k
r'St
Sn
^/Qcilns
\J
n\V^Q
d w
KERK EN WERELD
Wij mogen delen...
Alleluja
Eenenveertigste Jaargang
Zaterdag 18 maart 1967
VASTENCONFENTIES 1967
AKTIE BROEDERLIJK DELEN
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - NINOVE
Telefoon 327.27 - Postcheckrek. 4786.8o
Prijs voor Jaarabonnement100 fr.
Prijs per nummer: 2,50 fr.
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
Op vrijdag 10 maart handelde Prof. Dr. Maurits
Grvpdonck over KERK EN KULTUUR een
onderwerp dat op eerste zicht niet zo aantrekkelijk
lijkt. Toch konden de inrichters van het centrum
voor bezinning zich verheugen over een merk
waardig aantal geïnteresseerde aanwezigen.
Dr. Grvpdonck is een man van het vak. Door
zijn rijk gevarieerde woordenschat en zijn beeld
rijke taal wist hij de vergadering te boeien.
Het werd onmiddellijk duidelijk dat in de
schoot van onze Roomse Kerk een nieuwe wind
waait, ook op dit terrein verhouding Kerk en
kuituur. Sommigen voelen zich nog wat (of hele
maal?) onwennig bij deze koerswijziging en vra
gen zich anstig af waar dit naar toe gaat.
De kristelijke leer had niet steeds vleiende
woorden over voor de kuituur, voor de wereld
waarin en waarmee die kuituur gepleegd werd.
Het wordt dan stellig een zware opgave voor de
Kerk in deze wereld de kristelijke leer harmo
nisch te doen samengaan met de kuituur.
Tot vóór Vaticanum II werd de wereld nog te
veel beschouwd als een der grote hinderpalen in
het streven van de kristen naar heiligheid. De we
reld was de tegenvoeter van het geestelijk besef
was zelfs synoniem geworden voor samenspel
van de mensen in andere verhoudingen dan de
strikt geestelijke
Nu gaat men de wereld zien en terecht
als het geheel van medemenselijken waarmee de
Kerk zich intiem verbonden weet. zowel met de
geschiedenis van die wereld, als met haar weten
schappelijke relaties en technische veroveringen.
De wereld, toneel waar de geschiedenis van de
mensheid zich afspeelt met zijn nederlagen (dood.
angst en onzekerheid), maar ook met zijn verove
ringen. als daar zijn de liefde die menselijke krach
ten kan naar boven stuwen en het stoffelijke over
winnen. Er is dus in die wereld niet alleen een
ingewortelde zondigheid maar ook een creatieve
menselijke geest aanwezig.
De wereld wordt niet langer meer gesplitst in
twee duidelijk onderscheiden gebieden een chris
telijk en een niet christelijk.
Ook in zijn menselijkheid wordt de mens als
een volwaardige aangezien. Het concilie heeft de
mens duidelijk erkend als een kuituurschepper.
(«De Kerk in de wereld» - Schema 13 - 55).
Kuituur zo luidt de bepaling in de constitutie
omvat al datgene waardoor de mens zijn veel
zijdige gaven van geest en lichaam ontwikkelt en
vervolmaakt.
Hier wordt meteen duidelijk dat kuituur dooi
de Kerk in zijn breedste omvang werd genomen
en gewaardeerd alle gaven van de mens: die van
de geestpoëtische gaven, sociale, zedelijke en
religieuze, zowel als die van het lichaam de sport.
Al wat van de stof is mag en kan de mens gebrui
ken om de wereld te veroveren, zonder enige be
perking, als maar het evenwicht onderhouden
wordt met de verantwoordelijkheid van de mens.
Van waar komt die ommekeer in de houding
van de Kerk tegenover de kuituur Allereerst
aldus Prof. Grvpdonck is ook hier de Geest aan
wezig geweest. Ook op dit domein komt Hij per
soonlijk tussen in het gemoed en de geest van de
besturende Kerk om tot stand te brengen wat moet
gerealizeerd. Verder komt die wijziging ongetwij
feld voort uit de converfentie, het naar elkaar toe
streven van mensen van allerlei opvattingen tegen
over destructieve krachten in de wereld (atoom
bom). Begrijpende liefde doet de mens gezamenlijk
streven naar vrede en eenheid.
