d
vu
e
n\V^Qe
RUIMTEVAART
Negenendertigste Jaargang
Zaterdag 11 september 1965
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.?7 Postcheckrek. 4786 85
Prijs voor Jaarabonnement90 F
Prijs per nummer: 2,25 F
Allemaal hebben wij het vorige week op een
morgen gezien, gehoord de daags voordien nog
zo doodkalme straten, die plots en zonder aanloop
vol vrolijke drukte liepen. Met een lach op het
gezicht en tintelende ogen toog de jeugd voor de
zoveelste keer of voor de eerste keer, en dan
is er niet altijd sprake van een lach naar dat
september-avontuurdie nieuwe, onbekende klas.
Het gebeurt dai na enkele weken dat avontuur
niet altijd een plezierreis blijkt te zijn, dat de
sterretjes uit de ogen verdwijnen en dat wie een
hele boekentas goede voornemens meenam, terug
keert met schriften vol lusteloze huiswerken en
vaag gekende lessen.
Het gebeurt. Gelukkig met altijd en bij elke
leerling. Ei zijn er, die de blijheid en de moed van
de eerste schooldag doorheen het hele schooljaar
meedragen.
Doch allemaal, de enen zowel als de anderen,
kleinen en groten, hebben zij de steun, de hulp,
het begrip nodig van wat nog steeds de allerbeste
leerschool is en het ook eeuwig zal blijven de
eigen thuis
Wat hierna volgt, wil niet de wijsneuzige raad
geving zijn van iemand, die de wijsheid in pacht
zou hebben. Het is ver van volledig en wellicht
alleen maar de confrontatie van zijn en des Lezers
ondervinding en ideeën terzake.
'kort te zullen schieten. Wellicht een plooi, een
barst in zijn persoonlijkheid, voor het hele leven.
Hulp, steun, begrip schreven wij. Geen meisje,
geen jongen kan het zonder stellen. Een gezonde,
niet opdringerige controle is altijd nuttig, zeer dik
wijls nodig. Geen hulp, die het kind de pen en het
schrilt uit de hand neemt zij zou alleen maar
bewerken dat de leerkracht van oordeel is dat dit
bepaalde kind geen speciale nazorg nodig heeft,
want ogenschijnlijk is alles puik in orde.
Aanmoediging is een der grondprincipes van
elke opvoeding. Eerst en vóór al het goede zien en
het prijzen werkt heilzaam en stimulerend. Véél
meer dan het aanhoudende kankeren om een fout,
al is het vanzellsprekend evenzeer verkeerd laks
eraan voorbij te lopen. M.a.w. eerst de 9 goede
punten zien en er met het kind blij om zijn; nadien
even aandacht aan het éne verloren punt en met
de leerkracht, die het reeds voordien zal hebben
gedaan, de weg zoeken om die bepaalde klip in
de toekomst te omzeilen.
Ontmoediging vult het kinderhart, wanneer men
aanstuwt op iets onbereikbaars hoe zin-loos te
blijven vragen zie dat gij 80% haalt als het
kind, ondanks een felle, soms enorme krachtsinspan
ning slechts 60L aan kan Die taak gaat boven
zijn krachten en het zal een jaar lang rondzwalpen
met voor zijn ogen een steeds ongrijpbare fata-
morgana. Na geregelde dergelijke ontmoediging-
meent het 4en slotte voor alles ongeschikt te zijn
en is het immer van te voren overtuigd steeds te
Wee de oppervlakkigheid Werken en evenzeer
lessen moeten af zijn; het kind moet door zelfcon
trole ertoe komen regelmatig het beste te geven
wat het in heeft en zich niet te vlug tevreden
achten met een nog voor ruime verbetering vatbare
prestatie. Daarover te waken is de taak van de
leerkiacht èn van het thuisfront. Hierbij kan spe
ciaal gedacht aan de na te verwerken lessen. Schrif
telijke huistaken zijn als het ware concreter te
beoordelen, bij de lessen is het dikwijls zo dat een
soort straling ervan tot de geest van de leerling
dooidiong doch dat de kern van de zaak immer en
eeuwig in vage schemering omhuld blijft.
Een middel niet hét middel om hieraan
te verhelpen is het schriftelijk studeren. Niet het
zomaar klakkeloos overschrijven vergeefse moeite,
verloren tijd 1 W-'el het zin-rijke, intelligente re
sumeren en plannen van een tekst, waardoor de
leerling op het eind in eén oogopslag een min of
meer volledig overzicht bekomt dat hijzelf heeft
samengesteld en waarbij zijn geest zeer actief is
geweekt en waardoor hij bij de ondervraging
aan een woord, dat hij zich van zijn plan her
innen, een hele gedachtengang kan koppelen en
juist kan reproduceren. Een bladzijden-lange ge
schiedenisles als het ware van buiten leren is on
begonnen werk en leidt uiteindelijk tot nefaste
resultaten. Het skelet ervan onthouden is gemak-
kelijkei het vlees groeit er wel weer aan.
