k
d
w
e
rist
zin
o\^2e
Zn
Wrt
BRAVO!
misiezondag
Een wereldpeiiing omtrent de Katechist in de Missionering.
vtodt sS 3lS dCi k°eman di8 Zijn plpzier in
vinct stiaffen en boeten uit te delen. Dit nauwer
Zevenendertigste Jaargang
Zaterdag 19 oktober 1963
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.27 Postcheckrek. 4786 85
Prijs voor Jaarabonnement 85 F
Prijs per Nummer 2 F
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
De Pauselijke Missiewerken kozen dit jaar als
tema voor Missiezondag MEER KATECHISTEN.
Het belang van dit probleem werd reeds herhaal
delijk onderlijnd door de laatste Pausen in hun
grote missie-encyclieken.
Op 13 oktober werd gestart met de Bid- en
Spaarweek voor de Missies die morgen, 20 oktober
1963 sluit met de MISSIEZONDAG. Ter voorberei
ding van deze gebeurtenis alsook om het probleem
volledig te kunnen toelichten, hield het Nationaal
Sekietaiiaat van de Pauselijke Missiewerken een
wereldpeiling omtrent de katechist. Het groot aan
tal antwoorden dat toekwam uit Azië, Afrika en
Oceanië, laat toe de problemen, waarmee de missio
nering in verband met de katechisten af te rekenen
heeft, nauwkeurig te omlijnen. Zijn er enerzijds
grote verschillen, dan zijn er anderzijds toch ook
tal an gemeenschappelijke ervaringen die ons toe
laten de besluiten, die hier volgen, te formuleren.
Uit dit onderzoek blij Kt reeds onmiddellijk dat
de hulp van de katechisten onmisbaar is om de
dooi braak van de Kerk te verzekeren.
Het ooi deel van alle ondervraagde missionaris
sen is eensluidend zij hebben de katechisten nu en
in de toekomst nodig en zij wensen dat de katechis
ten in aantal en in degelijkheid zouden toenemen.
Waar er geen katechisten meer zijp, betreuren de
missionarissen dit en zij verlangen niet liever dan
z.0 weer terug, onder een moderne vorm, in te scha
kelen. Wanneer de katechisten wegvielen was dit
over liet algemeen te wijten aan de ontwikkeling
van het schoolwezen. De primitieve katechisten-
scholen werden stilaan cmvormd tot moniteurs- of
normaalscholen. Bijna onbewust had men van ka
techist overgeschakeld naar onderwijzer, van het
zuiver godsdienstige naar het profane, zodat men
opeens moest vaststellen dat men niet meer over
eigenlijke katechisten beschikte. Dit was onder an
dere het geval op de Nieuwe-Hebriden, in verschil
lende streken van Afrika, in Indonesië.
Het hoelt geen betoog - alle korrespon denten
gaan hiermee trouwens ook akkoord - dat kateehist-
zijn een kerkelijke funktie is. De katechist is wer
kelijk iemand die met de priester de zielzorg voor
de kristelijke gemeenschap deelt. Iedereen kent
hem dan ook dezelfde taken toe: godsdienstonder
licht verstrekken aan kinderen en volwassenen, het
gebed voorzitten, de zondagsdienst leiden wanneer
er geen pi iester is in het dorp, de kristenen voor
bereiden op het ontvangen van de sakramenten
de stervenden bijstaan, dopen in geval van nood!
Het zijn bijna allemaal taken die bij ons door pries
ters worden waargenomen. Veel korrespondenten
aarzelen dan ook niet te onderlijnen dat de kate
chist is, wat de diaken was in de primitieve Kerk.
Bijna allen drukken dan ook de wens uit dat aan
deze funktie een wijding zou verbonden worden
en dat het diakonaat officieel terug zou ingevoerd
worden in de Kerk. Velen zouden gaarne zien dat
het Koncilie zich over dit punt zou uitspreken.
Een origineel eksperiment is wel de voor- of
prekateehese, die onder andere op Formosa toege
past wordt. Daar besteden sommige katechisten een
gioot ceel van hun tijd aan voorlichtingsvergade-
ïingen \oor de heidenen. Tijdens deze vergaderin
gen trachten zij heel wat vooroordelen uit de weg
te ruimen, die niet bij de kristenen in zwang zijn
ca die hen een vals beeld van de Kerk dreigen te
en. Oog in Afrika wordt aan prekateehese ge
daan, onder andere in Rhodesië.
De grootste bekommernis van de missionarissen
gaat naar de vorming van de katechisten Wij menen
wel te mogen zeggen dat de katechisten zowat over
al bij het begin der missionering ter plaatse door
de missionaris zelf gevormd werden en dit met het
oog op een welomlijnde taak. Naderhand bleek deze
\oiming dan ontoereikend en begon men zowat
overal speciale katechistenscholen op te richten. De
studies verschillen merkelijk van streek tot streek
hier duurt een volledige cyclus twee tot drie maan
den, elders twee tot drie jaar.
