h
'ist
u'aams
e2.\nd w
TA... RA... RA... BOEM-TAJIET
Blikvangers...
Negenendertigste Jaargang
Zaterdag 4 september 1965
'T WAS MET EFFECT
65-JARIG JUBILEUM
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.97 Postcheckrek. 4786 85
In verband met het artikel a NINOOFSE MU-
ZIEKEN verschenen in ons nummer van 14 oogst
1965, ontvingen wij van een lezer-simpatisant on
derstaande suggestie.
Wij drukken deze hier integraal en objektief
over,
Dat het met onze stedelijke muziekmaatschap
pijen langzaam maar zeker de berg af gaat, weet
zo wat iedereen. Al zijn de redenen van dit verval
menigvuldig, het verdwijnen van het amateurisme
zal ook hier wel de hoofdzaak zijn.
De jongeren voelen er inderdaad weinig voor
hun tijd en geld te spenderen aan iets dat voorgoed
uit de tijd schijnt, hebben andere amusementsge
legenheden en aanzien hun politieke overtuiging
als privézaak niet als iets dat al spelende open
baar wordt.
Vroeger was dat heel anders. Ge waart rood.
groen, blauw7 of geel, elk bekende kleur en was
daar nog fier op ook.
Het muziek dit simbool van macht zijner
partij te steunen, werd als een plicht beschouwd
waaraan niemand wenste te ontsnappen.
Zowel de dikke burger als de middenstander en
de werkman schoten zonder morren in de zak als
het maar om zijn muziek ging. Wie van de
ouderen mannen of vrouwen liep niet eens
achter een fanfare of harmonie na een gelukte
verkiezing, met Cecilia of plechtige begrafenis
Dat blijkt nu wel een beetje gek, maar het was
toch zo.
De weinige keren dat nu nog een muziek
buiten komt, wekt dat hoogstens de belangstelling
van enkele wandelaars of nieuwsgierigen die, van
achter de gordijn, komen loeren waarom en wie
al spelend door de straten trekt.
Muziekmaatschappijen, als politiek propaganda
middel, hebben naar onze mening voorgoed afge
daan, zodat met het verdwijnen ervan over
afzienbare tijd rekening dient gehouden. En dat
zou erg jammer zijn, omdat de muzieken tot onze
folklore behoren, omzeggens met onze gewoonten
en gebruiken zijn vergroeid en het oordeelkundig
optreden ervan toch iets kunstzinnigs heeft.
Om de muzieken te redden dient er dus naar
een reddingsmiddel gezocht, en waarom dan niet
eens gedaan wat elders ook gebeurde, nl. van
amateurisme overstappen naar een .semi-professio-
nalisme waarbij aan de spelende leden vergoedin
gen zouden uitbetaald worden voor repetities en
openbare uitvoeringen.
Dat elke politieke partij op zichzelf dat nooit
kan klaar spinnen, spreekt vanzelf. De financiële
opofferingen zijn tè groot om er ook maar aan
te denken.
Maar zou het dan zo onmogelijk zijn de nu
bestaande drie muzieken tot een Stedelijke Harmo
nie om te vormen, Harmonie die onder leiding van
een bevoegd Meester tot grootse dingen moet in
staat zijn. Het moet niet zo moeilijk zijn, in de
geest van het welzijn der Stad, een akkoord te
bereiken tussen de verschillende maatschappijen
enerzijds en het Stadsbestuur anderzijds.
Wij wreten het, er zal over veel eigenliefde die
nen gestapt, er zijn alle soort lokale moeilijkheden
bij te leggen, maar met veel goede wil is dat toch
te bereiken.
Daar tegenover staat dan toch dat betere pro
gramma's zouden worden samengesteld, zomercon-
certen in de verschillende wijken, winteropvoerin-
gen in een of andere zaal, tot de mogelijkheden
behoren.
Aan belangstelling zou het zeker niet ontbreken.
En aan de traditionele overwinningsparades bij ver
kiezingen moet zelfs geen einde worden besteld.