De hele studie moet om elliciënt te zijn plan
matig, methodisch, rustig worden ingericht. Zelfs
van heel jong af, doch dan vanzelfsprekend mits
inachtneming van ouderdom en andere omstandig
heden.
Een goede vader spaart de roede niet Werd.
wordt gezegd. Verantwoord Misschien Vooraf
stellen w ij ei prijs op te schrijven dat een lakse
houding tegenover het minder goede - het is klaar! -
in de meeste gevallen tot kleine of grote catastrofen
leidt. Doch onmiddellijk erna wensen wij eraan
toe te oegen dat door straf het kwaad dikwijls
alleen maar verstikt wordt en het kind, door macht
en stial weliswaar gedwongen om bepaalde dingen
te doen of te laten, de innerlijke richting van zijn
leven er niet altijd door veranderen zal. Is straf
dan efficiënt geweest
De wortel van het kwaad zoeken en hem vinden
is beter dan uitsluitend het kwaad zelf te zien.
Dit zal de middelen ter hand stellen om op doeltref-
lende, opbouwende wijze het kind te helpen zich
zelf te verbeteren, het zijn fouten te doen zien,
deze niet als een voortdurende druk op hem te laten
rusten, het kind geduldig de consequenties van zijn
daden te leren dragen, het te helpen de weg waar
het afgedwaald was terug te leren vinden.
Positie! dus, Het kind zal leren uit zijn eigen
daden terwijl het in het andere geval alleen de
roede, de straf leert vrezen.
Geduldig, schreven wij. En dan bedoelen wij
in dit zeer delicate en moeilijke probleem enorm
eel meei de volwassene dan de andere partner
het kind.
Hulp en steun, grondigheid, aanmoediging an
straf Wij verwittigden onvolledig te zullen
zijn. In welke mate bemerken wij nu pas zelf
w ie zoals de gewijde schrijvers tweeënzeventig boe-
Het pi obleem van de opvoeding wordt nooit op-
ken erov ei vuilen zou, blijft nog altijd in gebreke
gelost.
Er kan alleen maar gezorgd zijn best te doen
om zo weinig mogelijk in gebreke te blijven. Kin
deren zijn immers het hoogste bezit. En de tijd
w aai in zij tot een schoon mens te boetseren vallen,
is een harde tijd, die een scherpe, nimmer aflatende
aandacht vergt.
Doch ook wij moeten wellicht oud worden
en de dingen \*an op afstand kunnen zien om dit ten
volle te beseffen de schoonste tijd, ieders rijkste
tijd...
Al behoort de acht dagen vlucht van Cooper
en Com ad reeds tot het verleden wordt binnen
kort niet Gemini VI de ruimte ingeslingerd
toch schijnt het ons niet te laat aan deze eerste
lange ruimtereis enkele beschouwingen vast te
knopen.
Technisch gezien is het, vanwege grondperso
neel en bemanning, een hele prestatie geworden
om, wat eerst als een mislukking werd aanzien,
ten slotte toch tot een goed einde te brengen.
We weten werkelijk niet wat we meest moeten
bewonderen, de knapheid van de geleerde bollen
hier op aarde, of de moed en de zelftucht der be
manning die, dank zij hun persoonlijk optreden,
de tocht toch tot een goed einde hebben gebracht.
De gewone mens vindt het heel normaal dat.
na een vlucht van een dik miljoen kilometers aan
een snelheid van 2/.000 km per uur, het juiste
valpunt slechts met enkele kilometer wordt gemist.
W ie et een beetje bij nadenkt staat echter \Terbluft
en taagt zich al waar de wetenschap zal eindigen.
Ei zijn nog andere zaken die onze bewondering
aldwingen. Dank zij de verklaring van C en C
is het nu ook bekend geraakt dat de tijd der proef
nemingen voorbij is en de ruimtevaart zich op het
praktische heeft gericht. Als C en C bekennen Cuba
gefotografeerd te hebben maar alleen land
schappen dan weten we genoeg. Dat beduidt
een\ oudig dat de Amerikanen en de Russen ook,
wees geiust dank zij bemande en onbemande
(Lees verder op pag. 2)
Hen Nieuwe Start
