h
rist
^Qanis en
WIE LOST HET OP?
Blikvangers
\j
Drieënveertigste Jaargang
Zaterdag 19 april 1969
HULDEBETOON
Dr HENDRIK VAN GASSEN
TE NINOVE
DE "EERSTES EN TWEEDES
VAN HET ZUSTERHUIS
REISDEN NAAR ITALIË
UWee%^
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JAGOBS
Koepoortstraat 10 - NINOVE
Telefoon 327.27 - Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 110 fr.
Prijs per nummer 3 fr.
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
De Nieuwe Constellatie proefbalon, destijds
door ex-premier V.D.B. te Leuven opgelaten, maar
die rap plat liep onder de prikken der quasi al
gemeenheid van het land, moet toch nog wel meer
hardnekkige aanhangers hebben dan eerst werd
gedacht. En al zijn de meeste supporters ervan in
Brussel te vinden, toch mag gezegd dat deze ge
dachte de laatste tijd veld wint en zowel in Vlaan
deren als Wallonië stemmen opgaan om het mid
del te zoeken dat een einde zou stellen aan de
versnippering waaraan de aloude partijen te gron
de gaan.
Want die versnippering is er, groter dan velen
denken. Om dat goed te beseffen willen we hier
even een inventaris maken van de toestand zoals
hij op het ogenblik is.
In de schoot der C.V.P. zelf staat een strekking,
onder leiding van senator Vandekerkhove, die als
vlaamse vleugel wél zijn eigen weg wil gaan, maar
toch bindingen met de franstalige P.S.C. wil on
derhouden tegenover de groep Verroken die har
der, méér progressistisch is en kontakt zoekt met
de vlaamse socialisten.
Bij de waalse P.S.C. bestaat het zelfde ver
schijnsel enerzijds de groep Servais, aanhangers
van het kompromissen-programma Evskens, ander
zijds wat we zullen noemen de waalse Verroken-
groep, samengesteld uit Mouvement Ouvrier Chré-
tien en Rénovation Wallonne en die bereid is mee
te werken met de waalse socialisten op basis van
federalisme en sociale vooruitgang.
Nog altijd -bij de C.V.P.-P.S.C vinden we de
groep brusselse P.S.C.-ers onder leiding van de
heer Van Den Boeynants him self, die ook zijn
eigen weg wil gaan, maar zichzelf geroepen acht
een brug te slaan over de verschillende strekkingen
in de C.V.P. zelf.
Vijf verschillende groepen in één partij is niet
mis, maar bij de anderen is het ook niet beter.
Daar vinden we de waalse socialisten, trouw
aan de regering, maar die staan tegenover de brus
selse socialisten onder leiding van Burgemeester
Simonet. Dit voor de franstaligen.
Bij de vlaamse socios heerst ook verdeeldheid
tussen de brusselse fractie, onder leiding van Mi
nister Fayat en de andere onder de leiding van
partij-ondervoorzitter Van Eynde van Antwerpen.
Ook niet mis, als we rekening houden dat zo
wel de franstalige als de vlaamse vleugel dezer
partij aangevreten wordt door de kommumisten,
deze laatste echter ook verdeeld tussen Moskovie-
ten en Pekinezen.
Voeg daarbij nog de Volksunie die in Vlaan
deren zo wat van alle bomen plukt en voor Brus
sel en Wallonië het F.D.F.-Rassemblement Wallon
dat het zelfde doet bij de franstaligen, en ge krijgt
een kleuren-gamma dat er mag zijn.
Er blijft dan nog de P.V.V.-P.L.P, schijnbaar
nog verenigd, maar waar de tegenstellingen zo strak
zijn dat zelfs voorzitter Vanaudenhove het uitein
delijk zal moeten opgeven.
De wrijvingen tussen de brusselse almachtige
liberalen, de luikse groep Lejeune-Destenay en de
henegouwse associatie, zijn niet van de poes, om
niet te spreken van de totale tegenstelling tussen
het Liberaal Vlaams Verbond en de blauwe frans
kiljons in Vlaanderen.