Mits betaling van een flinke vergoeding door de
overwinnaars, zullen de stedelijke dus neutrale
muzikanten voor dit werk ook te vinden zijn.
Het ligt er nu maar aan of de politiekers wen
sen hun muziek aan bloedarmoede te zien ster
ven, dan wel een poging te doen om te redden wat
nog te redden valt.
Onze bijdrage over de oprichting van een stads-
muziek lokte in zekere middens onmiddellijke reac
tie uit.
Bij de Katolieke Harmonie, bij voorbeeld, wer
den bestuur en muzikanten onmiddellijk in spoed
vergadering opgeroepen.
Een vruchtbare en opjouwende gedachtenwisse-
ling wees uit dat de middens der Katolieke Harmo
nie nog niet vatbaar noch rijp zijn voor de ver
wezenlijking van zulke idee.
De bespreking gaf aanleiding tot tal van sug
gesties die de verdere werking der Katolieke Har
monie zelf moeten en zullen ten goede komen.
't Is ook een effect en zeker niet het minste.
Spijtig dat er nog een paar elementen voorhan
den zijn die niet kunnen verteren dat iemand het
aandurft een nieuwe idee vooruit te brengen
Prijs voor Jaarabonnement90 F
Prijs per nummer: 2,25 F
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
De jeugd nam deze week terug bezit van de
straat, met al de gevaren welke haar onbezonnen
heid en uitgelatenheid meebrengt voor de overige
weggebruikers en voor haar zelf meer in het bie-
zonder. De vacantiestemming is daarmee voorgoed
van de baan voor groot en klein.
De stedelijke Overheid had er voor gezorgd dat
de politie een oog in t zeil hield en het verkeer
regelde, terwijl aan de scholen zelf een agent het
ordentelijk verloop van aankomst en vertrek ver
zekerde.
Wij kunnen deze attentie van onze stedelijke
politie, ter bescherming van onze kinderen, niet
genoeg toejuichen en aanmoedigen.
Te dezer gelegenheid kunnen wij niet nalaten
nogmaals te herinneren aan onze voorgaande arti
kelen. gewijd aan het stedelijk verkeer in verband
met de schoolgaande jeugd. Volgens onlangs ge
publiceerde statistieken kwamen alleen reeds in
ons kleine België, gedurende het jaar 1964, dertig
duizend kinderen om het leven door verkeerson
gevallen. Het cijfer stemt tot nadenken en bezin
ning. Het mangelt in onze scholen aan twee bij
zondere vakken welke onze jeugd moeten vormen
om door het leven te geraken, nl. aan voldoende
uren lichamelijke oefening en aan een allernood
zakelijkste kennis van het verkeersreglement. Het
heeft geen zin zedelijke en geestelijke vorming te
geven in de school en onze kinderen de straat op
te jagen om hen daar op dwaze manier te laten
verongelukken.
De initiatieven welke in die richting reeds ge
nomen werden zijn alle lof waard maar onafdoende.
Theoretische en praktische opleiding van de school
gaande jeugd* is allernoodzakelijkst en meer dan
dringend gezien het van dag tot dag aangroeiend
verkeer en het onverantwoord groot aantal zware
ongevallen.
Onze stadsgenoot de heer EMIEL CASSIMAN
zal op zaterdag 11 september aanstaande zijn 65-
jarig lidmaatschap gedenken van de Sint-Gregorius-
gilde. Te dezer gelegenheid zal in de O.L. Vrouw-
kerk te 11 uur een plechtige Dankmis opgedragen
worden door Zeereerwaarde Heer Deken De Landts-
heer.
Dergelijke gebeurtenissen doen zich maar zel
den voor en wij nemen aan ook de gelegenheid te
baat om de nog zeer kloeke en nog steeds preste
rende jubilaris zeer hartelijk geluk te wensen.
Wie herinnert zich niet zijn warme, forse ba-
ritonstem, welke hij zo vele jaren inzette tot meer
luister van de goddelijke diensten in onze prachtige
kerk.
Moge Onze Lieve Heer, die hij zo lang en
(Lees verder op pag. 2)
CSC
