k
rist
^aoms en
C/y
Principaal Taelemans verlaat het College
o e
p raak
t
8
Zesenveertigste Jaargang
Vrijdag 7 juli 1972
gehouden door Z.E.H. Taelemans
tijdens de plechtige proclamatie
der laafste-jaars-studenten.
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat tO - 9400 NINOVE
TeL 054/327.27 - Postcheckrek. 4786.35
Prijs voor Jaarabonnement 150 Fr.
Prijs per nummer 4 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
Wanneer in september de coliegepoort zal open-
zwaaien voor een nieuw schooljaar, dan zal op de
speelplaats tussen honderden leerlingen en tiental
len leraars een bepaalde, rustige en nu ai jaren ver
trouwde figuur ontbreken deze van Principaal Ka-
miel Taelemans.
Als het in onze bedoeling had gelegen dit nu
voor nieuws te brengen, dan komen wij ruim een
week te laat, want de afgelopen dagen heeft het in
derdaad ais een lopend vuurtje stad en streek door
kruist de Principaal van het college wordt Pas
toor-Deken van Nederbrakel.
Ons opzet is evenwel anders wij willen hier
in de eerste plaats een groet brengen, een afscheids
groet - en dat dit zo vlug moet geschieden na het
eresaluut dat wij hem en zijn leraars brachten in
februari net voor de academische zitting, officieel
hoogtepunt van het eeuwfeestjaar, is een vreemde
speling van het lot, wat ons helemaal niet blij kan
maken maar met een vreemd heimwee, haast met
treurnis vult - een afscheidsgroet en een woord
van dank aan de priester, die acht jaar lang in de
school die hij leidde van honderden ouders uit het
Ninoofse hun kostbaarste bezit in handen heeft
gekregen hun kind. En die zich in ai die jaren
aan die zware taak ten volle heeft gegeven, met
zijn hele hart en zijn hele persoon, zonder bereke
ning, elke dag, elk uur.
Principaal Taelemans kwam in de Paasvakan
tie 1964 uit Dendermonde, waar hij leraar was ge
weest aan het Heilige-Maagdcollege.
Hij vond hier geen rustig oord, want precies
in die tijd en nog ruim voor vijf jaar was het col
lege één grote bouwwerf. Nieuwe klassen, nieuw
woonhuis, ruime restauratiezaal, nieuwe speel
plaats. hij heeft het allemaal zien groeien, om naar
zijn eigen woord een esthetisch geheel te wor
den waar het aangenaam is samen te zijn. waar
men graag en goed werkt, luistert, studeert, een
instrument om jonge mensen steeds beter te vor
men en op te voeden.
Die jonge mensen, die waren hier
immers zijn leven Het is gewoon on
voorstelbaar dat Principaal Taelemans
sinds zijn aanstelling in het college ooit
eens één dag zou hebben geleefd zonder
dat zijn leerlingen door zijn gedachten
liepen, zonder zorg en kommer om hun
welzijn. Hij heeft inderdaad Paulus'
woord tot het zijne gemaakt onder
richt in de waarheid en weerleg dwa
lingen, voed mensen op tot een recht
schapen leven.
Dat was het. En daarom zijn diep
beleefde eucharistievieringen, waarin
hij zijn leerlingen echt aanspreken en
hun geest en ziel diep raken kon, zowel
de hele kleintjes bij hun eerste com
munie als de groten uit de hoogste hu-
manioraklassen.
Daarom, waar hij wist dat het nut
tig kon zijn, zijn aanmoedigend woord,
dat echter ook vermanend en zelfs be
zwerend kon klinken waar hij het voor
zijn collegegemeenschap nodig achtte.
Daarom ook zijn oprechte, onver
holen blijdschap bij een geslaagd exa
men, hetzij een gezamenlijk in zijn
school of een individueel van een oud
leerling. Zijn vreugde en trots na een
zo ruime weerklank vindende televisie-
mis, na een schitterend gymnastiek-
feest, na een succesrijk toneel.
Daarom ook zijn pijn als hij zag
en voelde hoe soms - hoe kon het anders
in deze verdwaasde tijd, waar zoveel klatergoud
jonge ogen verblindt - een van de zijnen niet lan
ger gezag noch orde aanvaarden wou. Maar ook
zijn kordaat optreden als een verdwaalde enkeling
met valse theorieën zijn hem heilige collegege
meenschap binnen poogde te dringen.
Maar zelfs bij een scherpe beslissing, die zich
dan onvermijdelijk opdrong, of na de harde woor
den die ooit vielen, is niemand, maar dan ook nie
mand ooit van Principaal Taelemans weg kunnen
gaan zonder in zijn diepste binnenste ervan over
tuigd te zijn gebleven dat de Principaal toch steeds
eerlijk, oprecht en vooral goed was gebleven.
Principaal Taelemans. Wat heeft hij de laatste
dagen van het schooljaar in zijn geliefd college,
toen hij wist dat geen enkele van die dagen ooit nog
weerkeren zou, harde momenten door moeien bij
ten. Zo zijn laatste klassemïssen, zijn laatste Sint-
Aloysiusmis met zijn hele kudde op de speelplaats
rondom hem, zijn laatste toespraak tot zijn leraren
korps op het souper van het einde schooljaar - hel
dere gedachten, beheerste, gave volzinnen, uitge
meten woorden, maar alles zinderend van emotie -
wat was het erna vreemd, drukkend stil aan tafel
Zo vooral zijn laatste toespraak tot de laatste
jaars en hun ouders. Zij staat op een andere plaats
in dit blad afgedrukt zijn testament.
Schreef Paulus Ik bezweer u, voor het aan-
scnijn van God en van Christus Jezus, verkondig
het woord, dring aan, te pas en te onpas, weerleg,
berisp, bemoedig, in één woord, geef onderricht
met groot geduld...
Principaal Taelemans heeft het in zijn college
allemaal waar gemakt en hij is daarbij vooral en
in alles dat andere woord van de apostel diep in
dachtig gebleven Als ik de liefde niet heb...
Tijdens de plechtige proclamatie van de eerste
jaarsstudenten, cp woensdag 28 juni jl., die kunst
vol werd opgeluisterd door het Sint-Aloysiuskna-
penkocr o.l.v. E.H. Jacobs, hield Zeereerwaarde
Heer Principaal, een zo merkwaardige als ontroe
rend mooie toespraak, dat wij deze aan onze lezers
niet wensen te onthouden
Waarde eregasten, beste Ouders en
vooral, mijn beste Studenten,
Deze korte plechtigheid is het voorlopig eind
punt van Uw innigste betrachtingen, voorlopig
eindpunt ook van de betrachtingen van Uw leraars
over U.
(Leest verder op pagina 2)
STseI,nd """«i/