Op te merken valt dat, in elke partij, het tel
kens gaat om een strijd tussen ouderen en jonge
ren, demokraten en konservatieven, die allen bij
politiek andersdenkenden aansluiting zoeken.
Daaruit kan licht de gevolgtrekking volgen dat
we naar een twee partijen-stelsel gaan, nl. demokra
ten en konservatieven, bijzonder nu de anti-kleri
kale aktie, zowel bij socialisten als liberalen, niet
langer renderend wordt beschouwd.
Zo gemakkelijk zal het vormen van deze nieu
we constellatie echter niet zijn, omdat er nog al
tijd iets als een vlaams-waalse tegenstelling be
staat die lang niet opgelost is. Daarbij komen nog,
in elke groep afzonderlijk, de aanhangers van fe
deralisme, separatisme en unitarisme, zodat we,
voor het ogenblik, in een echte politieke krabben-
mand leven.
Dat er inspanningen worden gedaan om aan
deze verwarring een einde te stellen is op zichzelf
zeer lofwaardig, maar voor het ogenblik zien we
•toch niet goed in wie een dergelijke verantwoor
delijkheid zou kunnen nemen. Dat Brussel van
deze toestand gebruik maakt om te trachten de
leiding te hernemen op unitaire basis was te ver
wachten, alhoewel deze poging op voorhand tot
mislukken is gedoemd.
Waarom dan niet, Vlamingen van de ene zijde,
Walen van de andere, eens de koppen samen ge
stoken om opnieuw 'te vertrekken met een gezond,
demokratisch federalisme.
Voor ons part zien we geen andere uitweg meer.
Zondag 27 april 1969 brengen het Stadsbestuur
en de Stedelijke Culturele Commissie hulde aan de
nagedachtenis van stadsgenoot en Ereburger Dr
Hendrik Van Gassen, taal- en geschiedkundige,
schrijver van de Geschiedenis van Ninove
Programma:
10 uur - Opening tentoonstelling van de werken van
Dr Van Gassen op het stadhuis (open zondag en
maandag).
11 uur - Akademische Zitting in zaal Roxv Dr Van
Gassen als mens en als schrijver voorgesteld
door Z.E.H. De Brouwer en Professor Van
Acker.
15 uur - Geleid bezoek aan de hoofdkerk en haar
kunstschatten.
Wij roepen alle kultuurminnende stadsgenoten
op om deel te nemen aan deze dankbare hulde.
Op 30 maart waren we, samen met nog vele
ouders en een klastitularis, getuige van het en
thousiast vertrek van 3i leerlingen en hun geleide,
die - voor hen althans die het als een bekroning
van hun humaniora aanvoelden - een lang verbeide
Rome-reis in vervulling zagen gaan.
Vorige week vrijdag, 11 april, arriveerden zij
te Ninove, nog veel geestdriftiger en uitbundiger,
maar toch nog wat onder de indruk van het
afscheid dat in het station te Denderleeuw plaats
vond, waar de meesten tot tranen toe werden be
wogen toen Pater Mathieu s.j., die dertien dagen
een onvergetelijke reisgezel en -gids was, door
stoomde naar Gent.
Het werd een heerlijk en lang verhaal, té lang
om hier in dit weekblad over te nemen, maar dat
doorspekt was met duizend-en-één anekdotes die,
door de jaren heen, voor alle reisgenoten een on
uitwisbare en onvergetelijke herinnering met zich
dragen, en menig keer nog de lachspieren een flin
ke beurt zullen bezorgen.
De voorbeeldige, open geest van verstandhou
ding tussen leiding en leerlingen, de ongebreidelde
geestdrift die het ganse gezelschap kenmerkte, en
die ons met nadruk werd beklemtoond door 'een
gezag-dragende lerares nimmer zal ik nog der
gelijke reis in zón interessant gezelschap meema
ken heeft ons - tijdens de dertien dagen enigs-
dees verder op pagina 2)
