d
vu
e
u'Qams bh
TIJD VAN GAAN
Benelux
en Japan
Zesenveertigste Jaargang
Vrijdag 18 augustus 1972
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - 9400 NINOVE
Tel. 054/327.27 - Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 150 Fr.
Prijs per nummer 4 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK
Rond de beschouwingen door de heer Houben
gevormd, bij zijn ontslag als voorzitter van de
C.V.P.-P.S.C., is heel wat blauwe, rode en gele inkt
gevloeid en werd er door de grote politieke pers
gesproken van niets minder dan van een politiek
testament.
Laat ons nuchter blijven en deze zaak niet op
vijzelen om de zeer eenvoudige redenen dat de
•heer Houben in zijn zogezegd testament toch maai'
een serie open deuren instampt en een hoop dingen
vertelt die sinds lang door elke politieke onder-
ibeginneling gekend zijn.
Het liedeken dat het parlement zijn taak niet
langer behoorlijk kan vervullen omdat ernstige
•beslissingen in de schoot der regering zelf worden
getroffen, is afgezaagd.
Iedereen weet zo iets, maar de vraag blijft of
er voor de regering nog een andere weg openstaat,
rekening houdende met het intellektueel peil van
onze parlementariërs en hun bezetenheid zich aan
allerlei soorten prebenden vast te klampen, in
plaats van naar een ernstige oplossing van het
vraagstuk te zoeken.
Wacht maar tot de heropening van het parle
ment. Minister Tindemans kan zich aan een bom
bardement van de vertegenwoordigers der vogel
vangers verwachten, want de vogelen staan boven
het landsbeleid.
Dat het parlement lang niet meer normaal
werkt werd al aangeklaagd door Kamervoorzitter
Van Acker en Senaatsvoorzitter Struye. Beiden
wezen op de tekortkomingen van het stelsel zoals
het tegenwoordig werkt, maar hebben nooit de
moed gehad om naar de voor de hand liggende op
lossing te zoeken. De heer Houben, die er nochtans
de gelegenheid toe had, trouwens ook niet.
En die oplossing ligt bij het hoger politiek ka
der. Neem nu de beide voorzitters van Kamer en
Senaat, om maar twee voorbeelden te noemen uit
een hele hoop. Beide oude, verdienstelijke neren
hebben sinds lang de pensioengerechtigde leeftijd
bereikt en er zal waarachtig niemand treuren of
protesteren als ze morgen van een verdiende rust
zouden willen genieten. Maar daar schijnen ze niets
voor te voelen. Ze klampen zich wanhopig vast
aan prerogatieven van hun voorzitterszetel zonder
te voelen dat hun tijd lang voorbij is, zonder te
'beseffen dat de nieuwe tijd nieuwe mensen vraagt,
een soort politieke P.D.G. zonder bindingen, met
een open oog voor moderne toestanden en de vaste
wil het verouderde, uitgeholde systeem door een
eigentijds te vervangen. Het voortbestaan van onze
democratie is aan deze prijs.
Van dit standpunt uit gezien is het ontslag van
de heer Houben een moedige daad en een voorbeeld
dat. zo open we toch, zal begrepen worden door
wie het moet begrijpen.
Dit gezegd zijnde, komen we even terug op
enkele beschouwingen van de heer Houben, nl.
waar hij het heeft over de Spoorwegen en de Sa
bena. Er is inderdaad iets onrechtvaardig in het
feit dat niet-gebruikers van spoorwegen en lucht
vaart - uiteraard de reeds als citroenen uitgeperste
automobilisten - ook nog moeten opdraaien voor
het miljarden verlies van deze twee nationale in
stellingen. Voor Spoorwegen kan nog een gedeelte
lijk excuus gevonden in het feit dat de sociale
abonnementen, ten gunste der pendelaars, de ont
vangsten beïnvloeden, maar anders staat het ge
steld met de Sabena, ons nationaal luxe-paard bij
manier van spreken. V e nemen aan dat er prijzen-
strijd heerst, maar die is niet van gisteren. Maar
waarom dan katastrofale prijzen voor toerisme en
zeer lage prijzen kwoteren aan charter-maatschap
pijen die er dik geld aan verdienen Wie graag
zijn verlof in verre oorden doorbrengt, moet zor
gen er de nodige centen voor te hebben, zoals eik
gewoon burger dat moet. En dat heeft met sociale
vooruitgang absoluut niets te zien. Wie het breed
wil hebben moet het maar breed laten hangen en
mag niet eisen dat anderen voor hem in de zak
schieten. Het standpunt ter zake ingenomen door
de heer Houben treden wij volkomen bij.
