen ver
wacht, gij die Breydel wilt gedenken, gij die de
Leeuwenvlaggen wilt zien wapperen of gij die fla
mingant bent. Deze dag vervallen alle verschillen
en blijft U alleen nog Vlaming.
ST. CHRISTOFFEL- POllARE
Bedevaart
