y, vj o\V^9
Qr/
DE BLAUWE HAND
DE WEEK
IN BEELD
Drieënveertigste Jaargang
Zaterdag 18 januari 1969
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
MIDDEN OOSTEN
e%,
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - NINOVE
Telefoon 327.27 - Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 110 fr.
Prijs per nummer 3 fr.
H
Er waait, voor het eerst sinds lang, weer eens
een frisse wind in de Belgische politiek. Het was
een soort nationale sport geworden om, telkens de
regering in een lastig parket geraakte met één of
ander geval - voornamelijk dan op taal- en cultureel
gebied - een commissie op te richten wier enige
zorg erin bestond zolang na te denken en te praten
tot de tijd dat nieuwe verkiezingen alles de doof
pot inzond. R.I.P. en de vervelende zaken voor on
ze opvolgers...
Sinds Premier Eyskens het beruchte roer
van Staat in handen heeft, loopt dat anders. Dat
is al te zien aan de manier waarop hij, Eyskens.
het voorstel van de plots genezen en herrezen PVV-
voorzitter Vanaudenhove tot een rondetafel ge
sprek met zijn drieën van de hand heeft gewezen.
Dit kategoriek neen wijst op een zelfzekerheid
in zijn beleid die we ontwend zijn geraakt, maar
wijst er tevens op dat de Premier goed weet de
meerderheid der kiezers achter zich te hebben en
meteen dat hij beseft dat wij allemaal die blauwe
grappenmakers hartsgrondig beu zijn en eindelijk
een oplossing willen zien aan de sinds lang ge
plande grondwetsherziening. Want al dat. liberaal
geklets over drie nationale partijen, een verscheurd
België, le carcan bruxellois enz... is slechts een af-
leidingsmaneuver vanwege de PVV om te trachten,
nu ze als oppositiepartij machteloos is, toch de
schijn te redden en te doen of zij, en zij alléén het
land kan redden. Een land dat ten andere niet
moet gered, omdat het niet in gevaar verkeerd, al
thans niet in de ogen van normale mensen.
Als Vanaudenhove nu met iets werkelijk nieuw
voor de dag was gekomen kon er nog, en dan heel
kort, even over gepraat om de man duidelijk te
maken dat het Parlement daarvoor ingesteld is.
Maar we kregen slechts tot vervelens toe verwarm
de kost opgediend.
Bij dit. hoogstwaarschijnlijk door de Brusse
laars opgedrongen maneuver, rekent Vanaudenho
ve op enkele mineurkaarten die hij en zijn maats
als troeven beschouwen, nl. de 2/3 meerderheid
nodig tot. wijziging der grondwet. Als de liberalen
daar op rekenen zijn ze mis. Het is ten slotte niet
de schuld der regeringspartijen dat de PVV, met
haar programma uit 1830. bij de laatste verkiezin
gen tegen een dikke boom is gelopen. Als goede
verliezers moesten ze zich daarbij neerleggen, maar
zoveel eigenwaan hebben ze wel dat ze zich zelf
als onmisbaar voor onze samenleving gaan beschou
wen. Het is ook niet de plicht van Evskens-Merlot
de liberalen een redplank toe te schuiven, nu deze
zich door hun kortzichtige politiek in het slop heb
ben gewerkt.
Zoals hier vroeger ook al gezegd, een regering
is er om te regeren besturen en hoeft ze geen
positieve rekening te houden met allerlei opinies
en eisen uitgesproken door plaatselijke politikasters
Elk wetsvoorstel is in het Parlement het voorwerp
van besprekingen en kan gewijzigd, veranderd,
goedgekeurd of afgekeurd worden. Daar, en ner
gens anders wordt de wet gemaakt. Zelfs de op
positie kan met tegenvoorstellen voor de dag ko
men dewelke, indien redelijk, aanvaardbaar en van
algemeen nut, door geen enkele meerderheid zul
len geweigerd worden, alleen maar uit schrik om
de weerslag bij de eigen kiezers. Dat is de normale,
demokratische weg zonder dewelke we fataal tot
diktatuur van politieke drukte- en praatmakers ver
vallen. Elke regering, die naam waardig, zal slechts
met voorstellen van algemeen belang voor de pin
nen komen, in tegenstelling tot politieke groepen
die slechts het eigenbelang voor ogen hebben. In
het geval Vanaudenhove is het zonneklaar dat de
PVV haar broek vaagt aan het algemeen belang
maar doodsbang is een nieuwe grondwet te zien
aanvaarden dewelke de door haar verdedigde ver
ouderde principes voor altijd opzij zal schuiven.