Het niveau dezer studies verschilt vanzelfspre-
kend ook van streek tot streek. Zo kan, bij een pri
mitieve bevolking, in het begin een elementaire
opleiding van katechist volstaan. Deze opleiding zal
echtei de stijging van het algemeen beschavings
peil van de bevolking moeten volgen. Men merkt
nu, dat de eerste generatie katechisten, in veel ge
vallen, al haar invloed verloren heeft bij het aan
bod komen van een jonge generatie onderwijzers.
Deze laatsten werden immers beter gevormd en
worden, over het algemeen, ook beter betaald. Het
bi ij Kt dan v>k noodzakelijk een nieuwe generatie
katechisten te vormen.
In verband hiermee is het wel interessant de
toestand in Japan te signaleren. Het intellektueel
niveau van de bevolking staat in dit land over het
algemeen zo hoog, dat een Katechist er maar wer
kelijk nuttig werk kan verrichten, indien zijn vor
ming het universitaire peil evenaart.
Het tekort aan iinanciële middelen schijnt ten
slotte wel de grootste hinderpaal te zijn om zowel
het aantal katechisten als het aantal katechisten
scholen te verhogen. De ideale formule zou name
lijk zijn te kunnen beschikken over vrijgestelde
katechisten, aan wie men enerzijds een wedde ge
lijk aan die van een onderwijzer zou toekennen
en aan wie men anderzijds specifiek kerkelijke ta
ken zou toevertrouwen. Dit ideaal wordt in feite
bijna nergens bereikt. Men past dan gemengde for
mules toe de katechist is half-time vrijgesteld en
moet voor de rest zelf voor zijn onderhoud zorgen.
In veel gevallen wordt hij zelfs helemaal niet ver
goed en moet hij volledig voor zichzelf en zijn
gezin instaan
(Lees verder op pag. 2)
Enkele jaren geleden, toen de drukte in onze
straten nog niet was wat ze geworden is en we
zijn nog niet aan het einde hebben we hier een
ai tikel gewijd aan het nut dat zou bestaan om de
jeugd, liefst al van op de schoolbanken, door het
geven van lessen, vertrouwd te maken met de
moderne verkeersproblemen en haar een beetje
wegwijs te maken in dit steeds meer ingewikkeld
wordende geval. We geloven toen gezegd te hebben
dat, naar onze mening, dergelijk onderricht nutti
ger zou zijn dan al het geleuter over lang verleden
en vergeten dingen.
Aan onze wenk van toen werd weinig aandacht
besteed, alhoewel van op dat ogenblik al te voor
zien was, wat tegenwoordig in elke stad of dorp
kan vastgesteld worden op sommige uren een or
deloos dooreen gewriemel van voetgangers, vracht
wagens, fietsers en autos, waar zelfs de meest goede
wil der verkeerspolitie het moet bij afleggen.
Het moet zijn dat deze zorgwekkende toestand
eindelijk de ogen der bevoegde instanties geopend
heeft, want nu bereikt ons het bericht over een zeer
gelukkig initiatief dat werd genomen.
Het stadsbestuur, de directies der verschillende
jongens- en meisjesscholen, de politie en het be
legde ministerie hebben het vraagstuk kordaat
aangepakt en eerlang zal waarschijnlijk besloten
worden m het uurrooster der scholen een Kursus
voor Veilig Verdeer in te lassen. Het doel ervan
is de jeuga, al zeer vroeg, te wijzen op de gevaren
die er voor hen zelf en voor anderen bestaan in het
met naleven der verkeersreglementen, de betekenis
bij te brengen der steeds meer ingewikkeld wor
dende verkeerstekens, met enig idee der ter zake
geldende wetgeving. Een goed begrip van de rech
ten en de plichten van elke weggebruiker, zou ons
over enkele jaren een generatie brengen die zich
zelf en anderen veel ongelukken en verdriet zou
sparen. Goed aangepakt, en de leerlingen eenmaal
doordrongen van het nut dezer nieuwe wetenschap
zou cut systeem ons alvast een goed geordend ver
keer brengen. Alleen is het te betreuren dat der-
geujKc kursus met kan verplicht gesteld worden
aan de ouderen. We zijn overtuigd dat de meesten
ervan er nog alles van te leren hebben.
Naar we verder vernamen zou het politiekorps
°n onder\vijs ingeschakeld worden om, door
praktische voorbeelden, de leerlingen vertrouwd
u, ff m. on^an§ mot de verkeerspolitie.
nood""l- rk a'i met dl'en wense!tik> maar zelfs
noodzakelijk. Al te veel wordt de politieagent af.
kontakt zou de jeugd doen inzien dat de politie
agent .emand is, wiens taak erin bestaat z^me-
ebuigers soms tegen hun goesting in voor
gevaren te beschermen en dat de zorg voor een
ordentelijk verloop der zaken van hem afhangt
Daarom zeggen weBRAVO, en hoe rapper
teter meUWigheid aangevangen wordt, hoe
Lees verder op pagina 2.
Meer Katechisten
c i
