k
d
VUR
eztn
olQam s
Grote
Heilige Missie
Zevenendertigste Jaargang
Zaterdag 5 oktober 1963
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Prijs voor Jaarabonnement 85 F
Prijs per Nummer 2 F
KOMT NAAR DE
VAN 17 TOT 27 OKTOBER e.k.
in de beide parochiekerken
van Ninove.
LIBERALE MIDDENSTAND
BLINDEN VERGADERDEN
TE BRUSSEL
Drukker - Uitgever
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.27 Postcheckrek. 4786 85
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
In een vcrig artikel hebben we, in algemene
trekken, uitgelegd wat onder Federalisme als staats
vorm dient verstaan te worden. Met dit vervolg
willen we meer bepaald onderzoeken welke voor
ons, Vlamingen, de ekonomische gevolgen en mo
gelijkheden zouden zijn die met de invoering van
deze staatsvorm gepaard zouden gaan.
Maar vooraleer verder te gaan, eerst een op
merking. De toestand zowel ekonomische als politie
ke, zijn de laatste jaren dusdanig veranderd dat
het onmogelijk is het - eventuele - federalisme uit
een eng, nationaal standpunt te bekijken, maar dat
dit noodzakelijk dient te gebeuren uit een breder,
West-Europees standpunt. Nu zelfs vroegere aarts
vijanden als Frankrijk en Duitsland mekaar de
hand reiken, is het pure onzin zich nog langer op
nationaal vlak te stellen bij het beoordelen van
toestanden die zich dagelijks in Europese zin wij
zigen
Zo bekeken, krijgen we aan de ene zijde Wal
lonië, met op zijn actief de zwaar-industrie (hoog
ovens, ijzerpletterijen, chemische bedrijven, steen
groeven, constructiewerkhuizen enz...) alles nog
goed leeibaar maar aangewezen op vreemde, dus
onvaste arbeidskrachten. Op het passief moeten we
rekening houden met een in verval 2ijnde kolen-
industrie (vroeger de melkkoe), een verder weg
kwijnende autochtone bevolking en twee provin
cies - Namen en Luxemburg - die voor de Walen
als een blok aan het been wegen om hun weinig
ekonomisch belang en slechts voor het toerisme
enige betekenis hebben. Van hun naaste buren,
Duitsland en Frankrijk, zelf grote producenten van
ruwe, zware of half afgewerkte produkten, is alleen
slechts scherpe konkurrentie te verwachten, ter
wijl het Wallonië mangelt aan goede rechtstreekse
toegangen tot de zee, de noodzakelijke poort voor
alle im- en export. Wel zou, als noodoplossing, de
haven van Duinkerken in aanmerking komen, maar
de langere afstand langs waterwegen of spoor zijn
te kostelijk en dus ekonomisch niet te verdedigen.
Van de Route Wallone, de autobaan Luik - Bergen -
Noord-Frankrijk, wordt wel iets verwacht, maar
toch blijlt het feit dat zowel voor de aanvoer van
ruw materieel als voor de uitvoer van zware pro
dukten, de waterwegen nog altijd bestkoop zijn en
dat nog lange tijd zullen blijven. Als negatief is
ook nog te noteren dat het Waalse hinterland (N.-
Frankrijk) grotendeels van de landbouw leeft, en
alleen de streek rond Liile, Roubaix en Toureoing
enige industriële betekenis heeft voor de bekkens
van Luik en Charleroi, de enige van werkelijk aan
zien in Wallonië.
Zoals we zien, beschikken de Walen over een
werkelijk benijdenswaardig potentieel, maar alles
hangt af van krachten die niet in hun bereik zijn
arbeiders en de noodzakelijke havens aan de zee.
Alles te samen, een balans die er niet zo roos
kleurig uitziet als de Mouvement Populaire Wallon
het zijn aanhangers voorstelt
Aan de andere zijde vinden we Vlaanderen,
met zijn steeds groeiende bevolking, dus met ge
noeg inlandse arbeidskrachten, een immer uitbrei
dende industrie in al haar vormen, een vroeger on
vruchtbaar Kempenland dat mits taaie arbeid tot
een bloeiende industriële streek werd omgetoverd,
directe uitwegen op zee en waterwegen die ons in
verbinding stellen met alle industriële centra zo
wel in Nederland als in Frankrijk en Duitsland. De
haven van Antwerpen, met haar grote mogelijkhe
den, brengt omzeggens de ruwe of onafgewerkte
produkten tot voor de poort der fabrieken, terwijl
havens als Zeebrugge en Gent langs om meer be
tekenis krijgen in het kader van het nieuwe in
dustrialisatie-programma.
