d
uu
e
GOEDE REIS!
VIETNAM
Eenenveertigste Jaargang
Zaterdag 22 juli 1967
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
BETAALD VERLOF
Ingevolge de Wet" op Het jaar
lijks betaald verlof, zal ons blad
NIET VERSCHIJNEN op
ZATERDAG 29 JULI
en ZATERDAG 5 OOGST 1967
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - NINOVE
Telefoon 327.27 - Postcheckrek. 4780.3a
Prijs voor Jaarabonnement100 fr.
Prijs per nummer2,50 fr.
De meesten van ons staan gepakt en gezakt
om er, na een jaar werken, weer eens voor enkele
weken op uit te trekken.
Onder alle veranderingen die de sociale her
vorming ons bracht, blijft het betaald verlof wel
het meest aangename, zoniet het meest nuttige,
nuttig in deze zin dat deze korte rustperiode ons
terug brengt tot de natuur en ons mensen en din
gen leren kennen van wie toch altijd iets te leren
valt.
Waar in vroegere tijden de zee, het hoogge
bergte of de zuiderzon voorbehouden bleven aan
de ekonomisch sterken, kan nu omzeggen eenieder
ergens hier of daar van God's mooie natuur ge
nieten. De hogere levensstandaard brengt voor ve
len nog het gemak mede deze reizen of uitstappen
te maken met de eigen wagen, wat meteen de pret
ervan nog verhoogd, op voorwaarde echter sommi
ge voorzorgen in acht te nemen
Wie zich per trein, car of vliegtuig verplaatst
behoeft zich geen zorgen te maken, is wel gebonden
aan een tijdschema dat drukkend lijkt, maar daar
tegenover staat dan het gemak omzeggens in een
zetel heen en terug gebracht te worden, en dat is
heel wat waard.
Anders gaat het voor wie zich met de eigen
wagen op een lange reis begeeft. De aandacht ves
tigen op de gevaren die de wegen bieden is wel
onnodig, dat is alles genoegzaam bekend. Waar
we toch even moeten aan denken is net feit dat
in de andere landen verkeerstekens bestaan die
in ons land niet in gebruik zijn, die soms verwar
rend aandoen en best eens bestudeerd worden, nog
vóór het vertrek. Een opgave ervan is in de handel
of in benzinestations wel te vinden. Verder ligt
het aan ons zelf de gevaren te voorzien en ze te
vermijden. Voor wie niet bepaald aan een of an
dere stad een be..ook wenst te brengen, is het aan
te bevelen de alon bestaande ringlanen of auto
banen te gebruiken. Oververmoeidheid uit oorzaak
van te lange ritten dient in elk geval vermeden
te worden. Als maatstaf mag aangenomen dat voor
een doorsnee chauffeur 400 tot 500 km. per dag
ruimschoots voldoende zijn. Het grootste deel van
deze afstand kan best in de voormiddag afgelegd
worden, zodat tijd overblijft om rustig te middag
malen, een dutje te doen en door een korte wande
ling de verstijfde spieren weer los te werken. Te
lange ritten zijn zenuwslopend voor chauffeur en
medereizigers, bederven de eetlust en bezorgen
slapeloze nachten. En doe het verder zachtjesaan,
stop even om van een vergezicht te genieten, om
pootje te baden in een klaterend beekje, om een of
andere gewestelijke specialiteit te proeven, och ja,
zelfs een biertje of goed glas wijn chauffeur, let
op kortom, doe waar ge lust toe voelt, maar
vergeet nooit dat ge niet thuis, wel op een ander
zijt. Om een of andere reden, bv. kleine kinderen,
kan het wenselijk zijn nog dezelfde dag zijn be
stemming te bereiken en dient een aanzienlijk aan
tal km. te worden afgelegd. In dat geval, een goede
raad vertrek hééi vroeg, al bij het morgenkrieken,
de eerste vier vijf uren is er minst beweging op
de baan, geraakt ge rapper weg aan een douane
kantoor en hebt ge het langste stuk al verteerd
voor het verkeer drukker wordt. Verschillende kor
te rustpauzen, laat ons zeggen om het uur, even
rondlopen, de wagen spuien en laten afkoelen, wer
ken verkwikkend en geven de indruk opnieuw te
vertrekken. Uitgebreide en wel overgoten middag
malen zijn in dit geval, natuurlijk absoluut uit te
sluiten. Best blijft het bij een koude schotel of een
pick-nick en in dit laatste geval kunnen we onze
lezers-chauffeurs een tip geven rallyrijders, échte,
die tochten maken van duizend km. en méér, zon
der rusten, houden het bij koude kip, gedroogde
pruimen, koude koffie of thee, met tussen in wat
fruit. Geen spraak van spuitwater dat te lauw
wordt of melk die verzuurd alleen lichte kost.