Iets anders zal zijn een opvolger te vinden
voor deze ontslagnemer. En a.u.b. geen ouderling
of iemand die om wille van zijn politieke verdien
ste geacht wordt beloond te moeten worden. Er
is keus genoeg tussen mensen van rijpe leeftijd
die over genoeg ervaring beschikken. Natuurlijk
•zijn de franstalige P.S.C.-ers er al dadelijk bij om
te eisen dat de nieuwe voorzitter een Waal, of be
ter nog een Brusselaar zou zijn omdat, zo zeggen
ze toch, in de toekomst een Vlaming nog Eerste
Minister zou kunnen worden.
Bedankt voor zoveel toewijding aan onze zaak,
maar hebben de Brusselaars er al aan gedacht dat
de nieuwe Grondwet de pariteit in de Regering
voorziet, met als gevolg de de Premier boven de
politiek moet staan. Net als de referee op een voet
balveld, die moet ook neutraal en onschendbaar
blijven.
Een waar halen de Waalse P.S.C.-kens, met
een veel kleiner aantal leden, en nu al bedorven
door een veel te groot aantal ministerportefeuilles,
het recht te eisen dat de C.V.P., als grootste partij
van het land, zich naar hun grillen zou schikken
Geloven ze in Brussel werkelijk dat iemand als
C.V.P -voorzitter Wilfried Maertens zich op de vin
gers gaat laten tikken door het bleke figuurtje van
een Desmarets die door de Brusselaars op de eer
ste rij der opvolgers geschoven werd.
Wij rekenen op onze parlementariërs om ten
minste deze maal ons volle recht te krijgen.
De Beneluxlanden hebben al enige jaren een
handelsaceoord met Japan, maar tot nu toe bleek
het niet nodig gebruik te maken van de ontsnap
pingsclausule die in dat accoord is opgenomen. Deze
situatie is thans geheel veranderd. De Benelux
landen hebben de Japanse invoer het laatste jaar
met maar liefst 45'zien stijgen en in sommige
sectoren van de industriële produktie is die toe
name zelfs meer dan 100' Er wordt dus nu van
alle kanten druk op de Reneluxregeringen geoe
fend om aan die snelle stijging iets te doen. Dat
komt neer op het gebruik maken van de ontsnap
pingsclausule.
"Van Nederlandse kant is al gedreigd met het
georuik van die clausule, maar Nederland kan dat
niet meer op eigen houtje doen. Het handelsaceoord
is een Beneluxaccoord. En bovendien zou een een
zij dig-nationale maatregel in strijd komen met de
EEG bepalingen. Zelfs al zou men aannemen - zo
als sommige juristen doen - dat Nederland inder
daad nog gemachtigd is tot nationale beschermings
maatregelen dan nog zou dat het nadeel hebben,
dat dan weer nieuwe controles aan de binnengren
zen van de Benelux moeten worden ingesteld om
te verhinderen dat de invoer via België geschiedt,
schiedt.
In feite pleegt Nederland dus voortdurend
overleg met de Beneluxpartners over de te nemen
maatregelen voor de gehele Beneluxmarkt. Zij
houdt daarbij tevens de Europese Commissie op
de hoogte.
Voor Nederland zijn de handelscijfers met Ja
pan al heel ongunstig. De invoer via België ge-
45' terwij] de export naar Japan met 14' c daalde.
Hierdoor is van enige evenwichtigheid geen sprake
meer.
Ondanks de revaluatie van de Yen is die han
delsstroom dit jaar nog niet verminderd: uit voor
lopige cijfers over het eerste kwartaal van dit jaar
bestaat eerder de indruk dat de goederenstroom uit
Japan nog is toegenomen. De moeilijkheden doen
zich oor al voor in de sector van de electronische
produkties en in de scheepsbouw en staalindustrie.
Als gevolg van de druk der Beneluxlanden is
nu in Japan al een soort communis opinio ontstaan
dat de exporten beperkt dienen te worden. Het zou
dan gaan over een vrijwillige beperking naar het
voorbeeld van exporten van bv. textiel naar de
Verenigde Staten.
(Leest verder op pagina 2)
Ét
vzw
en - \KSq