Met de werkelijkheid, de wil van de meerder
heid der kiezers, houden de zich oppermachtig wa
nende Brusselse liberalen geen rekening. Ze trach
ten wel hun eigen mening op te dringen, niet open-
lijs, maar langs sluikwegen en met argumenten
die het 50 jaar geleden nog wel deden, maar al
lang elke gemene zin verloren hebben.
Want nu eens gesteld dat de regering Eyskens
over de 2/3 meerderheid struikelt en nieuwe ver
kiezingen plaats grijpen. Wat dan De PVV weet
heel goed, en Premier Eyskens nog veel beter, dat
de liberalen een nog groter rammeling krijgen dan
ze de laatste maal kregen. We zeggen niet dat zo
wel de CVP als BSP er zouden bij winnen, want
bij voort ij dse verkiezingen is de vrees voor over
hellen naar extremisme niet denkbeeldig.
Deze vrees mag echter de regering er niet van
terug houden vrank haar weg te gaan en te pogen
naar programma te verwezenlijken, kort en goed
klare wijn te schenken en kordaat haar kans tot
lukken te wagen. Wij hebben de indruk dat deze
kans bestaat, in welk geval het Parlement voor
zijn verantwoordelijkheid zou worden gesteld zodat
de kiezer zelf zou zien of zijn vertegenwoordiger
zijn vertrouwen waardig blijft.
Geplaatst voor dit dilemma zullen velen - waar
onder zeker de Vlaamse liberale gekozenen - niet
alleen aarzelen, maar tegen de wil in der Brusselse
blauwen hun Vlaamse plicht doen.
Om dat niet begrepen te hebben zit de PVV
nu met een geweigerde blauwe hand.
Het Midden-Oosten blijft een kruitvat. Israël
voelt zich te sterk en de vergeldingsmaatregelen
zijn niet meer evenredig aan de guerilla-aktivitei-
ten van de Arabieren.
Geen enkele van de grote mogendheden ver
langt een nieuwe wereldoorlog, zo niet hadden zij
reeds lang deze gespannen toestand uitgebuit. Toch
kan men nooit weten hoe de aktie van één der
partijen vijandelijkheden uitlokken die verregaan
de gevolgen mogelijk maken. Ontegensprekelijk
heeft Moskou van de toestand gebruik gemaakt om
zijn posities in het Middelandse Zee-gebied te ver
beteren. De Arabieren bekomen wapenleveringen
bij zover dat hun potentieel nu al hoger is dan
vóór de Zesdaagse Oorlog van vorig jaar, en dit
terwijl Israël de grootste moeilijkheden ondervindt
om zich te bevoorraden. Wat zal er gebeuren moest
het tij hierdoor keren
De laatste maanden heeft Moskou vlooteenhe-
den naar het Middelandse Zee-gebied gestuurd. De
bedoeling is niet de suprematie van de Amerikanen
in dit gebied te betwisten. Tenslotte maken zij in
een konflikt geen enkele kans om aan de U.S.A.-
marine te ontsnappen. Trouwens kan er in het Wes
ten ook nog gerekend worden op de Royal Navy,
de Italianen, Turken, Grieken en eventut-el op de
Fransen. Welke doelstellingen beogen de Russen
dan wel
Alleen maar de aanwezigheid van deze Russi
sche vloot vertegenwoordigt al een morele steun
voor de Arabische bondgenoten Laat ons ver
onderstellen dat er in dit gebied een nieuw Kon-
flikt uitbreekt en dat Israël terug aan de winnende
hand is. Zullen zij het aandurven een haven aar.
te vallen waar Russische vlooteenheden gemeerd
li
Kenmerkend in dit opzicht is het feit dat sinds
de laatste aanslag Libanon vreemde oorlogsbodems
in zijn havens toelaat. Israël zou best met deze
toestand rekening houden aangezien er bij een
eventueel konflikt maar twee mogelijkheden zijn
ofwel hun eigen vernietiging, ofwel een kleine aan
winst, rekening houdende met de posities die de
Russen ingenomen hebben, zonder dat daarbij nog
rekening wordt gehouden met de reakties die der
gelijke feiten in de wereldopinie zouden uitlokken.
(lees verder op pagina 2)
warns en
ez'w
d we