Tenslotte werd de Kerk ook van-binnen-uit
verplicht haar standpunt te herzien. De dienende
Kerk van Vaticanum II ziet de noodzaak in de
mens in zijn totaliteit liefdevol te benaderen. De
Kerk heeft weliswaar als voornaamste taak de
liefde van God uit te dragen en het genadeleven
tot stand te brengen en te verdiepen. Dit kadert
echter totaal met het kultuurbestel. Want in en
door de kuituur wordt de schepping voltooid, de
schepping die moedwillig on-af was gebleven.
Door zijn eigen ideeën, inzichten, kunst, goed
heid en waarheid aan anderen mede te delen,
schept de mens kuituur. Ook dat alles ligt in de
lijn van de verlossing. Telkens wanneer de mens
uitstijgt boven dat wat hem aan de aarde bindt
en dat doet hij juist door zijn kreatieve schep
pingsgeest neemt hij actief deel aan het actieve
Paasmvsterie, waarin alles uitmonden moet.
deer de leerlingen van het
Instituut Zusters HH. Harten, Ninovc
Geef ons een kans
Wij bieden ons aan voor het ophalen van
Geneesmiddelen en vitaminen (bij de Heren
dokters en apothekers).
Lompen en gedragen kledingstukken.
Oude postzegels.
Oud papier mag gebracht worden Parking Kli
niek HH. Harten (hoek oud huis links)
Hl
Honger in de wereld We zijn stilaan aan de
slagzin gewend geraakt. Weldra is het nog een slo
gan zonder veelbetekenende inhoud. Een gemeen-
goedje waar iedereen mee schermt om modern te
schijnen. Indien we er niet in lukken de inhoud
van deze veelbetekende zin, binnen korte tijd. door
oprecht pogen teniet te doen, dan was het een
«dood-doener» als zovele andere.
Maar de meest eigentijdse ontdekking nl. dat
de mens de andere heeft leren vinden stelt er
zich borg voor opdat dit niet zo zou verlopen. In
derdaad, de mens heeft de nood. de ellende, de
schamelheid van zovele medemensen ontmoet en
dit als gevolg van de technische vooruitgang die
er voor zorgde dat wereld-afstanden niet meer be
staan dank zij de tele-communicatiemiddelen.
Er is een beweging losgeslagen in het hart van
de mens om elke medemens, door medemenselijk
heid gedreven, volwaardig mens te laten worden,
door elke mens te laten delen in de welstand die
men heeft. Het kan niet langer meer geduld wor
den dat die schrijnende onrechtvaardigheid blijft
bestaan 1/3 van de wereldbevolking bezit enor
me rijkdommen terwijl 2/3 kreperen bij gemis aan
het allernoodzakelijkste
Als het dan toch waar is dat de rijkdommen
van de natuur voor alle mensen bestemd zijn, dan
moeten WIJ ze NU evenredig verdelen.
Het is de natuur van de mens zelf die deze
wantoestanden aanklaagt. Een mens kan immers
niet zo maar toezien wanneer een andere mens
lijdt en krepeert van honger. Zo ja, dan verglijdt
hij van het menselijk niveau tot een lager niveau
dat men gerust dierlijk mag noemen.
Vandaar dat er zovele mensen, niet-gelovigen,
op louter humane basis het aankunnen die nood
te helpen lenigen. Ze dwingen ook ONZE bewon
dering af 1
Hoeveel te meer zouden wij dan niet moeten
opvallen. Wij, kristenen die de liefdeboodschap van
de Heer Jezus moeten verder doorgeven door een
getuigenis van daadwerkelijke kristelijke caritas.
Wij. die weten dat God het zo wil dat al Zijn
kinderen het goed zouden hebben. Wij die weten
en geloven dat de Kristus kwam om het ons voor
te leven.
Medemens worden in de echte zin van het
woord is dan niets anders dan geïncarneerde lief
de zijn, al goeddoende rond gaan
Ons delen wordt dan een vreugde voor ons
omdat we weten dat we Kristus genoegen doen.
Het zal dan ook echt DELEN zijn van wat we be
zitten en niet een krenterig gemeten overschotje.
Zo wordt ons delen een jubelende daad die
luid verkondigt, de wereld rond, dat de Heer Jezus
leeft en Zijn goedheid blijft betonen aan de hulp
behoevenden van deze wereld.
Ons delen wordt een Alleluja voor hen die
verrijzen tot een beter, menswaardiger bestaan
e^ó/
