h
rist
GEZAGSCRISIS?
MARCELLINE LONHIENNE STELT HAAR AQUELI
TEN DIENSTE VAN DE BEVOLKING VAN KOLWEZI
Veertigste Jaargang
Zaterdag 5 maart 1966
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
BROEDERLIJK DELEN
Drukker-Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.27 Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 95 fr.
Prijs per nummer 2,50 fr.
Op het ogenblik dat we dit. neerpennen, is nog
altijd niet geweten of formateur PW Segers in zijn
poging zal slagen. Er wordt nog duchtig geredetwist
over een regeringsprogramma waarmede zowel de
BSP als de CVP-leiders zich akkoord kunnen ver
klaren. Eens dat bereikt moet dit programma nog
voorgelegd aan een BSP-congres dat eerst zondag
aanstaande vergadert en zich zal uitspreken of al
dan niet met de nieuwe ploeg kan gestart worden.
Is de uitslag ja, dan kan de paardehandel beginnen,
ditmaal over de persoon van de kandidaat-ministers
zelf, zodat alles bij alles nog een dikke week
zal verlopen vooraleer Segers met zijn lijstje voor
Koning Boudewijn kan verschijnen.
Als alles goed gaat, natuurlijk, wat nog niet
zo heel zeker is. In het tegenovergestelde geval is
het herbeginnen van vooraan en zo verder.
Toegegeven dat het in ons gezegend land niet
zo eenvoudig is een regering samen te stellen, bie-
zonder nu het Vlaamse landsgedeelte, stilaan bewust
van zijn invloed en macht, niet langer wenst door
een Franstalige meerderheid geleid te worden en
het volle pond eist, zoals trouwens ons volled
recht is.
Goedzakken als we zijn, zullen we daar vandaag
niet verder op aandringen, alleen maar vaststellen
dat al dat over-en-weer-gepraat de gewone man de
keel gaat uithangen. Zowel links als rechts, in Noord
en Zuid wordt geklaagd over gebrek aan gezag,
maar zo ver we weten wordt over de oorzaak van
deze gezagscrisis in onze drie nationale talen ge
zwegen. Wel wordt er van leer getrokken tegen de
ondermijnende invloed van het groot kapitaal, de
onverantwoordelijkheid der syndikaten, het gekon-
kelfoes achter de schermen, maar een kat een kat
noemen en zeggen dat de schrik van de stembus
alleen deze gezagscrisis mogelijk maakt dat lazen
we nergens.
Nochtans, alles goed ingezien, mangelt het ons
in dit land toch niet aan mensen die werkelijk
gezagvoerders zouden kunnen zijn mensen die,
moesten ze vrij en los van elke politieke invloed
kunnen werken, het klaar bewijs van goed staats
manschap zouden leveren.
Zonder op de politieke kleur te letten kan elk
van ons voor de vuist enkele namen noemen van
personen die wel iets in de mars hebben, maar
omwille van de wankelbaarheid hunner politieke
carrière, tot slaafse onderworpenheid aan hun po
litieke groep gedoemd zijn.
Zo denken we bv. aan een Eyskens, een Spaak,
een Van Audenhove, een Theo Lefèvre, een Segers
enz. die het bewijs leverden over genoeg kwalitei
ten te beschikken maar, helaas... in hun beste po
gingen door de eigen partij geremd worden.
Want juist daar ligt het paard gebonden. De
partij, dus de kiezers beslissen. Of zou moeten
beslissen, als er nu juist tussen kiezer en gekozene
niet de beruchte partij bureaux waren die hun eigen
gangetje gaan, de wil van de (domme kiezer naar
eigen goeddunken uitleggen en de verkozene tot
houdingen verplichten die alles te maken hebben
met stemmenwinst, maar niets met het landsbelang.
Vanzelfsprekend vloeit daaruit voort dat niets
zo onzeker is ais een politieke carrière, van burge
meester ener kleine gemeente tot eerste-minister
toe, omdat gezegde kliekjes iedereen kunnen kra
ken d,-e niet naar hun pijpen danst.