Om dit goed te beseffen is het voldoende even
te kijken naar het buitenlands kapitaal dat de laat
ste jaren in nieuwe bedrijven op Vlaamse bodem
werd geïnvesteerd. Er werd op dit punt een kolos
sale vooruitgang geboekt - vooruitgang die, naar
onze mening, nog op verre na zijn hoogtepunt niet
heeft bereikt. Als nota ten goede komt nog, dat we
niet afhangen van de zwaar-industrie, maar sinds
lang gespecialiseerd zijn in middelmatige bedrijven
voor verbruiksprodukten die als export-artikels een
tamelijk gemakkelijke afzet vinden Een alleszins
bevredigende balans die voor de toekomst het beste
laat hopen
Hoe zouden de zaken nu liggen bij het gebeur
lijk omvormen van België tot een Federale Staat?
Iets blijft zeker, of we willen of niet, we leven met
de Walen onder een dak en moeten daar (voorlo
pig?) vrede mee nemen. Het komt ons niet in de
gedachte van onze betere troeven en onze grotere
macht misbruik te maken om te trachten de Waalse
industrie te nekken of de arme Ardeense boerkens
aan hun lot over te laten. Wel integendeel, is het
onze plicht onze staatsbroeders een helpende hand
toe te steken, daar waar zulks zou nodig blijken.
We zeggen weleen helpende hand, een niet lan
ger bedelende hand om een of andere rechtvaardige
eis te bekomen. Het mag gezegd dat de meeste
Waalse kringen zulks eindelijk, zij het schoorvoe
tend, toegeven. Welnu, het overbruggen van deze
moeilijkheden, het vergemakkelijken der af te slui
ten akkoorden, het behandelen van alle ekonomi
sche vraagstukken, die de beide landsgedeelten be-
trellen, zou een der taken zijn der regering, ge
sproten uit een Federale Raad.
Met de beste wil van de wereld zien we niet
in hoe dergelijk federalisme staatsgevaarlijk zou
kunnen zijn
Het vraagstuk Brussel hebben we, met opzet,
totnogtoe niet behandeld omdat het zijn eigen,
zeer moeilijke problemen stelt. Sinds het bestaan
van België heeft Brussel geteerd en geleefd op
het zweet der beide landsgedeelten, heeft het groot
ste deel van het nationaal inkomen opgeslokt, maar
ook werden er kolossale privaat-kapitalen in de
Brusselse nijverheden geïnvesteerd. Het is ook een
feit dat, in geval van Federalisme. Brussel het
grootste deel van zijn invloed zou inboeten en de
industrie er op korte tijd rap en onherroepelijk
zou verkwijnen. De haute finance weet dat al lang,
heeft zijn geweer stilaan van schouder veranderd,
maar toch zou een al te brutaal overschakelen voor
velen een financiële ramp betekenen, iets waar wij
allen alles bij te verliezen en niets bij te winnen
hebben. Het ware derhalve wenselijk dat voor Brus
sel een voorlopig statuut wordt bedacht, in afwach
ting dat het zijn eigen plaats in Europees verband
zou vinden. Dat de Brusselse hogere kringen niet
vrijwillig hun machtspositie zullen prijs geven, be
grijpen we best. Maar zelfde kringen moeten be
grijpen dat hun beste tijd onherroepelijk voorbij
is en dat, Europees gezien, onze hoofdstad toch
maar een doodgewoon provinciestadje is
Over de politieke vraagstukken die het Fede
ralisme zou meebrengen, zullen we het hebben in
een volgend artikel.
Te Brussel werd vóór een paar dagen een c Na
tionaal Centrum voor Zelfstandigenopgericht.
Onder deze benaming schuilt in feite een nieuwe
middenstandsorganisatie w:elke politiek liberaal ge
tint is, vermits deze groepering aanleunt bij de
Partij ^voor Vrijheid en Vooruitgang en Senator
Dmei dan Audenhove, oud minister, een toespraak
hield op de stichtingsvergadering. Deze manier van
doen is met nieuw bij de PVV-ers die hun blauw
gedoe wegstoppen achter een andere vlag! Is de
zaal Roosevelthier te Ninove, hiervan niet het
sprekendste bewijs Het heeft echter weinig zin
daar de vlag altijd de lading dekt.
Ongeveer 800 blinden uit het Vlaamse land heb
ben hun nationaal kongres gehouden dat ook in het
(Lees verder op pag. 2)
FEDERALISME
Blikvangers
