e
ez\n
HET VERSCHIL
A K T U E E L-
T J ES...
mnove
Turnfeeest
GROOT
;$t\
Zesenveertigste Jaargang
Vrijdag 5 mei 1972
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - 9400 NINOVE
Tel. 054/327.27 - Postcheckrek. 4786.35
Prijs voor Jaarabonnement 150 Fr.
Prijs per nummer 4 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
In zijn redevoering ter gelegenheid van 1 mei
te Antwerpen, bereed Kameraad Jos Van Eynde
zijn stokpaard, in casu de bewering dat de Socia
listen, en zij alleen, de enige coherente politieke
partij in dit land zou zijn, omdat ze niet gehinderd
wordt door taal- en gemeenschapsproblemen en
derhalve ook de enige in staat het nationaal beleid
- lees de regering - in handen te nemen om de
toekomst van. dit kleine land te redden.
Dat de B.S.P.-leiding inderdaad geen taal- of
gemeenschapsproblemen heeft, of wil hebben, we
ten we jammer genoeg nu al lang. Sinds het eerste
uur van hun bestaan hebben de Vlaamse socios,
uit noodzaak des geldelijken gebods, steeds de slip
pen van de Walen moeten dragen en tot op heden
■moeten ze dat nog altijd. De jongere generaties
socialisten zijn echter niet bereid deze slipdragerij
over te nemen, wat wel blijkt uit de reacties tegen
de groep Van Eynde-Major; reacties die, op bevel
van de Walen, brutaal de bop werden ingedrukt.
De feiten in verband met het geval Simonet en
enkele andere wijzen er echter op dat deze reactie
ver van dood is, maar zich integendeel langzaam
maar zeker aan het uitbreiden is, zodat mag ver
wacht dat, eenmaal de ouderen van de baan, de
jonge socialisten hun eigen - federalistische -
gang zullen gaan.
Net als in andere partijen voelen deze jonge
ren wel dat het zwaartepunt der politieke macht
in dit land zich traag maar zeker van het zuiden
naar het noorden verplaatst en dat de tijd niet
meer zo ver af is dat Wallonië als een ballast aan
het Vlaamse been zal hangen. Ze voelen ook wel
dat hun toekomst niet langer kan gebonden blijven
aan de persoonlijke ambities van enkele verbur
gerlijkte en op prebenden verslingerde ouderlin
gen.
De leeftijdsgrens, zoals die bij de C.V.P. on
genadig wordt toegepast, is onbekend bij de B.S.P.
om de eenvoudige reden dat ze over weinig of geen
politiek gevormde kaders beschikt om de aflossing
te verwezenlijken. In tegenstelling dan tot de CVP
die over genoeg bekwame en gevormde jongere
politiekers beschikt die zo van de ene tot de andere
dag in de regering kunnen treden of er de leiding
kunnen van nemen zonder merkwaardige verande
ringen in het nationaal beleid. En dat heeft zijn
gewicht, geloof ons maar.
Verder zijn de CVP en de PSC toch ook de
enige partij die zich de weelde kan veroorloven
jongeren als Wilfried Martens en Nothomb als par
tijvoorzitters te kiezen, terwijl de B.S.P. het moet
houden met een versleten man voor Vlaanderen
en een onmogelijke Walekop voor de franstaligen.
In zijn hoger genoemde toespraak deed Kame
raad-Volksvertegenwoordiger - Staatsminister Van
Eynde weer een oproep tot de vorming van een
Front der Progressisten, dit uit het oude brein ge
sproten dode kind van Kameraad Collard. Als Van
Eynde nog altijd gelooft aan Sinterklaas en niet
beseft dat die progressist ische haring bij ons niet
braadt, wordt het hoog tijd voor hem aan een wel
verdiende rust te denken.
Er is nog iets meer. Als hij, wat we weten
graag doet, en zich zelf voor de TV heeft horen
spreken, dan moet hij kort daarop toch ook ge
hoord hebben dat Kameraad Vice-Premier Cools,
niet de eerste de beste, zich te Luik openlijk voor
federalisme uitsprak, wat zijn volkomen recht is,
alhoewel wij ons dan afvragen waar die roerende
eensgezindheid in de enige coherente politieke
partij dan wel mag blijven. Want voor onze sim
pele geest is het toch een beetje veel.
Collard droomde van een Front der Progressis
ten, co-voorzitter der B.S.P. Leburton is unitarist
of revolutionair als 't past, Cools is te Luik fede
ralist en te Brussel unitarist. Simonet is Brusselaar
en socio-economico-kapitalist en Jef Van Eynde, de
grote man van het Vlaams socialisme is... Ja, wat
is hij eigenlijk Wat zegden we hierboven over
slipdragers
Wij beweren niet dat in eigen rangen alles
opperbest gaat, dat er geen wrijvingen bestaan
tussen oud en jong, tussen de progressisten en con
servatieven. Maar de C.V.P. heeft altijd de moed
gehad haar geschillen bloot te leggen, ze vrij en
openlijk te bespreken, er de nodige lessen uit te
■halen en er naar te handelen ook. Kijk maar naar
het laatste C.V.P.-Congres waar een uit een meer
derheid van ouderen en rijpe aanwezigen een jon
gere mei 83der stemmen tot partijvoorzitter ver
koos.
En stel daar tegenover de houding van een Jef
Van Eynde, die op het laaste Congres der Vlaamse
B.S.P. de jonge oppositie eenvoudig de vergadering
buiten brulde. Waarmede wij alleen maar willen
zeggen dat die zogenaamde coherente partij alleen
maar coherent blijft omdat ze de middelen van
achter het ijzeren gordijn gebruiikt zwijgen en
doen wat we zeggen of... de politieke dood.
Naar wij uit het verslag van de jongste ge
meenteraadszitting konden opmaken, heeft men(?)
nog eens een pogingske gedaan om Mao langs een
achterdeurke in de Ninoofse Jeugdraad te helpen.
Wij hebben er ook uit geleerd dat de DWB
(derdewereldbeweging) het geweer (figuurlijk en
letterlijk) nogal eens van schouder verwisselt,
maar het zeker nog niet neerlegt.
Nu maar eens onder een andere naam probe
ren, nl. de kommunistische - Leninistische - Mar
xistische jeugd
Wat dit Marxisme-Leninisme nu precies
inhoudt, leren we best uit de geschriften van de
promotors zelf.
In de Pravda (Moskou) van 14 januari 1972
(een heel recent nummer dus) verscheen een ar
tikel over de atheïstische opvoeding
(Leest verder op pagina 2)
in het kader van het Eeuwfeest, door de
leerlingen gegeven onder de leiding van
de heren G. Daelman, J. Baeyens en F. De
Sutter, leraars L.O.,
op ZONDAG 7 MEI 1972 te 1430 uur,
op de speelplaats van het college.
Gezinskaart 50 F.
Steunkaart 20 F.
e *6/