Het allervoornaamste, zonder hetwelk men
best niet op reis gaat, mag nooit vergeten het
goed humeur. Het absoluut besluit zich door niets
of niemand te laten beïnvloeden voor een paar
weken alle zorgen, berekeningen, vooruitzichten en
al wat een mens een jaar lang komt besi.ok.en een
voudig op zij te zetten te doen en te handelen
alsof er nooit nog iets anders kan komen dan ver
lof kortom, het gevoel heropwekken dat we, als
jonge knapen kregen toen de meester onverwacht
in de klas zei morgen is 't geen school
Laat de boel maar waaien, vriend lezer, geniet
ten volle van uw verlof en veel geluk op uw reis.
Dat wenst U van harte
DE REDACTIE.
De gebeurtenissen in het Midden-Oosten had
den de laatste twee maanden het drama Vietnam
min of meer aan onze aandacht onttrokken. Des
te beter is het ons opgevallen dat hier een kente
ring ingetreden is.
Het doei van deze oorlog is nog altijd het
indijken van het communisme in Azië, en niet het
indijken van het socialisme in de wereld een
mening die men soms wil naar voren brengen.
Als tweede doel beogen de Amerikanen mis
schien wel de expansie van hun economie. Het is
de eerste maal niet dat wij deze thesis voorop zet
ten. Op dit ogenblik strijden er zo maar eventjes
1.200.000 mensen tegen de Vietkong. Hoeveel per
sonen worden er dan in Verenigde Staten betrok
ken bij de bevoorrading, wanneer men ziet op wel
ke manier de gevechten geleid worden. Het is vol
doende dat een Vietkongstrijder ergens in de lucht
een schot lost opdat zijn tegenstrevers een gans
bataljon artillerie erbij te pas brengen en dat een
eskader vliegtuigen de streek bestookt. Deze han
delwijze moet zo veel mogelijk mensenlevens spa
ren, maar gaat ook gepaard met het verbruik van
een grote hoeveelheid munitie.
Aangezien men in de guerillastrijd slechts op
weinig resultaten kan rekenen, is men begonnen
Noort-Vietnam van uit de lucht te bestoken, doch
terug zonder resultaat. Nu weer zoekt men de ge
talsterkte van de strijders op te voeren. Men begint
nu wel stilletjes aan te onderzoeken welke de oor
zaken zijn van dit falen.
Een eerste punt is natuurlijk het feit dat de
plattelandsbewoners eerder tegen de regering en
tegen de Amerikanen gekant zijn. Kan het ook
anders wanneer hele dorpen en de oogsten regel
matig vernield worden.Anderzijds kan de organi
satie van het Am m.nse leger misschien wel in
opspraak gebracht vorden. Wij zijn geen grote
kenners op het militaire vlak. maar wanneer men
ons meldt dat er op 450.000 Amerikanen slechts
70.000 manschappen rechtstreeks met de strijd be
trokken worden, dan vinden we dit toch wel zeer
weinig. In al onze Westerse strijdkrachten schijnt
deze zelfde verhouding te bestaan. En het ware
maar voorzichtig dit probleem eens grondig te on
derzoeken.
Hoe is het mogelijk dat Noord-Vietnam aan de
bombardementen kan weerstaan Men meldt toch
dat de kracht van deze bommen groter is dan
deze die Duitsland vernietigd hebben tijdens de
tweede wereldoorlog. Deze zijn echter niet erg ge
ïndustrialiseerd. Het verlies van een fabriek kan
(Lees verder op pagina 2)
z\n
u/aams