Een halve eeuw geleden was een politiek man
daat een erezaak en handelde elk naar eigen over
tuiging. Nu is het een vak, zo veeleisend geworden,
dat alleen beroepspolitiekers er zich aan wagen,
terwijl werkelijke bevoegdheden die het zeker
goed zouden doen het zekere voor het onzekere
nemen, en onverschillig tegenover de politiek gaan
staan. Enkele uitzonderingen niet te na gesproken,
bestaat het huidige politiek personeel uit personen
die gerugsteund worden door een syndikaat of een
bepaalde groep, die niet vrij kunnen of mogen
handelen, maar als vertegenwoordigers hunner op
drachtgevers moeten optreden.
Dat deze handelwijze indruist tegen alle regels
der demokratie, hoeft zeker geen betoog, zoals het
geen twijfel laat dat dit systeem vroeg of Iaat naar
een ersatz-diktatuur a la de Gaulle zal voeren.
Over de middelen om dit uiterste te vermijden
en tot een gezonde toestand 'terug te keren, zullen
we het eens hebben in een ander artikel.
Op een namiddag van november zijn we naar
Avwaille gegaan. Het toeristisch stadje van de Luik
se Ardennen was door de voortijdige winter reeds
helemaal in de sneeuw gedompeld. In een lange
vreedzame straat hebben we halt gehouden vóór
een eenvoudig huis. We klopten aan en daar hebben
we kennis gemaakt met Marcelline Lonhienne.
Deze jonge vrouw met haar beslist en dyna
misch voorkomen was moeilijk thuis te denken in
de kleine plaats waar ze ons binnenleidde. En te
rechtVijftien jaar geleden heeft ze een ander
levenskader gekozen de onmetelijke Kongolese
vlakten.
Wanneer we haar ontmoetten, verbleef ze bij
haar vader, maar niet lang daarna zou ze opnieuw
vertrekken. Waarom?
Ik ben de enige Europese, die te Kolwezi
werkzaam ben in de sociale dienst van de provin
ciale regering. Dergelijke verantwoordelijkheid laat
men zo maar niet vallen U moet weten dat mijn
werkterrein zich uitstrekt in een straal van 200 km.
In heel die streek ben ik sinds 1959 een programma
van gemeenschapsontwikkeling aan het uitvoeren.
Uw vorming tot verpleegster heeft U alles
zins niet voorbestemd voor een werk van dergelijke
omvang
Ik ben er ook bijna buiten mijn weten toe
gebrachtGedurende lange tijd heb ik me voorna
melijk beziggehouden met de sociale tehuizen, waar
de vrouwen naartoe komen voor prenatale en post
natale raadgevingen. Na enige tijd werden in die
tehuizen ook alfabetisatiekursussen en huishoudles-
sen gegeven. Die initiatieven werden door de vrou
wen zozeer gewaardeerd dat ze aan mijn groep
kwamen vragen een soortgelijke aktie te onderne
men bij hun echtgenoten.
(Dit iaat mij toe terloops het karakteristieke aan
te geven van elk werk dat we ondernemen het
ontstaat steeds uit een vraag van de bevolking zelf).
Het is zo dat onze aktie geëvolueerd is naar gemeen
schapsontwikkeling.
Na enige tijd zijn de afgevaardigden van de
UNO komen kijken naar de verkregen resultaten
En Caritas-Congo verschafte ons een auto, waardoor
we regelmatig onze landelijke tehuizen kunnen be
zoeken.
Is uw aandacht vooral gericht op het cen
trum in Kolwezi of houdt U zich eerder bezig met
de aktie op het platteland
Op dit ogenblik werk ik vooral in de broesse.
Een zeer werkdadig Afrikaans komitee zorgt voor
alles wat de stad zelf betreft. In de dorpen waar
onze groep gaat, bestuderen we samen met de be
woners de diverse problemen die zich aan hen stel-
(Lees verder op pagina 2)
U/aams en
S^,nd ""ee^
1 o
O
